de Amsterdamse prachtdichter MERIK VAN DER TORREN is het helemaal zat. Merik heeft onlangs samen met MIRJAM AL de bundel MET JOU uitgebracht. Is JOS VAN HEST een oplichter? vraagt merik zich af. JOS VAN HEST weigert tot vandaag de door hem aangeschafte bundel MET JOU te betalen – en het is niet zo dat …
Auteur archief: Pom Wolff
MET JOU – bundel van AL & VD TORREN – Wie wil er nou niet in donkere wintertijden even vertoeven bij een bergmeertje op 1000 meter hoogte waaruit voor je neus een naakte geliefde opstijgt?
Met jou Merik van der Torren en Mirjam Al Uitgeverij Vliedorp – Houwerzijl ISBN/EAN: 978-94-6048-063-8 De bundel is zoals we ze kennen. Merik en Mirjam. Merik vooral van de gedichten, Mirjam ook van de tekeningen en de korte verhalen. Heel heel normaal de teksten maar dan toch ineens vlagen van iets – van wat? ik …
Met Mirjam Al én met jou
Stilte die de tijd omringt, de tijd die van het afscheid zingt, maar het drijft me niet in het nauw, want ik heb geschreven MET JOU Stilte die de tijd omvat, de tijd met zijn dit en dat, zijn zus en zo en diepe rouw, als ik niet geschreven …
jolies heij: ‘Het enige dat spetteren mag is de poëzie.’
Over vuurregens & boerenkool met worst Allereerst wens ik de lieve lezers een gezond, vruchtvol, creatief en inspirerend jaar toe. Echter geen knallend, spetterend, bruisend of meer van die ongein nieuwjaar. Het enige dat spetteren mag is de poëzie. Na de vreugedevuren op het scheveningse strand begaf ik mij, toch wel ongerust geworden, naar des …
Lees verder “jolies heij: ‘Het enige dat spetteren mag is de poëzie.’”
karin beumkes: Die dag proefde ik aan zijn vingers hoe Zuid-Afrika voelde…
Robbeneiland verteld. Toen vader terugkwam van zeedansten tantes op tafelmet roomwitte navelswas ons varken verwerktin de worst en het hophing als bellen te drogen. Die dag proefde ik aan zijn vingershoe Zuid-Afrika voeldehoe de kinderen stonkenhoe de spreeuwen daar joktenhoe de aarde daar schreeuwdehoe de stranden vervuildenhoe de rooibossen huilden. Dit was het donkerhier kon …
Lees verder “karin beumkes: Die dag proefde ik aan zijn vingers hoe Zuid-Afrika voelde…”
Frans Terken wint de enige echte virtuele – hier mijn hand – waar is je vlaamse hart? – trofee op pomgedichten – zilver Merik vd Torren – brons Petra Maria
De site was weer een beetje kaduuk of overbelast deze ochtend – iets met de server – er komt een dag dat alles beter is – webmaster en jeanine hoedemakers deze week de juryvoorzitter laten ons niet uit het veld met prachtige rozen slaan – nu leest u de commentaren onder de gedichten – over …
VON SOLO: “Sartre zei het ook: ‘De hel, dat zijn de anderen’.
Deel 318. De hel Vorige week fietste ik over het fietspad langs de Gordelweg. In de verte zag ik een man in tegenovergestelde richting over het trottoir lopen met een aantal hondjes. Naarmate ik dichterbij kwam, kon ik zien dat het een lange man betrof. Kort stekeltjeshaar. Peper en zout kleurig. Een zwarte sportjas met …
Lees verder “VON SOLO: “Sartre zei het ook: ‘De hel, dat zijn de anderen’.”
VON SOLO – ‘Stel je voor dat je te horen krijgt dat je nog een dag te leven hebt. Wat ga je dan doen?’
Deel 317. Handschoen Onderweg van kantoor A naar kantoor B fietste ik, na het Centraal gepasseerd te zijn, over Kruisplein. Ik werd ingehaald door een vrouw met een grijze knot op een fiets met zadeltassen. Ze fietste over een hobbeltje in de weg. Uit een van de fietstassen viel een handschoen. Ik zag hem vallen. …
Merik van der Torren: ‘laten we nieuwe goede dingen doen, laat ik je hand vasthouden…’
Oud en Nieuw 2019 Zie je die foto’s van toen; de kinderwagen en de pop, die lieve hond, de oude huizen opschriften – uit de tijd, blauwe trams; laten we nieuwe goede dingen doen, laat ik je hand vasthouden, laten we zingen van haar aan de overkant; hoe we roeien en zingen tegen de stroom …
Lees verder “Merik van der Torren: ‘laten we nieuwe goede dingen doen, laat ik je hand vasthouden…’”
Erwin Vogelezang: ‘zomaar op een januarimorgen zag ik ze weer staan: de hemelswitte schoenen van mijn vader…’
Witte schoenen I zomaar op een januarimorgenzag ik ze weer staan: de hemelswitteschoenen van mijn vader ze stonden wat verloren op de kokos keukenmat en heel even dacht ik maar het was een speling van het lichtdat bleekwit door het keukenraampje viel. al het andere is ijdelheid. II hij droeg zijn witte schoenen graag,mijn vader. …