Dit lied is op basis van een gedicht van mij ergens in 1999 geschreven door Francie Steverink. Onder begeleiding van haar accordeon heb ik het een paar maal gezongen in de Badcuyp indertijd. Een keer buiten op het terras, tot die marktvrouw die corsetten verkocht heftig protesteerde tegen mijn zangkunsten. Ik was de tekst en de opname van het lied kwijt, maar wonder boven wonder vond Andries Minnaard met wie ik het ook wel eens gezongen had, het laatst toch in zijn archief en kon ik de tekst reconstrueren. In de bijlage. Voor pomgedichten, groet, Merik
Het lied van de oude hoer
Al zeer jong, zo pril en onervaren zag je hem in het horeca-bedrijf. Het lekker dier, nog in zijn kinderjaren, vergokte daar zijn stralend jongenslijf, had geen zorgen in die goede dagen, dacht niet aan zijn welverdiende straf. Jongenlief, ik kan het niet verdragen; wordt de goot je koud en ondiep graf ?
Hij vergat zijn studie voor een streling. Kroeglawaai verstomde zijn muziek. Met de jaren kwam ook de verveling; lach werd grijns, het vlees een dof tuniek. Nu zit als de dood achter de ramen, een zwart gat dat zich aan een ander gaf. Jongenlief, je mag me niet beschamen, wordt de goot je koud en ondiep graf ?
Een leverkwaal; de smaad van lege flessen, de mond gestift, de nagels rood gelakt, zijn slappe koopwaar, dure levenslessen, billen in een gouden vod verpakt, werd bezit van grofgebekte kerels aan wie hij zo dikwijls aanstoot gaf. Jongenlief, ik kan het niet verteren, wordt de goot, je koud en ondiep graf?
In de kille schemerende dagen, elke donkere, doorwaakte nacht, hoor je hem dan hartverscheurend klagen, als hij weer door mannen wordt verkracht. Hoe de pijn in het diepste ligt bevroren, vals venijn voelt aan als rauw geblaf Jongenlief; ik moet er niet aan denken, wordt de goot, je koud en ondiep graf ?
Zie ik soms een bedelende zwerver. O, dan krimpt mijn hart van pijn, vraag me af of dat jouw lot zal worden, als ik er eenmaal niet meer zal zijn. Ik dacht aan jou, toen ik zo’n arme stumper bevend laatst mijn povere aalmoes gaf. Jongenlief ik zal immer aan je denken, in de goot, je koud en ondiep graf.
Francie Steverink- van der Hurk, Merik van der Torren, 1999, april 2021
Share This:
Gepubliceerd door Pom Wolff
Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman.
In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes.
Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'.
Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.)
'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.
Bekijk meer berichten
