pomgedichten.nl

ik heb hem nooit kunnen verleiden om voor mijn site te schrijven – ik herinner me mijn optredens samen met hem in Belgie en in Zuid Holland – ( ha ko stap je in – ko stapte in – en weinig later hing mijn auto schuin in een zuidhollandse sloot bij het festival terrein – ko zag het slootwater en klauterde manmoedig over mij heen de auto uit – de polder in het festivalterrein op en verzorgde een weergaloos optreden.

hij trad op maar was tegelijkertijd ook handelsreiziger – je kreeg een optreden van hem maar je moest wel aan de bundel. hij verkocht zijn bundels waar je bijstond. zijn partner Linda verhaalt van zijn overlijden in februari dit jaar. sommige mensen sterven nooit. joop komen is er een – en ko de laat is er ook een. hij is gewoon niet dood.

TZUM brengt het bericht dat Arjan Peters zijn hoogwaardig handwerk hervat maar nu voor de halve gristenen van tijdschrift de tijd etc. de katholieke kerk ging peters voor – zo zeggen sommigen dat hier in de straat. dat mag je niet zeggen zeg ik dan – hoe dan ook de hele gristenen van volkskrant gooiden peters eruit – het was iets van mooie recensies over nieuwe bundels van mooie jonge meisjes schrijven we niet voor niks natuurlijk – dan moet je wel een wijntje drinken met mij etc etc – u begrijpt het – hoe dan ook ik schreef bij de onderstaande aankondiging van TZUM – ‘hij is de beste als ie zijn grensoverschrijdend gedrag achterwege laat – maar ook als ie zijn grensoverschrijdnd gedrag niet achterwege laat is ie de beste.’ Ik ben echt benieuwd of ze mijn reactie plaatsen daar bij onze vrienden van TZUM.

het eilandleven samengevat. met deze regels van frans hoeven we niet meer met de boot naar texel, terschelling of andere nog verder gelegen oorden. het lezen een reis. terken in optima forma in de tweede strofe – en voor uw rust de strofen drie en vier. de vogeltjes op de koop toe. in deze terken huist de stad, de natuur, frans terken zelf en de kunstenaar die in enkele regels u op een wereldreis meeneemt, mooier dan u deze ooit zelf zult regelen. goud! en van harte.

JOOP KOMEN sturm und drank – CARTOUCHE aan de spa blauw – FRANS TERKEN met het zout op de lippen – RIK VAN BOECKEL hoera het ritme – ERIKA DE STERCKE in besuikerde glazen een bijdrage van MAJA COLIJN – en het eerste protest is binnen van JOOP KOMEN –

wedstrijd gesloten – dank jullie wel voor de bijdragen – geen makkelijk thema deze week. volgende week verheugen we  ons op de komst van bregje zonderland. dan weten we onze verzen en woorden weer in onpartijdige handen. deze week ligt dat ietsje anders. uw webbie is wel voor de vrede maar heeft ook zo zijn voorkeuren. hieronder kunt u mijn commentaar lezen.  joop komen komt in verweer nog voor de uitslag is gewezen.  bovendien hanteert joop deze week een woordgebruik waarin woorden als ‘bouten’ niet van de lucht zijn – daar komt bij dat joop ons uitlegt dat de ene SOA de andere niet is. op kwaadaardige wijze wordt in het openbaar uitgelegd dat het seksueel overdraagbare alcoholisme wild om zich heen grijpt in bepaalde kringen. hoe dan ook de uitslag moet nog worden bepaald.  iedereen zal begrijpen dat joop deze week niet in de prijzen valt –  sterke thematiek dat wel maar de vorm waarin het allemaal gegoten is daar hebben we zo onze bedenkingen bij. jammer joop volgende week beter bij bregje.

verweer tegen onterechte kritiek.

het is mijn gewoonte pas te reageren op recensies zondag na 11:00 uur, zodat de criticus de tijd heeft om mijn verweer tot zich te nemen.

allereerst mijn gedicht drang.

zoals u allen inmiddels weet dat mijn sonnetten niet alleen in nederland wijd worden verbreid, zowel via media als via internet en in mindere mate van mond tot mond, wordt mijn werk ook gelezen in siberië als wel in australië bij de aboriginals.

speciaal voor de laatstgenoemde volkeren schreef ik het sonnet ‘drang’ en wel om de volgende reden.

al eeuwenlang worden bij de aboriginals als ook bij de siberische nomaden grote hoeveelheden hardgekookte eieren gegeten, zeg maar gevreten, zodat op den duur de volkeren hoe langer hoe meer moeite hebben om fatsoenlijk te kunnen schijten.

obstipatie is de verschrikkelijke ziekte waaraan inmiddels 90% van de siberische nomaden en de aboriginals lijdt.

als hart onder hun riem schreef ik het sonnet om ze te laten zien dat ook de beschaafde mensen in nederland wel eens moeite hebben met bouten.

 

het sonnet ‘drank’ werd mij door god geschonken om geheel andere reden.

het is alom bekend dat, vooral in nederland en belgië webmasters en critici zich onbetamelijk te goed doen aan sterke drank die zij voor, tijdens en na hun werk tot zich nemen.

ook verpleegsters, die belast zijn met het verzorgen van patiënten die lijden onder de ziekte van guigelton, de z.g. guigeltonnen, ook wel zuipvaten genoemd, worden besmet met deze ziekte.

sinds de verpleegsters bij de ziekte worden betrokken is bij de doktoren de kwaal bekend als soa (seksueel overdraagbaar alcoholisme).

onlangs is bij een groot onderzoek van de medici van de vrije universiteit gebleken dat vooral de drank grand marnier de grootste boosdoener is.

aangezien mijn drankbehoefte zich beperkt tot twee glaasjes rode wijn per dag, zegt mijn sonnet, dat de voldoening na het moeizaan ontkurken van een flesje wijn, mijlenver opweegt tegen het nonchalant losdraaien van de plastic dop van een fles grand marnier.

wie wint de enige echte virtuele HOERA HET IS EEN…… trofee op pomgedichten?

ja wat is het nou geworden? en waar bent u zo blij mee? we lezen het hier heel erg graag. bregje zonderland is vanaf volgende week onze vaste juryvoorzitster (om de week) – wij van hier roepen dan ook hoera het is een bregje – maar wat of wie vervult u van blijdschap? er zal toch nog wel iets zijn of iemand die blij maakt? 

u kent de regels: de gedichten niet te lang tenzij noodzaak – (of als u er een einde aan wil maken.) 20 regels is wel genoeg blijdschap. de andere regels als vanouds: u kunt uw gedicht als reactie plaatsen – onder ‘leave a comment’ – (even registreren, dan inloggen en dan uw reactie) – of stuur in onder ‘contact’. (zie rechtsboven) – ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaren verzekerd natuurlijk. deadline zondagochtend 1100 uur.

.

het is het droeve lot van joop komen – het onbegrepen zijn. schrijft ie een sonnet krijgt ie haatmails. die kinderen schrikken zich rot natuurlijk – het ‘mama ik moet plassen’ op de bekende dreinende toon  is nu eenmaal in vele propere hollandse gezinnen een gevleugeld gezegde – ook in het oosten van het land – zijn de kinderen eindelijk zindelijk zit er een wildvreemde man op leeftijd op het schijthuis en die neemt ook nog gewoon 14 regels de tijd terwijl de kinderen het in het halletje in hun broek doen.  

ja zo maak je nooit vrienden joop –  het toilet leent zich niet voor poëzie – moeders kan de wasmachine weer laten draaien – huilende kinderen versmeren het goed onderhouden halletje – er vallen klappen – zo heb ik je niet opgevoed krijst moeders – alleen ouwe mannen laten alles lopen –overstuur  natuurlijk en een stank van jewelste in het – tot voor kort – zo keurig onderhouden huis.

waarom joop moet jij nou uitgerekend op het toilet een sonnet schrijven en dan ook nog de boel herschrijven zoals we kunnen vaststellen. wist je niet dat vaders aan de drank was. moest dat de familie ook nog eens lekker ingewreven?  je ontwricht hele gezinnen met je sonnetten joop. we wisten natuurlijk wel dat jij niet een maatschappelijk werker in je had maar een provocateur als deze hier hadden we echt niet achter je gezocht.  pomgedichten staat wijd en zijd bekend als een vredesite –

.

.

een platenkamp, een kick, een winklaar, een droog, een gevallen engel als hagar peeters, een roop, al die schatjes  getuigen dag na dag over de innemende wijze waarop hier op de pom de stoelgang beschreven wordt – de vrede dienende. die vaardigheid missen we hier joop bij jou in deze verder prachtige sonnetten. bregje zou glimmen maar ja die mag volgende week weer. ik ben deze week aan de beurt en wil het kort houden. jou kort houden. trek je wel nog even door? want dat missen we een beetje aan het einde in het gedicht ‘drang’.  de boel blijft daar liggen. dat kan niet de bedoeling zijn. toch?

.

.

Omdat het overvol is de stad een pakhuis
opeengepakte meute op de vierkante meter
neem ik de vlucht naar een schiereiland

over de hoofden lopen kan ook hier
het aanlokkelijke van schuimkoppen
het rondborstige van aanrollende golven

weg uit de gekte naar een ondiepe duinpan
waar de kunst van stilleven heerst

onder het geschreeuw van meeuwen
meereizend theater op het podium van zee

.

ik denk dat het gedicht heel goed kan zonder die wat  gekunsteld aandoende derde strofe. sterker nog in de afgedrukte vier strofen is heel wat eilandleven samengevat. met deze regels van frans hoeven we niet meer met de boot naar texel, terschelling of andere nog verder gelegen oorden. het lezen een reis. terken in optima forma in de tweede strofe – en voor uw rust de strofen drie en vier. de vogeltjes op de koop toe. in deze terken huist de stad, de natuur, frans terken zelf en de kunstenaar die in enkele regels u op een wereldreis meeneemt, mooier dan u deze ooit zelf zult regelen.

.

het ritme een plaatsje gegeven in de wereld van de filosofie van rik van boeckel. en in de biologie mogen we concluderen. want wat niet meer klopt leeft ook niet meer. zo tikt de tijd door in de werken van rik, zo tikt de tijd in de taal, zo tikt de tijd in de taal van ons allemaal, uniform en door de eeuwen heen in ons hart. rik kijkt niet op een paar jaar.

 

.

Maja Colijn

een fijne dialoog als in een jongensboek – een welkome bijdrage op de zondagochtend. kan nog spannend worden als ze nog even doortellen. laat joop het maar niet lezen van die sonnetten. ik zou zo iets niet durven schrijven. voor je het weet heb je joop in je nek. ik zeg altijd ik waardeer elk ingezonden werk. van dialoog tot sonnet.  dank je wel ook maja. fijne zondag ver nog.  niet teveel regels. niet teveel om joop te citeren bouten. niet teveel drank. teveel is nooit goed. liefs ook.