ACG en Ditmar maar ook Cartouche en Anke winnen de enige echte virtuele – dichter bij de bron kan een dichter niet komen – trofee op pomgedichten- vrij naar het prachtlied Dichter bd Bron van Bjorn van Rozen.

wedstrijd gesloten – dank aan bjorn van Rozen voor de inspiratie – de dichters hebben het deze week mij te moeilijk gemaakt voor wat betreft een verdeling van de eremetalen – er is geen kiezen mogelijk in dat opzicht. dank aan alle dichters die inzonden – wat een prachtwerken van ACG Vianen en Ditmar Bakker – de commentaren onder de gedichten. een prachtig soort kwetsbaarheid. dat is 2x goud!

en dan hebben we Anke Labrie en Cartouche nog – dichters bij de bron – anke het gedicht kaler dan de gedichten van jan arends en Cartouche weelderige poëzie vol overgave – dat is ook 2 x goud. tel ik 4 x goud – gij dichters dit heeft u uzelf aangedaan! VAN HARTE.


Ommedraai

in het strijken van jaren
langs je wang , je handen voel je
hoe het was en wat er brak – je tracht
het voor je te zien, wat in het verschiet
en weggesleten wat overbodig leek
langzaamaan keert het weer
naar die ene jij – dat je

in vuur en vlam het licht zag
lachen in haar ogen haar gezicht
alsof je nieuw geboren, nooit dichter
bij de bron dan dit ene ogenblik
van bladeren in het manuaal
van teloor gewaande liefde

neem je haar ter hand, de pen
van haar vleugelslag roept en raapt je
bij elkaar vraagt niet waarom of hoe
ze richt je blik en wat je houdt, de zon
achter de maan die gaat en komt –
draait retrograde met de aarde
me om en om


23-10-2023 / Cartouche

heb je net anke labrie gehad en de mensheid uitgelegd hoe dat moet met poëzie krijgen we Cartouche – een weelderige woordenvloed vol authentieke emotie en taalpracht – en kleurrijke overdadige bos bloemen – met die ene jij – dat ene ogenblik – bladeren in de liefde – PRACHTIG! – de dichter bij de bron die zich in al zijn onmogelijkheden – want zelfs de taal van Cartouche weet haar prachtigheid nauwelijks te vangen – al vraagt hij niet meer waarom of hoe – de totale overgave aan de geliefde – en dan maar alsnog – hier beschreven. ja zo moet poëzie OOK zijn.
uitgeteld

mama 
het eerste woord

papa 
het tweede woord 

jij  
het derde woord

wij 
het vierde woord

ik
het laatste woord



anke labrie 
23-11-2024

inderdaad een beetje wrang werken de woorden wel – ik schrik er een beetje van. aan de andere kant het leven zelden zo kort en zo krachtig samengevat gezien en gelezen. ja als uit moet leggen hoe je poëzie moet schrijven dan is dit een prachtig illustratief gedicht. eigenlijk is dit zo een gedicht dat alle andere gedichten overbodig maakt. prachtige titel ook.


KLEINE UURTJES

Des winters, ’s avonds: even om
en geen met wie ik praten kon
dan rijtjes huizen, naast mijn loop,
waar sneeuw haast tegen vensters kroop.

Ik dacht aan wie daarachter school–
in antwoord klonk er een viool,
ik zag (door schaars vitrage heen)
gezichten, mensen, niet alleen.

Ik had gezelschap op mijn tocht
tot ik vergeefs naar huizen zocht
en omkeerde, met spijt in ’t hart:
ik zag geen ramen dan diepzwart.

En in de sneeuw knerpte mijn tred,
die stoorde wie reeds sliep in bed
als harde vloeken, toen jij ging,
om tien uur al herinnering.


***[D.B.]
lieve ongeziene held hoe eenzaam je door de straten gaat – we staan allemaal voor je op – je kwetsbare teksten – ik kan alleen maar zeggen dat ik je woorden een voor een op me leg en me aan je verwarm. en nee ik ga niet. een prachtige ditmar bakker. de pijn tot aan  de bron gebracht. wat is dat vandaag met al die prachtige inzendingen.
waarde collega dichter ACG – zaterdagmiddag  in Hengelo in de stadsschouwburg te aldaar nog de hand geschud – bij die prachtige expo van Lynne Greenaway – en nu dan hier in de wedstrijd die geen wedstrijd is – de bijdrage zeer welkom – een klein maar zeer fijn kleinood – ja zo het kan vergaan met een dichter – mooi de woorden even laten inwerken en dan de liefde proeven. het binnenste open vouwen. mooi!
 
  • ACG Vianen – over de dichter bij de bron
  • Anke Labie – telt
  • Cartouche – nooit dichter bij de bron dan dit ene ogenblik
  • Erika de Stercke – jouw hand op mijn schouder 
  • Ditmar Bakker – in antwoord klonk er een viool,….
  • Rik van Boeckel – de toekomst is een wereld van gedachten
  • Frans Terken – Terug naar de bron bij de brug

wie wint de enige echte virtuele – dichter bij de bron kan een dichter niet komen – trofee op pomgedichten? vrij naar het prachtlied DBD-BRON van Bjorn van Rozen. ach elke dichter weet wel waarom het allemaal draait – steeds dichter om en bij de bron – en nou willen we het lezen ook! de zondagochtendwedstrijd is aan! u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.


over indringend gesproken

schat
ik vraag je niets
ik wil niets
anders dan zien
hoe de wolken zich gedragen
en over elkaar schuiven
ergens in een wei van broek in waterland

schat
niets anders
dan in het zand liggen
en luisteren hoe de golven
op ons afkomen
ergens in de buurt van bloemendaal

schat
niets wil ik anders dan
een fles witte wijn zonder glazen
de volle belofte nog
die enorme heerlijkheid
ergens in de buurt
van je bed

pom wolff
nog steeds
 
we hebben de avond ingedronken 
het ene glas na het andere 
de uren gingen zo voorbij 


met een glimlach over het leven 
gemijmerd in dromen van vroeger 
de regenvlagen vielen stil


jouw hand op mijn schouder 
een nieuw gevoel als jonge bron 
in de straten van onze stad  


of we wisten hoe het verder ging  
in de ochtend sprak de nacht   
zonder woorden   


Erika De Stercke 

een lieflijk en subtiel liefdesgedicht uit het verre Gent – alsof alles weer opnieuw – opnieuw geboren liefde en verliefdheid – een hand is soms genoeg – de warmte van de aanraking – die hand die gewoon niet anders kan dan de geliefde aanraken – een jonge bron – de straten van gent beschreven in de nacht en dat de regen dan ook nog stil valt. wat een poëzie mag ik genieten in deze nacht. wat een pracht.

De bron van de tijd 

De bron vervloekt geen dichter
in een tijd van vele verzen

toetsen laten woorden heerlijk stromen 
dromen zullen dat nooit vergeten 

wat dichterbij zal komen 
zal een dichter zeker weten

de toekomst is een wereld van gedachten
de op velen wachtende bron van dagen en nachten 

van binnen straalt verlichting 
herinnering en weemoed uit. 


Rik van Boeckel 
23 november 2024

een binnen en buiten gedicht – een ook over het verleden van de weemoed en van de toekomst – de wachtende bron van dagen en nachten – een belofteVOL gedicht. een echte van Boeckel.


Voorheen Zeekoelen 


Terug naar de bron bij de brug
over wat ons speelwater was
de Roode Beek breder dan
wat wij wijdbeens konden overspannen
nu met een kleine stap genomen


winters vertier als een uitvlucht
om novemberdagen te ontlopen
is het oude zwembad omgebouwd 
– vroeger aan de galg gehangen – 
tot een luxueus vakantiepark


waar wij over de vertrouwde hei 
door het stuifzand zwoegen
in tegenwind en natte sneeuw
en weten hoe het hier ooit begon


© FT 23.11.2024

Ook Frans schreef een juweeltje. de voort – nieuwenhagen heide de tocht naar zwembad zeekoelen in toen brunssum nog brunssum heette – zuid limburg het land rond heerlen – de zomervacanties die ik ooit door bracht in zuid limburg – een warm en weemoedig gevoel – mijn eerste liefde ook daar – samen als pubers naar het zwembad zeekoelen – samen op een grote handdoek in het gras – samen zwijgen – en dan nu zeekoelen is zeekoelen niet meer maar door de nieuwe tijd uitgewist en opgegeten – villawijk etc. – hoe zou het met haar zijn – hoeveel kinderen heeft ze die limburgs praten – ach mooie tijden – dank je wel frans en inderdaad het is  ‘en weten hoe het hier ooit begon’.


Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter