Beschonken zit ik achter mijn schootcomputer, die nota bene op de eettafel staat. De middag was me weldadig. Drie pils en een glas prosecco. Er viel werksgewijs weer wat te vieren. Als dat niet het geval was, dan was er wel een andere reden. Feest, vreugde, ellende of gewoon dorst. Ik heb besloten deze zomer niet te stoppen met drinken, maar gewoon stug door te gaan met alcoholconsumptie. Elke ochtend is dat lastig. Opstaan is niet makkelijk. Maar het gaat. En binnen de tijd dat ik de deur uit ben, ben ik weer volledig aanspreekbaar en aansprakelijk.
Een maand of wat geleden stopte ik voor de zoveelste keer in mijn leven met drinken. Dat is lastig. Het gaat meestal een tijdje goed. De eerste dagen voelen als een wandeling door de duisternis. Na een paar dagen ontwaar ik dan een flets licht, dat door een dunne spleet mijn ziel in schijnt. Vervolgens gaan de blinden open, die veroorzaakt werden door de beneveling en dan zie ik de wereld weer voor wat ze is. Een staat van doorlopende, milde depressie volgt, waarna er enkel nog de leegte is. Ik heb geen zin meer in sociale dingen en feestjes, maar ben het liefst alleen en lees een boek. Echt gezellig word ik er niet van. Er komt altijd weer een moment dat de fles mij vindt of ik haar. Dan zegt mevrouw Solo, dat ze blij is, dat ik weer wat gezelliger ben.
Aan de ene kant is er de droom van een vruchtvol, nuchter leven. Eindeloos veel tijd om nuttige dingen te doen. Iets te betekenen voor de wereld en de mensen en dieren en planten om me heen. Aan de andere kant is er het zalige niets doen en onderuit in een tuinbank of op een terrasstoel hangen en bier drinken tot je vol zit. Als je ervan uitgaat, dat het leven op voorhand geen zin heeft, maakt het niet zoveel uit wat je kiest. Uiteindelijk is de behoefte aan mijn grootse daden maar marginaal. Zonder mijn inzet draait de wereld gerust door, of vergaat niet minder snel. Voor de het grote alles hoef je het dus niet te doen of laten. Wat bepaalt dan de keuze te drinken of niet?
Simpel. Soms heb je er zin in, soms niet. Tijden kan het goed gaan en dan ineens weer niet. Soms is het overvloed, soms zijn er tijden van droogte. Zuipen is als het leven zelf. Soms gaat het wel. Soms niet. Yin yang. Als je nooit drinkt, zie je altijd maar één kant van het verhaal.
VON SOLODICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEASTCheck de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nlLees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
