in kringen van autisten, migraine lijders en mensen die vol zelfmedelijden hun spoedig heengaan net te uitbundig en showy aankondigen zonder de daad bij de aangekondigde daad te voegen – ik ben het mij bewust – ben ik minder geliefd. waarom weet ik ook niet. ik wijt dat vooral aan een gebrek aan humor bij de hierboven aangeduide medemensen. maak bijvoorbeeld vooral geen grapje over een autist – de verwensingen vliegen je om de oren. het volgende gedicht schreef ik zo op – in minder dan 5 minuten – geïnspireerd op een collega die nogal hing aan de franse taal en letteren – als begroeting gaf ze altijd een heel klein linkerhandje die ze losjes terugtrok bij de lichtste aanraking – ja de migraine slaat voor je het weet ook in je rechterhand en doet vervolgens al snel de linkerhand aan – dat u het weet:
schele hoofdpijn
de vrouw
die geheel a-typisch na haar veertigste
tot de dag van haar pensioen last had van migraine
huppelt al weer jaren opgewekt en levenslustig rond
zo vaak
geveld door die vreselijke ziekte
misselijkheid hoofdpijnen lichtflitsen
het hield maar niet op
met name
bij afspraken dingen te doen
gloorde de bevrijdende migraine aan de horizon
altijd intens
heftig
ook en precies zo lang
als haar inzet werd verlangd
de taken door anderen werden verricht
pw
allereerst mijn dank aan alle dichters voor het insturen. mooie werken dichtbij een blijkbaar aansprekend thema. een heerlijk lezen op een stormachtige dag. de wilgen gesnoeid – aan de wilgen zal het niet liggen. treurnis en troostrijke woorden – ze kunnen bij elkaar gebracht door een dichter. de waardering vandaag – natuurlijk persoonlijk arbitrair, de verantwoording onder de gedichten beschreven – altijd arbitrair – zal ik uitdrukken in brons, zilver en goud. brons voor IEN VERRIPS – in een paar regels de treurnis en de troost aan een geklonken. eenvoudig mooi. zilver voor 9 gouden regels van PAUL BEZEMBINDER ondanks de kritiek die ook mogelijk is op het werk – blijf ik bij mijn mening – de regels van het gedicht in een bad van schoonheid gedrenkt op schijnbaar achteloze wijze. van harte. het GOUD gaat naar ELLIS VAN ATTEN en wat mij betreft vooral voor de eerste strofe van haar gedicht – zoals ze daar staat ja – prachtig beschreven, breekbaar en gebeeldhouwd in poëzie. Van harte gefeliciteerd Ellis:
wie wint de enige echte virtuele – wie niet heeft getreurd heeft niet geleefd – trofee op pomgedichten? de foto vanmiddag genomen in het gebied tussen amsterdam en ouderkerk aan de amstel. zo alleen deze boom zo treurig. zo treuren dichters ook, zo dichten zij, zo alleen soms. zo mooi en troostrijk soms vervolgens de woorden. we lezen ze zo graag – u kent de regels:
de gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
mooi avondje bij BIND – zaandam – hoogtepunt Chris Verlaan – och wat kan poëzie mooi zijn, indringend en existentieel…
Ik schreef het al – mooi avondje bij BIND – de donderdagavond – georganiseerd door ZPINK woordkunst – de presentatie in de veilige handen van stadsdichter Zaanstad Ellis van Atten. het verslagje in de minder veilige handen van uw webmaster. eerst maar eens de locatie. het heet: het Hembrug. een prachtig terrein met naar ik vermoed jaren 1920 huizen en kazernes – vergelijkbaar met het westergasfabriek terrein in amsterdam – alleen dan veel ruimer, veel meer gebouwen, allemaal gerenoveerd en aan prachtig water gelegen. een enorm terrein. ik dacht wat zal het van de zomer hier mooi zijn – ik zag een mooie zwoele zachte zomeravond voor me, gedrenkt in een volle witte wijn – water, de lichtjes, poëzie, geliefden.
het was wel even zoeken om BIND te vinden. maar dan heb je ook wat. en eenmaal binnen bij BIND zaanse dichters (die het slotstuk verzorgden van de (zaanse) poëzieweek. een bekende formule – de vaste gasten (oa de dichters Hans de Roo, Martha Schaap met mooi werk) en een open podium, spontaan en leuk aan elkaar gepraat door Ellis. er waren hoogtepunten en er waren dieptepunten. in dit soort verslagen behoor je alleen stil te staan bij de hoogte punten – over de dieptepunten schrijf je niet is de norm. met die norm heb ik altijd een beetje moeite. er kruipen mensen het toneel op die de mike grijpen en die ellenlang verhalen over hun persoonlijk lijden – alles wordt zonder enige afstand direct benoemd – de poëzie is ver te zoeken en als ze de ellende op rijm hebben gezet denken ze dat ze een gedicht hebben geschreven. alles en alles komt langs: hun psychoses, hun darmziektes – alsof een poëziepodium een ‘mental institution’ is of zou moeten zijn: NEEN!
de hoogtepunten: die waren er ook – gelukkig maar – gitarist VINCENT van de Voort – op de foto’s te bewonderen, die een aantal dichters op weergaloze wijze begeleidde. en hij maakt deel uit van het duo VOSVOOR – als ik het goed schrijf – samen met Rob Vos. VOSVOOR de 21ste februari te bewonderen in de Groote Weiver in Wormerveer en ik dacht de 20ste in Zaal 100 bij Aja Waalwijk. prachtige eigen liedjes, een prachtige stem, zachtaardige performance. och wat kan poëzie én wat kunnen de liedjes die aan de poëzie raken ook mooi zijn, indringend en existentieel. http://www.bijbind.nl/activiteit/vosvoor/
hoogtepunt van de avond was het optreden van tekstschrijver, kleinkunstenaar Chris Verlaan – op zijn site lezen we: “Maar met gitaar en twintig man publiek ben ik op mijn vrolijkst, (…). Open podia, huiskameroptredens, en de kleine theaterzalen op de agenda, visitekaartjes in de broekzak, en prijzen in mijn boekenkast. Ik ben een man in de maak.” hij had er zin in gisteren, de teksten briljant, en hij had meer dan 20 man publiek. mijn avond kon niet meer stuk. waar heb je dat nog – een spontane try-out van een kleinkunstenaar die over een jaar overal uitverkocht de grote zalen in Nederland zal bestormen en een hans teeuwen zal doen vergeten. u zegt overdrijven is ook een vak – ik zeg CHRIS VERLAAN is een grote, hele grote kleinkunstenaar. in teeuwen moet je maar net zin hebben – in CHRIS VERLAAN krijgt iedereen zin. https://www.chrisverlaan.nl/
