Geen apen op het dak. Of tijgers in de tuin. Dat soort beesten niet. Maar wel uilen. Hazen. Vossen. Eikelmuizen. Dat soort grut. Plus af en toe de rauwe kreet van een ergens opvliegende fazant en een flinke pootafdruk beneden bij het stroompje dat te miezerig is om beek te mogen heten. De hond van de buurman misschien? Toch een heuse wolf sinds kort? Ja hoor! Dream on. Verder nog sporen van zwijntjes en bambi´s dus voor iedereen wat wils. En dan die rust. Deep down. Ja die is dezelfde. Die rust. Eva rules. Ogen dicht. Ogen toe. Jungle fever. Robot dreams. Liberté. Welkom thuis.
Er is werk aan de winkel. Toujours. Onderaan, op links nabij dat sliertje water, liggen nog een paar dunne stammetjes te wachten op de kettingzaag. Brandhout. Moet kort gezaagd, want wintervoer voor beide kacheltjes. Bar veel is het niet maar toch genoeg voor een tiental kruiwagens boordevol. En achter dat stroompje dat zelden kabbelt ligt al eeuwen een flinke berg takken. Afval. Droog snoeihout van vele jaren noeste arbeid. Tien bij vijf bij twee. Zoiets. Zo flink. Die berg. Temptation. Daar gaat straks de fik in. Eén lucifer. Bovenwinds. Opdat het binnen de perken blijft. J´espère.
Flink zweten was het trouwens. Met zwaarbeladen kruiwagens de nog ongemaaide heuvel op. Na de zoveelste bestorming helemaal uitgeteld. Hongerig ook. Moet vrezen voor pijn in de liezen morgen. Spierpijn! Dat krijg je van luieren op het strand en kuieren door de jungle. Held op slippers. Teenslippers nog wel. Dat fikkie? Werd zowaar een dansend paasvuur zo groot. Jammer voor de kersenboom ernaast. Dat wel. Nu is het tijd voor een mals stuk côte de bœuf geroosterd op de nog immer smeulende asresten. Uiteraard. Grillé au feu. Rood zoals het hoort. Wel zonde van m´n ribfluwelen tuindersbroek, want eenmaal met m´n uit de kluiten gewassen oerfranse biefstukkie boven op het terras aangekomen bleek die stilletjes te smeulen bij de hiel op links. De broek. De zoom al ver voorbij. Een scherp riekend rookpluimpje dat langs de tafelpoot omhoog krulde maakte er gewag van. Gekker wordt het niet vandaag. Brandende broekspijpen. Hongerige wolf. Demain un autre jour. Aux jambes raides.
Peter Berger
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
