de boulevarddames jolies heij en seraphina hassels babbelen heel wat af – dichters Heij en Hassels in opspraak!
de boulevard dames Heij en Hassels kennen we natuurlijk ook van de prachtsite pomgedichten punt nl – op de vrijdag verzorgden zij met columns en of gedichten in hun glorietijd de vrijdag op de pom. jolies met een respectabel aantal (volgens velen onleesbare) columns. columniste voerde tal van onnavolgbare personen op die ook weer op onnavolgbare wijze de wereldproblemen bespraken – er was zogezegd geen touw aan vast te knopen maar ach pomgedichten is er ook voor de verjaagden uit de wanhoop – dacht ik altijd in mijn grote en door velen gewaardeerde medemenselijkheid.
probleem werd toch na verloop van tijd dat de door Jolies ingezonden columns langer en langer werden. zo lang dat de provider mij honderden euro’s per maand meer in rekening bracht/ moest brengen voor de internetruimte die Jolies in haar onbedaarlijke schrijflust op de pom innam. na honderden columns waagde ik het een keer om één ingezonden joliesheij-column met een werkelijk onleesbare alinea in te korten. u herinnert u nog wel de woedeaanvallen die onze zeeuwse over de wereld en de pomsite uitstrooide. heel voorzichtig opperde ik voor jolies ‘een functie-elders’ niet vermoedend dat die ollengren iets later mij na-aapte en de politicus omzigt de keel met dezelfde term afsneed. natuurlijk was ik jolies dankbaar voor haar bijdragen aan de site. ik zal nooit een kwaad woord over haar schrijven. de site is wel lekker opgeknapt na haar verdwijnen – qua leesbaarheid – dat dan weer wel. maar dat terzijde.
Seraphina Hassels volgde Jolies Heij op als vaste vrijdag dichteres op de pom. het was even wennen met lieve serafientje. hoe zeg je het – ze was nogal lastig uhh nee nee nee beter gezegd ‘precies’ over de wijze waarop haar vrijdaggedicht gepresenteerd diende te worden op de pomsite. ook moest ik wennen aan het bombardement aan gedichtenversies die op mij elke vrijdag werden afgevuurd. 30 verbeteringen/nieuwe versies in mailberichten per vrijdaggedicht waren geen uitzondering. je was de hele vrijdag bezig met één gedichtje van serafientje. serafientje stuurde ook bij elk dichie en dan ook weer bij elke nieuwe versie een nieuwe foto van haar haar, haar gezicht, haar hele hebben en houden in tal van poses en of ik die maar even daar en daar – dan weer links dan weer boven dan weer onder het gedicht wilde plaatsen. ‘tuurlijk kind’ schreef ik altijd onmiddellijk terug in al mijn inmiddels bij velen bekende medemenselijkheid. na een jaar werden de vrijdagen mij echt te zwaar- op de vrijdagavonden zat ik lijkbleek van vermoeidheid van het harde werken aan de opmaak van het vrijdaggedicht van serafientje ahw dood te gaan. ik schreef serafientje lieve vrouw – jouw poëzie en vooral ook jouw foto’s zijn TE GROOT gegroeid voor die kleine bescheiden maar wel waarachtige site pomgedichten. ik wil je niet langer in de weg staan – jij moet naar grote uitgeverijen met je briljante gedichten – ik kan je niet meer aan.
en wat dacht u lieve lezers waren de beide dames mij dankbaar voor mijn jaren volgehouden medemenselijkheid. WELNEE! in een column op de site van JOLIES HEIJ babbelen de dames heel wat af. stank voor dank lijkt het motto van deze boulevard dames die ik zo hoog heb zitten. en zolang hoog in de frisse lucht wist te houden. Oordeel zelf ik citeer Jolies:
“Inmiddels zat ik met Emma Ter Haar aan de jenever als een stel duiven te koeren en Emma werd dermate licht in het hoofd dat ze een perfecte imitatie van een nijlgans deed. Seraphina Hasselt passeerde ons geeuwend op weg naar de uitgang. Sorry, ik heb twee nachten bijna niet geslapen, zei ze, want mijn foute liefde wil mijn gedichten niet meer. Ik heb hem een jaar lang heel platonisch wekelijks van geestelijk voer voorzien, maar nu heeft zijn maitresse mij uit jaloezie zwart gemaakt en hoeft het ineens niet meer van die arrogante egokikker. Daar is het ook een foute liefde voor, gaf ik, en dat er een andere vrouw in het spel is verbaast me niets, zo gaat dat altijd.”
