Yvonne Koenderman: de hectiek uit de week wegkneden… rellen, dochters in veiligheid, een vermoedelijke melanoom onder nagel…

de wekelijkse column van Yvonne Koenderman. hoe zij het leven leeft meestal blijmoedig – mét de chemobehandelingen tegen die rotziekte. en hoe ze dan in een klein tussenzinnetje een vermoedelijke melanoom aan de tekst toevoegt. bijna alsof ze het niet hardop mag zeggen. het kwaad kruipt waar het niet mag gaan. hou vol Yvonne hou vol!


De vroege vrijdag is een herfstachtige
grote plassen voor de deur, die me doen beseffen dat ik beter niet zo in mijn slippertjes had kunnen schieten, maar schoenen aan had moeten doen. De hond vind het allemaal prima, loopt zijn rondje met achter, op of over hem heen de zwarte kater die het hem eigenlijk onmogelijk maakt om rustig die drol te draaien op dat vaste plekje in het park.

Het is nog rustig, hooguit de werklui die aankomen om bij de kerk een vaccinatiecentrum neer te zetten. Twee kerken op nog geen 500 meter afstand. Bij de een is vaccinatie ondenkbaar en de ander offert zijn terrein helemaal op voor het goede doel. Ik hoef me er voorlopig nog niet druk om te maken, dit jaar mag ik me sowieso op doktersadvies nog niet laten vaccineren. Eenmaal thuis bakken we brood. Het meel, gist en het water worden stevig gekneed. Therapeutisch bijna, gedachten op nul in een rustige slome beweging, alsof we de hectiek uit de week wegkneden. Rellen, dochters die in Rotterdam-Zuid maaltijden bezorgen en voor hun veiligheid per direct naar huis gestuurd worden, chemo, vermoedelijk melanoom onder nagel wat na alle kuren beter bekeken gaat worden.

Alles kneden we langzaam maar zeker weg tot het hoofd rustig is en het deeg mag rusten. Rust, ik pak het zelf ook nog even mee. Even onderuit op de bank en dan dalijk genieten van de geur van versgebakken brood, kinderen die wakker worden en manlief die thuiskomt. De vrijdag kan beginnen.

Yvonne Koenderman

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter