Ton Huizer – Wat rest is het moment…

 Foto: © Ton Huizer
Palacio de Villavicencio
         Alcazar de Jerez – Spanje
       

Tijd

Gisteren is verleden
morgen verwachting
Wat rest is het
moment

Zes letters
in een petrischaal vol
onzekerheid en
verlies

De rest mag u erbij
verzinnen

Liever niet
wat mij betreft

Ton Huizer

Share This:

pom wolff – laat me drijven…

foto: Ben Kleyn


laat me drijven

lardeer de taal met lege ogen
snijd mijn ego maar filet
toon in godsnaam mededogen
en stort me niet in volle zee

laat me drijven op de golven
van een kabbelend gedicht
voer me niet op aan de wolven
als je handwerk is verricht

misschien herken ik dan in zwijgen
wat de liefde in me zocht
was het leven in te lijven
niet de oorlog die ik vocht

©pomwolff

Share This:

Merik van der Torren: ‘Weg met die pillen !…’



Frisse lucht

Dokter, zet de ramen open,
laat de wind waaien.
Dan vliegen geesten eruit,
alle duivels, alle vloeken

en springt en danst ze weer
tussen de madelieven.

Gewoon de ramen openzetten,
alles beter dan niets,
dan vernevelt die
stinkende kwade droom.

Weg met die pillen !

Gewoon.



Merik van der Torren

Share This:

Ien Verrips op een regenachtige dag



moe geworden van de liefde
de weergaloze roep van de sirene
die me lokte iedere keer
uit lijfsbehoud deed ik een stapje terug
daarna nog één 
tot ik niet meer werd gezien 
verloren in het labyrint


feb 2023 Ien Verrips

Share This:

pom wolff – een lapje van de een of andere versleten koe…

ze kunnen op zo een vegetarische schotel toch wel een lapje

van de een of andere versleten koe leggen

die het leven moe

geen westenwinden meer verdragen kan

voor het gezicht

pom wolff / foto: Ben Kleyn

Share This:

Peter Berger: ‘Alles mag. Zolang het maar past bij de oranje poppenkast. Want vandaag is het feest. Met bruingebakken bratwurst en vette burgers…’




Dat gedweep met oranje wordt ons al ingepeperd sinds de kleuterjuf. Hoe of waarom maakt niet uit. Meedoen moet. Iedereen inclusief. Zolang het maar oranje is. T-shirt. Cowboyhoed. Te strakke overall. Zo’n fluffy nylon bloemenkransje dat nooit verlept. Alleen een oranje zonnebril mag ook. Of een vlag met daarop de Hollandse leeuw, losjes geknoopt rond deinende billen.

Een fantasieloze spierbundel waggelt apetrots in een glimmend wegwerp kostuum. Hersenloos geshopt. Online. Uiteraard. Zijn vriendin heeft zich in een fluoriserend oranje niemendalletje gewurmd; voor de gelegenheid ingevlogen uit Bangladesh. Het is immers feest. En natuurlijk rood-wit-blauw op de wang. Dat hoort. Of beter nog op beide wangen. Desnoods met schmink achterovergedrukt bij de Action.

Alles mag. Zolang het maar past bij de oranje poppenkast. Want vandaag is het feest. Met bruingebakken bratwurst en vette burgers waardoor het bier doodslaat. Waar is het feessie? Het waarom deert niet. Het hoort zo. Als danspasjes op Tiktok. Oranje folklore? Achter hekken? Machthebbers. Huisregels. Festivalkaartjes. Verplicht. Een volksfeest kan het niet zijn. Crowd control. Verdienmodel. Pavlov.

Sluipende onderwerping aan een idee dat veel meer dan slechts onschuldig oranje is. Knullig? Hoezo? Feesten mag weer zonder vinkje. Kritiekloos. Straks lekker laveloos filmen voor Snapchat. Lachen. Gieren. Brullen. Ik neem er nog eentje. Morgen ook. Mijn hoofd viert altijd feest. In alle kleuren tegelijk. Want in goed gezelschap is het lekker dansen. Toujours.

Peter Berger

Share This:

1e bundelpresentatie Rob Mientjes groot succes: ‘Ik voelde me even de Hellemondse koning te rijk…’

Goedemiddag Pom,

Ik zag jouw oproep vandaag naar mijn bevinding van mijn eerste boekpresentatie.
Nou, het was fantastisch. Kleinschalig (gelukkig), maar niet minder trots daardoor.
Ik voelde me even de Hellemondse koning te rijk, en dat op de ‘Internationale naakt tuinieren dag’, wat een toeval. Of is het slechts een kruising der wegen?

Familie, vrienden, collega’s en een verdwaalde boekwinkelbezoeker waren de gasten. En ‘Dit is Helmond’ (stadsomroep) hield een interview en deed verslag.

De live-beelden moeten nog volgen t.z.t.
De fotograaf maakte alvast een verslag en publiceerde dit online.
https://ditishelmond.nl/rob-mientjes-presenteert-eerste-dichtbundel/


Fijne dag nog!
Groetjes, Rob Mientjes

over Robs nieuwe bundel schreven we eerder hier!

28 mei de presentatie in Eindhoven

Share This:

FRANS TERKEN wint de enige echte virtuele – naar de grote zanger bram vermeulen – dit is een wedstrijd die niemand winnen kan – wedstrijd

een moeilijk thema deze week.  een wedstrijd die je niet winnen kan wedstrijd. dichters zoeken en bezoeken het bijna mystieke het luchtledige – waar de adem stokt – het te grote – en verkennen een wereld waar je bijna niet over schrijven kan. het menselijke tekort is aan de orde. dichter vera van der horst stuurde een gedicht in waarin zij de allerindividueelste emotie onder woorden bracht om meteen maar weer het ingestuurde gedicht per mail  terug te vorderen – in te nemen – we krijgen dat gedicht hier niet te lezen. u moet haar maar een kaartje/mailtje sturen wellicht deelt zij dat gedicht met u dan persoonlijk. bram vermeulen lukte het goed – maar kon het thema aan door die gevonden  prachtregel over een wedstrijd die je niet winnen kan. helderheid is ver te zoeken vandaag. zij gaat in het te grote op. en hoe was het op de bundel presentatie zaterdag in Helmond? onder de gedichten leest u de commentaren. deze week kies ik niet voor de inhoud – in de zin van een inhoudelijk gebeuren – op een inhoudelijk gebeuren is deze week geen winst mogelijk – wie ben ik om de grootheid te bepalen voor een individu – ik kies voor een procesbeschrijving. goud voor FRANS TERKEN! daarom. dank aan alle inzenders, voor het durven delen. sterkte voor vera.


Te groot

Wat te groot is beneemt de adem
als fijnstof die in de longen dringt
dat het nog net geen verdrinken is
in wat je overweldigt

om daar de strijd mee aan te gaan
wie worstelt zich niet naar boven
waar de ijle lucht een wapen is
spierkracht met bloed als brandstof gevoed

armpje drukken tegen dat allesomvattende
hoe het voor je ogen als een zeepbel uiteenspat
er blijft niets over dan schuimend sop

om daar je handen in te wassen
in nederigheid van niet beter kunnen
wat te groot is houd je niet vast


© FT 06.05.2023

in het gedicht wordt naar die alles beheersende en onoverkomelijke laatste regel toe gewerkt – dichter maakt het grote onoverkomelijk groot. dichter beschrijft het proces. en komt dicht in de buurt – het is alsof het menselijk tekort over dit gedicht is uitgestrooid, tussen je vingers door glipt en uit een valt.
  • ROB MIENTJES: Wedstrijd om wedstrijd
  • FRANS TERKEN: wat te groot is houd je niet vast
  • RIK VAN BOECKEL: aan de horizon zingt de zon
  • CARTOUCHE: jij zelf de taaiste tegenstander
  • IEN VERRIPS: ik val  ik vlieg zonder vleugels
  • ANKE LABRIE: om geen wedstrijd ooit te winnen 
wie wint de enige echte virtuele – naar de grote zanger bram vermeulen – dit is een wedstrijd die niemand winnen kan – wedstrijd? welke dingen zijn te groot voor dichters / zangers – ook nu nog – over die dingen lezen we graag in poëzie. we lezen het zo graag als u het uit het onderste van het onderste weet te halen voor ons. we zullen u troosten en omarmen. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
foto: @ben Kleyn

het jaar was water toen
 
het jaar was water toen
de vliezen braken
mag ik ook eens over mezelf schrijven
moeder
 
van eeuwig houd ik niet
ook niet als ik dood ben
ik heb het water gedaan
en de loopplank was prachtig

pom wolff
 Pom,
Och arme … een wedstrijd om een wedstrijd … bij voorbaat verloren.



Wedstrijd om wedstrijd

Hans op blaren
Kluift zijn nagels af
Verbijten heet dat

Zet in op tien
Gaat rustig zitten
Op zijn ongemak

Iedereen ziet het
Duinzicht op Duindigt
Zandstorm in ogen

Windbuil haalt in
Hees het commentaar
Eijsvogel hoest

Wedstrijd om wedstrijd
Bij voorbaat verloren
Schuimbekkend het verlies

Het paard struikelt
Over den dichter
Die van niets weet

Duit uit het zakje
Ziel verloren
En het fatsoen


Rob Mientjes

ingewikkelde wedstrijd die de dichter hier oproept – de oude commentator weet het ook allemaal niet meer – de dichter wint de dichter wint niet – de lezer leest en staat er bij te kijken en kijkt er van op.
De zee van geluid en liefde

De zee van geluid stuit
op het zand bij eb en vloed
vissers deinen heen en weer
slaan met de stok op de piroque

het zand ademt liefde
de zee ruist vanuit de stilte
aan de horizon zingt de zon
het lied van het zomerse Senegal

verlegen dwalen vogels rond de lucht
kinderen slaken een diepe zucht
dansen op het ritme van mamma Afrika
bij de hard schuimende branding

de vitalistische veelzijdigheid
speelt een rol in de muzikale bestemming
de binnenwereld roept met geduld
de buitenwereld op bij een zee van liefde .

Rik van Boeckel

alle van boeckel elementen worden ingezet om op een ver continent de liefde de grote trom te laten slaan – nee rustig blijft het niet echt als de dichter een veelheid aan natuur elementen bijeen brengt in zijn gedicht.
 

Meer dan dubbel

dat complimenten aan jezelf
meer dan dubbel mogen tellen
jou als leidmotief

nemen is de bal aan de voet
je tegenstander de verkeerde kant opsturen
omspelen, op het doel afgaan en scoren
geen kunst maar slechts vermaak

een schijnvertoning – jij zelf
de taaiste tegenstander in een leven
lange opgave het gedicht te schrijven
dat al omvat, alle andere overbodig maakt

doorgronden wie je bent, waar je staat
een wedstrijd niet te winnen – vrede
om je heen kun je enkel stichten
door sneven op het veld van eer

zo alleen
door me aan jou te geven val je
weet ik je – voor mij te winnen


06-05-2023 / Cartouche

dat je zelf je grootste tegenstander bent leren we van de dichter en dat slechts in totale overgave de geliefde te winnen valt – maar pas nadat je dood is ingetreden – dat is dan wel weer jammer. probleem is dat ik altijd moet oppassen bij Cartouche met mijn commentaar omdat dichter lichtgeraakt kan reageren. beter gezegd dichter accepteert geen enkel woord van en uit mijn commentaren op zijn gedichten haha. toch het volgende: het lijkt hier of we te maken hebben met een allesomvattend gedicht. maar het is geen gedicht – het is een tekst met goed toegepaste elementen van de retorica. alles werkt de dichter naar die prachtige slotscene toe in de slotstrofe. maar de de vier inleidende teksten/strofen – zijn op zich zelf staand gelezen van bijna onleesbaar proza –

dat complimenten aan jezelf
meer dan dubbel mogen tellen
jou als leidmotief
nemen is de bal aan de voet

zo een tekst – de eerste strofe – als voorbeeld kunnen we echt niet tot de poëzie gaan rekenen.
we lezen hier eigenlijk een soort toespraak van obama – misschien kan Cartouche tekstschrijver worden van – ik noem maar wat – Charles de III – dan komt de koning beter over. dat wel.



ik was een makkelijk kind
zonder bravoure maar gezeglijk
en meestal zoet
tot op een dag ik durven wilde
tree na tree met wiebelbenen
de hoge duikplank op 
veel hoger dan gedacht
enger dan gevreesd
het water voor mij veel te ver
achter mij een  rij kinderen
ongeduldig joelend 
mij duwend ik val
 ik vlieg zonder vleugels
stort ik de diepte in
zonder tijd te hebben 
het gevecht met mezelf
te kunnen winnen

mei 2023 Ien Verrips

Ien schetst een particuliere ervaring – een licht trauma alsnog de poëzie in geduwd – zoals we ze allemaal kennen – hier lezen we wel een heldere beschrijving in casu van de hoogte vrees. maar ach als ik in de euromast omhoog ga heb ik dat ook. we zijn nu eenmaal niet gebouwd om in chloor of in 010 te duiken. –  niet doen! makkelijke kinderen moeilijke kinderen niet doen!





Ha Pom,
Vers van de pers, net wakker.
Mooi nummer van Bram. Deed me denken aan een gedichtje dat ik
tig jaar geleden schreef:
 
              mama, mama kijk dan
              hoe ik klimmen kan
 
             en vallen gaat vanzelf


Hartelijke groet,
Anke

competitie

bij een hardloopwedstrijdje 
leerde hij heel hard te hijgen
vooral net voor de streep
waar hij zijn passen inhield
en ook struikelen kon hij goed 

op de lijst met goede cijfers
met een bloemetje erboven
door de schooljuf bijgehouden 
stond zijn naam nooit bovenaan
spelfouten maken was een eitje 

het is een sport geworden
inmiddels kent hij alle trucs
om geen wedstrijd ooit te winnen 
hij weet zelf wel wat hij kan
en heeft nog steeds veel vrienden
 
anke labrie
(07-04-2023)

anke schetst de persoon die liever niet winnen wil – om vriendschappen te waarborgen. het is een manier van doen. gedicht zal het goed doen op de vrije school vermoed ik zo. ooit dachten we er goed aan te doen om ons kind op zo een school te plaatsen. totdat er juffrouw kwam die mij opdroeg nooit meer naar de tv te kijken – dat was niet goed voor mij en niet goed voor mijn dochter. juffer eiste voorts ook duizenden euro’s aan inschrijfgeld/ schoolgeld op. toen zei ik dat is ook niet goed voor mij en niet voor mijn dochter.

Share This:

Ton Huizer over verlichting, licht en duisternis – met lichte vrolijk makende ironie


wij hier van de pom zijn TON HUIZER zeer dankbaar dat hij in april het gastdichterschap heeft willen vormgeven. ‘Even geen harstocht, warme gevoelens, of relatiepoëzie…’ en zo is het ook – dichter Huizer benadert de poëzie en het leven vaak op zeer subtiele humoristische wijze en beschrijft zijn mede dichters/lotgenoten soms ook met lichte vrolijk makende ironie.

-Tantratante-

Ze weet hoe het moet
en ook nog hoe het gaat
is Reiki spiritueel

bepaald niet van de straat
haar inzicht is heel diep
dat komt door al dat leren

ze kijkt graag naar haar neus
dat scheelt bij mediteren
ze loodst je door het leven

mits je budget toereikend is
haar licht schijnt ook op jou
voor wat boter bij de vis

ze vraagt naar al je vragen
wil graag weten wie je bent
de verlichte medemens

een duister element


Ton Huizer

Share This:

…. dat je een school sloopte voor hout ….

4 mei – 2 minuten stilte om 20.00 uur

de doden zelfs de doden

jij doet de doden om vandaag
een dodendas een dodenjas
klaar voor buiten – wat ze willen krijgen ze
ze willen uit aardedonker licht
arie waar is pappa

de dodendans een signaal
daar komen zij – uit holen en paleizen
die dans de twee minutenmars
een lange hogehakkenmars
de dam en zij ruikt olie

zwijgt als een woestijn
als olie op het vuur van olie
is altijd olie is altijd vuur
is altijd olie op het vuur is altijd
commercieel als klompen

is altijd dam is altijd orde altijd krans
en nog een krans
een kringetje van jongetjes en meisjes
een dodendans – is altijd groeten knikken groeten
altijd groeten altijd dans – is altijd uniform

ze spreken uit één mond – een dodenmond
de echte doden leven nog
zij trekt haar spijkerjasje uit
arie waar is pappa
zij is bij pappa – hij slaapt met haar



pom wolff
 

Share This: