vanaf vandaag zal elke maandag in dit land – van groningen tot verweerd geheel anders zijn. deze ien verrips doet uw comfortzone als sneeuw voor de zon verdwijnen – was het wassen op maandag staat u straks te modderen – was het modderen? dan wordt het Kant! de maandag door op de dinsdag met Ien. waar heb je dat nog – jawel in de zaanstreek én op pomgedichten punt nl.
sinds maandag-wasdag zijn status als zodanig heeft verloren is deze dag gebombardeerd tot maandag-filosofendag waarbij de vraag op tafel ligt naar het waarom van deze apres-weekend dag deze eerste werkdag van de week dag deze helemaal geen zinin dag deze gestapelde k-dag waaronder katerdag deze modderige lullige prutseldag
daarnaast worden gedachtenexperimenten aangemoedigd om de mogelijkheid te onderzoeken en de gevolgen van het schrappen van de maandag
Release LP Deze hoofden praten. Rik van Boeckel. Label: Raakvlak
Op 22 februari vindt de release plaats van de LP Deze Hoofden Praten van de Leidse dichter/percussionist en spoken-word artiest Rik van Boeckel. De LP wordt uitgebracht door het nieuwe Haagse label Raakvlak, dat een grote affiniteit heeft met de wonderbaarlijke muziek van de cassettecultuur van meer dan twee decennia terug. Rik van Boeckel verwierf in de jaren tachtig landelijke bekendheid als popdichter en trad door heel Nederland op met een combinatie van poëzie, liedjes en muziek. Hij bracht toen twee cassettes uit bij Kubus Kassettes van Rob Smit: Deze Hoofden Praten (1983) en Hé Hé Wat Moet Dat (1984). Deze kregen goede recensies in Muziekkrant Oor. De LP Deze Hoofden Praten is samengesteld uit 9 tracks van deze cassettes, die stuk voor stuk exemplarisch zijn voor de vooruitstrevende DIY-stroming van die tijd. De muziek is een mengelmoes van new wave, pop, ambient en eigenzinnige dub. Van Boeckel’s teksten hebben deels een surrealistische en dadaïstische inslag. Ze zijn een reflectie op de natuur, op de actualiteit van toen en op de muziek van die tijd zoals Echo & The Bunnymen en Talking Heads, waarnaar de titel verwijst. Voor Van Boeckel is dichten zowel schilderen met woorden, als muziek maken met woorden. Zo bracht hij december 2018 de poëziebundel-met-CD Beweeg Als Een Strateeg uit en draagt hij nog steeds zijn poëzie voor met live percussie en met andere musici. Want zijn poëzie ligt dicht tegen rap en liedkunst aan. De LP Deze Hoofden Praten is daar een weerslag van, maar dan geplaatst in de muzikale en artistieke kaders van de jaren tachtig.
Ben je mooier nog dan veertien jonge eksters in je slaap
Lieve Pom Op de zondag van de veertiende februari moet je een beetje aan de liefde denken. Laat zoveel mogelijk zonlicht binnen, want zonder liefde is dit leven volkomen waardeloos. Omdat je mijn vriend bent wens ik jou deze week van alles het beste. Liefde, liefde, liefde! Het hogere halleluja van jezelf.
Karin
Ben je mooier nog
Ben je mooier nog dan veertien jonge eksters in je slaap het balkon mag open neem ze uit je hand één oog gaat teder loom weer dicht weet je dat je in je slaap zo knarsetandt.
Ben je mooier nog dan het hoofd achter de muren van mijn rug ik hoor voel denk dat je loopt op moeilijk zand je been trekt – wat zie je voor je –
Is iets lichter als ik nu iets van je schouders optil zonder dat ik verspilling van de nacht teweegbreng onder het slapen ken ik je beter nog dan vogels.
Vleugels klappen de wereld open alles waar we ooit voor vochten vlucht tussen spaties naar ons terug er is alleen de stilte en een verdwaald begin van hopen.
Karin Beumkes Muziek: Eva de Roovere – Fantastig toch
inkijkjes lieve lezer deze week in de ziel en zaligheid van de dichter. wat spookt er in dichtershoofd rond bij een vrije opdracht. aan welke plaatjes/foto’s zou de psych zijn of haar handen vol hebben? welke fototeksten verrijken de ‘nederlandsche’ taal – allemaal vragen – maar bovenal welke bijdragen (lees rustig alle bijdragen dank aan alle dichters die instuurden) maken de lezer van een doodordinaire zondagochtend een zondagochtend om te genieten en een zondagochtend om niet meer te vergeten.
nogmaals dank aan alle dichters – drie gedichten vond ik echt heel bijzonder – drie gedichten voor goud zilver en brons op de enige echte virtuele. de vrouw des huizes roemde cartouche – ‘jajaja’ mijn commentaar maar die erika de stercke die was vandaag ook erg goed hoor. spiritueel optimistisch bijna. en dan wat te zeggen van DE of HET jozzonet van joz knoop. hoe de vorm en de inhoud tot een eenheid te smeden – nou dat kun je aan joz overlaten. ik doe JOZ KNOOP goud, ERIKA DE STERCKE en CARTOUCHE zilver en hemabrons voor de klassieker van MAX LEROU. (als ie het lezen kan natuurlijk.) winnaars van harte!
Alle snavels dezelfde kant op. Hou je snavel maar liever niet. Ik hou me graag koest maar zeg tot mezelf “Laat jezelf gelden en schiet met je woorden van die eenling die even de massa ontstijgt” Alles staat vast en dan klinkt toch de stem van die eenling die even de massa ontstijgt: “Laat jezelf gelden en schiet met je woorden” Ik hou me graag koest maar zeg tot mezelf “Hou je snavel, maar liever niet alle snavels dezelfde kant op”.
Joz Knoop
-> de draai die de dichter maakt in de tekst laat zich uitschrijven. we genieten de beroemde vorm van de jozzonet die joz zo eigen heeft gemaakt en op subtiele wijze uitvoert bij de mooie foto van het kunstwerk van jolanda. en inderdaad één vogel houdt zich aan de poëzie van Joz – en draait niet dezelfde kant op – de vogel die – weliswaar op de achtergrond gesitueerd – een prominente plaats heeft verworven in dit gedicht.
Rik van Boeckel – glibbers houden de wacht
Petra Maria – hij vangt je op
Ditmar Bakker – en ’t fijnst van al, alleen te zijn
Frans Terken – een meerkoet kijkt me argwanend aan
Erika De Stercke: zijn gedachten dwalen af naar de flamingo’s
wie wint de enige echte virtuele – (stuur een) foto én een bijpassend gedicht – (naar de) pomgedichtenwedstrijd?
het thema is aan de dichter – welke foto/afbeelding leidt de dichter tot welke woorden deze week? we zijn erg benieuwd naar de inkijkjes. verder kent u de regels: de gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht/foto in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
iemand
iemand zegt het heet roermond hier je hoort het aan de vogels die voor de katten bang zijn
iemand anders met een zachte G zegt maar roermond is limburg en we zitten nu in amsterdam
ik zeg ik weet het niet ik zie ze vliegen
nog iemand zegt iets en nog iets iemand anders zegt ook nog iets en één iemand zegt niets
pom wolff
Sneeuwdagen
Sneeuw klimt omhoog langs rake historie lonkende Burcht
huizen kijken weemoedig toe glibbers houden de wacht
sleeën slank als dennenbomen. glijden langs trotse sneeuwdagen
Leiden zonder last maakt zich op voor de wijsheid van vrije uren.
Rik van Boeckel 13 februari 2021
–> inkijkjes lieve lezer deze week in de ziel en zaligheid van de dichter. wat spookt er in dichtershoofd rond bij een vrije opdracht. aan welke plaatjes heeft de psych zijn of haar handenvol. welke fototeksten verrijken de ‘nederlandsche’ taal – allemaal vragen – maar bovenal welke bijdragen (lees rustig alle bijdragen dank aan alle dichters die instuurden) maken de lezer van een doodordinaire zondagochtend een zondagochtend om te genieten en een zondagochtend om niet meer te vergeten. we beleven de nu snel aflopende sneeuwdagen opnieuw – nu het nog effe kan – met rik van boeckel. hij neemt ons mee naar het leiden van jonge en oude dichters. de onkreukbare zetelt bijvoorbeeld in leiden – rik zelf dwarrelt als onrustige sneeuw vaak door de stad en wij als lezers krijgen 8 regels en een in toom gehouden gedicht. met vleugjes weemoed en een regel van wijsheid. mooi gedaan.
er klimt kamerbloem tegen het raam ga maar gerust naar buiten voor jou ligt sneeuw
durf gewoon te vallen hij vangt je op in vloeiende zinnen warme ware woorden
neem het maar tot alles weer anders is er ligt niet altijd zo mooi sneeuw voor je neer
petra maria
–> er groeit van alles en nog wat in het huis van dichter petra maria. als dat maar goed gaat. dichter schrijft en spreekt tegelijkertijd het plantwezen toe. lieflijk lijkt het – maar in wezen zegt ze – mijn kamer uit jij – met je luie trage traaggroeiende donder de sneeuw in – de foto met op de achtergrond dichteres die – waarom valt mij het woord amechtig in? – dichters kijkt met een amechtige blik naar de bloemetjes die nog een cursus valtechniek van dichteres kunnen verwachten vandaag. snel vallen hoor bloemetjes anders val je op de platte harde straatstenen vol met zouten en pekelmodder. de foto vertederend, het gedichtje net over de top.
ONS BOG IS DEET
Ons Bog is deet, ons Bog is deet, slisten ze welgezind, maar toen ik om verklaring vroeg, gingen ze door het lint. Hoe weet je dat dan; ‘Bog is deet’, mijn lief zoetsappig kind?
We willen het, dus is het zo, klonk het, en verder niks, en opwaarts, in elk kinderoog, rees trots als een feniks, denk jij het anderszins dan zó, ben jij straks crucifix.
Vertel dan, schatten lief en klein, wat deet is, zo Bog zij? Dat in ons denken, klonk het toen, wat in ons denken lei. Elk boog het hoofd. Aan ons, ons Bog, en zijns volledig wij.
Toen werd het hoofd weer opgericht, en ik vergeten—ja, elk loerde naar de anderen in trots en ongena, want wat nu deet was, en wat Bog kon geen besluiten. Tja.
Fijn was het van hen weg te gaan, en fijner niets te zien, en ’t fijnst van al, alleen te zijn bij ’n zee vol vloed, misschien, die zee die hen verdrinken zou, maar mij nooit, sedertdien.
***[Ditmar Bakker]
–> bij deze tekst van Ditmar: de 20 regels regel nu toch wel stevig overtreden. en of er sprake van noodzaak is? bij noodzaak mag de regel geschonden. maar of een verhaal vrij naar jopie parlevliet de grens van noodzakelijkheid haalt is wel een discussie. ik zeg bij dit schrijven – geschreven voor de liefhebbers van ditmar bakker – die buiten elke orde bijna elke week een bijzonderheid instuurt. grote kunstenaar houden niet en houden zich terecht niet aan regels – maar eenvoudige juryzielen zijn er nu eenmaal om deze onbegrepen dete boggen buiten de orde te plaatsen – waar ze ook horen.
Hallo goedemorgen
Tig keer hallo tegen hondenbaasjes op het voetpad langs de wetering we groeten vriendelijk en gaan voort
soms blaft een terriër nog iets terug een die niet een bal in de bek houdt maar wacht op een volgende worp
dan als een hazewind ervandoor stuift over gras en sneeuw de bevroren sloot op het is moed die ik vandaag van harte mis
een meerkoet kijkt me argwanend aan alsof hij denkt : ga je zo door tot honderd hak liever een wak dat ik in het water kan
volk en hond zat hier op de dijk naast de honger van schaatsers voor het ijs waar blijft voor reiger fuut en eend en mij de hap
–> ja hallo hallo een goede morgen – voor frans wat minder goed zoals we mogen lezen. al die pret maar voor dichters ligt deze geforceerde pret toch minder voor de hand. ook voor taalbeheersers trouwens – ik zie een helge bonset – mijn oude leraar taalbeheersing – door de sneeuw ploegen in een filmpie – met een luid godverdegodver de takke en kutzooivervloekend – hahaha – de weergoden waren hem gunstig gestemd de afgelopen jaren maar nu is het weer feest. niet voor helge niet voor frans. na het weekend is de bevrijding aanstaande.
ha pom, hierbij een bericht uit onze geliefde eenheidsprijzenmaatschappij
brillenjood of het kleine leed van de 60-plusser
uitgerekend op de dag van de bril raakte ik mijn leesbril kwijt waarschijnlijk laten liggen in de lidl ergens bij de diepvries
daar wil ik nog wel eens diepgaand in gesprek geraken met mevrouwen die je aan de sojabrokken willen helpen dat het zo goed is voor je stoelgang
en ook zoveel beter voor het meleu en by the way het is ook heel belangrijk achteraf je poep te lezen
maar of je nu de bril omhoog of niet als er geen glas in zit en je bemest al zes decennia dit land waar kan je dan als dichter nog naartoe
naar de hema natuurlijk waar de +3 brillen net twee centimeter boven de grond hangen en de nul komma vijfjes de rookie glasses nota bene…op ooghoogte
ml
–> een klassieker door max – past goed bij dit weer – de hema, de lidl en het meleu bijeengeregen in de teksten van lerou. ik zeg altijd de hema moet wel liefde zijn. de liefdevolle opstelling der brillen in het brillenrek is in de hema een gymoefening voor de nog niet ingeënten. uit liefde dus. with love!
Calorieën tellen
Oh shit. Er zit meer boter in de pan dan de dieetgoeroe toestaat.
Geslagen pannenkoekbeslag bruist in de Teflonpan. Een slag in de hoogte zwevend in de rondte alles mag even een puinhoop zijn.
Ik heb geleerd te tellen de dagen, de uren een dalende lijn op grafieken.
Op de zevende dag mag gezondigd worden dit komt goed.
–> onze Magda is aan het tellen geslagen. als je niet uitkijkt tel je jezelf het graf in. niet doen kind. tel ook de sneeuwvlokken niet, tel de vogels niet – laat de natuurbeschering ze zelf tellen. wij moeten aan de pannenkoeken en de grandmarnier aan alles wat god verboden heeft. geen tijd te verliezen. of dan aan de koeken van van stapele. van stapele eten en dan sterven. dat is leven.
Deksels
Laat ons even, het ritsloze nummer terzijde luisteren naar hoe het landschap
elk jong oud geritsel uit doet blijven onder een laken tot zichzelf ligt te komen, witte luisterdingen in ons oor nu dromen, lieve
Erica, zo meteen hebben we weer alle tijd van de wereld om ons de huid vol en naar de strot te vliegen in bijslaap
elkaar onze waarheid in het gezicht te slingeren, te doen slikken en verminken voor het leven
een borst, een hoge boom en meer dan zat om ons samen te klitten maar nu even niet, alsjeblieft
laten we – al is het maar eenmaal een paar dagen, uren bij elkaar liggen, stil, zonder talen
ach hoe deksels mooi schijndood kan zijn
12022021 Cartouche
–> wie deze erika nou weer is die meer dood dan levend door cartouche onder de sneeuw is weg gemoffeld? we zien een tuintje en lezen en volledig losgeslagen dichter die alle aangebrachte verminkingen laat ondersneeuwen – beter gezegd tracht weg te poetsen. deksel erop putje dicht – erika stil. de korte samenvatting van het gedicht – witte smetteloze glansrol voor de dichter cartouche. met een subtiel gebruik van het woord deksels. knap.
vanachter glas de kou in grijs en grauw de tuin op een enkel besje na niet anders kleurt dan bruin en zwart
lentewachters in veelbelovend geel en groen doen ons de lust tot jacht vergaan weldoorvoed en aartslui dragen wij innig tevreden ons poezenlot
Ien Verrips
–> Ien laat het aan de poezen vandaag – war petra maria de bloemetjes voor gebruikte. een kijkje van binnen naar buiten. maar de beesten hebben er geen zin in. al die nerveuze vogeltjes die vrolijk heen en weer gaan – de poezen verbijten zich – achter de glazen corona wand – een dichterlijke impressie bij de foto.
inzending gedicht bij de zwart wit foto die bij de wedstrijd op facebook vermeld staat – groeten Erika
Over het trottoir bedekt met sneeuw stapt een schaduw gehaast om voor de avondklok binnen te zijn tassen belemmeren zijn snelheid
de verlichte aquarium geeft een glans aan de kamer, vissen kijken niet op bij het gebrom van de waterpomp hij ploft in de zetel neer
tussen zijn vingers een sigaret blaast de rook in cirkels naar omhoog en waant zich aan een terras ver weg waar de tijd constant indommelt
souvenirs bij elkaar, kinderlijk geordend het dodenmasker glimlacht, er ontbreken tanden, de eenzaat grinnikt een herkenningspunt
morgenmiddag vogels van eten voorzien de vetbollen liggen klaar zijn gedachten dwalen af naar de flamingo’s in een bruisende hitte van de Caraïben.
Erika De Stercke
–> nou lieve erika ik stond gewoon in een museum. maar waar jij mij naar toe denkt – in ieder geval een zeer rijke wereld geschetst in meeslepende woorden eindigend tussen de flamingo’s in bruisende hitte van de caraïben. ja hoor – ik reserveer. daar wil ik zijn. zo komen we echt uit alle koude en de ellende. de poëzie mag een mens best ook weer eens brengen waar het leven van genieten kan zijn.
Yvonne Koenderman maakt moeilijke weken mee en doet verslag op pomgedichten – wat ben ik blij met haar woorden – harde realistische waarnemingen en gevoelens – maar … op zijn/haar yvonne koendermans genoteerd – en dat ze door de sneeuw mag gaan in haar tuintje zoals poezen dat ook doen – alsof ze door de slagroom moeten – wensen wij Yvonne en dat de dinsdag Yvonnes kant uitvalt. hou je taai!
Nog een week en dan komt chemo 8. Tenminste, de twijfels zijn aanwezig of hij door kan gaan, maar dat verlossende antwoord horen we dinsdag na het bloedonderzoek. Tot die tijd rommelen we thuis wat aan. De sneeuw is mooi, maar de wandelingen waar naar werd uitgekeken zijn nog niet gemaakt, we zijn niet veel verder gekomen dan die stappen in de tuin, maar het scheelt ook een hoop, je hoeft je niet voor die ander die je misschien tegenkomt op te tutten en dat masker aan te trekken. Pruikje op, kleur op je wangen, zodat wanneer iemand vraagt hoe gaat het, je lachend kan roepen goed hoor!
Terwijl het eigenlijk kut gaat, je niet kan roepen of lachen omdat de ontstekingen als gevolg van de chemo te veel zeer doen, laat staan een afschrikkend gezicht zijn voor een ander als je je mond te veel open doet. Het is dus kut, met ondanks dat zwarte momenten van humor. “Mam…doe je mond eens een beetje open en beweeg dan met je tong achter je tanden. Brrrrrr het is net of er twee ogen van een monster naar je staren” Hillariteit ten top en iedere keer dat ik probeer mijn tanden te poetsen heb ik sinds die dag een gesprek met de steeds groter wordende ogen achter mijn tanden dat het tijd wordt dat hij oprot. Helaas trekt het zich er niets van aan.
Ik mag nog steeds niet klagen. Er zijn mensen die hebben dit vanaf chemo 1 en tegen de tijd dat het wegtrekt komt chemo 2. Ik hik als al het spul zijn werk goed heeft gedaan tegen 8 aan en kom nu op een punt dat eten echt niet meer gaat, drinken lastig is en praten nog meer, maar zonder uitzicht dat er nog 5 of 7 kuren komen.Het heeft ook voordelen. Je kan ineens in dat leuke bloesje of die skinny zwarte spijkerbroek van je dochter. Ja laten we hier even een leuke foto van maken…pruik op, wangetjes rood, wenkbrauwen die er niet zijn even bijtekenen en met de juiste lichtval van een winterzonnetje wat binnenkomt is daar een perfect gezellige Facebook foto. Zo een van zie je, het gaat prima, het gaat goed.
Als ik er goed over nadenk, dan gaat het eigenlijk ook goed, alleen dat tweeogend monster met al zijn vriendjes moet even snel mijn mond verlaten, zodat ik heerlijk kan genieten van mijn yoghurt of boterhammetje.
Je woordenschat galmt in het licht Het zicht wordt buitenshuis minder Het begint mistig te worden hierbinnen De deur gaat dicht De laatste vochtige zinnen vormen ringen op je hart Die je zonder te kijken oversteekt Voor jou hoeft het allemaal niet meer Je breit jezelf nog door de dagen Ook nu je alle zinnen kent heb je de hoop iets anders te horen Maar dat is verleden tijd Je kijkt Maar zet het liefst je gebit te koop En verhuist naar een onbewoond eiland om daar alleen te zijn Zonder dat iemand je kan bereiken Om maar te zien of ze je op komen zoeken Want het is goed zo Langzaam vormt er stof rondom je stem Je rem die voor verbinding staat laat je langzaam los terwijl je huis schoongemaakt wordt Je raakt de laatste platen op de muur aan om daarna niet meer op te staan En zakt in het zand Het maakt je niet meer uit Jij hebt je eigen plekje ontdekt waar je jouw muziek kan spelen Gaf zo langzaam aan ons de woorden weg In de zon laat je voor de laatste keer je huid bruinen Terwijl het water wegdrijft tot er alleen droge korrels gedachtenis overblijven Ook de spelende kinderen kon jij niet meer zien Het schoolplein is weg Nu staan we met z’n allen naast je ziekenhuisbed De laatste spetters van je brein op te vangen Terwijl we jouw netjes in een hangmat van herinneringen weven
Hoi Pom, Ik droom de laatste tijd veelal van uitbundige feesten met theater en voordrachten, nu dat allemaal niet meer kan. Onlangs schreef ik deze fantasie uit, groet, Merik
Feestje
Richard heeft de duindoorn gesnoeid. Stekelige taken liggen op straat.
Ga een feestje organiseren met Richard en Olga en Tiele als politieagent en tien andere buren als publiek.
Hoe Richard Olga ranselt met de takken, naakt met veel wijn en bluesmuziek.
Kan niet vanwege corona.
Merik van der Torren
Goedemorgen Pom Meriks gedicht Feestje heeft me geïnspireerd tot deze uitbundigheid. Groeten, Rik
Varende Vertiermakers
Het lentecarnaval rolt door de straten de Ra Die Ra Die Fanfare leidt de stoet over feestende stoepen straten stegen dames en heren dansen achter ramen
in ijsvrije grachten varen boten met orkesten van plezier en champagne drumbands met salsa ritmes en wijn djembé groepen en zingende dichters
van 071 naar 020 varen zij gevaccineerd en getest de dorst gelest zij zijn de Varende Vertiermakers blakend van gezond vertrouwen.
Ik droomde van vijf pagina ‘s op een verkreukeld half A4-tje
het ging geloof ik om een pappagaai die zichzelf had leren vloeken op de achtergrond een pratende giraffe met een dubbele nekbreuk dat klonk als het gekerm van krenten ingemaakt met scherpzand zoiets als een drilrap in een ei dat maar niet uit wil komen je kent het wel wereldoorlog in een notendop
had haast niets gedronken maar stond toch met hoofdpijn op