er is altijd meer dan je vermoedde een opsomming zou hier kunnen van van alles en nog wat en liefst nog veel meer
dichters zijn daar goed in dat leren ze op de schrijversvakschool onverwachte combinaties van woorden zijn ook erg in
een onverwachte combinatie van woorden zou hier heel goed kunnen dan haal je vast en zeker en vast voor de vlaming je diploma met een grote D van diploma erop
(nog wel even de laatste termijn van de cursus betalen)
maar ik heb het over jou over wie ik het wil hebben een gedicht is soms heel soms een tekening die nog gemaakt moet om te krassen in die boom van toen
ik hoop dat het gevonden is zei ik al weet ik niet precies wat en wanneer het was dat ik ben kwijtgeraakt ik moet het onderweg verloren zijn
op de schappen ik zag naast een stapel sleutels een doos met telefoons verwonderd keek ik naar een wieg (hoe kwam die daar) een houten been kwam langs een opgezette kat
je bent de eerste niet die zoekt de laatste zul je ook niet zijn je zoekt wat is verslonken in de tijd aldus de dame van het loket
de liefde van je ouders de vrienden waarmee je altijd lachen kon je benen onvermoeibaar die je brachten waar je wou het werk waar je goed in was het leren van een vreemde taal
met lege handen ging ik weer mijn zoektocht bleek voor niets maar bij de supermarkt vond ik alles wat ik op mijn lijstje had
Het contrast kan niet groter. Van de Big Apple terug naar Eva´s Franse appeltjes. De boom staat er bol van. Kleine groene bolletjes. Renetten in de dop. Ik hou ervan. Tegenstellingen. Extremen. Het helpt mij wijsheid vinden. In alle kleine dingen. Waarheid of geluk. Voor zover zoiets zou bestaan. Ieder zijn eigen. Niet mijn ding. Het is hier bloedjes warm. Geen zuchtje bries. Tijd om te zweten. Tijd voor de beukenhaag. Tijd om hersendood te ploeteren onder de gele ploert totdat ik het zoute nat van m´n lijf voel druipen. Druppels. Liters. Likken. Lekker.
De heggenschaar, tegenwoordig met batterij, is vandaag mijn beste vriend. Een blik op de tuin onthult een met bramenslierten doorvlochten chaos waar honden geen brood van lusten. Het gras, de pluimen inmiddels op schouderhoogte, is doordrenkt van alle schoonheid die Eva in zich draagt. Duizend kleuren ontploffen in een zee aan witte pracht. Berenklauw torent hoog. Dat krijg je. Een jaar niet gemaaid. Minstens. Het struikgewas rond de heg is zo dens dat ik er met mijn nog bleke lijf een weg moet banen. Het kriebelt en krioelt. Alles schuurt en jeukt als de ziekte.
Terwijl de schaar zijn werk doet, sta ik plots oog in oog met een kwispelend knorrend zwijntje. Kom je spelen? Zegt het staartje. Nou zie ik wel vaker zwijntjes hier, maar dit beessie is zonder meer anders. De kraaloogjes prangen een ongewis verlangen. Wild is ´ie zeker niet. Dit zwijntje. Dan had ´ie allang de plaat gepoetst. Nee, dit moet het biggetje van de buurman zijn. Op zeker. Hij heeft het postuur van een lumberjack uit Québec. Mijn weinig spraakzame buurman. Rossig bebaard en vierkant als een Viking.
Eenmaal op de hoogte van de ontsnapping, sjokken we gezamenlijk door de woestenij. Van het varkentje geen spoor. Ook niet op de naastgelegen akker. De man haalt stuurs zijn schouders op en loopt zonder er verder een woord aan vuil te maken het erf af. Een minuut of vijf later retourneert hij met een ontwapenende lach. Als een kind zo blij. Binnensmonds iets mompelend over son mignon cochon. Het schatje is terecht. De heggenschaar moet nog tien meter.
nu lieve prachtig mooie dichteres van eindhoven en lieve vriendin verjaart heeft deze site natuurlijk ook feest – we gaan haar zoenen – 70X
nu de verte zo dichtbij de tijd verloren in zichzelf raakt bevreemdt het mij
hoeveel herinneringen zich kunnen verbergen in een vluchtig bestaan alsof ze heel lang sterven
dat voor verwachtingen nauwelijks nog ruimte is en ik daar beter maar de wind mee voed
Vera van der Horst
een terugblik op het leven en ook de verworvenheden die de jaren iemand kunnen brengen beschreven in heerlijke eenvoud maar ook en tegelijkertijd in die vasalis – achtige complexe vervlechting van woorden in met name de begin strofe – hoe kun je algemene waarheden op jezelf leggen in een beminnelijke maar ook zo gracieuze kwetsbaarheid. zo!
elke week kies ik HET gedicht van de week op deze site – uw site der sites – de eeuwige een week durende roem valt RIK VAN BOECKEL ten deel. trouwe inzender en wereldreiziger – deze week geheel buiten zijn comfortzone – een nieuwe rik van boeckel lijkt geboren! was het gorter niet die al schreef – ‘ik wil nieuw worden’ – en zo is het ook – een prachtig en krachtig pleidooi voor nieuw – deze week in het hier en nu – Rik van harte!
Goedemorgen Pom Hoe gaat het? Ik ben nog niet op reis maar kijk af en toe wel terug op de reizen die ik gemaakt heb. En nu een algemeen gedicht.
Reis uit de comfortzone
De reis uit de comfortzone laat ons gaan naar de buitenwereld met gemak of ongemak
landen zijn fantasierijke streken buiten de zone van dagelijks gemak laten ons verkennen en verrassen
voorheen geland en neergestreken laten ze herinnering uit hoofd en hart opduiken en glinsterend doorwerken
nieuwe ervaringen zullen ons dwingen te schrijven en te fotograferen om in de toekomst van herinnering te leren.
Rik van Boeckel 19 juli 2024
RIK VAN BOECKEL – nieuwe CD – De dromende dansers -poëzie op reggae muziek, met de band The Dub Ark
ik schreef al eerder: de eerste nummers vanochtend beluisterd Rik – heerlijke rustgevende soms jachtende en jagende reggaeklanken in mijn ochtendkamer – ik ga zeker een recensie schrijven – waarin ik meer een gemoedstoestand zal beschrijven dan iets muzikologisch verantwoords – van muziek heb ik geen verstand – wel hoor ik een prachtig samengaan van poëzie en heerlijke professionele reggaemuziek – nummer na nummer – en jij in die zachtaardige rol van samensmeder. als je luistert kom je in een meeslepende roes – ik zie nu de straten met de mooie ramen – waar de wind waait waar de wind waait tadam tadam tadam…
De dromende dansers uitgebracht met mijn poëzie op reggae muziek, gemaakt samen met de band The Dub Ark
bestellen via
rikvanboeckel@gmail.com
De cd kost 15 euro excl. verzendkosten!
In het groene licht
In het groene licht zie ik een hoog gezicht van een dromende boom langs de stille stroom in de Hollandse Tuin is het filosofisch fijn hoor de zachte wind langs de oren gaan tot ik op zal staan in het groene licht voel de stappen gaan bij de boomstam staan om de bladeren heen van dit Clingendael
dit is het verhaal van het groene licht van het hoog gezicht van de wakkere bomen na vergeten dromen langs de ochtendstromen
in het groene licht wat een mooi gezicht van het groene licht van de bomen hoog en de lucht zo droog van het wolkendak
hoor de vogels tsjirpen in het groene park lichtgroen donkergroen kleurrijk groen groen groen het tsjirpend ritme van de natuur laat haar winnen laat haar winnen in het groene licht
laat de natuur winnen laat de bossen met rust laat de bomen groeien laat de bladeren bloeien o wind o adem der natuur zo puur zo puur zo puur hoor haar zachtjes gaan langs takken bladeren groene aderen van de lucht groene aderen van de lucht.
Rik van Boeckel 28 juni 2021 Park Clingendael. Den Haag
Rik van Boeckel meets The Dub Ark
CD Release De Dromende Dansers door Blowpipe Records
De Leidse dichter/percussionist en spoken word artiest Rik van Boeckel is al sinds de jaren tachtig actief met een succesvolle combinatie van poëzie, raps en muziek. Zijn poëzie ligt dicht tegen rap en liedkunst aan. In de jaren 80 genoot bij bekendheid als popdichter en bracht twee cassettes uit: Deze hoofden praten (1983) en Hé hé wat moet dat (1984). Hij staat sinds die tijd bekend als een dichter die zijn poëzie onder andere voordraagt met live percussie. Digitaal verschenen vanaf 2010 een album, een EP en een paar singles op Spotify en iTunes. December 2018 kwam zijn poëziebundel met cd Beweeg als een strateeg uit; op de cd is zijn muzikale poëzie te horen op latin, rock, hiphop, jazz en West-Afrikaanse djembé muziek. Februari 2021 kwam de LP Deze hoofden praten uit met zijn muzikale poëzie uit de jaren 80. Januari 2022 kwamen twee gedichten van hem te staan op de LP Vlug van de Franse groepOrganizatsiya, notabene voorgedragen in het Nederlands. En nu brengt hij geïnspireerd door Lee Scratch Perry en Linton Kwesi Johnson op het album Dromende Dansers Nederlandstalige dubreggae uit met Dub Ark bestaande uit bassist, multi-instrumentalist en producer Eric van Drunen Littel aka Clever Lee, percussionist/dubmaster Aernout van Hees en saxofonist Joep Smeenk, bekend van de Haarlemse band Gotcha! Eric van Drunen Littel is actief in diverse bands en heeft de basis voor de reggae muziek bij Van Boeckel’s poëzie geleverd; Aernout van Hees (aka Dr. EchopleX) is als percussionist actief in een aantal bands met oa Cubaanse en Antilliaanse muziek en al vanaf zijn tienerjaren liefhebber van het werk van Lee Scratch Perry. Hij onderzoekt al vele jaren de studiotechnieken die de grondslag vormen voor het werk van o.a. Lee Scratch Perry en King Tubby. Hij heeft het dubwerk voor deze CD verzorgd vanaf de ruwe basis tracks. Een van de eerst geschreven teksten op De Dromende Dansers is Jamaica. Meer recente teksten zijn Ibiza Time, De maanfluisteraar en De zingende bloemen. De andere titels zijn: De Dromende Dansers, In het groene licht, De straten met de mooie ramen, Hallo bergen, Winterland en Een lied van waanzin. Het album wordt uitgebracht door het Haarlemse label Blowpipe Records van Wim Dekker. De Cd is gereleased op 9 juni 2023. Er staan optredens gepland op zondagmiddag 9 juli op het Ootje Festival in Rotterdam-Zuid en op zondagmiddag 27 augustus tijdens een wijkfeest van Tussen de Rijnen in het Ankerpark in Leiden.
Toen ik net begon met werken, was de mores, dat je met zijn allen rond een bepaalde tijd het kantoor betrad. Je werd erop aangesproken als je vijf minuten na half negen binnen kwam. Later in mijn loopbaan kreeg ik steeds vrijere functies, waar mijn afspraken de agenda en plaats bepaalden, waardoor ik niet elke dag meer op hetzelfde kantoor hoefde te zijn. Toen kwam het ‘Nieuwe werken’. Dat was een vooruitstrevend idee voor plaats- en tijdsonafhankelijk werken. Voor mij niet zo nieuw, want ik had al jaren geen vaste plek of tijd meer.
Alles veranderde pas echt, toen we wegens het Chinese virus niet meer naar kantoor mochten. Veel mensen maakten hier gretig gebruik van en werden binnen twee weken middels Microsoft teams gefaciliteerd in het werken in onderbroek en overhemd, thuis achter een bureau. Veel mensen verdwenen ook gewoon helemaal uit de kijker. Na een paar weken werkte ik bijna elke dag al weer op kantoor. Het voordeel van een baan in een vitale sector. Mijn afspraken deed ik zoveel mogelijk fysiek. Weerstand opbouwen. Toen de bui weer was overgewaaid, bleef het stil op kantoor. Men moest er weer aan wennen blijkbaar. Veel collega’s keerden helemaal niet meer terug in het fysieke domein. Werken vanuit huis was voor hen de norm geworden. Afspreken in het echt een last, omdat ze te ver weg woonden of gewoon te lui om hun woonst uit te komen. Op een doordeweekse woensdag of vrijdag kun je op de afdeling waar ik mijn standplaats heb een handgranaat laten ploffen zonder dat de bedrijfshulpverlener slachtoffers hoeft te tellen.
Vorige week was ik op de Weena bij een hip communicatiebureau. Het was op een woensdag. Toen we om twee uur binnenkwamen waren er op de hele afdeling twee mensen aan het werk. Ik grapte, dat het er net zo desolaat uit zag als bij ons. Toen we om vijf uur weg gingen was de afdeling verlaten. Tegen mijn collega grapte ik, dat het bij commerciële bedrijven niet anders is, dan bij ons nutsbedrijf. Even dacht ik na. Hardop nadenkend uitte ik, dat het best zou kunnen, dat we in the Matrix zitten en dat er op content wordt gekort, vandaar dat er op bepaalde dagen zo weinig karakters meer rondlopen. Mijn collega merkte op, dat voelde als een Truman show, waar er flinke bezuinigingen op het personeel zijn geweest. We lachten. Wij waren er gelukkig nog in het echt.
De gedachte liet me die avond niet los. Oude mensen hoor je vaak zeggen, dat alle mensen van toen weg zijn. Dat terwijl er toch steeds meer mensen bij komen. Maar die mensen hebben geen plek in het leven van de anderen. Zou het zo zijn, dat je in je leven maar recht hebt op een bepaald aantal ondersteunde spelers. Die je naarmate de tijd vordert ontnomen worden. Zou het leven gewoon echt één grote bezuinigingsoperatie van God zijn. Tot er niets meer over is om op te bezuinigen.
VON SOLODICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEASTCheck de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nlLees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
www.pomgedichten.nl heeft het exclusieve recht gekregen om 65 teksten van Miriam Al tweewekelijks op de woensdag te publiceren – dat gaan we doen! de teksten zijn door haar helaas overleden vriend Merik van der Torren nog net voor zijn dood uitgetypt en van een nummer voorzien én in een blauw mapje gedaan. vandaag tekst nummer 14 – dank je wel Merik – dank je wel Mirjam Al.
