pomgedichten.nl – Pagina 163 – Pom Wolff – gedichten – nieuws

Merik van der Torren én een hele vreemde ontmoeting: ‘Ze was drie meter breed – Ik stond met mijn bek vol tanden.’

Hoi Pom,

Bij deze een tekstje dat ik gisteren schreef op Schrijfgroep de Klus. Iemand heeft ook een foto van mij en Betty gemaakt; ik heb die geprobeerd te delen, maar weet niet of hij bij jou aangekomen is, groet, Merik

**Ontmoeting**

Zij was drie meter breed,
gooide schaduw over mijn krant,
die ik verfrommelde in de vuilnisemmer.
Ik had nog nooit zoiets meegemaakt.

Haar zwarte boezem wiegelde.
Ze zei: “Lekker weertje.”
Wat moest ik nu nog zeggen ?
Voor ze de klapstoel onder me wegschopte.

“Weet u de plek van het gevoeg ?” vroeg ze.
En: “Speelt U ook piano,
ik zing, “Summertime blues.”

Ze was drie meter breed.
Ik stond met mijn bek vol tanden,
smolt in de hete zomerzon
en ze dweilde me lachend op

Merik van der Torren

IEN VERRIPS op de dinsdag én in de eeuwigheid

als de zon mijn huid verwarmt
een zachte wind tussen mijn kleren klimt
en jij
dan wil ik graag geloven in de eeuwigheid
deze
nu

**Ien Verrips**

dichtmiddag Café Eijlders – eerbetoon Lisan, losse presentatie Paul lokkerbol, debuut TIES TULP, witte pakken, bokbier en bitterballen en vooral poëzie – valpartij Floor Voerman.

het verslagje van de CAFÉ EIJLDERS zondagdichtmiddag moet er nog even uit – opening van het seizoen – coronaproof – poëzie, bokbier en bitterballen. paul lokkerbol die losjes presenteert – af en toe de dichter op de eijlderstrap bijlicht –
een opening met een eerbetoon aan LISAN LAUVENBERG – paul lokkerbol en seraphina hassels openden met een gedicht van Lisan – die in het verleden een belangrijke bijdrage leverde aan de maandelijkse dichtmiddagen in Eijlders.
60 jaar zei ik tegen seraphina beetje jong toch – seraphina bevestigde mijn opmerking. nou verder op de middag aardige optredens – oa opmerkelijk aardig optreden van Pieter Stroop van Renen. (weliswaar met opsommingen) en twee debuten – een meisje en een jongen.

‘Nieuw talent in Eijlders Ties Tulp – morgen meer schreef ik gisteren. Ties vertelde voor de eerste keer op te treden met poëzie. 21 jaar – prachtig wit smetteloos pak – in het bruine café eijlders – wat wil een mens nog meer. laat mij het eerste interview doen met jou voor pomgedichten. ik schreef wat kreten op een bierviltje dat ik vergat bij mijn vertrek. wat ik me herinner is 21 jaar – bachelor rechten, bachelor filosofie – met Ties bijzondere voorkeur voor filosofie. Huizen – jongen uit het gooi. trots op zijn eerste teksten en zijn open houding naar mij toe – wilde graag commentaar op zijn teksten. na zijn optreden.

we bespraken een paar zaken – mannen sommen graag op – wees je daar bewust van als dichter als je opsommingen opneemt in je gedicht. we hoorden opsommingen bij veel optredende dichters – een opsomming is wel aardig maar niets bijzonders. filosofie en poëzie liggen wel in elkaars buurt maar gooi ze niet door elkaar. zware filosofische begrippen als ‘werkelijkheid’- ‘projectie’, ‘objectiviteit’, ‘relativiteit’ horen niet meteen thuis in een gedicht – die passen wellicht beter in een filosofisch geörienteerd essay. bij de poëzie is de dichter toch op zoek naar de zeggingskracht van de woorden zelf van de regels van de taal. en pas op voor leuk zijn, voor cabaretteksten – cabaretiers zijn veel beter dan dichters in teksten die mikken op de lach. doe dat als dichter liever niet. of met mate.
zo bespraken we zijn debuut – een goed en interessant debuut- ben benieuwd naar Ties volgende optreden.

floor voerman – eijlderskorrievee – de hand gedrukt – zag hem zaterdag van zijn fiets vallen bij de presentatie van ‘OP WEG’ een exclusieve en zeer bijzondere kroniek van een jeugd door GERDIN LINTHORST – ik kom daar op terug. Floor dacht eenvoudig de spaarndammerdijk op te kunnen fietsen maar die is hoger dan zijn e-bike kon vermoeden. ik schreef een naar ik hoop bemoedigend gedichtje voor floor:

**ontvelt**
***(voor Floor Voerman)***

gisteren viel er een dichter van zijn fiets
hij draagt vandaag zijn schaafwonden
met verve

alsof ze van de poëzie zijn
poëzie ontvelt

daar wil ik het bij laten

pom wolff
verder een indrukwekkend optreden van seraphina hassels. die mij vertelde over haar vader die ook gedichten schreef – zijn dochter van kritiek voor zag – niet alleen maar gevoel in je gedichten leggen. ik kan vader gerust stellen – ze schrijft heel mooi en evenwichtig. mag ook wel natuurlijk – zoals ooit de overleden dichter F. Starik tegen mij sprak over de 80- jarige dichter Aachenende die aan een slamwedstrijd deelnam: als ie het nou nog niet kan dat weet ik het ook niet meer. 20 dichters zondag bij eijlders – veel komende activiteiten – elke maand ook weer de dichtmiddag. ook zonder lauvenberg en offerman hebben we eijlders. de koning is dood leve de koning. de dichters zijn dood leve de dichters in Eijlders.

euforie op Texel – Karin Beumkes: Ik voel in tule, oud katoen, je zocht ook blauw…Ik wil een naam van jou waar nog geen dag voor is…

natuurlijk doet pomgedichten ook mee. wij van het platte lage land feliciteren ROOP, levenspartner van de Beum daar boven in op Texel met zijn verjaren. de eilanddichter had gisteren van zijn eiland af moeten komen en de dichtmiddag van café eijlders moeten bezoeken – dan ben je pas echt jarig – maar dat terzijde.

we zullen hier vanmiddag kort verslag van doen. genieten we eerst de maandag van Karin Beumkes – onovertroffen als altijd. mijn god wat een dichter!

Dear Pom Een beetje aan de late kant, er was er een jarig en dan weet je het wel. Een feestje gehad voor twee personen met een uitmuntend eindresultaat: een rondje door Den Burg in het donker, hij pakt mijn hand en geeft me een kus. De rest laat zich raden.
Liefs Karin

Soms

Maandagen. Dag van volstrekte onschuld.
Boodschappen, het hart vol op de linkerplek

Dinsdagen en ergens mist wat hagelslag.
Deuren open, de venter bezoekt dit dorp.

Woensdag. Gehaktvlees van onreine dieren
tevens biduur voor het vee.

Donderdag zal ik je komen halen
op een schip van zure appelen en klokgelui.

Vrijdag. Een pas gewassen dekbed wacht je op.
Ik begin een geheel te vormen van dit uur.

Zaterdag. Na grabbelvingeren in tweedehands.
Ik voel in tule, oud katoen, je zocht ook blauw.

Zondag. Waarom zou iets worden verzwegen.
Ik wil een naam van jou waar nog geen dag voor is.

Karin Beumkes

Muziek: Eva de Roovere – Fantastighttps://youtu.be/Y6zwt7TvXBY

Ditmar Bakker – afscheid van Prof. Dr. Yra van Dijk hoogleraar moderne letterkunde LEIDEN: ‘Bedankt voor je colleges. Bedankt dat je me niet de collegezaal uitgemept hebt…’

P {margin-top:0;margin-bottom:0;}
Prof. Dr. Yra van Dijk deed vrijdagmiddag middels een mail via de onderwijsadministratie aan alle studenten Nederlandse Taal & Cultuur aan de universiteit Leiden kond te vertrekken als hoogleraar moderne letterkunde.

Beste Yra,

Zojuist las ik de e-mail die je gestuurd hebt aan alle studenten Nederlands. Ondanks het aspect van relatieve geriatrie dat aan mij kleeft vergeleken bij de overigen, behoor ik hen nog steeds toe. Daarnaast ben ik in emplooi geraakt bij een lokale middelbare school—het adagium ‘zij die kunnen, doen, zij die níet kunnen, doceren’ schalt zo nu & dan nog door mijn hoofd, maar gezien mijn conditie kunnen dat ook gewoon de stemmen zijn; zoals je je vast nog mijn wat demonstratieve houding in door jou gegeven colleges herinnert voor wat betreft het dichterschap dat ik zo nastreef, herinneren zij mij eraan dat ik wel dichter wezen moet zijn—futiel of *fou*, blijft dan een vraag.
Hoewel de dichter in mij zich altijd verzette tegen wat die ervoer als Derridaëske indoctrinatie en ontmanteling van het ambacht, heeft de student het nodige van je opgestoken. Daar bedank ik je bij dezen voor; ik wil niet pretenderen dat ik de gang van je gedachten altijd kon volgen, ook niet toen ik je proefschrift over het WIT in de poëzie doorwerkte, noch vermoed ik ooit te kunnen tippen aan de encyclopedische literaire kennis die je bezit—ik heb je altijd gezien als één der kanonnen van de vakgroep en het spijt me afscheid te moeten nemen van de persoon, al heeft je literaire politiek, of politieke literatuur, me zelden gezind. Echter, misschien valt de moderne letterkunde door mijn persoon eenvoudigweg niet te doorgronden en had ik een deemoediger pad moeten kiezen—ik weet nog hoe mijn brutaliteit in één van onze eerste colleges, over die dommelse brug (“Waar haalt u die kruisen vandaan?!”), je een lach ontlokte. Dichters worden vreselijke wezens wanneer ze geconfronteerd worden met letterkundigen; toch wil ik ooit afstuderen in de richting Oudere Letterkunde en zet daar kleine stapjes toe, wat een punt zuigt aan een toch al schizoïde staat.
Ik wens je goeds op je pad. Weet dat je emancipatoire signatuur mijn visie heeft veranderd en ik die betrachten zal door te geven aan de jongste generatie lezers, schrijvers, studenten die door mij als in haast nog embryonale staat in onderbouwklassen wordt gemunt en geslepen tot zij misselijk zijn van kofschiptaxi’s en Komrij’s ‘lesbisch negerinnencollectief’. Walgen zullen ze als probate primaten.
Bedankt voor je colleges. Bedankt dat je me niet de collegezaal uitgemept hebt. Bedankt dat je te verstandig was om de ruzie die ik steeds opzocht te beantwoorden. Bedankt voor je goedhartigheid. Bedankt voor je introductie van liminale ruimtelijkheid en grijze gebieden. Bedankt voor je scherpzinnigheid.
De reden laat je ongemoeid en mij zegt dit genoeg; het is de dichter in mij die je, deels apologetisch maar vooral om je een hart onder de riem te steken, twee vertalingen opdist: één vanuit Robert Frosts “Acquaintence With The Night”; het andere vanuit het gedicht dat Mary Stuart schreef in de nacht voor haar executie.

KENNIS VAN DE NACHT
Ik ben bekend met nacht en duisternis.
‘k Ben regen ín, en er doorheen gegaan.
‘k Weet vanaf waar de stad elk baken mist.

Zo zag ‘k de meest ellendig zaken aan,
en zag mij een bewaker, in zo’n nacht,
zou ‘k niets verklaren, maar mijn blik neerslaan.

Soms stond ik stil, stopte mijn tred, want zacht
klonk ergens uit een straat, een huis, een kreet
die stokte in een halve jammerklacht,

want niet ter afscheid, noch die welkom heet;
iets verder nóg, onwerelds hoog, gewis
stelde één klok, die lichtend lucht doorsneed:

de tijd is fout noch goed, geschieden is.
Ik ben bekend met nacht en duisternis.
***[R.F.]

O God Allemachtig, mijn hoop rust op u;
O goedhartig Christus, verlos mij toch nu;
zwaarmoedig geketend, geen uitweg meer wetend
verlang ik naar u.
Mijn ogen op ’t Hoge, mijn knieën gebogen…
Erberme, hoort kermen dit individu.
***[M.S.]

Ditmar

Rik van Boeckel wint de enige echte virtuele – voor je het weet heb je poppen aan het dansen – trofee op pomgedichten punt nl

Ik denk dat we deze week toch de eer – de gouden eer moeten gunnen aan de enige echte ware poppenbespeler in ons midden: Rik Van Boeckel. GOUD! heel weinig verschil in kwaliteit bij de ingezonden gedichten – dichters dank voor het inzenden – het is meer de smaak en de gemoedsgesteldheid van het moment die de doorslag geven voor eremetaal deze week. we kunnen wel wat van Riks levendige opgewektheid gebruiken. laten we mengele mengele, de kluwen touw de kluwen touw, het vuur het vuur, de brakende kat de brakende kat – kiezen we voor de aanstekende vrolijkheid – de blijmoedigheid en levenslust die Rik aan de poppen meegeeft, aan de kids en aan ons. van harte!