VON SOLO op de donderdagavond: ‘Op zulke momenten weet ik dat de enige reden, dat de regen niet doorgezet is, is dat ik mijn regenbroek aangetrokken heb. Want als ik dat niet gedaan had, dan was het losgegaan en was ik zeiknat geregend…’
Wanneer ik binnen sta valt het nog niet zo op. Het lamplicht houdt de schemering buiten. Eenmaal de voordeur door, de morgen in, ontkom ik er niet meer aan. De hemel is bewolkt. Er waait een wind, die aankondigt, dat het weer om zal slaan. Ik fiets de straat uit onder een onmiskenbare dreiging. Het voelt bijna dierlijk. Het onheil dat onafwendbaar nadert. De eerste druppels vallen op mijn gezicht. Ik wil het niet, maar moet denken over het aantrekken van een regenbroek. Het is koud en het waait hard. Fiets ik nog even door, met het risico dat het losbarst en ik de halve dag met een koude, natte broek rondloop, of stap ik af en trek hem aan? De overweging duurt in werkelijkheid dertig seconden. Het lijkt veel langer. Dan stap ik af en trek mijn regenbroek aan. Ik stap terug op en fiets geagiteerd door. Intussen is het gestopt met miezeren. Ik kom op mijn bestemming aan en baal ervan, dat ik toch weer mijn regenbroek heb aangetrokken, terwijl dat niet nodig was.
Op zulke momenten weet ik dat de enige reden, dat de regen niet doorgezet is, is dat ik mijn regenbroek aangetrokken heb. Want als ik dat niet gedaan had, dan was het losgegaan en was ik zeiknat geregend. Dat is een wetmatigheid. Zoals er wel meer zijn in het leven. Het is de overweging iets schijnbaar overbodigs te doen voor in het onwaarschijnlijke geval, dat er toch iets voorvalt, dat je dan achteraf had kunnen weten. Als een soort verknipte voorzienigheid. Je tegen wil en dank wapenen tegen het onwaarschijnlijke. Dat zich openbaart in een kleine kastijding. Dat ik uitgelachen word, omdat ik doe wat er van me gevraagd wordt, terwijl ik er geen zin in heb, maar ook gestraft zou worden als ik het niet zou doen. Het is geen situatie waar je voor kiest in terecht te komen. Factoren waar ik geen invloed op heb, veroorzaken haar. Daarin erken ik het bestaan van God. Een almachtig wezen, dat plezier schept in het voorleggen van schijnbaar onbeduidende, onoplosbare dilemma’s. God, die plezier schept in mijn futiele worsteling als mens.
Een speelgoedversie van zichzelf. Terwijl hij droomt van de tijd, dat hij zijn tranen nog niet als regen over de wereld hoefde uit te storten, ten gevolge van wat hij geschapen had. Een herinnering aan de onschuld van ooit. Maar de appel van het raadsel zonder antwoord was te verleidelijk. Ook voor hem.
Abraham Von solo
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
