sluiten we maar meteen ook de wedstrijd af onder dankzegging aan de dichters die instuurden – dank ook aan rob mientjes die het thema aanreikte deze week en aan Catharina Mastenbroek voor de inspiratie – – een bijzondere zondagochtend deze week waar de verbinding tussen de poëzie en de kunstwerken iets van meerwaarde aan de wedstrijd geeft. qua wedstrijdthema – welk gedicht ademt leven – kom ik toch uit bij frans en anke – heerlijke verrukking in woorden weergegeven – goud en van harte! anke dient het goud te delen met de fotograaf die haar en paul lokkerbol voor de eeuwigheid heeft vastgelegd.
Matisse
een schuifelende menigte
blauwbekkend
voor de toegang tot het Zuiden
Museum Modern Art
Retrospectief Matisse
gereserveerd op afstand
elke open deur
– vruchten, vogels, vissen
het licht, de zon, de zee –
wordt hier gedicht
dansend hand in hand
alleen in verf gekleed
de rode vrouwen
geknipt door hem
en ook voor hem
de blauwe naakten
badend in azuur
en overal de bloemen
hij heeft het Zuiden
in mijn hart geplant
anke labrie
‘hier wordt gedicht..’ – zo mogen we het graag lezen – hier wordt ook de schilderkunst in termen van de dichtkunst geëtaleerd. ik houd van dit soort beschrijvende eenvoud. hoe het zuiden in je hart geplant?: zo! zo als anke schrijft óók.
de foto trouwens ook een bijna poëtisch schilderij: getiteld de neus van paul? goud voor de fotograaf in ieder geval!
Het leven ademen, bij deze prent van Harrie Gerritz schreef ik:
Dit huis
Waar de muren oren hebben
nooit doof voor wat er leeft en
tekens van onderling samenzijn
terugkaatsen in hartekreten
ze helpen ons de seizoenen door
waait er een frisse voorjaarswind
dan rinkelen nog de ramen
de deur haalt ons van het slot
zomerse buien brengen verfrissing
drijven in kleurrijke wolken weg
en ontbloten het hoge blauw
waarin wij een buiten ontdekken
neus in de wind gaan wij
speurend voort in de late herfst
tot alles onbezwaard van ons afvalt
in de wacht voor een zachte winter
waarin we rust en elkaar vinden
het leven in warmte gevierd
© FT 06.04.2024
PS in de foto enige weerspiegeling, hoop dat dit toch overkomt.
Weekendgroet weer!
Frans
frans beschrijft niet maar geeft ons zijn inspiratie bij het getoonde kunstwerk. op zich een meer dichterlijke benadering van het onderwerp. maar zo levenslustig hier beschreven in blijmakende jaargetijde kleuren en geuren. heerlijk om te lezen op een druilerige zondagochtend.
op jezelf
alsof we samen even schuilden
op een plaats waar niemand komt
waar niemand meer een naam heeft
waar alles stil ligt, alles lege tuin is
met lege bomen, met lege bladeren
lege bloemen
en dan is er het loskomen van de grond
alleen is de weg zo lang die je van binnen uit holt
pom wolff
wie wint de enige echte virtuele – bij welk kunstwerk ademt u leven – trofee? rob mientjes zorgt voor het thema deze week – graag uw poëtische adoratie voor een kunstwerk – in de wedstrijd die geen wedstrijd is – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 8 uur. stuur in op het u bekende gmail. com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
- Pom Wolff -(gemengde techniek) van Catharina Mastenbroek
- Rob Mientjes – Duizend woorden aan draadjes van Laure Prouvost
- Kirsten Zwijnenburg– de schedels van Raoul
- Frans Terken – de prent van Harrie Gerritz
- Anke Labrie – bij Matisse
- Cartouche – in Eersel
- Rik van Boeckel – bij ons allemaal
Geheel onverwacht een prachtige expositie gezien van een tot op heden voor mij totaal onbekende kunstenaar Laure Prouvost in mijn favoriete Museum de Pont.
https://depont.nl/tentoonstelling/laure-prouvost-24-februari-2024-18-augustus-2024
Ben niet zo snel onder de indruk maar nu wel.
In the mist of it all, above front tears.
Ga dat zien. Zeer talige en inspirerende expo.
Heb een klein gedicht gewijd aan mijn kleine euforie.
Zwevend schrift
Buikt mij uit
Bloemen door navelstreng
Oren aan emotie
Duizend woorden aan draadjes
Zuigen mij naar binnen
Plat en Plato, Tinguelytaal
Glazen vogels breken
Familie roert
Hersenen koken
Vurig het werelds gestook
Tijd voor puinruim
Kleuren gonzen
Dichten als vanouds
Bij zinnen
Dood- en doorgelukkig
—
Een paar beelden die beklijven.
Bijzondere peepshow in rieten mand en bijzondere Tinguelytaal.
Groet, Rob Mientjes
al is tilburg wel wat uit de buurt we nemen het advies van Rob ter harte. leuk ook die in taal uiteen spattende geraaktheid voor de kunstwerken van de kunstenaar. zo beschreven zie ik altijd ook de werken van een jeanine hoedemakers voor me – alsof rob bij haar in de leer is. in ieder geval rob dank je wel voor het aangereikte thema deze week. een gouden gedachte.
het leven
dat grote misverstand
het haalt nooit de deadline
het mist steeds de headline
en dus
je leest het niet in de krant
maar het grote wezen
dat diepe gevoel
is wel tastbaar
in de schedels van Raoul
Kirsten Zwijnenburg
ja daar leg je dan – zeggen ze hier in de jordaan. ons aller lot door de schilder en door kirsten gevangen in de gegeven kunstwerken – het leven een misverstand is op zich een statement. zo gezegd en beschreven is het wel van de poëzie. poëzie is soms alleen maar een vaag zweven om een waargenomen werkelijkheid heen – zonder doel of reden, zonder begin of eind, zonder logica of AI.
Kempen
bij gemeentehuis Eersel 2013
Eigen wijs
Zie die hand, hoe open en ontvankelijk
verstild de blik – de ene zich heffen
zich strekken, de andere heel perfect
gebogen ‘t been en tenen die almaar
hoger willen, onbevangen voorwaarts
dansend de ruimte tegemoet.
ongezekerd, glas, steen en wolken
tot korrel-, druppelvorm ontleden
in schakering van een vogelkleed
met verve zich bedrinken aan
het strijken , het ver- schijnen
en het wassen van het licht.
in voortgaand onbevangen honger
naar lafenis, hoe ‘t zingt zo zacht
bewogen bron van troost elke dag
een woord, een vleugelslag
voor het wonder – oog
van deze Kempenvogel
dit bijzonder
zonnewindekind
060424 / Cartouche
nu wel met de foto -de foto lukte even niet in de door Cartouche toegevoegde virtuele zending. nu moeten we het doen met de woorden. het is een zelfde soort nauwgezette beschrijving als bij Anke. maar hier spat toch iets anders van het scherm. de adoratie van Cartouche voor vorm en inhoud van het kunstwerk waar de dichter compleet van uit zijn bol gaat. in zoverre toont de foto hier precies onze cartouche met hart en ziel gevangen in beeld – de adoratie tot aan zijn lippen. overmand door kunst.
Hier mijn bijdrage gebaseerd op de kunstwerken die ik op jouw site gezien heb.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel
Eeuwige dimensies
Tijd rust uit van de vele dimensies
ze zingen rond in de ruimte
stijgen uit boven de oppervlakte
stellen zichzelf tentoon
zoekend naar exploitatie
schedels rusten uit in de eeuwigheid
onder blauwe wolken van de realiteit
rond het labyrint van leven en dood
stijgen nimmer uit boven bomen
liggen tentoongesteld in stilte.
Rik van Boeckel
6 april 2024
leuke dimensie aan de zondagochtend toegevoegd – een bijna totaal overzicht – een samenvatting – in termen van het algemeen een de kunstwerken overstijgend gedicht. dank je rik.
