Goedemorgen Pom. Na kora te hebben gespeeld in Perpignan nu gearriveerd in Royat in de Auvergne vlakbij Clermont-Ferrand. En heb ik kennis gemaakt met een muzikant van de Franse groep Organisatzya die op hun album Vlug 2 nummers van mij hebben opgenomen nadat februari 2021 mijn album Deze hoofden praten was uitgebracht door ons gezamenlijk label Raakvlak uit Den Haag. De opnames vonden digitaal plaats; op afstand dus maar nu ik door Frankrijk reis heb ik een van hen Maxime Bisson live kunnen ontmoeten in een andere plaats vlakbij Clermont-Ferrand: Ceyrat! Salut. Rik
Kora de Perpignan
De snaren bewegen langs vele wegen van Terra Aguila’s Ibiza naar Perpignan de Maanfluisteraar reist gaarne mee langs eilanden bochten de Mediterranee
van España naar Francia zingt de kora Bambara liederen zoals Bani Le Kemebourama melodie van Mali improvisation a la kora de Perpignan.
De nouveau wakker in Royat
Deze hoofden praten in de Auvergne Vlug naar Organizatsya in Ceyrat wordt de tijd wakker in Royat
langs de ruige weg van de Cevennes diepe groene gronden van Grand Causses Millau en la douce France binnendoor
Burkina Faso’s Saka Saka in de maag in de citadel van Clermont-Ferrand verzon Blaise Pascal het gebouw ah oui
deze hoofden praten vlug in het Frans met het accent van de chansons van Johnny Halliday en Jacques Brel.
De mannen moeten weg. Het is tijd voor de Menlösung!!!
Johan Derksen was weer lekker bezig onlangs. Iets met een kaars. Men viel er overheen als was het of iemand de vergelijking trok, dat Zelensky wel een beetje op een vermoeide Lil’ Kleine lijkt. Het spectrum (of is het rectum in dit geval) besloeg reacties variërend van ‘dat moet toch kunnen’ tot ‘opsluiten en afknallen die gast’. Zo wordt tegenwoordig gereageerd. Mijn vader fluisterde me toe dat hij het allemaal maar onzin vond en wel kon lachen met die Derksen. Intussen werden de oude bok in de andere wereld van alle kanten uit sancties opgelegd. Maar is intussen weer gewoon terug op de buis.
De praatprogramma’s waren die week gevuld met een doorlopend welles welles. Om strontziek van te worden. Het zijn wel dingen die je doen nadenken over echte oplossingen. Hoe kunnen we bepaalde problemen nu eens en voor altijd oplossen. Dat zulke mannen als Derksen niet meer dat soort dingen doen met weerloze vrouwen. En dat vrouwen hetzelfde gaan verdienen. Dat er gelijke rechten komen voor (blanke) vrouwen? Nou, ik heb er lang over nagedacht. Welgeteld een minuut. En toen ineens was de oplossing er. De mannen moeten weg. Het is tijd voor de Menlösung!!!
Het mannelijk ras moet uitgeroeid worden. En dat is geen grap. Alle problemen in de wereld worden door mannen veroorzaakt. Oorlog, mishandeling, verkrachting, kapitalisme, communisme, machismo, homofilie, voetbal, boerka’s, string tanga’s, Johan Derksen, Vladimir Poetin, Hitler, allemaal mannengezeik. Geen vrouw die er een hand in heeft gehad. Als we de mannen allemaal verwijderen van deze planeet, rukken we in één keer alle wereldproblemen aan de wortel uit. Want de Dijk zong het al, ze zijn nergens goed voor. Er is niets dat in hun verdediging spreekt. De dominante rol van de man heeft de wereld aan de rand van de afgrond gebracht.
Er gewoon een eind aan maken. Wat zaad invriezen en de technologie schijnt ook al zo ver te zijn, dat het met wat DNA ook wel lukt om nieuwe vrouwmensen te maken zonder mannen. Mijn dochtertje vroeg na mijn uitleg van de Menlösung nog hoe het dan met de vrouwen zou moeten die dachten als mannen. Mijn antwoord was, dat deze gezuiverd dienden te worden en dan in heropvoedingskampen geplaatst. Alles wat herinnert aan de mannelijke historie mag uitgewist. Behalve Johan Derksen, omdat die toch een beetje het uiterlijk van een God heeft, die dit allemaal mogelijk heeft gemaakt. Het zal een paradijs op aarde zijn. Ach, en als ik me vergis, is alles nog steeds kut.
de langste – alhoewel – brief ooit schrijf ik aan jou hij bevat de tuin waarin onkruid hardnekkig de kop op blijft steken tussen de stenen van het terras . het gras is meer een madeliefjesveld en de prunus – maar dit weet je wel – is gestorven . de goudenregen wil gaan bloeien maar gezonde groei belet hem, de blauwe regen daarentegen groeit als kool maar bloeit niet . de vijver gaat hier weg de haag tussen ons en de buren het fluitfabriekje – je weet wel – hij is dun, het woord armetierig valt me in . armetierig . zondag floot er een merel, vlak boven ons hoofd wat klonk dat hard veel mussen zien we hier niet meer soms een vinkje, een enkele keer een roodborstje wat duiven, kraaien, eksters . op het terras staat een nieuw zitje, nou ja nieuw het stond in de kringloop, was net binnen gebracht ik heb het zonder nadenken gekocht . het is groen, er bladdert verf vanaf, de tafel bleek stuk vannacht droomde ik van een man waartegen ik zei dat ik een beetje van hem hield, een beetje, herhaalde hij in zijn ogen stond iets speciaals, ik omschrijf het nu als teleurstelling maar misschien was het iets anders . we omschrijven elkaars handelingen vaak verkeerd woorden komen anders over, ons toegeworpen blikken vullen we zelf in . praten is lastig, de een zegt te veel, is te scherp, te klip en klaar de ander zegt ja en denkt nee, weer anderen willen niet eens praten maar vertellen anderen desondanks over de nooit gevoerde gesprekken dat ze vervelend waren, ze weten zelfs precies waarom . de tuin is een heldin, met haar kan ik lange gesprekken voeren ik durf gerust te zeggen tegen haar dat ze er niet uit ziet en het kost me geen enkele moeite om het hoofd te buigen voor haar . het is mijn schuld, vertrouw ik haar toe, alles wat fout ging is mijn schuld of wordt op mijn schouders gelegd . ik kleur mijn tuin niet in met oordelen en zij vertrouwt mij alles toe haar ongelukkig bruin en de verpieterde verlangens om eens grondig uit te pakken . ze is altijd thuis en weet precies wat ze aan me heeft dat is liefde denk ik, liefde in haar zuiverste vorm.
Vrijheid. Festival. Hekken. Patat. Er wordt voorzichtig aan al wat gedanst. Verlegen nog. Het is immers lang geleden. Fresku spits one liners: Je moet vechten voor je plek in deze roofstaat. Uh? Ja, de man heeft wat te zeggen. Maar goed, een danspasje kan je er wel op wagen. Dat hoort ook. Want het is er best gezellig. Op het malieveld. Op het festival achter hekken. Voor uw eigen veiligheid. Dat wel. Die hekken. Op het andere podium probeert men hardnekkig een feestje te bouwen. Het is immers een voorrecht om onze vrijheid zo lekker ontspannen in het zonnetje te mogen vieren. We moeten er bij wel bij stilstaan. Vrijheid? Daar hoort een feestje bij. Bob Marley? Uiteraard. Icons. Die mogen niet ontbreken. Claimen die hap. Het zijn onze helden. Immers. Een coverband mag je het alleen niet noemen. Dat zou heiligschennis zijn. Nee het is een tribute band. Ze doen hun uiterste best. Maar Bob is er niet bij. Ik loop nog maar eens een ommetje. Met Bob rondspokend in m´n kop: Are you satisfied with the life you´re living? Ik poets de plaat. Buiten staat een lange rij. Om erbij te mogen horen. Om vrij te zijn. Al is het maar voor even.
dank aan alle dichters voor de ingezonden gedichten – over moeders, over boeren, over boerenmoeders en over de moeder aller boeren yvonne jaspers – kortom over de liefde schreven zij. HET GEDICHT VAN DE WEEK item biedt mij de gelegenheid om de dichter DITMAR BAKKER in het zonnetje van moeders dag te plaatsen. zijn bijdragen zijn zonder uitzondering van een constant hoog nivo. hij verdient een plaats in de eregalerij die we hier voeren – onder de drie puntjes rechtsboven op de frontpage. Ditmar Bakker DE vertegenwoordiger van de donkere romantiek – die uit zijn werken golft, de lezer overweldigt en de poëzieliefhebber met verbazing omringt. een vormdichter die vorm en inhoud tot eenheid weet te smeden zodat de lezer in zijn/haar interpretatie een heilige drie-eenheid van poëzie kan vervolmaken. (poëet/dichtwerk/lezer) – kortom geniet Ditmars goddelijke poëzie:
Liefde is niet alles: geen beschutting voor de storm, niet eet- of drinkbaar ter verkwikking, geen baken dat, als je de koers verloor, uiteindelijk leidt tot beter lotsbeschikking. Liefde tempert geen koortsen of verhoging; al is gebrek eraan geen doodsvonnis, toch doen wie onbemind zijn soms een poging het leven te verlaten om ’t gemis. ’t Zou kunnen dat ik ooit zó destituut en om verlossing smekend van de pijn, volkomen gek van honger, resoluut jouw liefde inzet om verlost te zijn, of ruil voor brood de heugenis onzer nacht. ’t Zou kunnen. Het is niet wat ik verwacht.
***[D.B.]
ons ditmar weet het liefdesleed zo mooi te brengen dat je bijna – nou ja – het is een schrijver meneer wollofson roept de nieuwe bettie hier in de VU in mijn oor – u moet die schriftgeleerden en die dichters niet geloven. ze schrijven zo mooi om je het bed in te krijgen en eenmaal daarin gebruiken ze hele andere woorden – gelooft u mij maar. o is dat zo? nieuwe bettie? heb je ervaring met dichters? zekers meneer wullufse. wij verplegen hier in de VU van alles en nog wat maar dichters vallen op een bepaalde manier altijd op. oja nieuwe bettie – is dat echt zo met dichters. ook bij dichter Ditmar denk je? nieuwe bettie knikte heftig. ja het is ook uitkijken geblazen met dichter ditmar hoor. die weet ook van de bloemetjes buiten zetten.
het is maar goed dat ik geen dichter ben nieuwe bettie! sprak ik nieuwe bettie op geruststellende toon toe.
Frans Terken: bij de boeren
Anke Labrie: op de koe
Ditmar Bakker: Liefde is niet alles:…
Jorge Bolle: Oer zoekt Au én MOEDERS
Ton Huizer: ter gelegenheid van de negentigstejaardag van de Rotterdams/Tsjechische dichteres Jana Beranová.
Ien Verrips: flatsj flatsj
Rik van Boeckel: In de stilte van de Spaanse nacht
moeders zo mooi bezongen door de onlangs overleden Jan Rot laten we maar even voor wie zij is of was. deze week geen wedstrijd maar we zijn wel op zoek naar het volgende gedicht van de week – de vorige keer leverde onze zoektocht twee juweeltjes – een van Cartouche en een van Merik van der Torren op –
kiezen we zondag HET GEDICHT VAN DE WEEK uit de ingezonden gedichten – en plaatsen we het gedicht in de eregalerij – voor alle gedichten van de week klik op het bolletje met 3 puntjes rechts boven op de frontpage van pomgedichten punt nl – commentaar als altijd verzekerd. gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina.
zo een moment dat zomaar ineens ontstaat, er is, locatie eigenlijk niet belangrijk, omstandigheden eigen niet echt van belang – een moment van genegenheid – om mee te nemen – om aan terug te denken, om te beschrijven, om het vast te leggen – dat het er was. droom of geen droom maakt in wezen ook niet uit.
de koe
wel met een brede sloot ertussen blijft toch mijn lievelingsdier de koe zo dromerig als zij kan kijken terwijl ze loom het gras herkauwt
nooit heb ik haar betrapt op jagen ze vreet geen andere dieren op slechts het zwiepen van haar staart als een vlieg haar te veel plaagt
akkers vruchtbaar door haar vlaaien mensen schenkt ze gul haar melk slachterijen laat ze bloeien looiers krijgen huid en haar
geduldig dient ze als model voor schilders en voor fotografen een weiland wordt kaal zonder haar én ‘boer zoekt vrouw’ zou niet bestaan
anke labrie
een ode aan de koe – in al haar hoedanigheden – anke schrijft precies op zoals het is met het beestje. die zwaaiende staarten, de zorgvuldig gedrapeerde vlaaien, ze liggen, ze eten, ze waaien en ze vlaaien. een hollands landschap vol van goedmoedigheid. het is niet de koe die de natuur verstikt en verstoft – het is de mens – caroline van der plas voorop – schilders uitgezonderd.
Jorge Bolle –
De Porno van de Lage Landen -Boer zoekt vrouw- heb ik al lang geleden met mijn stenen afstandsbediening uitgezet. De oorlog in Oekraïne of de bagger van Dercksen en consorten keek ik nog wel eens met een zakje chips en een wijntje. Maar dat boerenbedrog, de koren op de molen van het volk, voelde op mijn klompen aan als nog grotere volksverlakkerij als de rest. Het verdienmodelformat dat nog in de la ligt van die Mol moet heten: Oer zoekt Au.
Jorge Bolle
mooie ode aan de moeders door Jorge. de boerenmoeder yvonne jaspers echter krijgt er wel van langs. aan haar zitten wat onechte kantjes – jorge gaat duidelijk voor oprecht en oprecht. dat moeders moeten loslaten en dat dat toch misschien wel het moeilijkste is voor moeders – mooi getroffen.
Geschreven voor een liber amicorum ter gelegenheid van de negentigste jaardag van de Rotterdams/Tsjechische dichteres Jana Beranová. Het bundeltje werd haar kortgeleden aangeboden tijdens een feestelijke bijeenkomst in boekhandel Donner. De titel verwijst naar de Praagse lente. Bovendien zijn er wat elementen van haar poëzie in het gedicht verwerkt. Prettig weekend Ton
Een Rotterdamse lente
Magnolia bloeide vroeg dit jaar, gele narcissen in plantsoenen jong leven in de singels
maskers zijn gevallen de stad herademt in een sfeer van angst en onzekerheid
een onuitroeibare plaag verkrampte handen tot vuisten bruggen werden vernield
verbindingen zijn verbroken er vallen weer doden in plaats van woorden
maar zolang vrede niet vanzelfsprekend is zullen dichters haar stilte blijven vertalen
Ton Huizer
hier past mij bescheidenheid – een waar eerbetoon aan een grootheid in de poëzie. dat dichters die specifieke stilte blijven vertalen – is een wereldregel – overal ter wereld geldig.
stramme stand in megastal sloom sloffend in de wei met achter zich flatsj flatsj een spoor van koeienvlaai
waterlanderig gestaar naar nergens loeiend geklaag om niks 4 te vullen magen ik zeg koe ik zeg stikstof
zwart en wit in groen en blauw in zonnig geurend zomergras koeienpoten badend aan de slootkant ik zeg koe ik zeg paulus potter
sabbelende kinderkoetjes in de warme winterstal aan de dappere handjes van de kinderen uit de buurt
Ien Verrips
samen met het gedicht van Anke hierboven is het hollandse landschap wel compleet in poëzie vereeuwigd – de stier van potter met naam en toenaam genoemd- de vlaaien ook – een paar accenten toegevoegd – ik zeg als u buitenlanders op bezoek heeft en als ze nederland willen leren kennen gooi de koeien van labrie en verrips er maar in!
De reizende tijd van de boer
In de stilte van de Spaanse nacht slaan dromen de bomen over zij slapen verrassend zacht rond de bedden van boerinnen
Aguila aarde reist naar het fruit dat de boer met waarde verzamelt op zijn groen gekoesterde akker zo worden zijn dromen wakker
snaren laten vingers verhalen vertalen van reizende jaren hoe de boer zijn vrouw zocht tussen dames van tedere vrede.
Rik van Boeckel 7 mei 2022
boer zoekt vrouw voor het gemak even verplaatst naar zuidelijke oorden – met een met zon overgoten touch de nacht in lijkt de dichter mede te delen – leven lucht licht en ruimte in de poëzie geblazen door Rik van Boeckel om met de dames van de tedere vrede fijngesnaard de nacht te genieten.
