POMgedichten presenteert de donderdag column:
VON SOLO, FEAR AND LOATHING IN POWEZIE LAND!!!
Openhartige openbaringen van de Jeff Koons van de vaderlandse powezie.
Vrouwen kunnen alles beter. Ze winnen elke discussie. Ze hebben grotere tieten. Ze winnen meer miss-wedstrijden en poetry slams. Ze baren kinderen. Mogen altijd voor bij de reddingsboten. Mensen houden deuren voor ze open. Uiteraard heeft vrouw zijn ook nadelen. Daar zal ik niet over uitweiden. Ook daar zijn vrouwen veel beter in.
Deel 75. Mannen pissen staand
Maar staand pissen, dat kunnen ze niet. Ooit is geprobeerd de plastuit in te voeren. Dat was net als het vrouwencondoom geen succes. En er zijn feministes die dat nooit hebben kunnen verkroppen.
Vroeger las je op toiletten nog wel eens het tegeltje: ‘Mannen doe de bril omhoog, vrouwen zitten ook graag droog’. Dat was de eerste steek onder water. Of stoot onder de gordel so to speak.
Want de man wordt verantwoordelijk gehouden voor het omhoog doen van brillen, terwijl een vrouw na het plassen ook zelf de bril omhoog kan doen. Maar feministes staan er niet om bekend om zomaar op te geven. Sluipend werd het erger.
Vroeger trof je in elke stad openbare toiletten aan. In vele steden waren dat fraaie, gietijzeren, art- nouveau creaties. Langzaam zijn deze uit het straatbeeld verdreven. Waarschijnlijk onder invloed van de feministische lobby die dacht: ‘Als wij niet kunnen, dan zij ook niet.’ Dat onderbouwden ze dan met argumenten als stank, hoge schoonmaakkosten en homoseks. En dat terwijl ik juist dacht dat feministes dat laatste opwindend vinden en dat echte vrouwen zeker geen hekel hebben aan schoonmaken. Vervolgens fluisterden ze de gemeenteraden in dat er veel meer te verdienen viel met het uitdelen van boetes voor wildplassen dan met het onderhouden van mannelijke plasfaciliteiten.
Maar het wordt erger. De plassende man is dus uit het straatbeeld gebannen. Feministes kunnen veilig over straat zonder geconfronteerd te worden met hun tekortkoming op het gebied van staand plassen. Maar een echte feministe stopt niet in de openbare ruimte met haar feministische meningsuiting. Dat moet ook andere sferen in. De plek waar tegenwoordig de meeste mannen en vrouwen samen hun tijd doorbrengen is het kantoor. En ook daar is de diabolische invloed aangewend om het staand plassen uit te bannen. Tien jaar geleden werd een offensief ingezet om mannen door de knieën te krijgen met briefjes op toiletdeuren met daarop de boodschap dat het op prijs gesteld zou worden als mannen ook zouden gaan zitten bij het plassen. Uiteraard zijn we daar niet ingetrapt.
Maar zo makkelijk gaven ze het niet op. Recentelijk is de zoveelste Rem Koolhaas creatie in Rotterdam opgeleverd op de Kop van Zuid. Een kolossale blokkendoos genaamd ‘De Rotterdam’. En wat schetst de algehele verbazing? Er is in het drie maal veertig verdiepingen tellende gebouw geen enkel urinoir te bekennen. Er zijn enkel nog zitpotten. En ga voor uzelf maar eens na. De meeste nieuwe gebouwen waar je komt, daar zijn geen urinoirs meer aanwezig. Ze worden structureel uit ontwerpen geschrapt. En ook daar zijn vrouwen beter in. Schrappen wat zij niet nodig vinden. Alles om die man maar niet staand te laten plassen.
En de moraal van dit verhaal? Dat met het uitbannen van het urinoir de radicale feministe ook meteen haar ware aard prijs geeft. Ze willen alleen potten. I rest my case en hoor ze denken: “Piscolumn!”
“Sometimes you just have to pee in the sink”
(Charles Bukowski)
wij van de pom feliciteren Marieke Lucas Rijneveld met de Booker Prize 2020. In 2013 won ze hier op pomgedichten de zondagochtendwedstrijd: de enige echte virtuele naakte waarheid trofee. Josse Kok zilver, Amber Herber brons. Met commentaar van Roop en Pom.
op pomgedichten voor Marieke Lucas Rijneveld){kind=link}
