geen gek weet
waar die steen vandaan kwam
hij ligt
tussen wat weg mocht
niemand raapt hem
niemand gooit hem weg
ik niet
het kind niet
Martin B
B maximaliseert het minimalisme. je moet er van houden – ik houd er al een eeuwigheid van. wie zo kan dichten – wie zo durft te dichten wint hier eremetaal.
en toch scheen de zon
maar wat voor weer
het gisteren was
in de residentie
brokken ijs zo groot
als koelkasten
vielen uit de lucht
even dacht ik
dat het koelkasten waren
in minder dan een minuut
smeltwater tot de tweede verdieping
het bleek een verstopte goot
er stak een been uit
ml
ik houd van minimalisme. dit is een gedicht waarbij de lezer alle emoties die zo in de wereld rondwaren kan oproepen. en dan dat been haha.
de onderbuik, je gevoel volgen
voor passie gaan, het enige ware, ja ja
en voor altijd jong – denk je je te zijn
tot je bij zinnen komt, het niet meer
horen kunt, dat woord – passie
dit samengaan
van lijden en verlangen, proeven
van het zuur en zoet, de smaak van bloed
amechtig zoeken naar jezelf, het vrezen
van ‘ik raak mezelf kwijt’ en – prevelen
dat de zon geelt en niet bleekt
avond rood valt in plaats van dood
kleren aan, kleren uit, retebloot de huid
in plaats van gewoon, rustig aan en door
dan breekt het lijntje later, nooit of ooit
eeuwig zonde, als je dit pas ziet
in het licht van duizend jaren rijk
wonden als golvingen in de tijd
die ons blindelings draagt in al
ons zijn en niet zijn
20-04-2025 / Cartouche
…
een wijze levensles met het nodige cynisme hier als paasbroodje geserveerd door het poëtisch kanon van pomgedichten – dat we weten waar we aan toe zijn en wat ons nog te wachten staat – heerliojk stichtelijke poëzie op een eerste paasdag. én met prachtige regels:
‘de tijd
die ons blindelings draagt in al
ons zijn en niet zijn’- waar vind je die nog? – ongeveer elke week hier te pom – dankjewel Cartouche
Tja, die eeuwigheid. Zo’n groot begrip. Om daar een gedichtje van te smeden…
En dan ook nog nu pas de geest én nog een deadline ook.
Een eerste poging dan toch maar.
Fijne paasdagen gewenst voor jullie,
Hartelijke groet,
Anke
eeuwigheid
dat niets
voor eeuwig is
ook al lijkt het vaak van wel
kan een bron zijn van geluk
dat niets
voor eeuwig is
ook al lijkt het vaak van wel
kan ook een bron zijn verdriet
moeilijk te bevatten
voor mensen van een dag
die eeuwigheid
anke labrie
19-04-2025
de topregel zit in de bijsluiter – goed voor een luide lach hier op de vroege ochtend van eerste paasdag: eeuwigheid wordt gevraagd maar wel met een deadline. de beste kleurrijkebijsluiter die ik de afgelopen jaren las. – waarbij voor een keer de poëzie mag verbleken. fijne paasdagen Anke.
- Rik van Boeckel – achter elke einder heerst de toekomst
- Frans Terken – in het haagse heden ten dage
- Max Lerou – en toch scheen de zon
- Vera van der Horst – alleen dit…
- Rob Mientjes – van God los
- Luk Paard – dat’et mag van’n eeuwigheid zijn
- Cartouche – de tijd die ons blindelings draagt in al ons zijn en niet zijn
- Martin B- waar die steen vandaan kwam
- Anke Labrie – eeuwigheid met een deadline
de noordhollandse dichter Paul Roelofsen schreef een gedicht met eeuwigheidswaarde – nu bent u aan de beurt – aan welk gedicht van U hecht u eeuwigheidswaarde – dat gedicht lezen we zo graag hier in de zondagochtendwedstrijd die geen wedstrijd is – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
die eeuwigheid is geen eeuwigheid
die eeuwige professor scherder
die van god naar her rent in de VU
en zo de dood hoopt voor te blijven
en die van zijn eigen doodsangsten een verdienmodel heeft gemaakt
nooit mag je van de professor even zitten
van een wijntje ga je dood of krijg je uitslag
‘Die Eeuwigheid Van Meneer De Proverser Is Geen Eeuwigheid’
schrijft u dat maar rustig op mijnheer wolllufszoon
appte Gerard Reve zojuist uit de zevende hemel
pom wolff
Universele waarde van de eeuwigheid
De tijd gaat voorbij
de tijd verdwijnt in de eeuwigheid
waar mensen leven
waar mensen feesten
waar wolken huilen
en lichamen sterven
zo de dromende ziel verwerven
om in herinnering of eerbetoon op te gaan
in universele waarde te blijven bestaan
de horizon van de dood
eeuwig integreren
gaat nimmer voorbij
achter elke einder heerst de toekomst
van de volgende jaren
nu de vorige eeuwen tijdlang geschiedenis schrijven.
Rik van Boeckel
18 april 2025
vandaag stond de filosoof een beetje op in Rik van Boeckel, rik de wereld reiziger uitgenodigd op een bijzonder festival ik dacht bij onze vrienden in Marokko – alwaar hij ongetwijfeld de ritmes in klank en woord zal doen uitdragen alsof hij ze uit de eeuwigheid heeft geplukt. – die prachtregel – ‘achter elke einder heerst de toekomst” verdient een universele prachtsong.
Eeuwigheidswaarde, dat wil je toch niet hopen voor de prutsers in de Hofstad.
Op Goede Vrijdag en met de Paasdagen in hun vooruitzicht zie ik dat graag anders.
Eeuwig weekend dan toch!
Groet weer,
Frans
Van eeuwigheid tot amen
Dat het weer van alle eeuwigheid
tot amen gaat met de prutsers
in het het haagse heden ten dage
staan ze in hun hemd hoogtij te verkopen
terwijl ieder de broek op de enkels zakt
de schijt is amper op te houden
als ratten lopen ze in het rad voor ogen
kloppen een deuk in hun borst en
verwachten bijval voor hun afval
alles is dood in de pot
de stank die er vanaf walmt
valt niet eens in blokken te hakken
die koppen elk aan een kruis of
op het hakblok dat dan weer wel
© FT 18.04.2025
toen frans dit hekeldicht schreef was omzigt nog niet weg. ik heb het vermoeden dat dichter hier pieter omzigt het laatste zetje heeft gegeven de afgrond van de burnout in. om niet meer terug te keren bij de hoge dames en heren van de huidige regering. (geen ‘bijval voor hun afval’ aldus dichter Terken treffend.) misschien had pieter dat ook ietsje eerder kunnen bedenken.
stilstand
Er is een uur dat nergens bij hoort,
als het licht zich terugtrekt
uit de dingen.
Geen stem, geen schaduw
die een grens wil trekken,
ik zit en adem,
alsof ik het vergeten ben
hoe lang geleden ik begon.
En alles buiten mij lijkt even binnen,
alsof het wil rusten in mijn blik
er is geen doel, er is geen einde.
Alleen dit:
de tijd die even op mij leunt
en niets van mij verlangt
Vera van der Horst
ja hoor deze mag er zijn – een gevoelsstemming – we kunnen niet van leegte spreken – alles van buiten komt binnen. maar zonder doel of reden de dag door, het uur in, dan is het wel goed uitrusten.
Laat ik er eens een Paashaiku van maken. Over gemakzucht gesproken … zeggen velen dan …
Groet, Rob
Van God los
Van Jesus God los
hoor ik klokken hard luiden
en zie de klepel
Rob Mientjes
lekker kort gehouden hoor. jeanine hoedemakers zal trots op je zijn.
“ tot de maan en terug “
hoe had’k kunne denke
dat’n woord zo zacht
stilletjes dansend
as’n luchtbel
jouw naam dragend
as’n stille wenk
om meer
in vele kleure door de zon
zo naar de held’re lentelucht
en ik met vragende kijkers
zoas’n kind blij
zo schrijf ik in’n droom
voor elke dag dat’k
van jou hou
‘et liefst nog met m’n hart
tot aan’et jouwe
naar de maan
en terug
dat’et mag van’n eeuwigheid zijn
© luk paard
een liefdesgedicht – zolang er mensen zijn zal er liefde zijn – altijd weer de liefde. het eeuwige liedje. zoals het moet zijn zo schrijft de dichter de liefde de mensheid in – schrijft de dichter de mensheid voor – het beste medicijn tegen alle slechtheid om ons heen.
