Er was een lange stilte, want met open ogen genoot ik van de lente. En de lente genoot van mij.
Er was een jonge man met rode krullen en lichte ogen die flirtte met mij, terwijl we beiden bloeiende planten uitzochten voor ons balkon. Ik had hem zo in een doosje willen doen om er af en toe voorzichtig naar te kijken, zo mooi was hij, zo aardig ook en jong, zo jong dat je op slag vergeet hoe oud je zelf al weer bent.
Er was een man met een olijke blik en een slechte bril, of lelijke bril, dat was het een lelijke bril, die met me flirtte op de Nieuwmarkt bij de aprilfeesten. Ons koor zong daar en nog veel meer leuke, grappige en ontroerende koren. De bekendere liedjes werden door de hele tent uit volle borst meegezongen. Ook Shaffy was veelvuldig aanwezig, al dan niet prachtig vertolkt of vreselijk vals gezongen. Maar ondertussen flirtte deze heer met mij, olijk en zo te zien verbaasd over zichzelf dat hij dat durfde en ik giechelde ervan, als een jonge meid en mijn koorleden zagen het ook en riepen dat ik sjans had, wat het nog grappiger maakte. En ik voelde me zo jong, onder zijn aandacht, zo jong als ik al lang niet meer ben.
Er was een oude man met een sik en pretlicht in zijn ogen, die voor me boog en me vertelde dat ik zijn dag goed had gemaakt, door voor hem op straat te verschijnen in mijn mooie bloemetjes jurk en hij vroeg me of hij even een stukje met me mee mocht lopen. En ik zei ja en hij flirtte met mij, bood me wat te drinken aan in een kroegje verderop, maar dat sloeg ik vriendelijk af. En hij boog nogmaals en zij dag mooie vrouw en ik voelde me mooi en jong, zo mooi en jong als ik allang niet meer ben.
Er waren jonge blaadjes aan de bomen, die me blij maakten, die flirten met mij in het stralende zonlicht bewogen ze als talloze ogen, met een schitterende kleur.
Er was jonge prei, die ik in de aarde stopte, door met een vinger een gaatje te maken en er dan zo’n dun iel sprietje in te laten glijden met de wens dat hij groot en lekker zal groeien.
Er was ook jonge sla, trillend in de wind, in een hun net natgemaakte bedjes. Ik dacht aan dat gedicht over ontroerend jonge sla. En voelde me weer jong en ik lachte erbij.
De vuilnisman die net voorbij reed, trapte op zijn rem en sprong uit zijn grote vrachtauto en ontvoerde mij, naar mesthopen en vuilstort, terwijl we lachten en dachten, dit nemen ze ons niet meer af, deze voorjaarsdag, dit leven, deze lach.
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
