Rik van Boeckel inmiddels in de buurt van clermont-ferrand

Goedemorgen Pom.
 Na kora te hebben gespeeld in Perpignan nu gearriveerd in Royat in de Auvergne vlakbij Clermont-Ferrand. En heb ik kennis gemaakt met een muzikant van de Franse groep Organisatzya die op hun album Vlug 2 nummers van mij hebben opgenomen nadat februari 2021 mijn album Deze hoofden praten was uitgebracht door ons gezamenlijk label Raakvlak uit Den Haag. De opnames vonden digitaal plaats; op afstand dus maar nu ik door Frankrijk reis heb ik een van hen Maxime Bisson live kunnen ontmoeten in een andere plaats vlakbij Clermont-Ferrand: Ceyrat! Salut. Rik


Kora de Perpignan


De snaren bewegen langs vele wegen
van Terra Aguila’s Ibiza naar Perpignan
de Maanfluisteraar reist gaarne mee
langs eilanden bochten de Mediterranee


van España naar Francia zingt de kora
Bambara liederen zoals Bani Le
Kemebourama melodie van Mali
improvisation a la kora de Perpignan.


De nouveau wakker in Royat

Deze hoofden praten in de Auvergne
Vlug naar Organizatsya in Ceyrat
wordt de tijd wakker in Royat


langs de ruige weg van de Cevennes
diepe groene gronden van Grand Causses
Millau en la douce France binnendoor


Burkina Faso’s Saka Saka in de maag
in de citadel van Clermont-Ferrand
verzon Blaise Pascal het gebouw ah oui


deze hoofden praten vlug in het Frans
met het accent van de chansons 
van Johnny Halliday en Jacques Brel. 


Rik van Boeckel

Share This:

VON SOLO over het einde van ‘de man’: ‘De mannen moeten weg. Het is tijd voor de Menlösung!!!…’

De mannen moeten weg. Het is tijd voor de Menlösung!!!
 


Johan Derksen was weer lekker bezig onlangs. Iets met een kaars. Men viel er overheen als was het of iemand de vergelijking trok, dat Zelensky wel een beetje op een vermoeide Lil’ Kleine lijkt. Het spectrum (of is het rectum in dit geval) besloeg reacties variërend van ‘dat moet toch kunnen’ tot ‘opsluiten en afknallen die gast’. Zo wordt tegenwoordig gereageerd.
Mijn vader fluisterde me toe dat hij het allemaal maar onzin vond en wel kon lachen met die Derksen. Intussen werden de oude bok in de andere wereld van alle kanten uit sancties opgelegd. Maar is intussen weer gewoon terug op de buis.
 
De praatprogramma’s waren die week gevuld met een doorlopend welles welles. Om strontziek van te worden. Het zijn wel dingen die je doen nadenken over echte oplossingen. Hoe kunnen we bepaalde problemen nu eens en voor altijd oplossen. Dat zulke mannen als Derksen niet meer dat soort dingen doen met weerloze vrouwen. En dat vrouwen hetzelfde gaan verdienen. Dat er gelijke rechten komen voor (blanke) vrouwen? Nou, ik heb er lang over nagedacht. Welgeteld een minuut. En toen ineens was de oplossing er. De mannen moeten weg. Het is tijd voor de Menlösung!!!
 
Het mannelijk ras moet uitgeroeid worden. En dat is geen grap. Alle problemen in de wereld worden door mannen veroorzaakt. Oorlog, mishandeling, verkrachting, kapitalisme, communisme, machismo, homofilie, voetbal, boerka’s, string tanga’s, Johan Derksen, Vladimir Poetin, Hitler, allemaal mannengezeik. Geen vrouw die er een hand in heeft gehad. Als we de mannen allemaal verwijderen van deze planeet, rukken we in één keer alle wereldproblemen aan de wortel uit. Want de Dijk zong het al, ze zijn nergens goed voor. Er is niets dat in hun verdediging spreekt. De dominante rol van de man heeft de wereld aan de rand van de afgrond gebracht.
 
Er gewoon een eind aan maken. Wat zaad invriezen en de technologie schijnt ook al zo ver te zijn, dat het met wat DNA ook wel lukt om nieuwe vrouwmensen te maken zonder mannen. Mijn dochtertje vroeg na mijn uitleg van de Menlösung nog hoe het dan met de vrouwen zou moeten die dachten als mannen. Mijn antwoord was, dat deze gezuiverd dienden te worden en dan in heropvoedingskampen geplaatst. Alles wat herinnert aan de mannelijke historie mag uitgewist. Behalve Johan Derksen, omdat die toch een beetje het uiterlijk van een God heeft, die dit allemaal mogelijk heeft gemaakt. Het zal een paradijs op aarde zijn. Ach, en als ik me vergis, is alles nog steeds kut.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST

Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
 
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 

Share This:

Jeroen Brouwers overleden

Share This:

Rik van Boeckel gearriveerd in Perpignan: ‘liedjes rappend op de beat van l’amour’

Goedemorgen Pom. Op de weg terug weer in Perpignan breng ik de haarspeldbochten van de Costa Brava samen met die van het reizend leven.
Salut, Rik



Haarspelden van het reizend leven

Costa Brava bochten haarspelden
van ruige uitzicht kusten de Mar
langs Lloret y Tossa y San Feliu

binnenwegen leidend naar La Escala
de versleten rotsjes van Cala Montgo
het uitzicht op familie verledens

het stuur zoekt rustig Francia op
het Catalaanse França y Perpinyà
de oostelijke Pyreneeën van Occitanië

het beeld van François Arago verstilt
voor Porte Notre-Dame als kundige
van natuur sterren en landmeters

de bochten van het leven verzoeken
de jaren in onvergetelijke verhalen
op te slaan en reizend schrijvend
drummend reciterend verder te gaan

standvastig als vaders boegbeeld
poëzie en la música combinatie
tot levenselixer verheffend zo treffend
liedjes rappend op de beat van l’amour.


Rik van Boeckel
Hotel Campanile. Perpignan Sud
11 mei 2022

Share This:

Merik van der Torren en het volle leven

Een beetje Portugees

Op een zomeravond kocht ik
een fles Vinho Verde,
 
liep het Sarphatipark in en
dronk langzaam de wijn op.
 
Het schemerde,
vogels jubelden in de bomen,
schaduwen groeiden,
de lantaarns gingen aan.
 
De laatste hond verliet het park,
de eerste mannen slenterden over het grint.
 
Ik was een beetje Portugees,
neuriede fado,
ging naar huis,
sardines roosteren.


Merik van der Torren
 
 

Share This:

Rik van Boeckel op de weg terug

Goedemorgen Pom. Weer op het Spaanse vasteland in het stadje Mataró ten noorden van Barcelona reis ik verder naar Leiden. Met dichterlijke groet, Rik 


La noche de Mataró


Onbekende straten houden de wacht
de eilanden in de open zee verdwenen
ruig hoog en bekend hip op korte tenen
het strand van Varador leidt de nacht in


na Ibiza Terra Eularia Mallorca Alcúdia
de voorbije kust van pijnbomen
slaapt in dromende gedachten
tijdens la noche de Mataró


het ritme van Benirrás trilt door
in de wonderschone nacht
de droom de melodie zeker zacht
zingende rotsen van Cap Negret


eiland van la hippe música
de aarde van Aguila stijgt in waarde
door Afrikaanse muziek en dans
tot aan de Ramblas van Barcelona.


Rik van Boeckel
Hotel Colon. Mataró
10 mei 2022

Share This:

prachtig gedicht van Jeanine Hoedemakers unaniem op FB in liefde en warme waardering ontvangen: de tuin als veilige plaats om in weg te dromen

Brief


de langste – alhoewel – brief ooit
schrijf ik aan jou
hij bevat de tuin waarin
onkruid hardnekkig de kop
op blijft steken tussen de stenen
van het terras
.
het gras is meer een madeliefjesveld en
de prunus – maar dit weet je wel – is gestorven
.
de goudenregen wil gaan bloeien maar
gezonde groei belet hem, de blauwe regen daarentegen
groeit als kool maar bloeit niet
.
de vijver gaat hier weg
de haag tussen ons en de buren
het fluitfabriekje – je weet wel –
hij is dun, het woord armetierig valt me in
.
armetierig
.
zondag floot er een merel, vlak boven ons hoofd
wat klonk dat hard
veel mussen zien we hier niet meer
soms een vinkje, een enkele keer een roodborstje
wat duiven, kraaien, eksters
.
op het terras staat een nieuw zitje, nou ja nieuw
het stond in de kringloop, was net binnen gebracht
ik heb het zonder nadenken gekocht
.
het is groen, er bladdert verf vanaf, de tafel bleek stuk
vannacht droomde ik van een man waartegen ik zei dat ik
een beetje van hem hield, een beetje, herhaalde hij
in zijn ogen stond iets speciaals, ik omschrijf het nu
als teleurstelling maar misschien was het iets anders
.
we omschrijven elkaars handelingen vaak verkeerd
woorden komen anders over, ons toegeworpen blikken
vullen we zelf in
.
praten is lastig, de een zegt te veel, is te scherp, te klip en klaar
de ander zegt ja en denkt nee, weer anderen willen niet eens praten
maar vertellen anderen desondanks over de nooit gevoerde
gesprekken dat ze vervelend waren, ze weten zelfs precies waarom
.
de tuin is een heldin, met haar kan ik lange gesprekken voeren
ik durf gerust te zeggen tegen haar dat ze er niet uit ziet en het
kost me geen enkele moeite om het hoofd te buigen voor haar
.
het is mijn schuld, vertrouw ik haar toe, alles wat fout ging is
mijn schuld of wordt op mijn schouders gelegd
.
ik kleur mijn tuin niet in met oordelen en zij vertrouwt mij alles toe
haar ongelukkig bruin en de verpieterde verlangens om
eens grondig uit te pakken
.
ze is altijd thuis en weet precies wat ze aan me heeft
dat is liefde denk ik, liefde in haar zuiverste vorm.


Jeanine Hoedemakers

Share This:

Peter Posthumus ietsje minder opgewekt vandaag: ‘dat het nooit is wat het zijn kan…’


Niet het leven
dat we leiden
maar dat ieder leven
uiteindelijk droef is


dat je nooit precies weet
waarom je gaat
voor wat je doet
dat het nooit is
wat het zijn kan
wat het beloofde


onbedoeld en onvolkomen
het schiet te kort
vooral in het vermijden
van het 
onoverbrugbaar scheiden

Peter Posthumus

Share This:

PETER BERGER: ‘Vrijheid. Festival. Hekken. Patat. Er wordt voorzichtig aan al wat gedanst….’



Vrijheid. Festival. Hekken. Patat. Er wordt voorzichtig aan al wat gedanst. Verlegen nog. Het is immers lang geleden. Fresku spits one liners: Je moet vechten voor je plek in deze roofstaat. Uh? Ja, de man heeft wat te zeggen. Maar goed, een danspasje kan je er wel op wagen. Dat hoort ook. Want het is er best gezellig. Op het malieveld. Op het festival achter hekken. Voor uw eigen veiligheid. Dat wel. Die hekken. Op het andere podium probeert men hardnekkig een feestje te bouwen. Het is immers een voorrecht om onze vrijheid zo lekker ontspannen in het zonnetje te mogen vieren. We moeten er bij wel bij stilstaan. Vrijheid? Daar hoort een feestje bij. Bob Marley? Uiteraard. Icons. Die mogen niet ontbreken. Claimen die hap. Het zijn onze helden. Immers. Een coverband mag je het alleen niet noemen. Dat zou heiligschennis zijn. Nee het is een tribute band. Ze doen hun uiterste best. Maar Bob is er niet bij. Ik loop nog maar eens een ommetje. Met Bob rondspokend in m´n kop: Are you satisfied with the life you´re living? Ik poets de plaat. Buiten staat een lange rij. Om erbij te mogen horen. Om vrij te zijn. Al is het maar voor even.

Peter Berger

Share This:

we zijn op zoek naar het volgende gedicht van de week…. DITMAR BAKKER schreef het 5e gedicht van de week op pomgedichten punt nl!

dank aan alle dichters voor de ingezonden gedichten – over moeders, over boeren, over boerenmoeders en over de moeder aller boeren yvonne jaspers – kortom over de liefde schreven zij. HET GEDICHT VAN DE WEEK item biedt mij de gelegenheid om de dichter DITMAR BAKKER in het zonnetje van moeders dag te plaatsen. zijn bijdragen zijn zonder uitzondering van een constant hoog nivo. hij verdient een plaats in de eregalerij die we hier voeren – onder de drie puntjes rechtsboven op de frontpage. Ditmar Bakker DE vertegenwoordiger van de donkere romantiek – die uit zijn werken golft, de lezer overweldigt en de poëzieliefhebber met verbazing omringt. een vormdichter die vorm en inhoud tot eenheid weet te smeden zodat de lezer in zijn/haar interpretatie een heilige drie-eenheid van poëzie kan vervolmaken. (poëet/dichtwerk/lezer) – kortom geniet Ditmars goddelijke poëzie:


Liefde is niet alles: geen beschutting voor
de storm, niet eet- of drinkbaar ter verkwikking,
geen baken dat, als je de koers verloor,
uiteindelijk leidt tot beter lotsbeschikking.
Liefde tempert geen koortsen of verhoging;
al is gebrek eraan geen doodsvonnis,
toch doen wie onbemind zijn soms een poging
het leven te verlaten om ’t gemis.
’t Zou kunnen dat ik ooit zó destituut
en om verlossing smekend van de pijn,
volkomen gek van honger, resoluut
jouw liefde inzet om verlost te zijn,
of ruil voor brood de heugenis onzer nacht.
’t Zou kunnen. Het is niet wat ik verwacht.

***[D.B.]

ons ditmar weet het liefdesleed zo mooi te brengen dat je bijna – nou ja – het is een schrijver meneer wollofson roept de nieuwe bettie hier in de VU in mijn oor – u moet die schriftgeleerden en die dichters niet geloven. ze schrijven zo mooi om je het bed in te krijgen
en eenmaal daarin gebruiken ze hele andere woorden – gelooft u mij maar. o is dat zo? nieuwe bettie? heb je ervaring met dichters? zekers meneer wullufse. wij verplegen hier in de VU van alles en nog wat maar dichters vallen op een bepaalde manier altijd op. oja nieuwe bettie – is dat echt zo met dichters. ook bij dichter Ditmar denk je? nieuwe bettie knikte heftig. ja het is ook uitkijken geblazen met dichter ditmar hoor. die weet ook van de bloemetjes buiten zetten.

het is maar goed dat ik geen dichter ben nieuwe bettie! sprak ik nieuwe bettie op geruststellende toon toe.
 
 
  • Frans Terken: bij de boeren
  • Anke Labrie: op de koe
  • Ditmar Bakker: Liefde is niet alles:…
  • Jorge Bolle: Oer zoekt Au én MOEDERS
  • Ton Huizer: ter gelegenheid van de negentigste jaardag van de Rotterdams/Tsjechische dichteres Jana Beranová.
  • Ien Verrips: flatsj flatsj
  • Rik van Boeckel: In de stilte van de Spaanse nacht
moeders zo mooi bezongen door de onlangs overleden Jan Rot laten we maar even voor wie zij is of was. deze week geen wedstrijd maar we zijn wel op zoek naar het volgende gedicht van de week – de vorige keer leverde onze zoektocht twee juweeltjes – een van Cartouche en een van Merik van der Torren op –

kiezen we zondag HET GEDICHT VAN DE WEEK uit de ingezonden gedichten – en plaatsen we het gedicht in de eregalerij – voor alle gedichten van de week klik op het bolletje met 3 puntjes rechts boven op de frontpage van pomgedichten punt nl – commentaar als altijd verzekerd. gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina.

over moeder mag natuurlijk ook – maar dan moet het wel echt HEEL MOOI! of over boer zoekt vrouw – of boerin zoekt ook van alles – why not!


Boerendroom


‘Ik snurk niet ik droom
dat ik een tractor ben’
ik las het op de borst van
de boer bij een bezoek
aan de kaasboerderij


laat hem maar ronken
zei ik nog tegen de boerin
kom dromen wij ook 
een lekker end weg
help ik je met melk en hooi


‘met liefde heet ik je welkom
zei ze – maar kom je voor koe-
knuffelen of kom je voor mij’


op de vruchtbare grond 
zag ik wat genegenheid kan doen
tussen melk en hooi loeide een idylle


© FT 07.05.2022

zo een moment dat zomaar ineens ontstaat, er is, locatie eigenlijk niet belangrijk, omstandigheden eigen niet echt van belang – een moment van genegenheid – om mee te nemen – om aan terug te denken, om te beschrijven, om het vast te leggen – dat het er was.
droom of geen droom maakt in wezen ook niet uit.

de koe

wel met een brede sloot ertussen
blijft toch mijn lievelingsdier de koe
zo dromerig als zij kan kijken
terwijl ze loom het gras herkauwt

nooit heb ik haar betrapt op jagen
ze vreet geen andere dieren op
slechts het zwiepen van haar staart
als een vlieg haar te veel plaagt

akkers vruchtbaar door haar vlaaien
mensen schenkt ze gul haar melk
slachterijen laat ze bloeien
looiers krijgen huid en haar

geduldig dient ze als model
voor schilders en voor fotografen
een weiland wordt kaal zonder haar
én ‘boer zoekt vrouw’ zou niet bestaan

anke labrie


een ode aan de koe – in al haar hoedanigheden – anke schrijft precies op zoals het is met het beestje. die zwaaiende staarten, de zorgvuldig gedrapeerde vlaaien, ze liggen, ze eten, ze waaien en ze vlaaien. een hollands landschap vol van goedmoedigheid. het is niet de koe die de natuur verstikt en verstoft – het is de mens – caroline van der plas voorop – schilders uitgezonderd.
 
Jorge Bolle –

De Porno van de Lage Landen -Boer zoekt vrouw- heb ik al lang geleden met mijn stenen afstandsbediening uitgezet. De oorlog in Oekraïne of de bagger van Dercksen en consorten keek ik nog wel eens met een zakje chips en een wijntje. Maar dat boerenbedrog, de koren op de molen van het volk, voelde op mijn klompen aan als nog grotere volksverlakkerij als de rest. Het verdienmodelformat dat nog in de la ligt van die Mol moet heten: Oer zoekt Au.

Jorge Bolle

mooie ode aan de moeders door Jorge. de boerenmoeder yvonne jaspers echter krijgt er wel van langs. aan haar zitten wat onechte kantjes – jorge gaat duidelijk voor oprecht en oprecht. dat moeders moeten loslaten en dat dat toch misschien wel het moeilijkste is voor moeders – mooi getroffen.
 
Geschreven voor een liber amicorum ter gelegenheid van de negentigste
jaardag van de Rotterdams/Tsjechische dichteres Jana Beranová.
Het bundeltje werd haar kortgeleden aangeboden tijdens een feestelijke
bijeenkomst in boekhandel Donner. 

De titel verwijst naar de Praagse lente. Bovendien zijn er wat elementen
van haar poëzie in het gedicht verwerkt. 
Prettig weekend
Ton



Een Rotterdamse lente

Magnolia bloeide vroeg
dit jaar, gele narcissen
in plantsoenen
jong leven in de singels
 
maskers zijn gevallen
de stad herademt
in een sfeer van angst en
onzekerheid
 
een onuitroeibare plaag
verkrampte handen tot
vuisten
bruggen werden vernield
 
verbindingen zijn
verbroken
er vallen weer doden in
plaats van woorden
 
maar zolang vrede niet
vanzelfsprekend is
zullen dichters haar stilte
blijven vertalen
 
Ton Huizer

hier past mij bescheidenheid – een waar eerbetoon aan een grootheid in de poëzie. dat dichters die specifieke stilte blijven vertalen – is een wereldregel – overal ter wereld geldig.
 

stramme stand in megastal
                                         sloom sloffend in de wei
                                          met achter zich flatsj flatsj
                                          een spoor van koeienvlaai
 
                                          waterlanderig gestaar naar nergens
                                          loeiend geklaag om niks
                                          4 te vullen magen
                                          ik zeg koe ik zeg stikstof
 
                                          zwart en wit in groen en blauw
                                          in zonnig geurend zomergras
                                          koeienpoten badend aan de slootkant
                                          ik zeg koe ik zeg paulus potter
 
                                          sabbelende kinderkoetjes
                                          in de warme winterstal
                                          aan de dappere handjes
                                          van de kinderen uit de buurt

Ien Verrips

samen met het gedicht van Anke hierboven is het hollandse landschap wel compleet in poëzie vereeuwigd – de stier van potter met naam en toenaam genoemd- de vlaaien ook – een paar accenten toegevoegd – ik zeg als u buitenlanders op bezoek heeft en als ze nederland willen leren kennen gooi de koeien van labrie en verrips er maar in!

 
De reizende tijd van de boer

In de stilte van de Spaanse nacht
slaan dromen de bomen over
zij slapen verrassend zacht
rond de bedden van boerinnen

Aguila aarde reist naar het fruit
dat de boer met waarde verzamelt
op zijn groen gekoesterde akker
zo worden zijn dromen wakker

snaren laten vingers verhalen
vertalen van reizende jaren
hoe de boer zijn vrouw zocht
tussen dames van tedere vrede.


Rik van Boeckel
7 mei 2022

boer zoekt vrouw voor het gemak even verplaatst naar zuidelijke oorden – met een met zon overgoten touch de nacht in lijkt de dichter mede te delen – leven lucht licht en ruimte in de poëzie geblazen door Rik van Boeckel om met de dames van de tedere vrede fijngesnaard de nacht te genieten.

Share This: