Rob Mientjes – Vergezichten

VergezichtenOndersteboven en onverhooptportretten lezen op de straatstruikelen over stenendie nooit geworpen zijngruis tussen de tenenasfalt in het hoofdgroen stuit tegen hersenkwabdubbel opgaan in silhouettenmet blauwe bubbelpraatvaag evaporerenhoe lang nog deze wegdie wij maskerenom nooit meer in elkaar te gelovendicht te houden onze ogenblijvend zoekendnaar donker lichtop koude tegelsin vergezichten Share This:

copier schenkkannetje 1935 – goede raad van Erika – met de eeuwig jonge zuster bettie van Max – en JA mooie woorden van Luk – een warm welkom van Rik, mooie woorden van Rob en MartinB schrijft genadeloos: ‘wolffje weer een jaar dichter bij de waarheid’

Share This: