dank aan alle dichters voor het insturen. Rob Mientjes slaat vandaag in drieregelige poëtische kwinkslagen de spijker op zijn kop – het huidige tijdsgewricht aan gort. de dichter maakt korte metten met de werkelijkheid om ons heen – wij van hier feliciteren Rob met de gouden analyse – de gouden helikopterblik in poëzie gevangen en boven de werkelijkheid uitgetild. de commentaren leest u onder de gedichten.

Polobeer
Barricades gesloopt
Van opzet en fall down
Amoniak in vuur en vlam
Vierkante tafels
Worden maar niet rond
Hemelvaart dus uitgesteld
Wit blauw rood strijdt nog steeds
Om stukjes blauw en geel
Groen de droefheid en ergernis
Woestijnmuizen bijten elkaar in staart
Omdat ze ogen, oren, hart niet lusten
Met hun bek vol zand
Vlaggen van en voor het eigen land
Ieder zingt zijn eigen lied
En gaat langzaam kopje onder
Poloberen met een dikke nek
Vrouwen schaars gekleed in vitrage
Waarheen leidt de wereld
Van Zweden naar Europa een dramatisch festen
Zelfs de liefde riekt naar politiek
Rob Mientjes
prachtige samenvatting van waar ik op dit moment naar zit te kijken – wat ze songfestival noemen – muziek verbindt jaja – vlaggen en nationaliteiten gedrenkt in het gif van deze tijd van uitsluiting en amoniak – waar de wereld heen leidt: ‘ieder zingt zijn eigen lied en gaat kopje onder’. goed getroffen!
- Frans Terken – een kleine dood
- Rik van Boeckel – begroet de liefdevolle tijd
- Erika de Stercke – vroeger was het anders
- Rob Mientjes – Ieder zingt zijn eigen lied
- Luk Paard – asof je ploege moet met blote hande
- Cartouche – het staartje waar alles om draait


de oorlog gesloten
zoals je gordijnen sluit
voor buitenlicht
te veel te zien te lang
weer maagdelijk breekt vrede
uit goede grond
kent aarde geen geschiedenis
en wapent zich naïef
in dit totaal verteerde landschap
groeit elke dag
een nieuwe dochter nog
pomwolff

Niet voor de poes
Twee muizenlijkjes op nuchtere maag
om zo het weekend te beginnen
met een kleine dood
aan de snuitjes hangt verbijstering
dat de poes het zover komen liet
haar jagen dat van alle tijden is
danst en springt zij rond de prooi
tikt ertegen en sleept ermee
alsof dit haar speeltuin is
geen speeltuin met zand en water
een verzameling spring- en klimtuig
om anders het leven te spelen
met elkaar vrolijk je krachten meten
slingeren aan een kabelbaan
over lastige obstakels heen
waar er geen strijd is die het leven laat
geen herrie tegen of jacht op elkaar
geen leuzen op de muur gekrijt
niets dat schuurt enkel zandbakzand
naast een bord met ‘speel je vrij’
© FT 10.05.2024
de oproep was om in tijden van tumult en uitsluiting – ook dat muisje krijgt nog wel een staartje – de poëzie uit te tillen boven de ons omringende ellende. frans kiest ervoor om het spel op leven en dood dat elke nacht opnieuw plaatsvindt (tot in onze tuinen) inhoudelijk om te vormen tot het spel dat altijd weer en overal gespeeld wordt – blij en vrij maakt.

De liefdevolle tijd van waarheid en vrede
Zacht speelt de tijd
door de aderen van maanden en jaren
met geluk en weemoed
en alles wat er toe doet
dromen worden wakker
met een dapper goed gemoed
laten de nacht achter in diepe rust
hebben de dageraad vol liefde gekust
zing lekker met de tijd mee
dit is het idee van verleden en heden
en begroet de liefdevolle tijd
van waarheid en vrede
blaas de toekomst tegemoet
naar de horizon van vrolijke vleugels
leidt het pad langs driesprongen
naar stad zee en de rijkdom van het bos
door de steegjes van het heden
wandelen vele voeten langs huizen
en staartjes van vlug piepende muizen.
Rik van Boeckel
10 mei 2024
Rik schetst ons de weg en het leven – met van boeckel precisie worden we door de tijd geleid – de lange mars door verleden heden naar een vredige toekomst poëtisch geplaveid.

verhalen
hoe tanden zich weglachen
de jaren werken hard tegen
ze kruipen in gewrichten
spijzen de vetlagen
vroeger was het anders
zeg maar veel beter
lachen met onnozelheden
de vrijheden op straat
een slanke lijn op reis
contacten in wereldsteden
bij langgerekte avonden
zonder hoofdpijnkaters
de poes ligt op het bed
ik draai de klok achteruit
vertel pittige verhalen
ze spreekt niet tegen
Erika De Stercke
ach ja hoe het vroeger was en wat er van geworden is. maar ik kan me de erika de stercke van vroeger nog herinneren – nouja haar poëzie – het was zeker niet allemaal hosanna de liefde van dichteres met de door erika beschreven mannen. de en na de ander moest gebroken, afgebrand en met brandende pek veren en olie de gedichten van erika verlaten. poesie vindt alles goed.

“ doelloze tijd “
asof je ploege moet met blote hande
in zware onvruchtbare grond
door’et grauwe van de dag
dat nergens nog maar’n glimp
zo alle kleur vervaagd
nu lijkt’r niks te zijn
(oh wat 1 dwaling
niks is niks is alles niks.…
wat doe je met’et hoofd)
geen zin geen niks
geen alles of niks
zinkt de zin zoas’et water
in doordrenkte grond
alleen maar doelloze tijd
© luk paard
de doelloze tijd op zijn luk paards vastgelegd in poëzie – in derdaad alsof je met je blote handen staat te ploegen in zware grond. de tijd zit ons niet mee. en ook dichters ontkomen niet aan de tijd.

Spektakel
In een wereld van hip en hop
waarin ieder strijdt voor een eigen huis en land
van heiligheid en veiligheid, waarin te leven en waar
het midden is verdwenen en elkeen zingt het lied
van eigen gelijk, van hoempa hoempa papa
in Europa en ver daarbuiten, de grenzen
opzoekt van stembereik
hoe we de vlag gehesen en gestreken
blauwe vogels en bloot ontspoorde meiden
de ogen zwart gemaakt, de mond rood aangezet
het laten overnemen van ons, grijze muizen
en wij joelen en zingen mee in koor – joost
mag het weten en wij pretenderen
van de prins geen kwaad –
douze points, van je een, twee, drie
zo gaat ie goed zo gaat ie beter en we vergeten
dat ene kleine, het staartje waar alles om draait
vrede – terwijl we verdwaasd en verzadigd
verder op de afgrond afmarcheren
daar zijn geen woorden voor
11-05-2024 / Cartouche
cartouche doet het dichtwerk van rob mientjes hierboven afgedrukt nog eens dunnetjes over – zeg maar dik over – we vergeten de vrede de boodschap – en we marcheren de afgrond tegemoet. ik vrees dat cartouche gelijk heeft. het songfestival mooi beschreven – joost mag het weten goed gevonden.