Karin Beumkes met September feeling

item d.d. september 2019 – in het commentaar worden : Lisan Lauvenberg en Merik van der Torren nog genoemd – beiden zijn overleden.

Aloha Pom
Hier komt mijn gedicht aandenderen.



September feeling

Ik wil vrijen weet je.
Hij zegt; dat wens ik ook.
We hadden bakstenen gestolen
en earl grey gerookt.
Mijn ogen zaten potdicht van al die rare kruiden
en in de verte huilde een oud kasteel.

Ruk niet aan ons, september is los
alles wordt zichtbaar; kun je er tegen?
Beweeg je als ons, als ons, ons Als, Ons Als.

Met alle wilde spinnen mee.

Karin Beumkes

Muziek: The Common Linnets – Calm after the storm https://youtu.be/bWe8PRsW4T0


Liefs
Karin
karin beumkes – texel – laat elke maandag een gedicht publiceren op deze site. en ze verzorgt de muziek. het kan ons niet snel genoeg maandag worden hier in het redactielokaal. de dinsdag voor jolies heij, de woensdag voor merik van der torren (soms mirjam al) , de donderdag voor VON SOLO voor U! en de vrijdag soms mooi gemaakt door lisan lauvenberg met een limburgs accent. tweewekelijks peter posthuma en zomaar af en toe arie van egmond – van noord tot zuid pomgedichten met in het weekend de enige echte virtuele zondagochtendwedstrijd. beginnen we deze nieuwe week met een vrijparty.

Share This:

André Heijnekamp wil het bos in en verdwalen


Dag

Het was goed, de bank was zacht
de koffie warm en de tijd
nodigde uit om de jas op te hangen.

Maar ook dit zijn muren
met teveel taal en te weinig wind
teveel wit en te weinig groen.

Alles blijft hangen onder het plafond
een steeds grotere compacte massa
van in elkaar gedouwde ademstoten.

Het uitzicht een eindeloos
uit de plint getrokken landschap
ik hou ook niet van de zee.

Het was goed, maar de bank wordt hard
de realiteit is te nu
ik wil het bos in en verdwalen.


André Heijnekamp

Share This:

al in 2019 nam pomgedichten Esther Ouwehand in bescherming tegen onwelvoeglijk – volgens merik en mirjam – ‘schofterig’- taalgebruik

Hoi Pom, een paar dagen geleden liet je gedicht over Marianne Thieme wat stof opwaaien, vooral bij Mirjam. Vandaar dit tekstje. Groet,   Merik


Avond met Mirjam Al

Perfecte avond gevierd,
vijftig jaar huwelijk,
op de tachtigste verjaardag
de geboorte van ons kind,
 
de komst van Betty de Hond.
 
Een fantastische avond gevierd,
een lang geleden geschreven gedicht
van Ans Wortel en Mirjams kronkeltje.
 
Perfect, fantastisch;
we klonken onze glazen
en proefden “het Zwarte Schaap”
witte wijn uit Chili,
enorm afgeprijsd.
 
en als peper boven onze
gebakken kibbeling
het ontzettend schofterige gedicht van
Pom over Marianne Thieme,
 
We proostten erop.
 
 
Merik van der Torren,
Donderdag 3 oktober 2019
 
 

het is weer eens hommeles in de PvdD

het eerste tweede kamerlid voor de dieren
dat zich zo heeft ingezet voor de zeehondjes
gemanipuleerde ratten en katten vlooien
als het maar vleugels heeft poten, vinnen
mevrouw is er als de kippen bij –

zet zich wat minder in voor het tweede tweedekamer lid – onze lieve esther ouwehand

‘van dat wijf met der gladde praatjes
en der gemanipuleer krijg ik zo langzamerhand wel acute jeuk’
aldus het eerste tweede kamerlid


‘maar dat zij zich te pas en te onpas door een paard laat neuken
is natuurlijk wel roddel meneer
en wat betreft de frequentie al helemaal achterklap’

pw

Share This:

YAYA op de vrijdag – over het grijs zo grijs dat je bang bent dat je oplost.


Waar de dingen wonen.
 
“Mam‘, vroeg je, ‘waar wonen de treinen?’. Het was zo’n dag. Zo’n winterdag. Waarop alle dingen staan alsof ze wachten. Het grijs zo grijs dat je bang bent dat je oplost. Waarop je in de spiegel kijkt om te zien of je er nog bent.
We waren er nog. Wij. En we fietsten. Jij voor mij in het zitje, mijn armen om je heen. Een rondje om de wereld die de onze was. Je capuchon omsloot je gezicht met een bontrandje. Rode wangen. En je vraag een vraag om de plaats van de dingen. Jouw plaats. De mijne. En eigenlijk vroeg je waar je vader was. Waar wonen de dingen. Waar blijven ze. En wie verwarmt wie.

YAYA

Share This:

Rik van Boeckel deed Portugal én de poëzie (met de felicitaties van hier voor de jarige)

Hallo Pom

Ik ben vandaag terug gekomen uit Portugal omdat ik morgen jarig ben en 73 word.
Hier zijn mijn gedichten die ik onderweg en tijdens mijn reis door Noord Portugal heb geschreven.


Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel 


De trein naar het vliegtuig richting Porto 

 
Door de tunnel van het verleden
worden onze lichamen voortgedreven
naar de landschappen van het heden


het verleden van Porto in Portugal 
leeft in herinnering verder
achter mijn ogen liggen 
de warme tintelende herinneringen
 
met mijn oren hoor ik de saudade
van de fado van Amalia Mariza en Coimbra
en het ritme van mijn leven
en verder gaan de woorden 
over warme kiezels langs wachtende mensen
 
Leiden Schiphol vliegwerk naar Porto
wapperende en vliegende vogeltjes
springen in de lens van het raam
 
de trein reist verder 
herinnering aan Leiden en Spijkenisse
 blijft achter
het humeur reist mee
spoorwegstation goederentrein
locomotief rangeerterrein
 
aan de horizon rijden auto’s
en staan huizen en bomen in de rij 
Schiphol roept de trein
en reist vervolgens de Portugese toekomst 
binnen en zo voel ik me vrij


het recente verleden in Casablanca 
en Rabat voelt weer zo bijzonder
als een muzikaal poëtisch wonder 
dat langs Lissabon en Mouraria vloog


van Marokko naar Portugal
zoals nu van Nederland naar fado land
met hen wil ik samen zijn
zoals met de internationale dichters
tijdens Casablanca Poetry International. 


11 augustus 2025


De vliegende fabel


De vliegende wind is ons goed gezind 
de rustige fabel van de lucht
mompelt en slaakt een diepe zucht
op het ruisend geluid van de vlucht


hemel en aarde
zijn van goede waarde 
hoog in de wolkenloze wereld 
en de zon gaat oranje onder 
zonder gedonder. 


Vlucht Amsterdam-Porto
11 augustus 2025


De Atlantische Portugese oceaan bij Porto


In Porto aan de Atlantische Oceaan 
voel ik de wind langs de oren gaan
hoor de val van schuimende golven
die in de verte wit ontstaan 


het waait in mijn blauwe overhemd
de wind wordt niet geremd
maar over de zee getrokken
om naar het strand verder te gaan. 


dat is de lust van de Portugese kust
even verschijnt de zon
die achter grijze wolken verborgen begon
en later daar rustig verblijft


terwijl ik de wind blijf voelen en horen
wandel ik over de pier naar de vuurtoren 
langs de schuimende witte golven in de zee
grijswitte wolken drijven mee. 


Porto
12 augustus 2025


Obrigado Rio Douro Mondego


In de Rio Mondego van Coimbra
leiden de spuitende fonteinen 
naar nieuwe reis lijnen 


via de rivier naar nieuw uitzicht 
in het Portugese binnenland 
naar groene heuvels met bochten
bij Povoa de Midões tijdens zonsondergang 


de ochtend wacht op de nieuwe zon 
warm en geel in de wolkenloze lucht
vogels tsjirpen ritmisch in de natuur
van Mondego en Midões en Travacinha 
ze zeggen vaarwel tegen de mooie steden
Porto aan Rio Douro 
en Coimbra aan Rio Mondego 


dank jullie wel 
obrigado Rio obrigado Douro 
obrigado Rio Rio Rio Mondego. 


Povoa de Midões
14 augustus 2025


Quinta Da Cerca Da Noche


De nacht in Quinta Da Cerca
droomt van het verleden met ritme
liefde en dansende vrouwen 


de natuur laat geen dromen los
in het groene licht van Casal da Senhora 
voorbij Povoa de Midões. 


Quinta da Cerca
16 augustus 2025


De nieuwe brug naar de Portugese toekomst 


De brug naar de toekomst 
leidde naar Peso de Regua
met tijdelijk gemak inclusief geluk


het ritme van het heden
onder de muziek van nu 
blijft tikken en gaat niet stuk


groeten door hanen en standbeelden
leiden de tijd door Peso de Regua
het is een ervaring zo wonderlijk 


de nieuwe brug over de Douro
van Porto naar Pinhão 
via Regua is gelukkig niet druk.


Regua. Portugal 
20 augustus 2025


Poëtische reis van Marokko naar Portugal


De poëziebaan van Casablanca 
leidt naar de hoofdstad Rabat en Lissabon 
naar Amália’s Ai Mouraria en Avenida’s


de poëziebaan van de Leidse 
dansende drummer onder de muziek 
van Santana van Mariza en Coimbra 
naar Quinta da Cerca


de poëtische reis van Marokko 
naar Portugal van Rabat naar Porto
naar de Rio Mondego en de Rio Douro


nu in Peso de Regua en Juncal de Cima
leidt de huidige toekomst naar Pinhão 
naar het centrale Ribeira huis in Porto. 


Rik van Boeckel
Hotel Imperio. Regua
21 augustus 2025


Reizend van Pocinho naar Porto


Pocinho a Pinhão a Regua
de trein gaat verder olalala
tot aan Porto São Bento Campanha 


zeer tevreden Rail Away olé olé oké 
de rivier stroomt rustig ojaja
tot aan het komende uur U


Marco de Canaveses groet ons nu
langs het ritme van de rails
langs de spoor o spoorbaan


Rocky Porto komt er aan
blijf aan de Rio Douro staan
om naar het Praia strand te gaan.


Rik van Boeckel 
Treinreis Pinhão-Porto
23 augustus 2025


Porto de stad van bruggen


Porto oh stad van bruggen
met mooie ruggen over de Rio Douro
naar Villa Nova de Gaia
de Dom Luis I Brug
en verder de Maria Pia brug!


Porto
24 augustus 2025


De huidige reis door Noord Portugal


São Bento de weemoed van herinnering 
aan de bruggen van Porto
en de orkesten in Jardim do Passeio Alegre
het schuimende water van de zee


de Mondego fonteinen van Coimbra spuiten
vele herinneringen naar boven en onder
zonder weemoed en met goede moed
naar de Carregal do Sal bestemming 


de djembé’s van Yuri spelen 
zonder te vervelen Afrikaanse ritmes
zoals rumba timini en keki lembé djembé 
met de Finse gitarist in Povoa de Midões


Meruge kleding van Tavacinha
leiden naar Quinta da Cerca
dichtbij Midões en herinnering aan liefde 
langs Covas en de Rio Cavalos


de nieuwe toekomst langs de Rio Douro 
glijdt speels over rails naar Peso de Regua
de tijd bij hotel Imperio en de Douro Hostel
van Pedro’s Pinhão en Manuela’s Povecinho


Sunshineland leidt de warmte in
ooit een lang geleden Portugees begin
en nu een zinvolle nooit bezochte locatie
ondanks de reizende saudade publicatie 


weemoed in Portugal is wat ertoe doet 
in dit charmante elegante fado land
zoals Lisboa Mouraria Coimbra Porto 
Villa Nova de Gaia en tenslotte Maia. 


Vlucht Porto-Amsterdam 
26 augustus 2025











Share This:

Vera Jongejan – soms ligt een verlaten land tussen ons onoverbrugbaar…


Ben ik uitgevonden door anderen

soms ligt een verlaten land tussen ons
onoverbrugbaar
en een steeds wijder wordende afstand

ben ik al aan het verdwijnen

misschien als een te lang belichte projectie
nu vervagend door teveel aandacht
(blijft het dwaze idee van nooit geen liefde genoeg)

hart van me mottig vogeltje
let toch nog even op

jouw eigen denken is een meedogenloos roofdier


VERA JONGEJAN

Share This:

pom wolff – als doodgaan sterven aan jezelf is…



tussen weemoed en weerom
 
soms noemen ze het herinnering
soms een verlangen naar vervlogen dagen
 
die tussen weemoed en weerom
als doodgaan sterven aan jezelf is
 
gevoel van diepte zeg ik
we zijn er mogelijk voor geboren
 
het is woede zeg jij
zonder woede geen berusting
 
pw

Share This:

IEN VERRIPS over dat steeds maar weer dat steeds opnieuw beginnen


het is ons lot
eeuwig te beginnen
steeds opnieuw
gedoemd tot inzet
in navolging van 
of juist tegendraads
maar altijd op de schouders 

niet alleen de dichter treft dit lot
om tegen beter weten in
telkens maar weer 
te pogen
het onzegbare te vangen

pas later als je oud genoeg bent
om terug te kijken
en je af te vragen
of al dat steeds  maar weer
dat steeds opnieuw beginnen
naar beter leidt

aug 2025 – IEN VERRIPS

Share This:

Peter Berger en de stier die doodleuk de tuin aan het onderschijten was…


Eenmaal in het duister van de gitzwarte nacht heerst hier, afgezien van de talloze op steenharde klei stuiterende eikels, absolute rust. Het stenen bankje ademt nog de zon. Lekker. Dat was vanmiddag wel anders. Dat van die rust. Beestenboel. Ze scharrelen al een paar dagen op en rond het erf. Het donkerbruine zwijn, formaat schaap, en de kameelbruine hen die maatje soepkip ver voorbij is. Het zwijntje, knort er altijd lustig op los maar houdt graag enige afstand. Een metertje minimaal. Het weerhoudt hem er niet van om met enige regelmaat een rits dikke dieppaarse keutels uit te stoten. Af en toe maakt ´ie een uitstapje naar het naastgelegen maisveld om met een vette buit te retourneren.

De kip heeft de merkwaardige eigenschap om op de meest onverwachte momenten op schoot te kruipen en aldaar met beide ogen toe een zacht pokkend geluid te produceren. Binnensmonds. Het heeft iets weg van het kakelen van de talkrijke eekhoorns die hier de takken bevolken. Die twee beesten? Mak als lammetjes behoren ze de buurman van twee huizen terug toe. Hem heb ik echter al enige tijd niet waargenomen, maar dat is niet heel vreemd. In tegenstelling tot zijn beesten lijkt hij enigszins mensenschuw. Tijd hier is traag als stroop.

Gisteren stond er nog een stier op het grasveld rechts van het huis, die, me glazig aanstarend, doodleuk de tuin aan het onderschijten was. Het zal de aankomende herfst zijn: de lust tot ontlasten. Gelukkig lijdt de kip daar niet aan want mijn broek is nog fris. Het is wel vaker gebeurd. Een paar uitgebroken leden van het zwartwitte koevolk hier over de vloer, maar dit was een echte Fransoos met bijbehorende lichte kleur. Hoe heten ze ook weer? Die koebeesten.

Verder, afgezien van een paar reetjes vanochtend langs de bomenrand, valt hier werkelijk geen ene moer te beleven. En dat wil ik graag zo houden. Ik ben ook al een week het erf niet af geweest. De koelkast is goed gevuld en brood heb ik in de ban gedaan. De kilo´s zijn er afgelopen maanden aangevlogen en het wordt hoog tijd deze weer kwijt te geraken. Laat het schorriemorrie mij maar amuseren. De hele dierentuin.


PETER BERGER

Share This:

André Heijnekamp over dit moment dat ademt.


Gevallen

Dat het niet mooier wordt
dan die fladderende vlinder
dit veld vol bloemen
of al die momenten
waarbij de tijd verdween.

Dat de schoonheid van wolken
de opperste ontroering geeft
en dat het niet mooier wordt
dan dit.

Dit moment dat ademt
als een gevallen blad
dat in opkomend zonlicht
een rimpel over water trekt.

Haast betekenisloos 
kabbelt het door de tijd
en mooier wordt het niet. 


André Heijnekamp

Share This: