Marten Janse – Ik heb gebeden om een korrel zand Petra Maria – alles is groter met jou ook pijn Frans Terken – Niet meer de stem van een vermiste dochter Rik van Boeckel – Je zegt dat reizen deugdzaam is Anke Labrie – als zij haar dode kinderen streelt Cartouche – op zijn Vasalis Jolies Heij – de regen zingt vreugdeloos zij leve hoog
wie wint de enige echte virtuele alles verscheurende vierkante-centimeter-pijn trofee op pomgedichten? het thema zal niet verbazen – een en ander naar aanleiding van de prachtige reactie van de dichter babak op het gedicht van webmaster – aan de orde is de pijntrofee – die pijn van nu en nooit meer. u kent de regels: de gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regel s is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
niet meer het is niet meer het alles verscheurende dat je onlangs nog bij de dichter babak lezen kon die-vierkante-centimeter-pijn die niet op te lossen valt in taal het is meer het ontwaren van een gestalte de hoop op een ontmoeting – niet eens een ontmoeting de hoop op een voorbijgaan aan wie zo onzichtbaar is geworden pom wolff
Babak Amiri: die-vierkante-centimeter- (alles verscheurende)pijn, pom waarvan jij elke millimeter blijkbaar begrijpt heb ik in taal verzacht in een verhaal over een meisje dat de essentie van het leven begreep in een verhaal over de scheve gebouwen van mijn geliefde stad in de regen in alle nuances van de magische woorden: liefde en vriendschap in een liedje gebaseerd op een gedicht van een vrouw die dood ging voordat ik haar lief kon hebben in een stellig statement over de stupiditeit van de stellige statements in de onwerkelijke oneerlijkheid van een onoprechte linzensoep in heimwee naar de bergen die je pijn uitfaden in de wijsheid van dronken onzekere nachten vol verwijt, heen en weer in bewuste keuze voor de mooie woorden wat het ook mag betekenen en nog meer…. want: het op te lossen is een onmogelijke opgave natuurlijk Babak
Een vlucht vooruit Niet meer de stem van een vermiste dochter die in een koelwagen haar adem en haar hartslag verliest dat nooit meer horen je hoofd met boze angsten volstopt tegen je oren de bonkende vuisten het bedrog van in valse handen vallen hoe het een tragische reis is van weeën bij een barende moeder tot de gapende wond van levenloos verkrampt een laatste schreeuw het wegsterven van geroep van slaan tegen een ijzige dubbelwand volgestroomd met doodse stilte die deze pijn tot zwijgen brengt een vlucht vooruit die een hellevaart is waar je nooit geborgen FT 26.10.2019 –> met het thema is de pijn gegeven – deze week moeten de woorden pijn doen. de pijn van nooit meer! de actualiteit van de 39 doden pijnlijk door de dichter in beeld gebracht. doet denken aan een mobiele gaskamer. jeanine: –> FT 26.10.2019 Dit is pijn. Ik lees hier een gedicht dat meteen binnenkomt. Enkel de laatste twee regels komen bij mij niet helemaal aan, ook al kan ik heel goed beredeneren waarom ze er staan. Ik ervaar je gedicht als een ijzingwekkende pracht. Dankjewel Frans.
Gouden vingers Water is later meer dan toen je nog geen dorst had naar het goud van Midas Het stralen van zon zonder schaduw tilt aarde naar voetzolen op Ik heb gebeden om een korrel zand die met de nagels uitgegraven niet meer smaakte naar een korrel zand Marten Janse –> met het thema is de pijn gegeven – deze week moeten de woorden pijn doen. de pijn van nooit meer! marten plaatst het thema in een beperkt aantal woorden die verwijzen naar de verhalen van weleer. op de woorden heeft de dichter een licht filosofische coating aan gebracht. was het jan arends niet die ons leerde dat er geen mens is geweest die ooit een korrel zand heeft bezeten – uiteindelijk. in goud kunnen we niet leven hoe verguld we het leven ook aanhangen. de filosofische glans bevalt me goed, de woorden echter hadden gelet op het thema iets meer snijdend gemogen. jeanine: –> Marten Janse Die laatste twee strofes grijpen me een beetje bij de keel. Vooral bij eerste lezing. Ik weet dat je een gedicht niet moet proberen te begrijpen, ik betrap mezelf erop dat ik altijd aan het uitpluizen sla. Vandaag ga ik dat niet doen, Ik bied de woorden een weg naar waar het uitpluizen geen functie meer heeft, omdat ze doel bereikten. Ook die tweede strofe is niet mis. Dankjewel Marten.
alles is groter als een vlakte leg je jezelf neer in mijn leven de wind ruist door het waterriet en mijn ogen vallen in je lach is dat wat we zijn lopen we pas voor pas door de laatste momenten weet je dan niet dat alles raakt de wolken het blauw het donkere licht alles is groter met jou ook pijn petra maria –> met het thema is de pijn gegeven – deze week moeten de woorden pijn doen. de pijn van nooit meer! petra brengt het thema toch net teveel zoals het een goed schilder betaamt kleurrijk in beeld. maar het beeld moet op zwart bij dit thema. jeanine: –> petra maria Gisterenavond al las ik dit gedicht en ik was verrukt over je schitterende vondst van de ogen die in zijn lach vallen. Goh, dacht ik, wat lees ik dit graag. Inspiratie lees ik hier. Die laatste twee regels zou ik schrappen. Ze voegen niets toe, integendeel. Pijn is iets wat je voelt, niet wat je op een schoteltje krijgt aangeboden. Dankjewel Petra,
Langzaam langs meren Je zegt dat reizen deugdzaam is langzaam naar het einde van de wereld naar een pijn van rusteloos loslaten de stad verzacht bij aankomst het park met de vijver verstilt in groene algen van voorbije smart het hart klopt in het land de hand grijpt jou beet tot de pijn eruit geknepen is zo reizen we door een landschap langs meren waarin tranen verdrinken langs dunne bomen verzonken in tijd. Rik van Boeckel Tampere. Finland 26 oktober 2019 –> met het thema is de pijn gegeven – deze week moeten de woorden pijn doen. de pijn van nooit meer! we vinden nog veel te veel troostrijks in de woorden van rik – het moet snijden zijn en afgesneden zijn . vasalis zoeken we. jeanine: –> Rik van Boeckel Tampere. Finland 26 oktober 2019 Mooi, een ander woord vind ik niet voor je gedicht. Dat reizen deugd doet neem ik graag aan en je laatste regel voert me even naar Jan Arends. Zo reis ik een beetje door je woorden. Dankjewel Rik
Ha Pom, Pittig thema (zo vatte ik het tenminste op), wel mooi. Hierbij mijn bijdrage. Fijn weekend verder, Hartelijke groet, voorbijgaand beeld handen om leven te omvatten versteend tot kleine piramiden als zij haar dode kinderen streelt luid schreeuwende mannen hebben ze weggedragen naar het leger fotografen haar afscheidsblik vanuit een kloof dan nog wat laatste kreten in de zwarte stof gesmoord –> met het thema is de pijn gegeven – deze week moeten de woorden pijn doen. de pijn van nooit meer! we lezen drie strofen pijn. het thema is gehaald. pijn geschreven vermoedelijk bij een nieuwsfoto. een geschreven beeld bij de krantenfoto’s van alledag. bij het zo nadrukkelijk gegeven zo realistisch verwoorde thema pijn past een iets minder realistisch poëtisch verwoord beeld. nou ja dat is de particuliere mening van uw door hoest gekwelde webmaster- die vandaag noodgedwongen kortaf moet zijn. gelukkig hebben we jeanine nog. jeanine; –> anke labrie Een schreeuwend gedicht lees ik hier. Let wel, het is zondagochtend, dadelijk zijn mijn beoordelingen alweer op de pom geplaatst en morgen denk ik misschien, wat schreef je daar nou toch. Ik krijg een beeld bij je gedicht dat ik niet graag zie. Dat kun je best pijn doen noemen. Dankjewel Anke.
Perspectief Dat ene wat je me schreef op zijn Frans, arrogant die kattebel per expresse kleiner dan een zegel Fini en niet het snijden een tongriem breed blijft zo schrijnen maar het mijden van wat had kunnen zijn dat deed je tenslotte de das om 261019 Cartouche –> met het thema is de pijn gegeven – deze week moeten de woorden pijn doen. de pijn van nooit meer! uw webmaster gekweld door hoestbuien – cartouche zal wel weer opmerken – die hoest is in zijn juryhoofd geslagen – cartouche legt een vasalis variant op tafel. ‘En niet het snijden doet zo’n pijn, maar het afgesneden zijn ..’ ja die pijn bedoelen we precies hier. de tekst van vasalis maakt die van cartouche tot een slap aftreksel. kunnen we de jury wel weer gaan aanvallen maar de dichter mag zelf ook wel de handen uit de mouwen steken. jeanine: –> 261019 Cartouche Weer een gedicht dat ik uit zou willen pluizen om het op de goede manier te begrijpen maar dat doe ik dus vandaag niet. Ik laat de woorden op me af stormen en als ze niet op de juiste plek arriveren dan geef ik het gedicht de schuld. Je schreef een schuldig gedicht, terwijl het er juist zo klip en klaar lijkt te staan. Dankjewel Cartouche.
herfstig verjaren het is de tijd van de grote feesten van het kleine uur, het lillendgistende vruchtvlees de dagen zijn mooi geweest maar de nachten duren lang als het leven er tikken goddank geen klokken meer je put wijsheid uit getallen de bezorgde ouders van weleer – die rollebollend in de bolderkar vergaten dat kinderen ook kunnen bloeden – eten taart en drinken spuitwater wie verdeelt de aangekoekte erfenis wie metselt voetafdrukken in gips wie verzorgt de jankende kater? de regen zingt vreugdeloos zij leve hoog de liebfraumilch staat aan je lippen in de tuin barsten klokhuizen uit de schil eikels tikken hartverscheurend tegen de ramen en wie heeft toch de slingers opgehangen? Jolies Heij –> met het thema is de pijn gegeven – deze week moeten de woorden pijn doen. de pijn van nooit meer! lezen we van die pijn bij Jolies? ik dacht het niet. jolies legt het thema te weken in een badje met vragen (en antwoorden ho maar!)- én geeft haar tekst bovendien de lelijkste titel van de eeuw mee. hoe verzin je zoveel lelijkheid? jeanine: –> Jolies Heij een echte Jolies zou ik willen schrijven maar dat vind ik wel heel erg gemakkelijk, want wat is dat dan? Ik voel me nogal heen en weer geschud. Dat ik geen robot ben wist ik al heel lang maar nu weet ik het zekerder dan ooit. Nachten die lang duren als het leven, het klinkt poëtisch maar ik krab hier mezelf achter de oren en dat krabben doe ik vaker. Bij dat lillendgistende bijv. Mocht je me niet volgen kunnen in mijn commentaar dan mag je me via een pb bestoken met vragen. Nog liever via de mail aangezien ik op mijn telefoon geen berichten kan openen. Dankjewel Jolies