pomgedichten.nl

Ien Verrips – ‘zo leefden wij…

zo leefden wij
samen maar zonder wij
voor ons geen ons –
alleen jij en ik
meer konden wij niet
verdragen

Ien Verrips

Peter Berger – groeten uit Frankrijk: Gewoon een lammetje uit een lokale wei in het schap van de plaatselijke supermarkt…

Voorlopig zit ik hier gebakken. Of gestoofd. Gegrild ook goed. De vriezer zit in ieder geval berstensvol. Kiloknallers heet dat in Nederland. In Frankrijk gewoon Promotion. Want hier mag het nog: vijf kilo lamsvlees voor nog geen veertig euro. Origine France staat op het etiket dus niks mis mee. Van plof geen sprake. Gewoon een lammetje uit een lokale wei in het schap van de plaatselijke supermarkt. Er zit van alles in. In dat pakket. Koteletten. Epaule. Lamsbout. Ribbetjes. En een stuk van de haas. Kortom, het menu bestaat de komende weken uit ´Morceaux d’Agneau Divers´.

Vanavond stoofpot. Van de schouder. Morgen ook. Uien. Champignons de Paris. Paprika. Aubergine. Olijfolie. Snoeptomaatjes. De hele mik in de pan en kruiden maar! Harissa. Piment d´Espelette. Basilicum. Whatever. De hele santekraam verdwijnt erin. In de stoofpan. Van gietijzer. Die pan. Ooit van oma. Een bom knoflook niet te vergeten. En een flinke scheut whisky voor de smaak natuurlijk. Pot-au-feu? Dat is vooral een kwestie van geduld.

Ik denk een uurtje of twee, drie. Inductie op standje vier. Eerst. Kleinste pit. Dan een tikkie lager. Dat wordt rond een uurtje of tien eer het lam goed gaar is en gedwee van het bot glijdt. Prima. Eerst griezelen. Netflix. Iets met vampiers of zombies. Zoiets. Daar heb ik zininin. Griezelen. En morgen weer zweten in de tuin want ik ben helemaal klaar met het kreupelhout langs het terras. Weg ermee. Met wortel en tak. Overmorgen lamsbout. Grillé au four. La vie me sourit.

PETER BERGER

Bettie is terug – 1: ‘ja meneer wolluf ik ben weer begonnen op de VU op 2 hoog bij de dichters en de dementerenden..’

ha meneer wollofson u schrijft helemaal niet meer over me – ben ik niet meer interessant genoeg – heb u andere dingen aan uw stok hangen of hoe zit dat- de naam is wolff bettie – en wat fijn dat je weer eens op bezoek komt hier in de VU op acht hoog. want zo een lolletje is het niet om ziek te zijn hier tussen al die gereformeerden. maar u bent toch helemaal niet ziek meneer wollof – u heb een niet vast gestelde guigelton en daarmee heb u al jaren gratis kost en inwoning in de VU. nota bene in het deftige amsterdam zuid waar u de bloemetjes nog steeds buiten zet zegt de portier beneden.
jij hebt makkelijk praten bettie – leven met niet vastgestelde guigelton is bijna niet te leven kind – voor je weet slaat de guigelton door je heen en zit je helemaal onder.

maar hoe is het met jou kind? werk je weer? hoeveel doktors en dichters heb je inmiddels versleten? ja meneer wolluf ik ben weer begonnen op de VU op 2 hoog bij de dichters en de dementerenden – bettie kom asjeblieft terug naar de VU smeekten ze – jij was zo goed met dichters – de dichters kikkerden altijd op als jij ze op jouw manier verwarmde en met liefde verzorgde. meneer lerou kon gewoon weer opademen en nog steeds. meneer plomp vond de liefde weer. meneer wigman leefde ook helemaal op. meneer starik rookte weer van alles en nog wat. sinds jouw vertrek ging het met alles en iedereen – nou ja met de meesten bergafwaarts.

in de zorg hebben ze tegenwoordig alle handen nodig meneer wolluf. en ja er komen nog veel meer dichters aan – de dichters van eijlders komen er nu aan – ze beginnen behoorlijk af te takelen – veel slijtage ook aan de edele delen – dat laatste is wel minder meneer wolfson – zeker ook voor de verpleegsters – maar ja je toch moet wat – en ik kan altijd bij uwes op 8 hoog komen uitrazen toch? tuurlijk Bettie. ik heet welkom hoe heet jij?

pw 18/8/24

Wen van der Schaaf – gedicht van de week: “uw gezicht ontroerde mij…”

(…)
en dan vertrok u
-toen het klaar was-
uw gezicht
ontroerde mij

-en toen het afscheid daar was:

ik steels over mijn schouder keek
en geen stap meer zichtbaar bleek
wist ik niet of u wel waar was
of dat ik u verzon in mij
(…)

Wen van der Schaaf
dichteres, theatermaakster en theaterdier Wen van der Schaaf schonk de mensheid prachtige regels ter inspiratie zeker. met de regel ‘uw gezicht ontroerde mij’ biedt Wen ons én de mensheid een zó persoonlijk en zó algemeen menselijk gevoel dat een ieder zijn eigen woorden bij dat ene unieke gezicht zal vinden. als dit niet al het gedicht van de eeuw is dan toch zeker het gedicht van de week hier te pom. een eerbetoon.