pomgedichten.nl – Pagina 3 – Pom Wolff – gedichten – nieuws

Rob Mientjes – 0 is een bol cijfer, tevens hol…

**Vierkant bol**

Hij ligt in de kamer bol vierkant te wezen. Het zoveelste pakket gearriveerd. Ik struikel er haast over en vraag me af, hoeveel nog? Wat zit er nu weer in? Ben ik te nieuwsgierig, tegen wil en dank? Tijd voor antwoorden. We leven in een wegwerpmaatschappij. Ja, ik word nu stellig. De doorloop van spullen, al dan niet nodig is teruggebracht naar 0. Ik chargeer. 0 is een bol cijfer, tevens hol. En dat geldt ook voor zijn naamgenoot Bol. Bol punt kom om precies te zijn. Ook hol. Want het verplaatst holle vaten en lucht. En het vreemde van deze circulatie is ook nog eens dat het geld oplevert. Het moet niet gekker worden.

Ik vraag me natuurlijk nog steeds af wat in dit pakket zit en wie de afzender is? Weer vragen. Weer een antwoord. Het zou zo maar van Beuys kunnen zijn. Maar dan wel wat laat. Onze lieve Beuys is allang ten hemel gevaren. Maar het kan. Achterstallige post. Ooit verkeerd bezorgd of niet. Het zou zomaar kunnen. Pakketjes raken nu eenmaal wel eens kwijt. Trek en Trees bestonden vroeger nog niet. Nu is het een van de meest populaire of juist irritante mailberichten die je kunt ontvangen. Compleet gestoord kun je raken van Trek en Trees. Achtervolgingswaanzin. Zelfs als het pakket al afgeleverd is. En dan nog de nawee. Hoe vond u het bezorgingsproces? Delete, delete, delete.

Ik troost me bij de gedachte dat ik nooit te weten zal komen van wie dit pakket is en kwam. Het maakt ook niet uit. Het brengt me wel even terug naar de jaren tachtig vorige eeuw. Naar het ‘Huis van de toekomst’ dat ooit ontworpen is door good old Chriet Titulair, een Limburgse visionair. Hij voorspelde al in 1985 dat je mogelijk ooit mobiel zou kunnen bellen op een fiets. En nog leuker. Dat het huis van de toekomst ingericht zou zijn met aan de voordeur, of voor de luxe paardjes onder ons, aan de oprit een grote box waarin postpakketten afgeleverd kunnen worden. Daarnaast een koel- en vriescombinatie voor het leveren van kant-en-klaar maaltijden en diepvriesproducten (lees ijsjes).
Hij moest eens weten. Good old Tiet.

ROB MIENTJES

pom wolff – is er dan niemand die van mij houden wil?

topvoorstelling gezien zaterdagavond van en door Leendert Vooijce – een erg mens om van te houden – t/m 19 juni in de Oosterkerk 020 oost. schoenen uit en houdenvan maar. over de keuze niet te willen kiezen – en de stiltes die niet te harden waren –

**is er dan niemand die van mij houden wil?**

iemand die zegt:
je was lief voor me, die avond
je hielp me in het weten
hoe het was om naast je te zijn
in zo heel veel

in hoe je deed en altijd doet, die kleine gebaren
waarin je me voor laat gaan bij een deur
in hoe je naast me zat en keek
zo mooi, meer dan mooi

iemand die zegt:
dat er een liefde in mijn leven was en is
die bijzonderder is dan alle liefdes die ik kende
bijzonderder dan liefdes die ik in boeken lees
of die ik me ooit voor had kunnen stellen

steeds dieper voel ik dat
door alles wat we mee maakten
door alles heen
om bij elkaar uit te kunnen komen
om elke keer weer te kunnen kijken zoals die eerste keer

iemand die zegt:
dat de stilte in mij waarop ik altijd terug kan vallen
daar waar verder niemand is
waar ik ooit alleen met me zelf sprak

iemand die dan zegt:
dáár ben jij en ga je niet
én dieper kan niet
dieper bestaat niet, lief

pomwolff

Margo van Gelder en Cartouche winnen de enige echte virtuele – naar weer zo een prachtregel van singer songwriter maarten bogaers – doen we het samen? – ‘in de schaduw van de wind’- trofee – Anke Labrie zilver.

ja eigenlijk weten we het al wel – ver voor de sluitingstijd – Margo en Cartouche winnen het virtuele GOUD vandaag en Anke het zilver. Dank aan de dichters die inzonden – dank ook aan Maarten Bogaers voor zijn mooie gezongen dichterlijke bijdrage – aanstaande donderdag geeft ie een gratis concert in 020 Haarlemmerplein de Roode Remise – zie hieronder – of aldaar. Winnaars van harte. de commentaren staan onder de gedichten – geniet de drie winnende gedichten:

*Ok, dan ook maar zoiets, ongeveer en bijna: een gedicht. Voor Pom.*

**Dwalen (opdat de wind zwaait)**

We liepen dwars door de tuin, de oude liefde , het verleden en ik.
Overal bloeiden de vergeten planten bomen bloemen.
Onkruid.

Ik herhaalde alle namen van de niet onthouden niet te vergeten
niet te laten niet te verlaten niet te verdragen – en de verlaten dagen.
Zoef zucht weg.

Over het pad gingen we. Langs de sloten en het wuivende riet.
‘De wind zwaait alles wel weer terug’ zei ik maar je was zo veel verder-
Zoef zucht weg

Margo van Gelder

‘maar je was (al weer) zoveel verder…’ het is maar goed dat de zondagochtendwedstrijd geen wedstrijd is maar een feest van inspiratie en – dank aan singer songwriter maarten bogaers – dank ook aan de koningin van de wind gedichten margo van gelder – en dan deze hierboven met die prachtige ingehouden en tegelijk genadeloos directe regels. bij de
vergeten planten in de eerste strofe ben ik al verloren – hang ik aan dichters lippen en pennenhand. herhaalt ze alle namen ook nog en ook nog die van de verlaten dagen. ik had het vroeger ook al – als ik margo las was ik verloren, kon je me wegdragen en het is nog steeds zo. het is de poëzie van de weemoed en de vergankelijkheid gedragen door de wind die ook weer vervliegt – als de woorden als het leven, de geleefde liefdes en de dagen. zonder meer goud natuurlijk – dan maar bevooroordeeld. feliciteren wij van hier Margo.

**van zegge en schrijve**

bloemen houden van mensen, haha
nee mensen, mensen houden van leven
van zaad zijn en tot koren groeien
niet als kaf vervliegen en bloeden
in het zweet van aanschijn
doch in een klimaat van
weldoende koelte

laat ons de ogen niet toedoen
voor de kankers van de tijd, het
opstuiven van zand en het branden
en zengen van zon – niet draaien maar
de schaduw zien in een ander licht
zich bewegen tussen de polen
van stormwolk en tropenzon

als wortelscheuten
van planten, zuchtend van ziel
in de schaduw van de wind

een bed van aarde vinden

~~~~~~~~~~~~

15-06-2025 / Cartouche

het mag gezegd, wat zeg ik het moet gezegd hier – Cartouche in topvorm – vragen we reflexie op het leven krijgen we reflexie op het leven – op een doordringende en genadeloze wijze – alle registers trekt de dichter open. voegt de dichter en passant nog een wereldregel toe aan die prachtregel van Maarten Bogaers – hadden we al ‘in de schaduw van de wind’krijgen we van Cartouche: ‘niet draaien maar de schaduw zien in een ander licht..’ – ja ook goud natuurlijk – hebben we vandaag twee keer goud – een blinkende zondagochtend. van harte!

Uit de verzamelbundel ‘De geest van 2020’ (Stichting Spleen).
Hartelijke groet,
Anke

**Amsterdam 2020 (III)**

hoe de schaduw van een boom
die iets verder staat
in de smalle straat waarin ik woon
onzichtbaar vanuit mijn raam
door de storm beweegt
op de hoge muren aan de overkant
even beschenen door de zon

dan weer ineens verdwenen
door voorbij zeilende wolken
donker met daartussen flarden blauw
wel zichtbaar in het kader
van mijn kleine raam

zoiets te zien
zoiets altijd te blijven zien

anke labrie

**een schilderij in woorden – een pracht gedicht. een verstilde observatie. ik zeg zilver – van harte.**

MARGO VAN GELDER – Ik herhaalde alle namen
CARTOUCHE – niet draaien maar de schaduw zien in een ander licht
ROB MIENTJES – Wild is de wind
ANKE LABRIE – zoiets altijd te blijven zien
FRANS TERKEN – of het pluis is
RIK VAN BOECKEL – In het park van de zingende wind
LUK PAARD – de wind wakkert aan

wie wint de enige echte virtuele – naar weer zo een prachtregel van singer songwriter maarten bogaers – doen we het samen? – ‘in de schaduw van de wind’- trofee?

aanstaande donderdagavond 20 uur 30 geeft maarten bogaers een gratis concert in de roode remise – (ook lekker eten daar trouwens) – maar goed als ik ook eens een keer iemand mag aanbevelen – ga donderdagavond maarten genieten – doen we vandaag de zondagochtendwedstrijd met als inspiratie – een van zijn prachtregels staan we niet allemaal ‘in de schaduw van de wind’? reflexie op het leven zeg maar. – een mooi thema. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

**voor de koningin van de wind**

het is altijd weer de wind
en die doden, margo
die wind die wind
die ooit zo onontkoombare
zo onherroepelijke

het is de wind
van de doden en de graven
de onvermijdelijke de noodzakelijke soms ook
de snijdende de striemende
de bijtende en de wrange

die godzijdank aan ons voorbij ging
altijd weer aan ons voorbij ging
en nu pas weten we
weten we
margo

pom wolff

Dag Pom,
Mooie titel. Laten we er op voortvaren, bij 30 graden Celsius en meer. Gegeten heb ik al. Maar wie weet doe ik me ooit te goed aan lekkere weersverwachting. Met een knipoog naar Bowie, vandaag mijn zondagsgedicht.

**Wild is de wind**

Naakt op de vloer
schuil ik voor de liefde
ze komt eraan
en gaat te keer

niks geen voorspel
woeste zoenen
en krassen op mijn rug
heel even een zacht briesje

wild is de wind
ze sleept mij bij de haren
tolt wat in het rond
kronkelt over mij heen

en dan het huilen
bliksem in het hart
stuipen tot in de tenen
rust en vrede het is klaar

verzamelen van armen en benen
gevlei in lichaamsholtes
lepeltje lepeltje … liggen
in de schaduw van de wind

Rob Mientjes

**heftige toestanden in huize mientjes, de woorden laten weinig te raden over. was het de wind – nee in de laatste strofe wordt alles duidelijk.**

**Het park van de zingende wind**

In het park van de zingende wind
gevallen uit het dal der seizoenen
speelt de zachte wind met vele takken
in de schaduw van het woud

de hemel een wolk zonder regen
laat de wind van de wereld blazen
laat de zon de schaduw van bomen zien
het natuurlijk goud van ‘t hout

de minstreel van het licht
vertelt nu zachtjes aan de wind
een verhaal dat hij verzint
over dromen van stille bomen
waarvan hij houdt.

Rik van Boeckel
14 juni 2025

**een rustgevend tafereel – fijn om in door rik geschetste park even te kunnen toeven op een rustige zondagochtend.**

(de rockdichter): zo…de tijd is zwoel al’n paar dagjes…hot hot hot zeg maar en dan schrijf’k van de e-romantiek (des paard is dat) en voel hoe…ja doe me toch’n briesje…doe me zo…laat de wind maar…en ik mij buige naar mooie vorme (die wilde droom)… !

“ wind “ luk paard
(uit de serie: rudolf valentino…maar dan des paards)

die buite bladere ruist
gejaagd

zo pompt me bloed
verlangens same
waaie gedachte aan
doordringt de nacht
en mij

ik laat me wiege
trek heupe strak
ontspan
en buig

de wind wakkert aan
ik luister
buite hope bladere same
in’n parendans

© luk paard
( in me nacht is er geen schaduw…en toch…de wind speelt buite…hoe’et zich binne laat voele…as’n schaduw )

schreef ik zojuist nog over een rustgevend tafereel bij Rik van Boeckel – bij Luk Paard pompt en danst en ruist het als nooit tevoren. de dichter maakt een buiging in de wind voor zijn gedroomde schoonheid.

Goedemorgen Pom,
Mooi lied weer, prettig om zo de dag te beginnen.

**Tegen de wind in**

Het waait met de wind mee
onder de parasol hangen pluizen
die luchtig dansen naar de huid

niets vermoedend van wat daaronder
tiert en kolkt in de bloedbaan
op een foto amper te zien

je voelt het bewegen
een zucht naar binnen geslagen
alsof de wind zoekt waar te landen

dat je niet meteen weet of het pluis is
je wacht nog op nader bericht
dat als een schaduw boven je hangt

je blaast rondborstig tegen de wind in
hoopt op een zachte bries

© FT 14.06.2025

**de schaduw als een donkere wolk hangend boven het hoofd van de ik-persoon – en het is wachten op nadere berichtgeving en de hoop dat de storm gaat liggen – dat het niet zal gaan woeden.**

4 vrijdagen FRISO WOUDSTRA – deel 2 – daarboven in het gebouw spreken ze andere talen…

daarboven
in het gebouw
spreken ze andere talen

Uit het meerdelige werk ‘*VERS van de markt van Den Bosch*’
uit de bundel **‘Dag licht** of Dichters, ze stelen de show’
Beschikbaar gesteld aan Pom Gedichten op 2 juni 2025 ter promotie van de bundel.
*Contact: frisowoudstra@hotmail.com – 0032470605944*

**Het broodje van de burgemeester**

daarboven
in het gebouw
spreken ze andere talen
en dragen ze andere kleren
maar we eten
grofweg hetzelfde

altijd in vergadering
ze spenderen
de dagen in overleg
en dan is er ook nog

het beleg
van de raadskelder
dat is wat wij
tussen de broodjes smeren

wij volgen routekaarten
en maken de puntjes
zoals op de plaatjes

opdat het volgende
en vorige broodje
elkaar perfect gelijken

en dat is nodig ook
want hier beneden
kunnen de klachten ons
vrij direct bereiken

lang geleden
had het gemeentehuis ook
een rechtszaal
en via de lift daar achterin
stuurden ze de veroordeelde schlemielen
naar beneden

het is niet te geloven
maar daar zit nu ons lunchcafé
en via die lift
sturen wij
de broodjes nu naar boven

zo ook
de lunch van de wethouders
zo ook
het broodje van de burgemeester

hij wil liever geen ui
tussen zijn sandwich carpaccio

verder eten we
grofweg hetzelfde

FRISO WOUDSTRA

VON SOLO – Het is een zien en gezien worden. Yuppen met of zonder kinderen, kunstzinnige alternatievelingen met een zilveren lepeltje en gefortuneerde expats mijden elkaar hier moeiteloos…

Op zaterdagochtend fiets ik meestal naar de Binnenrotte. Daar is de grootste markt van Rotterdam. Je ziet er de hele wereld. Achter de kramen, in de kramen en ertussendoor. Gewoontegetrouw haal ik een kilo belegen boerenkaas. Dat scheelt de helft met de Albert Heijn. Nog afgezien van de kwaliteit. En contant betalen wordt zeer op prijs gesteld. Zelfs muntgeld is welkom. Natuurlijk zie je er ook wel toeristen, maar dat is marginaal. Die zoeken toch meer de bescherming van de Markthal. Herkenbaar, iconisch…universeel toeristisch.

Als ik naar huis toe fiets kom ik voorbij Noordplein. Daar is ook een markt. Er wordt een keur aan biologische artikelen aangeboden. Olijfolie, hummus, Koreaanse koekjes, gegiste wortelen, bestorven wildworstjes en brood van de Jordy’s. Bij die laatste staat altijd een rij. Bij de rest niet. Er zijn ook allerlei tentjes, waar je straatvoedsel kan halen. Kleine porties lekkernijen, die je meteen of op een daartoe neergezette bierbank, kan oppeuzelen. Dat alles onder het genot van een havermelk latte, een witte natuurwijn of een craftbiertje. Op goede dagen is er ook muziek. Het is een zien en gezien worden. Yuppen met of zonder kinderen, kunstzinnige alternatievelingen met een zilveren lepeltje en gefortuneerde expats mijden elkaar hier moeiteloos. Een vriendin van me noemt het ook ‘De Witte markt’. Ik noem het altijd ‘De rijke blanken markt’.

De markt op de Binnenrotte is gewoon een markt, waar omzet gedraaid wordt op de gunstige prijs-kwaliteit verhouding van de aangeboden producten. De Witte markt is een heel ander concept. Het is ontstaan tijden de pandemie. Toen werd het ineens nog hipper om lokaal te kopen. Zo kon je een stukje van je vliegvakantie compenseren. Daarnaast was het buiten, dus mocht het nog. Als je er rondloopt is het net een soort foodfestival. Er wordt niet geshopt, er wordt geflaneerd en genoten. Eigenlijk is het dus gewoon een festival. Het nadeel van een festival is tegenwoordig echter dat je er een hek rond moet zetten, een vergunning voor moet hebben, een EHBO-post voormoet inrichten en kaartjes moet verkopen. Maar als je het een markt noemt, dan hoeft dat ineens niet meer.

Ik vind het prachtig hoe de heersende klasse toch altijd weer een mantel der liefde en een maas in de wet vindt om zich te kunnen onderscheiden. Nee, doe mij dan gewoon een haring met uitjes op de Binnenrotte. Voel ik me ook eens een keertje lekker gewoon.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Vera Jongejan – blijft er die eenzame man op sofa tegenover een nog eenzamere tv

**Laat mij vrij**

roep ik het tot mijzelf?
zoals ik verdwijn in eigen taal

(en wat ze heeft geschreven
leest ze onverstoorbaar voor
gelooft ze er nog in
is ze vergeten wie ze een uur geleden wilde zijn)

en ik dacht
wij blijven objectief
(alleen verslaggevers van twijfelzaaiers)
trouwens in de blauwe grot besefte ik pas
de reikwijdte van mijn minuscule zwemvlies

toch die overrompelende geïnteresseerdheid
het nam me voor jou in
nog stromen wij in elkaar door
waterhoentjes wiebelen boven ons
ze hebben acht pluizige kuikens

we weten niet hoe we zullen eindigen
de begoocheling steeds duidelijker voor ogen
dag zeg je mooie dag versta ik
zo klopt iemand de taal op
schuim en nasmaak
poëzie is een vlechtwerk
van mijn hand op mijn borst
dampend lichaam

blijft er die eenzame man op sofa
tegenover een nog eenzamere tv
(afscheid en geheime liefde
oud verlangen steeds hetzelfde deuntje)

dat het iets verschuift
laat neerdalen in taal
omdat alles maar vergaat door de leugen van lief leven

los maken die tros zodat het hart vaart
en die extatische vrouw haar schuddebuikend verleden
verhalen vulde ze zelf in

Vera Jongejan

Peter Posthumus even in 020 – Ien Verrips: wat een tofgedicht van Max

Hoi Pom, Hier is er weer één, tussen de bedrijven door, vanuit Amsterdam dit keer Ben even in Nederland ( o.a. Ruigoord ):

Wat er ook gebeurt
ik hou je op de hoogte
dat doe ik
ik zie je
we zien wel
en ik kom
ik bel
en laat je weten
blijf nog even
even nog
want straks
zijn we vergeten.

Peter Posthumus

*Uit Madrid dat ik vandaag ontvlucht ben vanwege de vallende mussen hitte. Morgen ietsje minder heet. Morgen El Prado. Daar is het koel. Tenminste daar ga ik van uit. Wat een tofgedicht van Max.*

ik ben een pessimist uit overtuiging
een angsthaas bovendien
een zenuwbrok
in het geheel genomen
een saggerijnig tiep
ik ga van ’t ergste uit in mijn gedachten
gaat het altijd fout

vrijwel altijd ging het anders
meestal viel het mee
of eigenlijk kan ik wel zeggen
het leven is voor mij
een feest

Juni 2025 Ien Verrips

Rob Mientjes – over hoe Mankes paard een paard kan zijn

**Wit paard (1917)**

Aanschouw dit witte paard
hoe paard een paard kan zijn
hoe paard vermag een paard te zijn

onnozel en diep ondersteboven
van diepgang in een paard
stoïcijns en zen in zen

een lichte bespiegeling
to be or not to be een paard
is out of question

boerenpsalm op een wit doek
Mankes meets Pallieter
Pallieter meets van Gogh

stilte in de verf
passie in de nerven
het hart te kort geklopt

_____
Rob Mientjes

Jan Mankes(1889-1920) – Wit paard, 1917
Gezien bij tentoonstelling in Museum Belvédère
Duo tentoonstelling (samen met Museum Arnhem) wegens succes verlengd tot en met 24 augustus 2025.

Max Lerou wint de enige echte virtuele – we weten allemaal wat honing is – trofee op pomgedichten.nl – Vera van der Horst zilver en Frans Terken brons –

wedstrijd gesloten. de commentaren onder de gedichten – dichters dank voor de honingbijdragen – restaurant de Lachende Javaan in Haarlem voor de inspiratie – de drie winnaars van harte gefeliciteerd.

**in restaurant de lachende javaan**

het restaurant ontvangt me jugendstil
een zee van liefde
-I came from Amsterdam to you
to eat your fish –

een stem van weemoed rafelrood
stijgt boven de Gunung Kawi uit
weet je
je zou een lied kunnen zijn

we weten
allemaal wat honing is
soms zoemt de zomer van oneindigheid
het leven van de liefde

pomwolff

**voor de zondige zondag**

**mede deling**

elke barvrouw weet je zet
een emmer water op straat
staat er meteen een reiger naast

dichters zijn net reigers
zet een vol glas op de toog
en jawel hoor

ml

**heerlijk leven heerlijk eten was het thema – door max op figuurlijke wijze eerlijk samengevat – op de zondige zondag – zo moet dat! goud! van harte Max.**

Soms kan één smaak meer losmaken dan duizend woorden, alsof je het geheim van het leven op je tong hebt liggen.
—————–
**Een moment van honing**

Het begon met nieuwsgierigheid —
een trage opbouw in de mondhoeken.

Stilte aan tafel.
De voorzichtige eerste beet-
herinnering aan een vuur
dat je nooit hebt gezien,
maar meteen herkent.

De omwenteling kwam
met een golf van umami —
een woord dat klinkt als een geheim,
en nu waarheid werd
tussen tong en verhemelte.

Je ogen gesloten,
om ruimte te maken voor de binnenwereld,
waar smaken elkaar begroetten
zoals geliefden
die weten:

dit is het moment waarvoor we bestaan.

Vera van der Horst

ja heerlijk gedicht – die laatste regel ook – dichter weet natuurlijk heel goed dat die laatste regel het (haar) doet. die moet alleen staan in het wit – als een rode roos van poëzie – een zoen die je tot onderaan in je buik voelt trillen. honing doet plakken. we weten allemaal hoe honing voelt. zilver! van harte.

**Stemmig tafelen**

Op tafel uitgestald een keur aan gerechten
in gangen die schitteren als Michelinsterren
laat dat maar over aan de koks

alle heerlijkheden sieren schalen en borden
dat je het water met moeite
binnensmonds houdt

geen tijd voor een woord een lach op de lippen
de monden vragen om gevoed te worden
de maag zingt al voor het smakelijke maal

bewaren we de honing voor het toetje
zoetigheden vol verwachting aangedragen
en met liefde geserveerd

vergeven we de disgenoten
een nauwelijks hoorbaar smakken

© FT 07.06.2025

Frans schrijft een de lust opwekkend gedicht bij de getoonde foto van het gezelschap in de Lachende Javaan. het was inderdaad genieten in genoemd restaurant en nagenieten met Frans’ gedicht. brons! van harte.

de dichter Paul Roelofsen wenst pomgedichten en zijn lezers alle honing toe dit weekend – dankjewel Paul – we kennen deze dichter hier te pom vanwege zijn legendarische gedicht SCHEMERAVOND vanmiddag zonder twijfel te horen in de Alkenaer bij Alja Spaan poëziemiddag: