Yvonne Koenderman over hoe het begon, over het kunstenaarskind en meer. ‘Hij gedroeg zich altijd netjes…te netjes naar mijn maagdelijke dromen, tot die ene keer,…’
Hoe oud zou ze zijn? 24 Schat ik zo in. Dochter van eerste liefde en geweldig mooi lief mens. Vaderlief ken ik vanaf mijn 15e en was op slag verliefd, We dronken iedere zaterdag koffie, bij hem thuis of in de koffiepot op de hoogstraat. We schilderden samen en ik ging met hem mee naar zijn zanglessen. Hij gedroeg zich altijd netjes…te netjes naar mijn maagdelijke dromen, tot die ene keer, waar hij liefdevol en hoffelijk als hij was stopte toen hij besefte dat dit meisje onervaren was en haar braaf achter op de fiets naar huis bracht.
Moeder ontmoette ik later nadat mijn oudste een jaar of twee was en ik weer eens tegen het kunstenaarskind haar vader aangelopen was. Ik had een schilderij van hem gezien waar manlief helemaal weg van was. Eigenlijk wilde hij er niet vanaf, maar omdat ik het was mocht ik het bij hem thuis komen halen. Thuis bleek drie straten achter onze woning te zijn. Ik weet nog goed dat ik de woonkamer binnen stapte en de mams van dit mooie kind poedelnaakt in een bad op leeuwenpootjes zag zitten. Zacht haar lichaam inzepend en me vrolijk begroetend “oh dus jij bent de Yvonne waar ik al zoveel over gehoord heb”. Schuim spatten in het rond terwijl ze opstond uit haar bad om zich af te drogen.
Trudy en Albert…Ze leken voor elkaar gemaakt. Sindsdien zat ik vaak aan hun tafel, het bad met leeuwenpootjes waar als het water via een slang door de woonkamer vloer weggelopen was een grote ronde glasplaat over lag. Ik verwonderde me over de vooruitgang die Albert met schilderen maakte en het beeldhouw werk van Trudy en genoot van de vrijheid waar deze twee in leefden. Toen kwam Camille een leuke goedlachse baby die al gauw op doek vastgelegd werd. Na een tijdje verwaterde het contact wat. Wij verhuisden en de twee die zo goed bij elkaar pasten smoorden in hun kunstzinnigheid en verworven vrijheden.
Albert zag ik zo nu en dan, hij opende zelfs de galerie Kust Kunst waar werk van mij en een vriendin stond en hing. Trudy en Camille zag ik steeds minder. Vandaag liep ik ineens tegen dit mooie kunstenaarskind aan. Op de vraag;” hoe is het met je ouders” kwam als antwoord; ” Het gaat goed, Just living there lifes to the fullest” ik verwacht ook niets anders van ze, net als van dit mooie kunstenaarskind, die duidelijk haar genen van geen vreemde heeft en eigenlijk zouden we dit allemaal op ons eigen manier moeten doen.
Yvonne Koenderman
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
