WILFRED ALLOY zit de bergen uit in Etappe 14 za 20-7: Tarbes – Col du Tourmalet (117,5 km, bergen)



Etappe 14 za 20-7: Tarbes – Col du Tourmalet (117,5 km, bergen)
 
… anale talen …
 
“Moet je luisteren zeg. Komt Broer Konijn terug van vakantie, je kent dat wel…” [hahahaha] “Blijken ‘zuh’ alles meegenomen te hebben.” [hahahaha] “Wat denk je? Vergeten z’n hol dicht te doen.” [hahahaha] “Heeft u ‘m, mevrouw?” [hahahaha] “Broer Konijn dus woest keutelkakkend naar de politie gehupt…” [hahahaha] “Vertelt ie op het bureau zwaar gestrest z’n verhaal – je kwam er gewoon niet tussen – afsluitend met een verontwaardigd ‘Wie dóet zoiets, wat ís dat nou voor grap, waar slááát dat op?’ Zegt die politie…” [hahahaha] “Nee moet je luisteren… Zegt die politieagent grijnzend… ‘dat slaat op hol’…” [hahahaha]
 
Toute la folie à vélo de cirque. Wordt weer een hartig woordje met de crew. Niettemin, sommige profwielrenners – Alloys ‘gekkigheid’ verwees er via een driedubbele détour ook naar – wekken de indruk dat ze ergens in hun vroegste ontwikkelingsfase zijn blijven steken. Let eens op de taal van commentatoren en geïnterviewde renners. Ik begrijp het ergens wel. Waar? In de bergen. Bergop zwoegend let je niet op je woorden zoals op je ademhaling. Dan word je, meer bezig met je zittechniek, een grofgebekt monstertje. Dan ben je een volwassen kind, met een degelijke anale basisopleiding op zak, verongelijkt, boos, moe, driftig, met negatieve gevoelens kortom, of juist vrolijk ondeugend, uitdagend confronterend, een groot kind dat de poep- en piesfase dan wel in een andere taal herbeleeft, maar nog altijd in zijn uitlatingen grenzen opzoekt en soms overschrijdt. Nogmaals, het is allemaal wel te verklaren. Stoempend in de Pyreneeën… (Stond het ‘in de papiere? Nee eh…’ Excuus voor dit Tantpissaloopje, het poepte er vanzelf uit.) …word je zelf een fysiek grensgeval. Dan let je niet op je woorden. Wat kan het jou schelen als de mensen erover vallen? Het belangrijkste is ervoor te zorgen dat je er nog bent en ‘met een schuin oog’ – heeft u ‘m, mevrouw? [hahahaha] – al naar de volgende etappe kunt kijken. Momentje… Wil je je niet met mijn verslag bemoeien, Alloy?!! Vieze man! Dit is niet de eerste keer, hè, dat jij er iets bij typt, als ik even weg ben. En ik drink geen kopstootjes! Die kwamen destijds zeker ook van jou. Wat? Over wie we het hier dan hebben, vraag je?
 
Door schimmen van mijzelf omringd …
 
In de MS-zuipschuitkajuit is de crew inmiddels wel toe aan een 18e-eeuws klassiek welklinkend en welproostend, alledrankomvattend holistisch Bach-anaal. Geen C te hoog of te weinig wat ons betreft, je kunt met ons alle kanten op kantelen. Regisseur Ranke Nelis gebaart van zijn kant dat ook mijn woorden kantje boord zijn, maar op ’s Kantelaars boordtoogkant heeft de goede man wel klaargezet waar zo’n behoefte is: voor sneldrinker Wilfred Alloy een met een vaasje tot kopstoot gecompleteerd keteltje 1 (over kantje boord gesproken: nog zo’n nippertje), voor Altonice Rieding en Arent Hendriksz B. ‘Pannekoek’ Lix ieder 0,5 liter RBB (Roetemeijers Beiers Bier (eerst oma’s tourfiets terug)), een wel-te-lusten Chileen voor Immanie Kompaan, en good old Leffe D voor kom hoe heet ik ook weer en waar hebben we het over. Of nee, ik doe ook weer eens zo’n houtenkopstootje. Wilfred!!! Er valt kettingpost uit Tiel op de kajuitmat. Voor de kattenbak.
 
Nog iets noemenswaardigs gebeurd in de Tour? Bergetappe, met 117,5 km vrij kort, maar wel twee Pyreneeënreuzen: de Soulor en de Tourmalet. Niet dat je zegt colletjes. Schiet me opeens dat veelkoppige monster te binnen, waar Ducrot het eens over had. Als de renners dat op grote, frissere hoogte tegenkomen, zal het veelkoppig wel een colletjestrui dragen. [hahahaha]. Heb je weer achter mijn laptop gezeten, Alloy? Maar of er nog iets gebeurd is? Het beeld van Dijk en Du ging regelmatig op zwart. En toch lulden ze door. Ik vind het knap. Misschien zijn het ook die technische mankementen die de twee af en toe doen besluiten op de zijspanmotor mee te rijden. Altijd beeld dan. Ik meen dat ze deze middag ook stukjes hebben gereden. De kwoots nu van Herbert (arm uit het gips, andere arm erin) en Ducrot.
 
HvdD: ‘Het rivierwater stroomt in tegengestelde richting, dat betekent dat ze aan het klimmen zijn.’
DK: ‘Alle renners hebben de neiging om het peloton als de navel van de wereld te zien.’
 
Klaar. Heeft Alloy nog iets aan wielrenherenleed te berde? 
 
ROEPT U MAAR
 
“Met je hol open zitten!”
 
Er wordt wat af gezeten. De tourtaal ervan vol.
Maar moet de renner dat nu ook al met een ‘open hol’?!
Dan zit je in je zetel, het geel zal straks wel staan,
en krijg je zelfs een bruine trui daarover omgedaan…
Het zal zover niet komen. Dat open hol beduidt
een afzien, stoempen, zwoegen. Oftewel: je ligt eruit.
Hoe zit je in het zadel? Veel kan eraan gewijd,
maar we zitten hier gebeiteld en we zitten hier geheid!
 
[Top 3 algemeen orangement: 3. Kruijswijk +2.14, 15. Mollema +9.03, 50.Kelderman +53.10. Extra verkeersinformatie: de Labetobus met Groenewegen reed niet ver van de meet op 15.27.]
 

Bericht bekijken

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter