dank aan alle dichters voor het insturen. Rob Mientjes slaat vandaag in drieregelige poëtische kwinkslagen de spijker op zijn kop – het huidige tijdsgewricht aan gort. de dichter maakt korte metten met de werkelijkheid om ons heen – wij van hier feliciteren Rob met de gouden analyse – de gouden helikopterblik in poëzie gevangen en boven de werkelijkheid uitgetild. de commentaren leest u onder de gedichten.
 |
waar onze karin moeiteloos haar gedichten declameert uit het blote hoofd – die prachtige belofte aan haar noordhollandse mamma bijvoorbeeld teken we op uit haar mond – ploetert roderik plaat – haar vriendje voort op de nieuw aangeschafte bank. nee poëzie is niet makkelijk zien we op de foto roderik denken.
rood de kleur van de liefde voegt karin mij ondertussen toe. het is wel een uitverkopie hoor. anders krijgt ie kapsones. en hij moet nog pizzabrokken halen op zijn sportfiets. hoe gaat het verder karin met jou – buiten het meubilair om? ach ja ik zit natuurlijk gewoon het liefst zelf alleen op die bank van liefde maar ja op tessel doen we ook aan goede doelen. als ie eindelijk een goed gedicht heeft geschreven schop ik hem van de bank en het huis uit. hoe lang woont ie nou bij je in kind? 7 jaar al weer. die grijze bank heeft meneer inmiddels helemaal versleten. nu maar hopen dat deze bank wel poëzie oplevert.
belofte
’t wordt buiten kouder
en de ballerina`s van de zomer
maken plaats voor de diva`s van de herfst
bolle spinnen walsen op het rag
en ergens op de wereld begint Maria Callas
een herderslied te zingen
het geluid van onze radio draagt vèr
de stem zingt van haar bladwerk uit ledergebonden
boeken, mijn Noord-Hollandse mamma
gaat de dikke bramen zoeken
noemt de krekeltjes cicaden
olijfgroen is haar hoed
en als mijn mamma sterft
hoef ik niets van haar te erven
ik zal haar lippen verven
omdat de engelen in de hemel
zo dol op mooie doden zijn
Karin Beumkes
in de lift na het betreden van het revalidatiecentrum de oproep om op te treden voor de mensen die ieder met een eigen verhaal aan hun revalidatie willen werken om weer iets van het lichaam te kunnen bewegen op een wijze waarover zij die op bezoek komen geen minuut hoeven na te denken. ik dacht aan Bjorn van Rozen – wonende in utrecht – wellicht kunnen we een keer een paar liedjes en gedichten?
de mergpijpjes van de dirk van den broek zijn echt te zoet. volgende week die van de hema maar weer – favo bij webmeisje Britt of die van de jumbo favo van mij. ik schrijf revalidatiecentrum De Hoogstraat – utrecht – mijn wekelijkse bezoekje – we bespraken de wijze ervaringswoorden van Anke Labrie: “geduld geduld”- maar dat is begrijp ik nou net het moeilijkste van het moeilijkste. Britt kan met een brace heet dat geloof ik lopen – dan zwikt de enkel niet – ze heeft het over ‘illegaal lopen’ – dat is door de begeleiding verboden lopen zonder karretje.
de vingers willen nog niet echt en ze maken vocht in de rechterhand – en dat is nou net wat brittje als doel heeft gesteld – dat die vingers het gaan doen. dat lopen gelooft ze wel. als zzp-er heeft ze die vingers nodig om te tiepen. alle tien! want ze tiept tienvingerig. britt ongeduldig een beetje in mineur vandaag. het gaat te traag. maar er was een lichtpuntje. na de prikkelingen in de benen kwam het lopen op gang. ze voelde deze week prikkelingen in haar handen.
gisteren vier mei vierde Britt buiten het centrum haar verjaardag in de tuin van haar moeder. lekker weer totdat de regen insloeg. ik verhaalde over mijn bezoek aan katwijk aan zee – ook daar prachtig weer totdat de regen rond 1700 uur het soeficentrum insloeg.
in de lift bij het verlaten van het centrum in de lange gang – een gedicht van de zanger van de Dijk – Huub van der Lubbe alsof ie het gedicht voor de handen van britt heeft geschreven:
