pomgedichten.nl

Mirjam Al 11 – iemand zei: ‘het water zal de stenen breken…’

www.pomgedichten.nl heeft het exclusieve recht gekregen om 65 teksten van Miriam Al tweewekelijks op de woensdag te publiceren – dat gaan we doen! de teksten zijn door haar helaas overleden vriend Merik van der Torren nog net voor zijn dood uitgetypt en van een nummer voorzien én in een blauw mapje gedaan. vandaag tekst nummer 11 – dank je wel Merik – dank je wel Mirjam Al.

Peter Posthumus over wat niemand horen wil

Zeg het belangrijkste wat er te zeggen valt
en dat is wat niemand horen wil
zoek uit waar het om gaat
dat is wat niemand weten wil
doe wat er te doen valt
en dat is wat er niet toe doet
houdt het meest wezenlijke voor ogen
dat is wat niemand zien wil

koester de herinnering aan wat er toe deed
dat is wat iedereen het liefst vergeet
dat is de stille pijn die zegt
je kan nog wel vertrouwen
maar allang niet meer op mij

PETER POSTHUMUS

Te gekke voorstelling door Eddie Kagie in het Torpedo Theater van Carel Helder / 020 / gogols dagboek van een gek

nog even bijkomen – op het laatste moment mijn rugpijn getrotseerd – Carel Helder heeft nog wel een stoeltje over – vermoedde ik – in zijn torpedotheatertje – achter het rokin in 020 – en ja theater vol en afgeladen maar net nog één stoeltje voor een dichter. ‘hoe gaat het met de dichtkunst – ach ik hoef het niet te vragen’ sprak Carel – ‘doe maar een witte wijn’ – sprak ik. en treed jij nog op Carel – nee het antwoord.
60 minuten dag boek van een gek – te gekke voorstelling schreef ik al – een ambtenaar die uiteindelijk ten onder gaat in zijn eigen waanvoorstellingen. ongeveer een afspiegeling van het huidige nederlandse ambtenarendom. Eddie Kagie speelde een soort dick schoof die zichzelf steeds meer als minister president van dit land ziet.

bij het weggaan riep ik dag Carel – hij kan het nog wel hoor eddie! een ingehouden aardige gek die steeds verder buiten de werkelijkheid komt te staan – een loyale ambtenaar die zelfs met stokslagen de loyaliteit hoog in het vaandel houdt. ik moest aan die dick schoof denken die hondsloyaal aan de hondenlijn van wilders loopt – straks.

over een jaartje speelt eddie kagie – dagboek van dick schoof – dan is niet het torpedotheater uitverkocht maar Carré.

karin beumkes als mens met een melodie: de honden blaften zomer…

Aloha Pom

Dit is mijn gedicht voor de maandag. Lees en geniet ervan.

Gedicht

**Jachttafereel**

De middag dat het kind verdween
zat er zoveel ijslaag om de maan
dat het leek alsof geen moordenaar
bereid was om de daad te ondergaan
Het materiaal was stil
de honden blaften zomer.

Er waren draailuiken genoeg
waar je niets hoorde
van geile woorden
en verkrachten.

Een demon was bezig
in de nachten
en sliep zijn roes uit
op een dierenvacht.

Muziek:**The Rolling Stones – We love you** https://youtu.be/4Wj3UWp9-TM

Liefs

Karin

met Frans Terken is alles goed

als trouwe deelnemer van de zondagochtendwedstrijd op de pom misten we zijn poëtische bijdragen – na een uitgebreide zoektocht door het prachtige Limburgse heuvelland troffen we vandaag de dichter aan op een terrasje met een glas goede witte wijn – aan het schrijven voor de pom – het resultaat lezen we met graagte hieronder – frans terken geniet het leven – wij met hem – ” de berg beklommen en de weg gegaan modder en valkuilen gemeden…’

**Voorbij de grens**

Het zijn niet de halve slagbomen
de grenspalen die je tegenhouden
het stenen hoofd dat in het water eindigt
een onbegaanbare holle weg in het heuvelland

het is de barrière binnen in dat hoofd
die de weg verspert
een balk voor de blik van verder kijken
de luiken klappen nog even dicht

tot het gaandeweg opengaat
het licht komt op gordijnen opzij geschoven
naar een verte getaald en uitzicht gezocht

over natte stenen gegleden en die achter je gelaten
de berg beklommen en de weg gegaan
modder en valkuilen gemeden

met een leeg hoofd lichtvoetig weer in aantocht
achter zwerfkeien aan naar wat er op je wacht

© FT 02.06.2024

Max Lerou en Anke Labrie winnen de enige echte virtuele – en hoe gaat u nou verder – trofee op pomgedichten.nl

onder de ingezonden gedichten de nachtelijke opmerkingen van uw webmaster – dank ook aan de dichters die inzonden. missen we – toch even noemen de inzending van trouwe inzender de dichter Terken – dat het goed gaat! – persoonlijke verhalen deze week ook van de dichters Cartouche, Labrie, Erika de Stercke ook – tegenover bespiegelingen van de dichters Lerou, Mientjes, van Boeckel en Luk Paard. dan wordt het moeilijk kiezen. dat zeg ik u – bij nadere lezing zijn ze echt stuk voor stuk prachtig de gedichten – terwijl u van mij gewend bent dat ik de messen slijp deze week niets dan lof. we voelen de pijn bij Cartouche – pregnante pijnlijkheid van de vergankelijkheid bij Erika en bij Anke. Rob, Rik en Luk en Max houden enige afstand tot het thema. normaal gesproken win je daar mee, vandaag in deze nacht vliegt het goud alle richtingen uit – goud voor Anke Labrie, Max lerou – speciale vermeldingen voor Luk Paard (prachtige impressie) en voor Erika de Stercke (een briljant pregnant beschreven verdergaan: ‘het is wachten op niets’ – en moeder is er ook al niet meer. ) winnaars van harte!