JOLIES HEIJ mogen we op deze zomerdag feliciteren met het door haar verdiende goud. liefde hoop en troost om in te verzinken – we kiezen voor de korte versie – hoe dan ook een werelds mooi gedicht – om even in euforie te verkeren. zilver voor ANKE LABRIE die voor een alternatieve vakantie kiest ergens ver in de ruimte – met een bevrijdend avantgardistische schreeuw vol met dada-elementen wijst anke ons de weg. dames van harte – het was weer mooi.
fernweh is ver genoeg
we reizen op de ouderwetse manier
als vogels wiekend op de lucht
we willen ons duurzaam verplaatsen
en alstublieft niet te verheven, meneer
de grens is ver genoeg
hinkstapspringend over gesteven lijnen
een dagje uit met een peertje in de nok
de boulevard leidt de horizon in
zo zie ik de zon in het glas zakken
het onweer is over rijnaken getrokken
dagjesmussen strijken neer in de goot
we zijn allebei al eens doodgegaan
aan fernweh, maar hier staan onze stappen
de verte is nooit bereikt, dromen liggen
op het plaveisel in die nabije stad
we weten dat treinen niet meer rijden
dan tot dat ene station met lekkend dak
de laatste halte tot verzengend azuurblauw
waar ik in jou verzonk
Jolies Heij
dit gedicht had zo moeten zijn:
we zijn allebei al eens doodgegaan
aan fernweh, maar hier staan onze stappen
de verte is nooit bereikt, dromen liggen
op het plaveisel in die nabije stad
we weten dat treinen niet meer rijden
dan tot dat ene station met lekkend dak
de laatste halte tot verzengend azuurblauw
waar ik in jou verzonk
dan weet iedereen weer wat poëzie is en moet zijn – met deze 8 regels komen we 2019 door – in deze 8 regels vinden we alles wat een mens moet vinden – hoop troost en liefde en de vurige wens dat ooit iemand zulke regels voor jou zal schrijven.
- FRANS TERKEN om het geluk van rust te turven
- RIK VAN BOECKEL daar zong Cuby Grollo’s Blizzard Blues
- MERIK VAN DER TORREN op vakantie
- CARTOUCHE geen zaaien maaien kwellen en kwelen
geen tongen en handen vol verlangen - PETRA MARIA VDE als de regen komt dan dansen we…
- JOLIES HEIJ de laatste halte tot verzengend azuurblauw
waar ik in jou verzonk - ANKE LABRIE pfiew
wie wint de enige echte virtuele – aan welk vakantiegevoel geeft de dichter zich over – trofee op pomgedichten?
lekker ruim thema deze week – we gaan de bloedhitte in – maar eerst nog de vruchtbare regen – en dan is er de vakantie – gaat de dichter op reis of reist de dichter het hele jaar al in zijn hoofd dag in dag uit en is ie/ze eindelijk aan rust toe – een rustige liefde? een roestige liefde? een mooi oord of een mooie moord – we gaan het lezen – we lezen het zo graag wat er allemaal in de dichterlijke hoofden om gaat. u kent de regels: de gedichten niet te lang svp – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
dat we liepen daar
en vroegen le temps perdu meneer
weet u daarvan?
weet u iets meer?
dat we westmalle
dronken op het marktplein
en jij zei
ik wil wel verdwalen om te vinden
praat door zei ik
praat door
nooit eerder zo’n verlangen
voor niemand niet
pomwolff
Laat het hoofd lekker schoonspoelen
alle drukte die erin heen en weer zwemt
nog geen lege blik in de ogen
waar jij al een week mee rondloopt
zo doorzichtig wil ik de dagen houden
uitzicht op de bergen en op wie daar toert
niet het afmattende van blanco blad
dat herhaald om hoofdbrekens vraagt
en zal ik nog een keer koffie
of wil je meteen aan de wijn
naast de voeten op tafel – glaswerk genoeg
om als het niet gaat tegenaan te schoppen
dat we vanavond laat de scherven tellen
om het geluk van rust te turven
FT 20.07.2019
frans is wel aan het dolce far niente gevoel toe mogen we lezen. niet het afmattende dichtwerk maar een uitzicht op de bergen, koffie wijn en scherven om in een heerlijke rust afscheid te nemen van de afgebroken dag. ik heb met strofe een in die zin moeite dat heel strofe een weg kan. die ‘jij’ in de vierde regel is ook niet echt duidelijk. de 10 regels na strofe 1 zijn gedicht genoeg, helder als het nog niet gebroken glas helder als het uitzicht op de bergen.
Pom, ik ben nu even op vakantie in Drenthe om daar morgen op te treden op het Taribush Kuna festival.
https://taribushkuna.nl/programma/literair-cafe-door-ria-westerhuis-en-vrienden/
Dit is dan ook mijn bijdrage aan de enige virtuele.
Ik stuur ook nog een foto.
Het buiten land
In de nacht van Ansen
zweten de muggen bloed
de varkens de geiten de paarden
zijn ruikend aan de wereld geklonken
het buiten land is een groen reliëf
van het vlakgeslagen universum
daar zingt geen fado van Lisboa
kletteren geen castañuelas de Andalucia
strelen geen chansons des accordeons
de la Dordogne et la Provence
daar hoor je geen reggae de ska
Jah rastafari geen rumba y merengue
tikt de djembé van Taribush Kuna
het ritme van heide en bos
zong Cuby Grollo’s Blizzard Blues
langs Dwingelderveld Hooghalen
het Drents Friesche Wold
de zomer schijnt daar een dag voorbij
een weekend vooral een week vooraf
dromers in Drenthe denken aan de tijd
dat leven nog een spinsel was van God
poëzie alleen op vakantie was
dichters schrijven dat mysterie op
de fietsen de paden de bomen
smeden deze werelden aaneen
de dag begint zo steeds opnieuw
in een universum van verliefde sterren.
Rik van Boeckel
20 juli 2019
Ansen. Drenthe
was het webmaster niet die schreef:
je kunt veel van mij verlangen, ik wil verder gaan dan ooit, van flatgebouwen springen, hangen, maar wandelen in drenthe?……. nooit!
voordat rik poëtisch wordt lezen we toch enige kritiek op het drentse platte platte land, zo volgestouwd met stenen bedden – het ligt gewoon niet lekker – in nederland die hoop stenen.
“daar zingt geen fado van Lisboa …’ dicht rik. muggen, varkens, geiten de hele familie drenthe komt langs – je kijkt je ogen uit. in drenthe is de poëzie op vakantie. het wil maar niet wennen. rik maakt er nog wat van – hij ziet sterren verliefd zijn en spreekt over een mysterie. ik zeg maar zo: je verstaat ze niet.
Op vakantie
De afspraak was: hij reed en ik
schreef gedichten,
dus toen de auto panne had,
ging ik zitten op een steen,
zon in mijn gezicht en schreef:
“De schroef van de woensdag ontbreekt”,
liep de berg op tot boven de boomgrens
en schreef: “ Lichter dan lucht de vogel”.
Ik keerde terug en de auto was weg
Merik van der Torren
nou dat is fraai – mirjam en merik zien we op de foto mogelijk voor een tochtje de bergen in. de chauffeur verdwenen. het zwarte gat van de poëzie in gezogen? de berg af op onnatuurlijke wijze? of gewoon rechtsom omdat meneer niet goed tegen dichters kan of tegen kritiek. we zullen het nooit weten. in ieder geval is de auto weg. en boven de boomgrens begint de vakantie voor merik van der torren – ik hoop dat ie voor woensdag terug is. zijn dag op pomgedichten.
Vier dagen lang
Geen bergen om tegen aan te kijken
geen toppen, geen verdwalen, geen zon
die brandt, geen martelen, geen blaren
pleisters, zeven heuvelen of maagden
geen zaaien maaien kwellen en kwelen
geen tongen en handen vol verlangen
geen ik of jij aan mijn zijde als een
uit honderd enamorados*van Lorca
ook even geen struik die daar verwelkt
in al wat ik bekeek zit ikzelf voor een deel**
alleen maar slapen, een kleine eeuwigheid
nietsdoen, geen open ogen die dwalen
om bij zinnen te komen in een uitstap
in deze stille bijslaap-vierdaagse
opgeladen weer de klim te maken
naar ons papierwitte stapelbed
de folie van de fado, tonen van
tristeza – als losse stukjes
poëzie no es nada nao sim***
*gelieven;**Fernando Pessoa;*** het is niets, nee ja
20-07-2019
Cartouche
een cartouche- je met voetnoten. er moet weer worden geleerd. meneer is niet van plan zijn nest uit te komen. filosofische noteringen van pessoa bij de hand. verder de ogen dicht en luizijn maar. zo laadt deze dichter zich op. lezen we. 4 dagen lang 4 lange dgen viert cartouche het leven zonder poëzie – nou ja met de ogen dicht toch nog 18 regels geschreven voor pomgedichten – we waarderen het. in nijmegen lopen ze vier dagen om een gladiool. cartouche houdt de gladiolen voor gezien en duikt een bed zonder heuvelen bed in. ieder het zijne maar zo zeldzaam lui zie je dichters bijna nooit.
koffers drijven mij
naar jou
als jurken met vleugels
naar warme oorden
als de regen komt
dan dansen we doorweekt
tussen hoge bomen
wil ik op reis
dan alleen met jou
al het andere
blijft thuis
Petra Maria
ja als het regent staan we in de regen als de zon schijnt kletsnat in de zon – dat waren ongeveer ook de eerste dichtregels van uw webmaster. petra maria staat aan het begin van een rijke carriere. dit gedicht kan beter nog. met name de laatste strofe mist de kracht van een goed gedicht.
Mijn kortste gedicht ever. Ik ben er wel aan toe onderhand: helemaal niks!
Fijn weekend.
Hrtegr.
vakantie
pfiew
anke labrie
kapper doet u maar lekker kort in dit weer – de dichters doen niet anders. nou meneer wolluf – dichters dichters u bedoelt mevrouw labrie wellicht – een cartouche, een van boeckel – die stomen gewoon door hoor regel na regel. mevrouw labrie weet wel de kern van het thema te raken – uit 5 letters en betekenisloos woord scheppen waaraan ze de de snelheid meegeeft als die van de apollo 13 om aan de zwaartekracht van de aarde te ontsnappen. heerlijk gewichtloos in de ruimte de ruimte in. zo voelt de ware vakantie.
Schoonspoelen
Laat het hoofd lekker schoonspoelen
alle drukte die erin heen en weer zwemt
nog geen lege blik in de ogen
waar jij al een week mee rondloopt
zo doorzichtig wil ik de dagen houden
uitzicht op de bergen en op wie daar toert
niet het afmattende van blanco blad
dat herhaald om hoofdbrekens vraagt
en zal ik nog een keer koffie
of wil je meteen aan de wijn
naast de voeten op tafel – glaswerk genoeg
om als het niet gaat tegenaan te schoppen
dat we vanavond laat de scherven tellen
om het geluk van rust te turven
FT 20.07.2019
REIZIGER
koffers drijven mij
naar jou
als jurken met vleugels
naar warme oorden
als de regen komt
dan dansen we doorweekt
tussen hoge bomen
wil ik op reis
dan alleen met jou
al het andere
blijft thuis
Petra Maria