pom wolff: voor wie…


voor wie alles gewoon was

het wordt me steeds duidelijker
dat je delen moet om niet te verliezen

de een zegt: zo is het ook in de liefde
en zij kan het weten

een ander beheert een landgoed
en zegt: dit is niet voor een mens alleen

ik herhaal het voor mezelf
dat je wel delen moet om niet te verliezen

 en vraag me af hoeveel wat waar is
met mij door één deur kan

pom wolff
 

Share This:

PETER BERGER – groeten uit PICARDIE: ‘Renetten in de dop. Ik hou ervan. Tegenstellingen. Extremen. Het helpt mij wijsheid vinden. In alle kleine dingen…’


Het contrast kan niet groter. Van de Big Apple terug naar Eva´s Franse appeltjes. De boom staat er bol van. Kleine groene bolletjes. Renetten in de dop. Ik hou ervan. Tegenstellingen. Extremen. Het helpt mij wijsheid vinden. In alle kleine dingen. Waarheid of geluk. Voor zover zoiets zou bestaan. Ieder zijn eigen. Niet mijn ding. Het is hier bloedjes warm. Geen zuchtje bries. Tijd om te zweten. Tijd voor de beukenhaag. Tijd om hersendood te ploeteren onder de gele ploert totdat ik het zoute nat van m´n lijf voel druipen. Druppels. Liters. Likken. Lekker.

De heggenschaar, tegenwoordig met batterij, is vandaag mijn beste vriend. Een blik op de tuin onthult een met bramenslierten doorvlochten chaos waar honden geen brood van lusten. Het gras, de pluimen inmiddels op schouderhoogte, is doordrenkt van alle schoonheid die Eva in zich draagt. Duizend kleuren ontploffen in een zee aan witte pracht. Berenklauw torent hoog. Dat krijg je. Een jaar niet gemaaid. Minstens. Het struikgewas rond de heg is zo dens dat ik er met mijn nog bleke lijf een weg moet banen. Het kriebelt en krioelt. Alles schuurt en jeukt als de ziekte. 

Terwijl de schaar zijn werk doet, sta ik plots oog in oog met een kwispelend knorrend zwijntje. Kom je spelen? Zegt het staartje. Nou zie ik wel vaker zwijntjes hier, maar dit beessie is zonder meer anders. De kraaloogjes prangen een ongewis verlangen. Wild is ´ie zeker niet. Dit zwijntje. Dan had ´ie allang de plaat gepoetst. Nee, dit moet het biggetje van de buurman zijn. Op zeker. Hij heeft het postuur van een lumberjack uit Québec. Mijn weinig spraakzame buurman. Rossig bebaard en vierkant als een Viking. 

Eenmaal op de hoogte van de ontsnapping, sjokken we gezamenlijk door de woestenij. Van het varkentje geen spoor. Ook niet op de naastgelegen akker. De man haalt stuurs zijn schouders op en loopt zonder er verder een woord aan vuil te maken het erf af. Een minuut of vijf later retourneert hij met een ontwapenende lach. Als een kind zo blij. Binnensmonds iets mompelend over son mignon cochon. Het schatje is terecht. De heggenschaar moet nog tien meter.

PETER BERGER

Share This:

pom wolff: schagen

schagen

ik had van die mooie regels in mijn hoofd
en mooie woorden ook
als droefgeestig en nog iets met een oe
maar dan moet je niet door me heen

weet je in schagen wonen allleen maar harde vrouwen
en aardappels in de grond allemaal aardappels
en dat ze bollen pellen tot ze groen zien

en als ze schagen willen zeggen
dan zeggen ze dat niet – dan zeggen ze skagen
ook als ik vraag waar schagen ligt

waarom moet een mens in godsnaam toch naar schagen
o komt ze niet uit schagen
maar waarom ga je dan naar schagen als ik vragen mag

alleen om ons gesprek gaande te houden?

pom wolff

Share This:

waar is ut feestje – lieve vera vd h jarige dichtkoningin in zomers eindhoven

nu lieve prachtig mooie dichteres van eindhoven en lieve vriendin verjaart heeft deze site natuurlijk ook feest – we gaan haar zoenen – 70X

nu de verte zo dichtbij
de tijd verloren in zichzelf raakt
bevreemdt het mij

hoeveel herinneringen
zich kunnen verbergen
in een vluchtig bestaan
alsof ze heel lang sterven

dat voor verwachtingen 
nauwelijks nog ruimte is 
en ik daar beter
maar de wind mee voed

Vera van der Horst


een terugblik op het leven en ook de verworvenheden die de jaren iemand kunnen brengen beschreven in heerlijke eenvoud maar ook en tegelijkertijd in die vasalis – achtige complexe vervlechting van woorden in met name de begin strofe – hoe kun je algemene waarheden op jezelf leggen in een beminnelijke maar ook zo gracieuze kwetsbaarheid. zo!

Share This:

Rik van Boeckel – gedicht van de week: ‘Reis uit de comfortzone’ 

elke week kies ik HET gedicht van de week op deze site – uw site der sites – de eeuwige een week durende roem valt RIK VAN BOECKEL ten deel. trouwe inzender en wereldreiziger – deze week geheel buiten zijn comfortzone – een nieuwe rik van boeckel lijkt geboren! was het gorter niet die al schreef – ‘ik wil nieuw worden’ – en zo is het ook – een prachtig en krachtig pleidooi voor nieuw – deze week in het hier en nu – Rik van harte!

Goedemorgen Pom
Hoe gaat het?
Ik ben nog niet op reis maar kijk af en toe wel terug op de reizen die ik gemaakt heb. En nu een algemeen gedicht. 


Reis uit de comfortzone 


De reis uit de comfortzone
laat ons gaan naar de buitenwereld 
met gemak of ongemak 

landen zijn fantasierijke streken
buiten de zone van dagelijks gemak
laten ons verkennen en verrassen 

voorheen geland en neergestreken 
laten ze herinnering uit hoofd en hart
opduiken en glinsterend doorwerken 

nieuwe ervaringen zullen ons dwingen 
te schrijven en te fotograferen 
om in de toekomst van herinnering te leren. 


Rik van Boeckel 
19 juli 2024

RIK VAN BOECKEL – nieuwe CD – De dromende dansers -poëzie op reggae muziek, met de band The Dub Ark

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is 2013-03-17-18.07.12-768x1024.jpg

ik schreef al eerder: de eerste nummers vanochtend beluisterd Rik – heerlijke rustgevende soms jachtende en jagende reggaeklanken in mijn ochtendkamer – ik ga zeker een recensie schrijven – waarin ik meer een gemoedstoestand zal beschrijven dan iets muzikologisch verantwoords – van muziek heb ik geen verstand – wel hoor ik een prachtig samengaan van poëzie en heerlijke professionele reggaemuziek – nummer na nummer – en jij in die zachtaardige rol van samensmeder. als je luistert kom je in een meeslepende roes – ik zie nu de straten met de mooie ramen – waar de wind waait waar de wind waait tadam tadam tadam…

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Rik-van-Boeckel-meets-The-Dub-Ark-1-1024x827.jpg

De dromende dansers uitgebracht met mijn
poëzie op reggae muziek, gemaakt samen met de band The Dub Ark

bestellen via

rikvanboeckel@gmail.com

De cd kost 15 euro excl. verzendkosten!

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Cover-De-dromende-dansers-1024x1024.jpg

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Rik-van-Boeckel-meets-The-Dub-Ark-1-1024x827.jpg

In het groene licht

In het groene licht zie ik een hoog gezicht
van een dromende boom langs de stille stroom
in de Hollandse Tuin is het filosofisch fijn
hoor de zachte wind langs de oren gaan
tot ik op zal staan in het groene licht
voel de stappen gaan
bij de boomstam staan om de bladeren heen
van dit Clingendael

dit is het verhaal van het groene licht
van het hoog gezicht van de wakkere bomen
na vergeten dromen langs de ochtendstromen

in het groene licht wat een mooi gezicht
van het groene licht van de bomen hoog
en de lucht zo droog van het wolkendak

hoor de vogels tsjirpen in het groene park
lichtgroen donkergroen kleurrijk groen groen groen
het tsjirpend ritme van de natuur
laat haar winnen laat haar winnen
in het groene licht

laat de natuur winnen laat de bossen met rust
laat de bomen groeien laat de bladeren bloeien
o wind o adem der natuur zo puur zo puur zo puur
hoor haar zachtjes gaan langs takken bladeren
groene aderen van de lucht groene aderen van de lucht.

Rik van Boeckel
28 juni 2021
Park Clingendael. Den Haag

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Cover-De-dromende-dansers-1-1024x1024.jpg


Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is Rik-van-Boeckel-meets-The-Dub-Ark-1024x827.jpg

Rik van Boeckel meets The Dub Ark

CD Release De Dromende Dansers door Blowpipe Records

De Leidse dichter/percussionist en spoken word artiest Rik van Boeckel is al sinds de jaren tachtig actief met een succesvolle combinatie van poëzie, raps en muziek. Zijn poëzie ligt dicht tegen rap en liedkunst aan. In de jaren 80 genoot bij bekendheid als popdichter en bracht twee cassettes uit: Deze hoofden praten (1983) en Hé hé wat moet dat (1984). Hij staat sinds die tijd bekend als een dichter die zijn poëzie onder andere voordraagt met live percussie. 
Digitaal verschenen vanaf 2010 een album, een EP en een paar singles op Spotify en iTunes. December 2018 kwam zijn poëziebundel met cd Beweeg als een strateeg uit; op de cd is zijn muzikale poëzie te horen op latin, rock, hiphop, jazz en West-Afrikaanse djembé muziek. Februari 2021 kwam de LP Deze hoofden praten uit met zijn muzikale poëzie uit de jaren 80. Januari 2022 kwamen twee gedichten van hem te staan op de LP Vlug van de Franse groepOrganizatsiya, notabene voorgedragen in het Nederlands. 
En nu brengt hij geïnspireerd door Lee Scratch Perry en Linton Kwesi Johnson op het album Dromende Dansers Nederlandstalige dubreggae uit met Dub Ark bestaande uit bassist, multi-instrumentalist en producer Eric van Drunen Littel aka Clever Lee, percussionist/dubmaster Aernout van Hees en saxofonist Joep Smeenk, bekend van de Haarlemse band Gotcha! 
Eric van Drunen Littel is actief in diverse bands en heeft de basis voor de reggae muziek bij Van Boeckel’s poëzie geleverd; Aernout van Hees (aka Dr. EchopleX) is als percussionist actief in een aantal bands met oa Cubaanse en Antilliaanse muziek en al vanaf zijn tienerjaren liefhebber van het werk van Lee Scratch Perry. Hij onderzoekt al vele jaren de studiotechnieken die de grondslag vormen voor het werk van o.a.  Lee Scratch Perry en King Tubby. Hij heeft het dubwerk voor deze CD verzorgd vanaf de ruwe basis tracks.
Een van de eerst geschreven teksten op De Dromende Dansers is Jamaica. Meer recente teksten zijn Ibiza Time, De maanfluisteraar en De zingende bloemen. De andere titels zijn: De Dromende Dansers, In het groene licht, De straten met de mooie ramen, Hallo bergen, Winterland en Een lied van waanzin. 
Het album wordt uitgebracht door het Haarlemse label Blowpipe Records van Wim Dekker. De Cd is gereleased op 9 juni 2023.
Er staan optredens gepland op zondagmiddag 9 juli op het Ootje Festival in Rotterdam-Zuid en op zondagmiddag 27 augustus tijdens een wijkfeest van Tussen de Rijnen in het Ankerpark in Leiden.


Share This:

een Groet op de vrijdag: ‘losse pagina’s vliegen…’


spijt
 
de muur om je heen
wordt steen voor steen teruggelegd
het wordt licht
de zon komt in je op
 
je loopt achterwaarts naar huis
in de boekhandel vallen bundels uiteen,
losse pagina’s vliegen onbedrukt de boom in
 
de inkt wordt nat
de eerste woorden trekken zich terug
in mijn pen


Karlijn Groet

Share This:

VON SOLO: ‘Zou het leven gewoon echt één grote bezuinigings operatie van God zijn.’



Toen ik net begon met werken, was de mores, dat je met zijn allen rond een bepaalde tijd het kantoor betrad. Je werd erop aangesproken als je vijf minuten na half negen binnen kwam. Later in mijn loopbaan kreeg ik steeds vrijere functies, waar mijn afspraken de agenda en plaats bepaalden, waardoor ik niet elke dag meer op hetzelfde kantoor hoefde te zijn. Toen kwam het ‘Nieuwe werken’. Dat was een vooruitstrevend idee voor plaats- en tijdsonafhankelijk werken. Voor mij niet zo nieuw, want ik had al jaren geen vaste plek of tijd meer. 

Alles veranderde pas echt, toen we wegens het Chinese virus niet meer naar kantoor mochten. Veel mensen maakten hier gretig gebruik van en werden binnen twee weken middels Microsoft teams gefaciliteerd in het werken in onderbroek en overhemd, thuis achter een bureau. Veel mensen verdwenen ook gewoon helemaal uit de kijker. Na een paar weken werkte ik bijna elke dag al weer op kantoor. Het voordeel van een baan in een vitale sector. Mijn afspraken deed ik zoveel mogelijk fysiek. Weerstand opbouwen.
Toen de bui weer was overgewaaid, bleef het stil op kantoor. Men moest er weer aan wennen blijkbaar. Veel collega’s keerden helemaal niet meer terug in het fysieke domein. Werken vanuit huis was voor hen de norm geworden. Afspreken in het echt een last, omdat ze te ver weg woonden of gewoon te lui om hun woonst uit te komen. Op een doordeweekse woensdag of vrijdag kun je op de afdeling waar ik mijn standplaats heb een handgranaat laten ploffen zonder dat de bedrijfshulpverlener slachtoffers hoeft te tellen. 

Vorige week was ik op de Weena bij een hip communicatiebureau. Het was op een woensdag. Toen we om twee uur binnenkwamen waren er op de hele afdeling twee mensen aan het werk. Ik grapte, dat het er net zo desolaat uit zag als bij ons. Toen we om vijf uur weg gingen was de afdeling verlaten. Tegen mijn collega grapte ik, dat het bij commerciële bedrijven niet anders is, dan bij ons nutsbedrijf. Even dacht ik na. Hardop nadenkend uitte ik, dat het best zou kunnen, dat we in the Matrix zitten en dat er op content wordt gekort, vandaar dat er op bepaalde dagen zo weinig karakters meer rondlopen. Mijn collega merkte op, dat voelde als een Truman show, waar er flinke bezuinigingen op het personeel zijn geweest. We lachten. Wij waren er gelukkig nog in het echt.

De gedachte liet me die avond niet los. Oude mensen hoor je vaak zeggen, dat alle mensen van toen weg zijn. Dat terwijl er toch steeds meer mensen bij komen. Maar die mensen hebben geen plek in het leven van de anderen. Zou het zo zijn, dat je in je leven maar recht hebt op een bepaald aantal ondersteunde spelers. Die je naarmate de tijd vordert ontnomen worden. Zou het leven gewoon echt één grote bezuinigingsoperatie van God zijn. Tot er niets meer over is om op te bezuinigen.

VON SOLODICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEASTCheck de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nlLees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Share This:

Mirjam AL 14: “EUROPA NA DE REGEN”

www.pomgedichten.nl heeft het exclusieve recht gekregen om 65 teksten van Miriam Al tweewekelijks op de woensdag te publiceren – dat gaan we doen! de teksten zijn door haar helaas overleden vriend Merik van der Torren nog net voor zijn dood uitgetypt en van een nummer voorzien én in een blauw mapje gedaan. vandaag tekst nummer 14 – dank je wel Merik – dank je wel Mirjam Al.

Share This:

pom wolff – het liedje van alleen/allen


het liedje van alleen
 
nee niets was daarna ooit nog intenser
een vriendin zei
dit is – en ze noemde je naam
ik mijn hand zocht
mijn hand niet kon vinden
niets meer kon vinden
en mijn hand bleef zoeken
 
die hand die vandaag
met een bosje bloemen
wie weet wat er allemaal uit je groeit
die hand
wat een armoede
en ik kan maar niet begrijpen
dat je er nooit meer zult zijn


pw

Share This:

Peter Posthumus: ‘een kwestie van laat maar zitten of een graf bezoeken…’

een kwestie van laat maar zitten
of een graf bezoeken


Niets is zo eenvoudig
als niet meer doen
komt niets bij kijken
is niets voor nodig

iedere dag die hond uitlaten
nou nog één keer
maar dan wel naar het asyl
ophouden met roken
een kwestie van laat maar zitten
of een graf bezoeken
kijken of ie er nog ligt
omdat je nooit van hem
op aan kon, hoeft niet meer,
rustig laten liggen
en dan die drank, dat gezuip
dat laatste bodempje
lekker laten staan

verrèk, ’t is alweer ochtend
dan maar morgen, ach ja morgen
dan zien we wel

Peter Posthumus

Share This: