wedstrijd gesloten vanwege berlijn op bezoek vroeger dan anders. prachtige bijdragen om te genieten vandaag op de pom. dank aan de dichters voor zoveel liefde én ondoorgrondelijkheid. ik kies RIK voor het goud, ANKE voor het zilver en ANTONY voor het brons. een persoonlijke keuze waar ik de hel dag mee voort kan. CARTOUCHE een speciale vermelding voor een prachtige hertaling van het lied.
en nog met een verlate inzending uit berlijn van rob mientjes:
Groet,
Rob Mientjes
—-
Titelloos
Een rollende r
valt uit diepgangkeel
rrrrobin blue de lente in
Verstond ik me maar
in grond doorboren
de modder in mijn nek
here name cherie
wist ik van liefde wanten
zacht en rebels, nieuwsgierig
here name cherie
ik tem je niet meer
hoopvolle opgang in wanhoop
roodborstig takkenvrouwtje
nestel zacht in mijn dons
ons lied klinkt zo broos
Rob Mientjes
Rumba de amor
Als jij de oceaan oversteekt
kan ik je niet meer zien
in de ogen van de vallende sterren
mocht ik ze weer aanschouwen
in de kleuren van de golven
in de rumba van de zingende zee
dans ik het ritme langzaam met je mee
tot de horizon jouw blik doorgrondt
de vlinders gevlogen de tijd verliezen
de dans van het verleden blijft verlegen
droomt de dagen van toen voorbij
zo kom je mij in het heden tegen
doch je weet je kunt niet liegen
laat de vlinders vlijtig vliegen
spreek de rumba de amor tot mij.
Rik van Boeckel
18 maart 2023
een aangename mix van overgave, passie, droom, dans, kleur en ritme en de gevraagde ondoorgrondelijkheid. van mij mag het gedicht met een woord minder – vlijtig kan best weg.in de voorlaatste regel – dat is te gezocht de alliteratie.
de afstand was te groot
de zaal te vol die nacht
ik vroeg iemand je naam
waar ik vanaf de start
al mijn meisjesdromen
ik kende nu de weg
naar de plek waar jij
elke keer opnieuw
de hemel inkleurde
en mij eindelijk zag
hoe jij ster voor ster
naar mij hebt gezonden
je stem nog mooier
met mijn naam erin
die je steeds herhaalde
anke labrie
20-03-2023
‘ik vroeg iemand je naam’ geheel in stijl van steve harley de woorden in het gedicht – een mengeling van directheid en indirectheid – van liefde en verwachting en verlangen met een vleugje vrouwelijke ondoorgrondelijkheid: hoe hij ster voor ster verzonden heeft – en een met haar naam erin. mooi.
- ANYONY OOMEN – Zolang de landing maar zacht is…
- DITMAR BAKKER – in zaken
- FRANS TERKEN – deinen op een bodemloze zee
- MAX LEROU – niets gaat voorbij jouw eerste glimlach van elke dag
- CARTOUCHE – oh bleek engelengezicht,..
- RIK VAN BOECKEL – zo kom je mij in het heden tegen
- ANKE LABRIE – naar de plek waar jij elke keer opnieuw
wie wint de enige echte virtuele – Iemand noemde me Sebastian – trofee op pomgedichten punt nl? laten we het de steve harley trofee noemen – ‘Liefde is een verhaal dat vermenigvuldigd moet worden…’ – met dichter max lerou en zoon june bezochten wij van hier steve harleys optreden in 020 in 2017 – deze week steves ondoorgrondelijkheid toegevoegd aan de vrijdagbijdrage van seraphina hassels – het verhaal van een liefde en harleys ondoorgrondelijkheid het thema deze week van de zondagochtendwedstrijd. laat de woorden van harley hieronder u inspireren tot iets met liefde en iets van ondoorgrondelijkheid.
wie wint de enige echte virtuele – Iemand noemde me Sebastian – trofee op pomgedichten punt nl? u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 9uur. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
Straal eenvoudig uit
De kaars brandt
Voor mij op een laag pitje
Maak me slap
Het lijkt alsof ik me
Je naam niet kan herinneren, liefje
Om al deze gedachten
Opnieuw te ordenen
In één moment is zelfmoord
Kom mee naar een vreemde plek
We zullen over vroeger praten
We hebben nooit bespied
Iemand noemde me Sebastian
Iemand noemde me Sebastian
Verzin een vers
Geef me de tijd
Leg me neer, je bent van mij
En we weten allemaal
Oh Yeah
Je Perzische ogen sprankelen
Je lippen, blauw als robijn
Maken nooit geluid
Je bent zo opvallend
met je Parijse wensen
Je kan rondrennen
En jou zicht op de samenleving
Maakt me gek
Op een manier die je nooit zal kennen
Leid me weg
Kom binnen
Zie mijn geest in een kaleidoscoop
Iemand noemde me Sebastian
Iemand noemde me Sebastian
Houd subliem van me
Verwring mijn geest
Doe het met stijl
Zodat we het allemaal weten
Oh yeah
Je zult niet wegvluchten
Schat, we zijn pas net begonnen
Schat, om een overeenkomst te maken
neergestreken in een schimmig café
Liefde is een verhaal
dat vermenigvuldigd moet worden
Een bleek engelengezicht
Groene oogschaduw
De glitter is echt te veel
Geen vrouwelijke begeleidster
Zou jouw lichtstraal
Kunnen ontrafelen
Iemand noemde me Sebastian
Iemand noemde me Sebastian
Dans op mijn hart
Lach vrolijk en uitbundig
la di da di da
Nu kennen we je allemaal
Ja
we speelden mooi
alsof het land van water was
alsof de woorden opgehouden
of ver vliegend
van een andere orde
van géén orde waren
met stokjes en steentjes
huisjes in het zand
bij ieder huisje een bloem
ik dacht niet – ik dacht zee
aan samen doodgaan op het water
liefde maakt zelfs water stil
pom wolff
Streling
Als ik je hand zachtjes vastpak
Achteloos amper
En haar naar de plek voer
Waarheen zij meanderend
Al onderweg was
Het moet teder gebeuren en liefst traag
Over land of door de lucht
Het maakt niet uit
Zolang de landing maar zacht is
Alsof je hand niet aankomt
maar er al die tijd al was
© Antony Oomen
17.III/23
Amsterdam
in een verstilde beweging de liefde aan de woorden toegevoegd –
de liefde van nu en van altijd – op weg naar een bijna dromerig zijn – teder en zacht – we lezen niet van het ondoorgrondelijke alleen van de liefde. steve harley zingt: ‘Liefde is een verhaal dat vermenigvuldigd moet worden…’ – dichter Antony brengt het liefdesverhaal in de poëziepraktijk.
Ditmar B
INVENTARIS
Vier zaken tel ik, die kreeg ik om niet:
Vijanden, vrienden, verveling, verdriet.
Vier zaken kreeg ik ten nadele, simpel:
Liefde, nieuwsgierigheid, schroom, elke rimpel.
Drie zaken blijven voor mij hors d’usage:
Afgunst, verachting, afdoend promillage.
Drie zaken krijg ik cadeau, tot de dood:
Humor en hoop en een muilpeer, malloot.
Ditmar Bakker
er gaat een heleboel op en om in huize bakker – grappig om het te mogen lezen – een inkijkje zeg maar – de lezer kan zijn eigen strofe ‘Bakker’ uitzoeken. wat het beste de lezer past. het leven is een op en neer – met mooie dingen en met de mindere –
Frans Terken
Goedemorgen Pom,
‘De liefde, een verhaal dat vermenigvuldigd moet worden’, hoe meer hoe beter.
Mooi weekend nog!
Hartelijks,
Frans
Jaren van naam
Hoe het almaar meer en
groter als we van een naar twee
van vier voorbij vierenveertig gaan
elk jaar waarin de liefde groeit
geef ik je weer een mooiere naam
om de dagen met elkaar te roemen
houd het met beide handen klein
groot genoeg om vast te pakken
wat ons geheim is
het licht dat brandt in de ogen
de gouden uitstraling nog tot over
de rand van ons domein
deinen op een bodemloze zee
en dagelijks daarin verdrinken
om gelouterd op te staan
© FT 18.03.2023
de reflexie op een leven lang liefde hier in mooie strofen vastgelegd. ook frans kiest voor de liefde en minder voor de ondoorgrondelijkheid van het fenomeen door harley bijeengezongen.
– voor Ingeborg
op het geel heb ik mijn kleed gespreid
daarover uitgestrooid bijeengeraapte dromen
het is al wat ik bezit
ik zal ze je schenken een voor een
naast een zeereep groen onder het blauw
met daarin zilver dansend op de wind
en in het rood tot aan de kromming van ons zichtveld
de golvende verleiding in het licht van mesdag
in tomeloze omhelzing wij op het zandgazon
zo stolt de tijd als in een schilderij
niets gaat voorbij
jouw eerste glimlach van elke dag
ml
en niets gaat voorbij – ook niet aan de mooie ontwapenende laatste regel van het gedicht. in vele kleuren de liefde geschilderd – een poëtisch palet met heel veel liefde en zo her en der wat streken en vlagen van ondoorgrondelijkheid. maar vooral gloeit de warmte van de woorden door alles heen.
bedenk een gedichte schat geef me de tijd
leg me neer, vast en zeker, je bent van mij
je ogen vol vuur, je lippen aquamarijn
spreken zonder taal
en jouw kijk op de wereld die nooit de mijne
leid me weg kom binnen zie mijn geest
in een nieuw perspectief
mangel me hou van me in stijl we weten allebei
weggaan zul je niet we zijn nog maar pas
overeen aan het komen, op een terras, een shot
is een verhaal niet om te herhalen maar in te drinken
rond te laten, zich te vermenigvuldigen
een uit een serie die je niet missen wilt
in dagen zonder licht
Sebastiaan noemden sommigen me om
de gepunte pijlen in je zeegroene ogen
die me niet verwonden konden
oh bleek engelengezicht, richt je
oncijferbare stralen op mijn hart
dans, lach en schiet
19-03-2023 / Cartouche
Cartouche kiest voor de ondoorgrondelijkheid van de tekst van steve harley en presenteert een nieuwe liefdevolle vertaling waarin de oneindigheid van het liefdevolle van de geliefde wordt verkend en omarmd. in alle kleuren en vol van passie.
