pomgedichten.nl – Pagina 115 – Pom Wolff – gedichten – nieuws

ERIK LELIEVELD overleden

Tineke van Eeuwen meldt het overlijden van Erik Lelieveld – Tineke: “Hoorde net dat je er gisterenavond, stilletjes tussenuit gepiept bent.”
Gedicht van Erik uit zijn bundel ‘poëzie voor wieowie’ – januari 02 -augustus 03 –

dichter, kunsthandelaar, internetbestuiver met bijzondere teksten – oa op de ooit befaamde poëziesite poetryalive. erik lelieveld – hij kon zomaar je beste vriend zijn en ook zomaar je grootste vijand. op pomgedichten al lange tijd uit zicht – erik bijzonder mens genoeg om een klein eerbetoon hier op deze site te schrijven. dat dan weer wel – als het hem niet bevalt weet ik zeker dat ie over een uur bij mij op de stoep staat met gebalde vuist in de ene hand en een taartje in de andere. je was bijzonder en dat was je erik.

VON SOLO: ‘Of het nou meubels, grondstoffen, energie of wapens zijn, dat maakt niet uit. Het gaat het om macht. Niet om democratie, maar om macht…’

Ergens hier ver vandaan zitten mensen van Slavische origine tegenover elkaar in ouderwetse loopgraven. Ik heb het enkel van horen zeggen, maar het schijnt dat een artillerie barrage ongeveer het engste is, dat je als infanterist mee kan maken. De granaten slaan in en slaan steeds dichterbij in. Op dat moment kun je enkel bidden en hopen, dat er niet één bij zit met jouw naam erop. Als dat voorbij is, is er ineens niks meer. Behalve weer even verder leven en wachten wat er dan komen gaat. Het is een angstig en onzeker bestaan. Op menselijk niveau. Wij in het Westen kunnen ons daar niets bij voorstellen. Het vuil, het bloed, de onzekerheid, de dood en de ellende. Daar huilen moeders en kinderen om vaders, die niet meer terug komen. Of ze liggen zelf onder vuur en huilen al lang niet meer.

Wij hebben het koud, want het gas is zo duur. We verbeelden ons dat de ene vechtende partij uit edele elfen bestaat en de andere uit afzichtelijke Orcs. Als we ons wat meer naar een werkelijkheid begeven, willen we graag zien dat de ene een sympathieke, middenklasse blanke man is en de andere een gabberachtige junk, die zijn lagere school nooit afgemaakt heeft. We worden hierin bevestigd al naar gelang de omstandigheden. Terwijl we op straat slechts enkel op basis van de nummerplaat een busje Roemenen van Bulgaren kunnen onderscheiden.

Het is allemaal een spel en de gewone mens is de speelbal. Het lijkt wel de ballenbak bij de IKEA. We wanen ons als volkin de Småland, terwijl de eigenlijke winkel gewoon draait om grof geld te verdienen. Of het nou meubels, grondstoffen, energie of wapens zijn, dat maakt niet uit. Het gaat het om macht. Niet om democratie, maar om macht. Wie er de baas is op de planeet. Alles dat we voorgeschoteld krijgen maakt onze levens relatief. Het zijn de spiegels waar we onze identiteit aan ontlenen. Uiteindelijk rekent de kermisbaas ons aan het einde van de rit allemaal hetzelfde. Of we het leuk vonden of niet. Daarin zijn we gelijk.
Als het feest voorbij is, trekt de karavaan weer verder. Het barre land blijft leeg achter.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

pom wolff – tot ze…

tot ze

ik dacht dat je over alles kan schrijven
maar na vanavond weet ik beter

je kunt niet schrijven over mensen
die op beton kloppen en niet meer

je kunt niet schrijven over
tot ze

pom wolff

https://www.ad.nl/show/karsu-zorgt-voor-tranen-met-nummer-voor-omgekomen-nicht-laatste-wat-ik-van-haar-heb~ab44159d/

Merik van der Torren onderweg langs het ‘opstijgend tuig’

Een rit van Den Haag naar Amsterdam, langs Schiphol, met de Valys-taxi, met de radio aan bracht me tot dit tekstje.

***Liedje voor de weg***

In de taxi met jou
met zwoele jazz,
de hese stem die je verleidt,
in die taxi voor niks
met die swingende zangeres,
glijdend langs de lichten van Schiphol,
wachtend opstijgend tuig,
die zwoele jazz met jou,

naar huis.

Merik van der Torren

Ien Verrips: verleden heden en de toekomst

oud plezier in klein gezelschap
koutend over de toekomst
waarvan zij de verliezers zijn
palaverend over een verleden
waarvan het leed vergeeld
vergeten door de één
wat minder door de ander
maar niet de feesten die we feestten
de minnaars die we deelden
schuldeloos en zonder pijn
dat kwam daarna

feb 2023 Ien Verrips

Wie is van hout? PETER BERGER is van het hout vandaag op pomgedichten punt nl!

Houthok vol. Ketting bijna bot. La tronçonneuse vraagt om focus. Want het ding snijdt bomen als door boter. Niet aan denken. Ladder plaatsen ook zoiets. Zodat ´ie nergens heen kan. Klimmen maar. Een metertje of tien. Soms zelfs twaalf misschien. Van onderen! Zijtakken gieren langszij. De jankende ketting raast en vreet zich een uurtje later door de ranke stam. Inzagen. Wig. En dan? Zoef. Boem! Geen gekraak. Sorry boom. Chirurgisch. Het vraagt om planning en consistentie: stoken van eigen terrein. Drogen is noodzaak. Voor vuur zonder rook. Takken polsdik of dun als dijen: drie jaar. Maatje taille minimaal vier; en de borstomvang van cupje A een jaar of vijf. Maar die zijn schaars. Die laatste. En echte woudreuzen bestaan hier alleen met de ogen dicht. De stam dient nog te worden gekliefd. Kort zagen dus, zodat deze klus geen ramp wordt. Het stapelen is een kunst. Puzzelen van dik naar dun. Het gros is dijbeendik.

Therapeutisch. Autistisch compact moet het zijn. Voor een hoge stapelfactor. Een kuub of zes. Minimaal. Men noemt dat hier six stères. Resultaat van dagen noeste arbeid. En dan nu rust. Op het stenen bankje. Doorweekt tot op het bot dampende asem blazend. Dikke druppels vallen. Le bruit de la pluie. Plop. Drup. Drop. De klok stopt. Silence. Hout groeit sneller dan de kachel verslinden kan. Het bad lonkt. Stomend heet, omdat het overloopt van Eva´s liefde. Maar ik vrees dat ik dan nooit meer wakker wordt; voor eeuwig badend, capturé dans son rêve d’amour. Tijd voor een Red Bull. Morgen naar de Haute Saône want dat is alweer een poos geleden. Een uur of vijf. Door het Marnedal deze keer. Sur les petites routes.

Peter Berger

Frans Terken wint de enige echte virtuele – naar maarten van roozendaal – ‘alsof er niets is gebeurd’ – trofee op pomgedichten punt nl Luk paard zilver.

ik kies deze week – onder de gedichten leest u de verantwoording -natuurlijk ook met dank aan alle dichters die troostrijke gedichten instuurden – ik kies voor de bevrijdende verhalende poëzie van Frans Teken – goud – en de sprankelende bruisende taal van Luk Paard – zilver – van harte dichters!

‘Even weg uit wat is geweest, op weg naar nieuw, soms is het een ontmoeting, …., soms de woorden van een dichter’ schrijf je; ik was even weg, las de woorden van Spaanse dichters; schreef bij terugkomst dit:

Amigo

Er zijn dagen dat je ver moet gaan
voor een ontmoeting met een vriend
een die al jaren op je wacht

samen landen in de stegen van deze stad
wandelen zonder de wijzers van de klokken
over de plaza’s tot waar de poorten staan

een rondgang door wijken en parken
langs bar en theater de statuur van koningen en
helden de dichters in standbeeld en geschrift

alsof het van een hogere orde is
zweven boven daken en koepels
tot het late licht de avond inluidt

even rust als in de verte het gebergte
in zachte zon die nog schijnt op de toppen
bedekt met een rand van sneeuw

de geur opsnuiven van deze stad dit losse leven
op het lijf geschreven tot diep in de nacht
glans in de glazen – hoe het ons vleugels geeft

© FT 08.02.2023

een prachtig relaas – er even tussen uit – dat je soms ver moet reizen – ver moet gaan om een vriend – vrienden te ontmoeten – om met hoeveel verleden ook – de dag te genieten – de stad te genieten – de avond de drank – prachtige troostrijke rustgevende regels en de mooiste is deze: ‘even rust als in de verte het gebergte’- Frans legt zijn woorden op het gevraagde thema: **niet dat het verleden ontkend hoeft maar soms is het wel fijn om even niet aan verleden te doen – om op te ademen, – even weg uit wat is geweest – op weg naar nieuw.**

onder’n sterrenhemel…’n echte zomernacht…we zoude’et liefde noeme…lang…fel vol passie…tot bleek hoe hard…en asof’r niets is gebeurd:

“ ‘n laatste keer “

de nacht hing vol sterre
zij speelde schaduwe
om ons heen

jij en ik die van voluit
asof’et de laatste keer
‘k voelde hande grijpe
we zoude houde
asof’r nooit genoeg
nooit die laatste keer

in de ochtend dan
deed je zonder’n kus
en ik alleen

© luk paard (de rockdichter)

de levenslust spat van de beginregels af – in een heerlijk woordenspel – het is haar allemaal toch net teveel geworden moeten we begrijpen – en daar sta je dan – desolaat en aangevreten door de pijn. valt de stilte in. dichter paard weet wat leven is en van de stilte ook.

FRANS TERKEN – even rust als in de verte het gebergte
RIK VAN BOECKEL – de tijd leeft ongestoord voort
IEN VERRIPS – zo kan het worden weer misschien
LUK PAARD – we zoude houde asof’r nooit genoeg
JAKO FENNEK – een nacht waarin de liefde woord wordt
ANKE LABRIE – het was ook allemaal zo snel gegaan
ROB MIENTJES – Een plek blijft leeg
VERA VAN DER HORST –

wie wint de enige echte virtuele – naar maarten van roozendaal – ‘alsof er niets is gebeurd’ – trofee op pomgedichten punt nl?

‘alsof er niets is gebeurd…’ zingt maarten van roozendaal – niet dat het verleden ontkend hoeft maar soms is het wel fijn om even niet aan verleden te doen – om op te ademen, waar maarten van roozendaal ook ‘mooi’ over zong – even weg uit wat is geweest – op weg naar nieuw.
soms is het een ontmoeting, soms de hoop, soms de woorden van een dichter, een zanger, die je over een dood punt heen brengen. troosten. we lezen ze graag – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd

ik heb geen reden
er is geen grond
jíj laat geen ruimte
voor verleden

alleen al
je bestaan te weten
is meer
dan ooit in mij bestond

ik zag je kijken
niemand was ooit dichter bij
ik zag je ogen
en ik zag mij

pom wolff