Peter Berger: ‘Achtereenvolgens verscheen nog een varken met ezelsoren, een fluoriserende pimpelpaarse kolibri met vuurspuwende ogen en een opvouwbaar mobieltje met een 3D afbeelding van Elon Musk inclusief de Judas lach van Mona Lisa…’
“Ik ben het zaad en jij bent de vrucht,” zei ‘ie. Ik geloof niet dat ik ‘em ten volle begreep. Lastig is het wel. Talking to gods. Eer je er erg in hebt weet je niet meer wat er gezegd is. Dit of dat. Ze kruipen in je hoofd. Die goden. Zus of zo. Was het nou: “Jij bent de vrucht maar ik ben het zaad?” Of andersom? Dunno. Ik ben het zat en jij bent slechts lucht? WTF. Ik viel hoe dan ook stil. Amnesia. Eventjes in ieder geval.
Om de conversatie toch gaande te houden begon ik maar over kippen en eieren, dat soort triviale zaken, en probeerde met: “Wat nou als je de factor tijd eruit haalt?” behoedzaam een haakje te plaatsen. “Tijd?” zei ‘ie, er gretig op inhakend. Om vervolgens luidkeels in een donderende lach uit te barsten. Op z´n aambeeld rammend als de fokking zoon van Wodan; “Temps utile!” roepend. Hij verschrompelde uit het niets tot niks, om vervolgens uit diezelfde leegte te herrijzen als iets wat op het eerste gezicht een tandeloze hond leek. Om dan sloompjes te morphen in een weerbarstige reuzin in bloemetjes bikini. Lekker ding! Lots of goodies. Body positivity. Achtereenvolgens verscheen nog een varken met ezelsoren, een fluoriserende pimpelpaarse kolibri met vuurspuwende ogen en een opvouwbaar mobieltje met een 3D afbeelding van Elon Musk inclusief de Judas lach van Mona Lisa. Daarna een felroze vlo vermomd als rups. Een gouden ei. Een kip zonder kop en dingen die leken te exploderen in vormeloze kleuren die ik nooit eerder gezien had. Boem! Vacuüm met een knal. Foetsie.
En toen zag ik ‘em weer. Even verderop. Heupwiegend in zo´n bloody sexy zomerjurkje dat bar weinig aan de fantasie overlaat. Beauté exposée. Eva? “Het maakt dus niks uit allemaal?” vroeg ik, haar ondertussen in m´n oksels ruikend. “Jawel.” Zei ‘ie. “Het is een kwestie van tijd.” Om vervolgens kniekletsend af te druipen. Alsof het de mop van de eeuw was. En ik ondertussen maar rondjes draaien, schuifelend achter de bushcutter het grasveld maaiend. Vijfendertig! Rondjes? Nah. Celsius. La soleil. Hoezo gazonnetje? Bobbels, butsen en kuilen! Een klein voetbalveld zo groot. Weiland. Hellend vlak. Bloeiend gras. De pluimen navelhoog. M´n huid voelt warm. En sueur. Behaaglijk voelt het. Pas surchauffé. Echt niet. Kijk daar. Konijn? Mol? Weg is ´ie. Zo snel. Over de helft ben ik wel. Inmiddels wel. Ik pluk nog maar eens een kersje. Verfrissend lekker! In de koelkast wacht een kriekje. Je l’aime: chaleur écrasante.
Peter Berger
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
