Mirjam Al – amsterdamse dichteres – morgen 80: “op een dag hoor ik je stem en je antwoordt – die dag zal komen – die dag verzonken in de tijd”

als er een in het zonnetje mag dan is het mirjam al wel. woensdag 29/7 is de grote dag in Amsterdam – dichteres Mirjam Al wordt tachtig jaar. op pomgedichten levert ze zo af en toe – maar nu al jaren – een kort verhaal af, een gedicht, een schets, een grapje. wij van hier – de gehele redactie – wensen mirjam een rijke toekomst. op naar de negentig. op naar nieuwe schoonheid.
en als ik schoonheid zeg bedoel ik ook schoonheid. lees de woorden van Mirjam Al over die dag verzonken in de tijd.

Share This:

Anne van Walraven aan zee

Verdwijn 
in de golven van de zee
laat je maar leiden.
Voel geen woeste weerstand, 
noch voorafgaande kalmte.
Voel geen druk in het diepste, 
noch het licht aan het oppervlak. 
Laat het je niet dragen
of verdrinken, 
maar laat het zinken
In al hetgeen wat overblijft 
wanneer de golven bewegen.
Bijna de kust bereikt, 
even het zand gekust 
en weer terug.


Anne van Walraven
@annevanwalraven

Share This:

Karin Beumkes deze maandag met pure poëzie: ‘Neem hem in ogenschouw. Zoals hij daar voor je lag. Met dolgezwollen ogen…’

van Karin, rechtstreeks van Teksel met al mijn liefs.
Karin


Een open man naar God

De stoet bedaart.
Waardig prediken wat duiven
De laatste wind waar hij op viste bedient hem ook.
Zijn strook wacht aardig wat bezoek

Neem hem in ogenschouw.
Zoals hij daar voor je lag.
Met dolgezwollen ogen zag hij blauwe duinkonijnen.
Wat schaduw met hem deed zwolg gisteren aan tot vechtpartijen
wie ooit zijn lievelingskind had moeten zijn.

De open man neemt geen materiaal
hij bestaat uit zevenendertig emmers water
God wast zijn vingers uit
en ook de horizontale strepen verkalken

Over de volgende week komt hij door mijn kamers zwalken.
En altijd weer zo als zijn petje staat.


Karin Beumkes
Muziek: Rudolf Schock – Du bist die welt für mich https://youtu.be/SLEuIYcdpM4

Share This:

dichters winnen de enige echte virtuele – welkom in het leven hier – trofee op pomgedichten



o-parompompom o-parompompom – het zondagochtendlied uit volle borst hier gezongen. mooie lieve inzendingen – zelfs een ditmar bakker deze week erg invoelend – allemaal vanwege  – ik citeer margo van gelder – ‘de oneindig mooie MIO’.
Anke Labrie geeft wijze raad. Frans Terken met een ‘dichter bij nieuw leven’.
 rik van boeckel verzorgt meteen al een kleutervoorstelling. petra maria neemt ons mee de bergen in en Cartouche spreekt in oud nederlands over een ‘kindekijn’. ik dank de dichters natuurlijk bij deze bijzondere gelegenheid. de wedstrijd starten we in de weekenden weer langzaam maar zeker op. deze week alleen maar goud aan de horizon – alle dichters goud.
het opaschap heeft wel wat. je hoeft niet te bevallen. en toch bevalt het. je hoeft geen borsten te geven. je hoeft niet elke drie uur je bed uit. bijna zou je zeggen – grapje hoor – sla gewoon het ouderschap over –  veel te vermoeiend voor een man/vader zeker – en start meteen het opawezen op.
hoe dan ook. erg blij met ‘mijn’ MIO, ‘de oneindig mooie MIO’
, erg blij met  jullie inzendingen bij het thema ‘welkom in het leven hier’ – dank jullie wel.
 
  • met bijdragen van opa: jij hongerlief, jij wonderlief – o MIO jij
  • Frans Terken: dat het mooi en goed is een kleinood
  • Anke Labrie: voor nu en later
  • Cartouche: O kindekijn net geboren nieuw gezicht een en al
  • Ditmar Bakker: ’t Is een mooi kind – een huid als alabaster, de haartjes zwanendons.
  • Rik van Boeckel op ‘De zolder van opa” – met Robert Baarda. We hebben de voorstelling 2 seizoenen op scholen in Spijkenisse gespeeld.
  • Petra Maria: van mijn armen tot mijn graf omsluit ik jou
  • Lisan Lauvenberg?

wie wint de enige echte virtuele – welkom in het leven hier – trofee op pomgedichten?
lisan lauvenberg deed al een voorstel:  ‘We kunnen een thema maken van liefdes voor onze kleinkinderen”- ditmar bakker zette de opa van MIO in het zonnetje en opa zelf liet zich ook niet onbetuigd – we maken het thema ietsje breder – een ieder heeft wel een welkomstwoord over voor een kleintje in de familie of bij goede vrienden, buren. een hartelijk welkom – een mooi en warm  begin weer van een voorzichtige hervatting van de ‘wedstrijd’ der wedstrijden –  op uw  pomgedichten punt nl. we lezen deze week graag warme welkomstwoorden voor onze jongste lotgenoten. de regels als vanouds natuurlijk: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
 
o sole MIO

hier in de zon waar bowie ooit
met romy haag verkeerde
lopen wij nu jaren later
in het schönberg van berlin
waar auto’s in de straten grazen
vanwege lärm en umweltschutz
is de voorgeschreven snelheid 30 km per uur

hier kwam jij
door je moeder gedragen
en door je vader op handen
en hier zul jij door de straten gaan
om deze stad compleet te maken
jij hongerlief, jij wonderlief
o MIO jij, mijn kleine jongen

voor MIO/juli 2020/opa xxx
Dichter bij nieuw leven

Zoals elk leven een wonder is
het nieuwe van klein begin
tot later veel groter gegroeid

gevoed uit de moederborst en
door haar op handen gedragen
niet minder door vadertrots

en oma’s en opa’s die dichtbij
ook van afstand toekijken en
zien dat het mooi en goed is

een kleinood
dat tot buiten de grenzen
van elke liefde reikt

zo ook deze boreling
in een verre stad
dicht bij het hart gehouden

© FT 26.07.2020

die liefde
 
de herinnering  
aan dit kleine mensje
dat met zoveel liefde
welkom was
 
houd die vast
zijn leven lang
 
ook later
als het niet per se
jouw wegen gaat
 
anke labrie  

Heremijntijd

O kindekijn
net geboren
nieuw gezicht
een en al

plooien nog
een handvol
wijsheid
eeuwenoud

in ogen en
fronselend
boven je
wenkbogen

tekent zich
in voorlijke
vaderlijnen
moeder tijd

uitgediept
kanaal als ware
het ingebed

tandenloos
stil makend
vrij


25-07-2020
Cartouche

 
BIJ EEN GEBOORTE – VOOR POM

Gerechtigd tot pensioen wordt dan webmaster
grootvader, en hij merkt dat al verbleekt:
praatjes van dees of gene poëtaster
die hij uit plichtsbesef nog steeds bespreekt.

Een vierde van zijn DNA, gekweekt
uit heel de mensenpoel, siert nu het raster
der genealogie. Goddank ontbreekt
driekwart en raakt het mensje aangepaster.

’t Is een mooi kind—een huid als alabaster,
de haartjes zwanendons. Natuur? Magie
die symboliek van aaronskelk of aster
vervagen doet: het kind heeft opa, die
beschermen zal voor ’s mensen gif en laster.
Waar blijf je dan met al je poëzie.


-x-
D.
Goedemorgen Pom
Van harte gefeliciteerd Pom met Mio. 
Een paar jaar geleden speelde ik met een collega acteur en muzikant de kleutervoorstelling ‘De zolder van opa’. Met Robert Baarda. We hebben de voorstelling 2 seizoenen op scholen in Spijkenisse gespeeld. Wij speelden als ‘kinderen’ zijn herinneringen. Het inspireerde mij samen met de foto van jou met Mio tot dit gedicht.


Groeten,

Rik 

De zolder van opa

Op de zolder van opa
dansen de kinderen
in zijn oude herinneringen

nu voegt de mooie tijd
een nieuw leven toe
aan de passie van liefde

opa groet de vrucht
met een poëtische glimlach
tot moeders hem voedt

nieuwe herinneringen nemen de tijd
zo zal de toekomst de uren kleuren.

Rik van Boeckel
25 juli 2020
opa pom

het staat je goed
zoals ik al zei
het verzacht, zo’n mensje
ik ben pas omatante geworden
dus ik snap er iets van
denk ik 😊


straaltje

bergviooltje op
de harde rotsen

de aandoenlijke onhandigheid
van jouw bestaan
weet dat ik er bij zal zijn

van mijn armen
tot mijn graf
omsluit ik jou

met een verse kijk
op verwondering
in liefde en leven

zo welkom ben je
straaltje
lichtje
lief kind

petra maria

Share This:

Ditmar Bakker met een welkom in het leven hier voor MIO en een felicitatie voor opa

Ha Pom,
Het bericht op Facebook is me niet ontgaan: hierbij wil ik je alsnog de hartelijke felicitaties doen bij je pasverworven grootvaderschap en een sonnetje doen toekomen bovendien. Neem het grapje erin niet tezeer au sérieux; ’t is lief bedoeld.Veel opaplezier gewenst. 


BIJ EEN GEBOORTE – VOOR POM

Gerechtigd tot pensioen wordt dan webmaster
grootvader, en hij merkt dat al verbleekt:
praatjes van dees of gene poëtaster
die hij uit plichtsbesef nog steeds bespreekt.

Een vierde van zijn DNA, gekweekt
uit heel de mensenpoel, siert nu het raster
der genealogie. Goddank ontbreekt
driekwart en raakt het mensje aangepaster.

’t Is een mooi kind—een huid als alabaster,
de haartjes zwanendons. Natuur? Magie
die symboliek van aaronskelk of aster
vervagen doet: het kind heeft opa, die
beschermen zal voor ’s mensen gif en laster.
Waar blijf je dan met al je poëzie.


-x-
D.

Share This:

VON SOLO en zijn zoektocht naar vrijheid: “Afgelopen week had ik vanwege Stella Bergsma de Linda! gekocht. Daarin was te lezen hoe bekende vrouwen, zoals zij, zich voelen in een bikini…”

Er zijn in deze maatschappij twee soorten mensen. Zij die houden van orde en zekerheid en zij die houden van chaos. Normaliter is dit binnen een samenleving in balans. Je hebt de grijze muizen die zich graag terugtrekken in de luwte van administraties of de ordentelijken die als diender de handhaving van regeltjes op zich nemen. Dan heb je aan de andere kant de creatieven die nieuwe paden en ruimte zoeken en de ondernemertjes die hetzelfde doen. Bij beide groeperingen heb je ze in alle soorten en maten. Uiteenlopend van een boekhouder tot een Kim Jong-un en van een kunstenaar tot een Richard Branson.

Afgelopen week had ik vanwege Stella Bergsma de Linda! gekocht. Daarin was te lezen hoe bekende vrouwen, zoals zij, zich voelen in een bikini. Ze vertellen daarbij hun verhaal en worden steevast vooraf beschreven met een aantal criteria, te weten: Naam, beroep, relatiestatus, gezinsopbouw. Dat maakt het voor de lezer makkelijk om vóór het artikel te lezen, alvast een stukje vooroordeel-saus aan de leesbeleving toe te voegen. Het beïnvloedt de wijze waarop je de inhoud beleeft. Heb je bijvoorbeeld een hekel aan alleenstaande moeders, dan kun je dat verhaal meteen met het nodige cynisme tot je nemen. Als een hapklare, voor jou speciaal op maat gemaakte, brok. Makkelijk te verwerken.

Toen ik eerder deze week in een boek bladerde uit 2014 van datingcoach Tim Veninga, kwam ik de volgende passage tegen over types vrouwen: ‘Extreem sexy gekleed, veel make-up?(..) – Ze valt op negers ;)’. In die tijd, en zelfs later, reciteerde ik ook mijn gedicht ‘De Neger’ nog met regelmaat. Maar nu ik dit las, was er toch een innerlijke stem, die me er op wees dat dit echt niet meer kon. Dat woord. Wat ik me vooral realiseer, is, dat het niet kan ik het ‘openbare debat’. Op de grote grabbelmarkt van meningen die betiteld wordt als sociale media. Hoe vreemd het ook mag klinken, sociale media, vormen een soort maatschappelijke mediator. Ze brengen de extremen en alle meningen ertussen tot elkaar, tot er één mening is die overblijft en als ‘goed’ betiteld wordt. De andere mening is dan vervolgens slecht. Dit heeft niets met feiten of verder debat te maken, het is hoe het mechanisme werkt. En ‘neger’ kan niet meer. En zelfs mijn hersenen geven dat signaal naar mijn bewustzijn door.

Maar wat hebben al deze dingen nu met elkaar te maken, zult u vragen.

Het is wat Yuval Noah Harari ook predikt, we veranderen langzaam allemaal in data die moet passen in algoritmes. Een algoritme is de natte droom van eenieder die van orde en duidelijkheid houdt. Vooraf is altijd met zekerheid vast te stellen wat eruit komt, aan de hand van wat je erin stopt. Als je er dus rommel instopt, komt dat er ook uit. Daarom is het zo belangrijk, dat alles van ons bekend is, op een voor een algoritme te bevatten data pakketje. Facebook helpt daarbij, maar ook de Albert Heijn bonuskaart. En eenduidigheid en het elimineren van ‘dataconflicten’

Een algoritme heeft namelijk moeite met gevoelens, sentimenten en verandering. Net als een accountant. Voor een accountant is een arbeidskracht een nummer met karakteristieken. Die ziet niet of hij of zij zwart is of wit. Het interesseert hem ook niet. Net zomin of het een man of een vrouw is. De menselijke factor moet zo eenvoudig mogelijk gehouden worden om zoveel mogelijk zekerheid te scheppen over de uitkomsten van zijn berekening. En hier komt de aap uit de mouw. Gelijkheid, inclusiviteit, transparantie hebben enkel en alleen te maken met het maken van goede input voor de cijfermachine die orde zal scheppen in de chaos.

Dit is een onzichtbare oorlog. Waar zekerheid staat voor veiligheid. En vrijheid staat voor chaos. Beide begrippen zullen nooit geheel verenigbaar zijn. Maar op dit moment is de balans sterk aan het overhellen naar ‘vrijheid’ in veiligheid. Domesticatie. Alles staat in stelling. En terwijl wij op ons rug in het gras naar zonnestralen door de wolken staren, wordt het sein ‘veilig’ gegeven en rukken de ordetroepen op. En wordt de kudde naar de stal gedreven.

Ik wens niet meer openbaar geclassificeerd te worden. Dat is privacy. Dat is het fundament van vrijheid.

VON SOLO

DICHTER, COLUMNIST,  PERFORMER EN CINEAST

Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl

Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl 

Share This:

Merik van der Torren in een stamelende toestand: “waar in de nachten sterren stralen en olijfbomen groeien op rode grond…”



Vakantie

Ik reisde naar het Zuiden,
waar in de nachten sterren stralen
en olijfbomen groeien op rode grond,
 
waar vrouwen op hun hoofd
aardewerken kruiken dragen en
hun machtige heupen wiegen
in glanzende zijden stoffen gehuld,
 
waar tussen tankstation en viaduct
een armetierig kroegje op de stalen toog
exquise rode wijn schenkt,
 
waar ik dacht aan jou,
tussen de vingerplanten
van ons moeras,
 
dat ik na dit avontuur
mijn liefde zou stamelen
voor je wijde haven

Merik van der Torren

Share This:

Anne van Walraven ook weer terug – vandaag met een gedachte

tot dat zij begrijpen
zullen wij slechts schrijven

@annevanwalraven

Share This:

en de site is weer open! Peter Posthumus, Ien Verrips en René Brandhoff dichten over deze rare ware tijd – én nu ook met de weemoed van Rik van Boeckel

lees ook Karin Beumkes in haar mens en melodie op de maandag


het lijkt erop of in deze barre tijden van zielig en benepen gelardeerd met rare blonde  staatshoofden en duistere – en dan bedoel ik hun ware motieven – activisten die hoog opgeleid wijzen op een bar verleden van eeuwen terug – alsof de mensheid meer zou kunnen zijn of meer zou kunnen worden dan de beestentroep zoals we die inmiddels echt wel kennen (dichters natuurlijk uitgezonderd en   pas bevallen moeders, wat zeg ik alle pas bevallen moeders! én hun bebies natuurlijk ook.

de toekomst zou een angstaanjagend eenvormig  beeld kunnen gaan inhouden  – dat geloof ik ook eigenlijk wel een beetje met –  rené brandhoff – hij waarschuwde als volgt: “De toekomst: als alles uit het verleden dat ook maar iemand zou kunnen kwetsen uitgewist moet worden en geen enkel onderscheid nog benoemd mag worden omdat het een waardeoordeel (kan inhouden. Nou ja, je weet in ieder geval wat je ‘s morgens aan moet trekken.”

dichters zouden dichters niet zijn als zij op hun eigen wijze niet zouden reageren op onze ware tijdgeest. Wij hebben een Peter Posthumus – wij hebben een René Brandhoff, wij hebben een Ien Verips. Ien heeft er nog zin in – in de zomer. Peter en René zien er onafhankelijk van elkaar weinig tot niets in – in deze ware tijd. Rik van Boeckel met weemoed.

Geen vragen, geen verhaal
waar ie vandaan kwam
niemand die het wist
 
soms wat wanhoop
zonder veel houvast
af en toe
die matheid in z’n ogen
 
opeens was ie verdwenen
iets met een dokter
en een kliniek
 
ik heb nog nagevraagd
maar er was
niemand die iets wist
 
Peter Posthumus
 

 
Zomerzin
 
de winterkou met trui en jas
weer in de kast
mijn huid voelt warm genoeg
 
zinderend licht van de zon
op het water vult mijn ogen
ze tranen ervan
 
begerig naar jouw
mond happend
in zwoel zomers bier    
 
hooi op het land
ruikt naar de zomers
van vroeger
 
hoor je de schaduwen
van de bomen 
 schuifelen in het bos
 
ien verrips
 
 


niet

daar bent u
ik ken u niet
u heeft geen naam
geen verleden en geen oorsprong

mijn taal spreekt u niet
en ik versta u niet
u bent geen man, geen vrouw, geen kind
en bent dat ook nooit geweest

u heeft geen ouders en geen vrienden
ik ken u niet
u bent er niet


René Brandhoff
Ochtendsnaren van de weemoedige tijd

De ochtendsnaren van ‘t hart
trillen in deze weemoedige tijd

het klopt met de onwerkelijkheid
met de strijd tegen de gevaren

woorden schieten tekort en te lang
opgesloten in de waanbeelden

de aderen van de tijd zijn geraakt
naderhand voet elleboog kushand.

Rik van Boeckel
19 juli 2020

Share This:

en de site is weer open! we gaan door – de maandag met Karin Beumkes: ‘Ze zweven in de verte op dansmuggen zijn dertig dagen verliefd en dan kappen ze er mee…’


en de site is weer open! gaan we door – de maandag met Karin Beumkes
 
opa worden in berlijn zonder iets van WIFI heeft wel iets. het aanstaande en het ietsje later geboren kleinkind is van een andere orde dan het beantwoorden van mailberichten, wereldnieuws, afwezigheid van WIFI op gewenste momenten, een levendige poëziesite. heerlijk kind. anne hardeman vatte de gemoedstoestand van grootouders  goed samen: een staat van  lyrisch zijn over de nieuw geborene – zo welkom in  het leven hier.

op FB heel veel likes en lieve opmerkingen onder gedichtje en foto. dank jullie wel. marcel van roosmalen nog wel kunnen beluisteren op mijn Iphone 4G voor de broodnodige lach. column na column in de herhaling.  stel u voor een prachtige tuin in een buitenwijk in berlijn. druktemaker van roosmalen die voor je op de iphone de staat van nederland in een paar minuten doorneemt als een ischa meier in zijn beste dagen. daar hebben we er niet veel meer van in dit inmiddels toch wel verworden en benepen landje. marcel van roosmalen, arthur van amerongen, rené brandhoff en dan heb je het zo ongeveer wel gehad.

stel u voor 2 wijnglazen. 1 fles witte wijn. een verse opa en een verse oma schuddebuikend op duits gras.  verbaasde voorbijgangers. in die prachtige wetenschap dat het geboren kleinkind kerngezond is. (ouders natuurlijk uitgeput, borstvoeding die nog op gang moet komen, pijntjes, etc etc, alles nog even on-handig, rompertjes tekorten – en de kleine maar poepen en plassen – je zou bijna schrijven ‘gieren’ van de lach – alsof marcel van roosmalen ook voor hem
het jonge leven van enkele dagen  becommentarieert.
het leven kan even niet mooier en echter.

gelukkig hebben we voor de fijnproever ook weer pomgedichten – de site kan weer open – de maandag met karin beumkes. haar optimisme kent geen grenzen. hahaha – de wereld en het leven zoals de wereld en het leven ook is maar dan in poëzie. de kleine MIO zal dat allemaal moeten ervaren. het is niet anders. maar er is nog liefde op de wereld, er zijn nog dichters en columnisten MIO. en je hebt nog effe een opa die jou grenzenloos zal verwennen.
Hoi Pom


Gediggie voor maandag. Geniet ervan.
Liefs
Karin


De vreemdelingen

Ze zweven in de verte op dansmuggen
zijn dertig dagen verliefd
en dan kappen ze er mee
hun taal bestaat uit briefjes
ze houden van koelkastmuziek

twee keer per jaar gaan ze naar Zweden
en drinken daar meer dan goed voor ze is

ze sluipen door de struiken
en huiveren
huiveren
om zichzelf.

Karin Beumkes

Muziek: Jefferson Airplane – Lather https://youtu.be/9WF4FF8QrQE

Share This: