Peter M. van der Linden maakt gehakt van broddelwerk zogenaamde stadsdichter Dordrecht – pomgedichten vraagt wethouder Sleeking van Dordrecht om verklaring vriendjespolitiek en procedure blunders


over vriendjespolitiek en onzuivere procedures schreven wij vanmiddag al hier op de site pomgedichten punt nl. wij van pomgedichten schreven de wethouder van cultuur vanmiddag aan en vroegen om een verklaring – morgen hopen we hier te berichten over het antwoord.

Geachte Jury,

Ik voel mij genoodzaakt om te reageren op de verkiezing van het stadsdichtersschap. met feiten los van fabels, allereerst wil ik het winnende gedicht van Juno als jurylid beoordelen, ik heb tenslotte ook zelf in jury’s van poetryslams en schrijfwedstrijden gezeten.

De tempel der beschaving.

Dordrecht
wat zal ik er over zeggen
De stad, het eiland
of plek op de kaart
De Noord, Merwede
of de Maas
Het begin, de eerste
of geboorteplaats
Een brug over
de kerk zien
en de Wijnstraat horen
Dordrecht
is al achthonderd jaar lang
het gevoel van thuis komen

De titel is niet bijster origineel en met vrij grote zekerheid afkomstig van F.C Dordrecht.
Dan beginnen wij bij de eerste regel; Dordrecht wat zal ik er over zeggen.
Een regel die regelrecht overgenomen is uit de Ode aan Dordrecht van C. Budding’.

Vervolgens volgt een opsomming van gebaande paden eindigend op Een brug over de kerk zien en de Wijnstraat horen. Ik zie echt nergens in Dordrecht een brug over de kerk, ja soms een regenboog. De Wijnstraat horen ? Is die specifiek te horen dan ? Luistert ! Daar klinkt de Wijnstraat ! Neh.
Het gedicht eindigt met: Dordrecht is al achthonderd jaar lang het gevoel van thuis komen.
Dordrecht bestaat ten eerste al veel langer dan 800 jaar, slechts de rechten worden momenteel gevierd en ten tweede eindigt het gedicht met een giga-cliché en de enorme taalfout, thuis komen.

Tot zover de kritiek op het gedicht zelf, ik ga er vanuit en/of hoop dat de dichter beter kan.

Of de inzending van Kees Klok of mijn inzending beter is laat ik graag in het midden.

Een ander punt is dat het gedicht niet live is voorgedragen maar van tevoren ingesproken werd, wat dus geen performance is maar een videoclip, terwijl de andere twee kandidaten gewoon live voor de camera hebben moeten voordragen. In het juryrapport werd met name de performance van nog geen minuut geprezen als het nieuwe mirakel waardoor Juno het verschil zou hebben gemaakt. Dit is dus niet zuiver verlopen. Als ik ook de ruimte zou hebben gehad om mijn gedicht in te spreken dan was dat een stuk makkelijker gegaan. Een nieuw episch vers voordragen van vier minuten op een winderig Groothoofd met wapperend papier is een andere tak van kunst, kan ik melden.

En dan nog dit, de partijdigheid was niet goed gewaarborgd door deelname van Sjoerd van Lee aan de jury. Sjoerd is een nabije vriend van Juno Rissema, hij had zich terug moeten trekken uit de jury of zich moeten onthouden van stemming. Dit is nooit meer fris te praten.

Tot zover mijn bevindingen en bezwaren.

Ik wens Juno veel plezier met het stadsdichterschap, we zijn buiten deze kwestie ook nog gewoon binnenstadsvrienden en Juno is een inspiratie geweest voor een aantal van mijn gedichten. Voor mij is het de laatste keer dat ik mij heb laten verleiden tot het meedoen aan een literaire poppenkast, eerlijk gezegd was ik al lichtelijk bevreesd voor deze enorme aanfluiting. Het dichterschap is een vak wat ver verheven is boven politiek en verkiezingen en ik prijs mijzelf als dichter daarin een vrij en gelukkig mens. Groet,

Peter van der linden

over vriendjespolitiek en onzuivere procedures schreven wij vanmiddag al hier op de site pomgedichten punt nl. wij van pomgedichten schreven de wethouder van cultuur vanmiddag aan en vroegen om een verklaring – morgen hopen we hier te berichten over het antwoord.


Beste Wethouder – geachte mevrouw Huismans, voor ik mij richt tot de leden van de gemeenteraad  –  verzoek ik u te reageren op bijgevoegd artikeltje op de site pomgedichten –

De beoogde stadsdichter heeft zich niet aan de regels en afspraken gehouden –  de poëziewereld volgt deze misstap met argusogen omdat Dordrecht twee kanjers van dichters kent – de heren Kees Klok en Peter M. van der linden – de laatste nationaal en internationaal bekend.
 
Graag verneem ik uw commentaar, met groet pom wolff

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter