DAAN TAKS – VONKEN VAN ZWART EN WIT LICHT

[Pom Wolff]

DAAN TAKS – VONKEN VAN ZWART EN WIT LICHT. een exploderend dichterschap: hier komen jotie, paul van ostaijen en h.h. ter balkt bij elkaar en groeten zij DAAN TAKS. Een volstrekt eigen geluid.:
Gepost door Pom Wolff op 2015/8/31

Eigenlijk wilde ik een item maken over het gedicht OPTELSOM van Karin Beumkes opgenomen in die prachtige bundel DICHT SLAM RAP 2015. http://www.dichtslamrap.nl – met een keur van nederlandse artiesten zeiden ze vroeger. Nee met alles wat moois is en poëzieland te bieden heeft. van zijen tot kast, van huntjens tot bracke, van sieckman tot de swerts, van hanneke tot arnoud, van peterM tot DAAN TAKS. Allemaal verzorgd door marcel linssen. Ik kom erop terug. Te mooi om te laten. Maar ik zeg het eerlijk ik werd vanochtend omver geblazen door een kleine toevalligheid. Door VONKEN VAN ZWART EN WIT LICHT. de titel met een punt erachter – uitgave BLIKVORM 2015 – grafisch ontwerp Evelien van Breemen, (zou ze familie zijn van de kunstschilder E. van Breemen die in mijn kamer hangt,) illustraties Levi van Huygevoort. een dichtbundel van DAAN TAKS. Alles aan de kant – deze bundel wordt hier besproken. Hier en nu!
BLIKVORM dezelfde uitgever die MEANDERTALER verzorgde van Martin Beversluis. Het zijn pareltjes in je hand beide uitgaven. Een mengeling van poëzie en grafische kunst – als je zo een bundel aanraakt wil je hem hebben.

Maar dan begint het pas bij DAAN TAKS. 26 gedichten, ze lijken het papier op gesmeten, je voelt aan alles dat er sprake is van een heilig moeten. Het trilt, het zindert, het spat en vonkt, het brandt in je vingers – het is woord geworden vuur opgeborgen in een brandvrije schatkamer van de poëzie – in blikvorm de bundel: VONKEN VAN ZWART EN WIT LICHT.

Het is een misvatting – ik heb het altijd al gedacht om zoveel mogelijk gedichten in een bundel te willen proppen om de staat van een dichterschap tot uitdrukking te brengen. Bij BLIKVORM hebben ze dat heel erg goed door. Het moet leesbaar zijn en blijven, er moet wat te beleven zijn, er moet wat te zien zijn – 26 gedichten is genoeg om te laten zien wie je in huis hebt. Ja dan neem je een beversluis, dan neem je een DAAN TAKS. Mijn god hoe mooi gaat dat fonds worden daar onder de rivieren.
De bundel: wie haalden ze in huis eigenlijk. Wie is die TAKS. Zit er vorm aan? Is het méér dan associatieve kreteologie? Stijgen de woorden boven de dichter uit? het zijn de beginvragen na het ZIEN van de pagina’s waarin de titels op papier gesmeten zijn in handschrift. We lezen MEER! VUUR! PROOI! ODE AAN HET ONGEDIERTE! INSTINCT! LEKKER! SLAPELOOS! QUEEN RAT! Mijn god waarom heeft u mij verlaten dacht ik voor het lezen van de woorden – waarom stuurt u weer en nog een derrel N. op mij af.

Maar het is anders lieve lezer, vergeeft u mij mijn woorden. Ik heb moeten huilen zo aangrijpend is deze bundel. Ik heb het nog nooit zo meegemaakt. En ik las heel wat bundels neemt u dat van mij aan. We maken in VONKEN VAN ZWART EN WIT LICHT. kennis met een dichterschap dat onderweg is. Waarin alles al vertegenwoordigd is waar we straks van zullen genieten, versteld van zullen staan. Als het allemaal zijn definitieve vorm zal hebben gekregen. Hier komen jotie, paul van ostaijen en h.h. ter balkt bij elkaar en groeten zij DAAN TAKS. Een volstrekt eigen geluid. Hier lezen we van de krochten onder de bezette stad, hier schrijdt een (harige weliswaar) dandy door de straten en hier reist een vrije stem door dichtersland. Het is basic en het is verheven. En alles spat op en uit elkaar en daalt op de lezer neer. De woorden: ‘dit is achtentachtig kilo liefde voor het leven’ – we reizen mee op een weg met taalkracht geladen en achter elk woord schuilt explosiegevaar. De bundel is één schreeuw de wereld in en tussen vuur en puur zien we een jongen, soms het jongetje waaruit deze TAKS gegroeid is – uit “Soms heb ik heimwee naar…”:

Hé, ik wil niet zeggen dat alles
beter was, maar zo’n gast als ik werd toen
ie op zijn achtste niet ophield met klooien
gewoon onder de kouwe douche gegooid,
hoor, door zijn ouwe.

Zo is ie geworden tot zijn eigen jungle, tot zijn eigen akker: ‘Het is mijn levenslied, dat zichzelf heeft leren zingen,…’ We lezen in 26 gedichten van de liefde, het leven, van de krochten en van het ongedierte, van de nacht en de wanhoop van de nacht. “Wat ik niet opkrop braak ik uit” – Hoe ontkomt de dichter aan wat hij is en aan wat hij denkt – een spannende reis die soms in ware liefde eindigt:

Dus van mij hoeven ze niet te komen van ginder
grootogige wezens met wagens van vuur
en een oeroude naam;
om ons te bevrijden uit ons bestaan
als de slaven die we altijd al waren.

Ik wil gewoon hier zijn,
bij jou.

Daan Taks is onderweg naar een onontkoombaar dichterschap en in de VONKEN VAN ZWART EN WIT LICHT. mogen we als lezer getuige zijn van een exploderend dichterschap. Het is een adembenemende reis – in dit woord geworden vuur spat de taal je om de oren.

Nog meer aanbeveling nodig?

Vonken van zwart, en wit licht
ISBN 978-90-823796-0-0
€15,- (excl. €3,00 verzendkosten)
Paperback, 48 pagina’s

‘Vonken van Zwart, en Wit Licht’ poëziebundel Daan Taks

[marc tiefenthal]

ik ben niet zo laaiend over de vormgeving van deze bundel; ik ben eerder geneigd om het spul weg te gooien. Er staat namelijk een kemel van een fout op de kaft: een punt achter de titel. Je weet van vormgeving niets als je zo’n fout begaat; voor de rest vind ik die gedichten wel goed; alleen, ik kan daar niet te lang in lezen. Met al die drukke tekeningen erom heen gaat de tekst wat verloren. Volgende keer maar eens bij een andere vormgever aankloppen; nu is het zonde van die poëzie

[Auteur]

Berichten