Gerdin I.M. haar column van 25 maart 2016
goedemorgen pom. geen gedicht maar één zin spookte deze ongeslapen nacht door mijn kop:
het wit van betondorp werd op 24 maart 2016 voor eeuwig grauw.
.
© joop
.
‘Als je er niet bent, ben je of te vroeg of te laat’.
Hij was te vroeg.
Mijn condoleances aan de ganse natie.
.
Gerdin Linthorst
Goedendag poëten en anderen,
Wij kunnen natuurlijk het entrepeneurschap van onze jonge mede-Nederlanders niet genoeg prijzen, maar hebben wij werkelijk zoveel ‘leuke winkeltjes’ nodig als er tegenwoordig geopend worden? Zelfs op een bevolking van inmiddels ruim 17 miljoen is er vroeg of laat een grens bereikt. Wat was er eerder, de behoefte aan een ‘leuke baan’ of de behoefte aan een leuk winkeltje?
Als ik over de Haarlemmerdijk in Amsterdam slenter, kan ik me de tevredenheid van de straatmanager (ook een leuke baan) voorstellen. Een ooit wat groezelige smalle straat in een rafelrandje van de stad, is nu een ware toeristenfuik geworden, krioelend van blije mensen, jong en oud, die van leuk winkeltje naar leuk winkeltje stappen. Vol met heel veel ‘vintage’, lifestyle-dingetjes, interieur-gevalletjes, watertjes, zouten en andere zaken waarvan men zich afvraagt of daarvan te leven valt.
Ja dus. Want wij leven in de NOT. De Nieuwe Opleuk Tijden.
Het is buiten in de grote wereld dermate guur, chaotisch en mensonvriendelijk dat we wel wat NOT kunnen gebruiken. Die vraag bestaat en met recht en rede, maar het aanbod neemt nu toch wel ernstige vormen aan. Niet alleen op het gebied van de leuke winkeltjes. Wij moeten ook opeens van alles met onze buren samen doen. Moestuintjes beginnen op braakliggende lapjes grond, liefst met vergeten groenten. Straatdiners organiseren. Of pop up-theater voor en door de buurt. Zondags begeleiding van jong talent in het park, door de week buddy zijn van mentaal gedepriveerden, alcoholisten danwel asielzoekers. En intussen heet de wijk waarin ik woon in Amsterdam – een voormalige Vogelaarwijk die inmiddels volkomen opgeleukt is – niet langer Bos en Lommer maar Bolo. Waar jaarlijks de Bolobooze plaatsvindt, een kroegentocht langs alle van steigerhout en buiswerk voorziene leuke nieuwe cafeetjes. En waar in het algemeen een totale Boloboost heeft plaatsgevonden. Zodat nergens meer een broodje onder de zeven euro te krijgen is, welke steevast, ongeacht het beleg, is opgeleukt met rucola, avocado en truffelmayo.
Vroeger was er bij mij om de hoek een geweldige boekwinkel. Geheel, zoals ik dat zo graag zie, volgestouwd met boeken. Op planken, in kasten dwars door de hele winkel heen, in stapels op de grond. Je slalomde er verwachtingsvol doorheen, vond altijd wat je zocht en meer en als dat niet zo was, had het personeel binnen een minuut het verlangde meesterwerk van onderuit een stoffige stapel gevist. Een personeel dat zelf ook een beetje stoffig was, zo niet wat wereldvreemd en verstrooid en ongelooflijk slecht gekleed. De kleindochters van de oprichter van de zaak. Ze wisten alles van boeken. Helaas besloot een van hen op hoge leeftijd te zij-instromen als predikante.
De zaak werd verkocht, leeggehaald, fris opgeschilderd, voorzien van enkele blauw geverfde boekenkasten en een bord voor de deur dat meldt welke schrijvers allemaal komen voorlezen uit eigen werk, signeren, presenteren, promoten en wat al dies meer zij. Bij het zoeken naar een boek struikelt men over de zitzak of loopt tegen de grote tafel aan waarop de koekjes en theepot altijd paraat staan. In het ergste geval valt men midden in een gezellige bijeenkomst vol borrelende buren rond een veelbelovende jonge schrijver en kan men sowieso bij geen enkele boekenplank komen. Je kunt in de nieuwe boekwinkel na aanvraag de nacht doorbrengen, trouwen, en je verjaardag vieren. Veel leuker kan het niet worden. NOT!
Maar hoe dan ook, beter een leuke boekwinkel dan helemaal geen boekwinkel.En ten slotte: Amsterdam huilt waar het eens heeft gelachen.
Cruijffie is dood. Daar valt niet tegen op te leuken.
‘Als je er niet bent, ben je of te vroeg of te laat’.
Hij was te vroeg.
Mijn condoleances aan de ganse natie.Met hartelijke groet,
uw DinLin.
