KARL MARX VON SOLO: een beschouwing – 010 én de staat van de staat – “… vanaf vandaag zult u mij haten. Omdat dat wenselijk is…”


Afgelopen zaterdagochtend na de rellen in Rotterdam Centrum, fietste ik over de Coolsingel op zoek naar aanwijzingen en sporen van een wilde nacht. De eerste trotse conclusie was, dat de Roteb haar werk uitstekend gedaan had. Om een uur of tien was er geen spoor meer te bekennen van een roerige nacht. Ik maakte nog een rondje om te kijken of er winkelruiten gesneuveld waren. Dat viel me erg mee. Exact één kon ik er tellen. De slotsom was simpel. Er was goed georganiseerd slag geleverd met de politie. Beter had ik het niet kunnen regisseren.
 
Zonder nog maar een nieuwsbericht gelezen te hebben, kon ik al weer voorspellen hoe het er op de Staatsomroep uit zou zien. Die ene in brand bestoken politie auto vanuit honderd camerahoeken. En misschien nog een vage foto van een afgebrand fietsenrek met wat strooiscooters. Er zou een verband gelegd worden met wappies. Alle hoogwaardigheidsbekleders zouden weer een scala ten toon spreiden van orde en tucht tot huilie huilie. De geïnterviewde man in de straat zou schande spreken dat zoiets kan gebeuren. En er zou natuurlijk keihard gehandhaafd worden. Ik werd er meteen al ziek van wat er allemaal aan berichtgeving voorbij zou komen, dus ik besloot maar niet te kijken. Ook had ik geen zin in een ieder die deze ‘tragedie’ weer als kans ter meerdere eer en glorie voor de eigen zaak zou aangrijpen, zoals dat meestal gebeurt.
 
Ik weet zeker, dat de jongens die daar hebben lopen rellen vechtersbazen zijn. Harde kern voetbalsupporters. Misschien nog wat doorgesnoven havenarbeiders, die ergens een kilo van de vrachtwagen hebben zien vallen. Maar dat ze een vooropgezet plan hadden lijkt me duidelijk. Heb ik hier sympathie voor? Nee en ja. Nee, het is niet het volk, dat ik graag een podium gun anders dan een stuk weiland bij Beverwijk. Ze zijn onberekenbaar en gevaarlijk. Maar ja, als je dan toch los gaat, doe het tegen een partij, die er ook graag aan meedoet. Dat bewijzen ze tenminste keer op keer zoals onlangs tijdens het woonprotest in Rotterdam.
 
Maar eigenlijk is hier iets heel anders aan de hand, als je het op meta niveau bekijkt. Het is niks nieuws, maar het gebrek aan respect voor gezag is grotendeels debet aan deze situatie. En dat is natuurlijk helemaal niet op te lossen, door alle hooligans te arresteren. Dat is symboolpolitiek. Respect verdien je namelijk, dat kun je niet afdwingen. En de politiek heeft zijn respect jaren geleden al verkocht aan het grootkapitaal. Respect werd niet meer nodig geacht, net als integriteit en vertrouwen. Politiek werd een spel van de cijfers (of data zoals ze het tegenwoordig noemen), waar principes en idealen er niet meer toe deden, maar enkel en voorop geld en eigenbelang.
 
Het uitvoerend apparaat staat direct in contact met de buitenwereld. Het is dus logisch, dat als je als burger de politiek niet kan bereiken en je keer op keer besodemieterd wordt, je ook geen respect meer hebt voor het uitvoerend orgaan. Dan is er nog de ont-persoonlijking van die uitvoerende organisaties. Als ik een politie cordon zie, dan zijn dat voor mij allemaal robots, die er enkel op uit zijn mij namens een verwerpelijke politicus dwars te zitten. Als politie agent, mag je namelijk helemaal geen andere mening hebben, dan de minister van ‘Veiligheid’. Dan de Sicherheitsdienst. Je wordt geacht een instrument te zijn. Hoe raar is het dan, dat je de kop van jut wordt. Ik snap dat wel.
 
Politici vechten zelf ook nooit in oorlogen, daar hebben ze de gewone man voor. De vervangbare. Aan de andere kant staat net zo’n politicus, die ook zo’n arme sukkelaar het veld op stuurt. Achter de schermen is het wellicht een Baudet, die rechtse voetbalhooligans opjut de staat te ondermijnen. Daar tegenover staat een Rutte, die alles aan elkaar liegt om zijn absurde, kapitalistische, totalitaire staat vorm te geven. Zo vecht dat met elkaar, over de rug van de brave volgers. En niemand die nog naar boven schreeuwt of trapt in eender welke organisatie. Alles is politiek geworden. En wij blijven correct.
 
En het mooie van de rellen van vrijdag, is dat het aantoont, dat de hele gezondheidscrisis slechts een achtergrond is, voor een groter probleem, waar we al twintig jaar als voor een olifant in de kamer voor wegkijken. Het gaat al lang niet meer over ziekenhuisbedden of vleermuizen, dat gaat voorbij. Het kwam gewoon niet slecht uit. Nee, het gaat over totalitair bedrog en absolute macht. En het gebrek aan enig vertrouwen nog in gezag. We hebben eigenlijk nog maar twee mogelijkheden. Revolutie, of onderwerping aan de nieuwe moraal van braaf burgerschap. Geen maatschappij die je samen maakt, maar één die je via de consumptie kanalen van het neo-kapitalisme wordt opgedrongen. ‘Total Kapitalismus’. En ik weet al wat u gaat kiezen. Gelukkig kunt u zich zonder protest bij de brave menigte scharen. Er is geen alternatief. Er is nooit een alternatief geweest.
 
En vanaf vandaag zult u mij haten. Omdat dat wenselijk is.


Von Solo
www.vonsolo.nl

Share This:

Gepubliceerd door Pom Wolff

Hoi, welkom op mijn site pomgedichten. De site is in langzame opbouw net als de dichter. Ik ben geboren in Amsterdam, ik leef daar en wil daar ook wel doodgaan. Ik studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam, Rechten aan de Vrije Universiteit en werk als juridisch adviseur in de hoofdstad. Jan Arends is mijn favoriete dichter dan Kopland dan Menno Wigman. Paul van Ostaijen mijn dandyman. In slammersland geniet ik van Roop, Karlijn Groet, Peter M van der Linden - ACG natuurlijk, Ditmar Bakker, Jürgen Smit en Daan Doesborgh. En wat moet ik zeggen nog van Robin Block ( “hee ouwe wolf”) de wildemannen, lucky fonz III - Sander Koolwijk of Tom Zinger: "er is hier zeker 80 centimeter plant waar jij geen weet van hebt...." - mijn windroosmaatjes. Mijn optredens bezorgden mij eretitels: landelijk slamfinalist 2003, 2004, 2005 en brons in Tivoli in 2006, 2007 en 2010, 2011, 2012 en ook weer in 2013. - Dichter van het jaar in Delft 2005, voorts slamjaarwinnaar 2005 van de poëzieslag in Festina Len-te te Amsterdam, winnaar van Slamersfoort 2006. Jaarfinale Zeist 2007 en de BRUNA poézieprijs 2007 in mijn zak. Ik ben de hoogste nieuwe binnenkomer op de jaar-lijkse top-200 lijst van bekendste dichters Rottend Staal – Epibreren 2005. In 2008 kreeg Pom Wolff De Gouden Slamburger uitgereikt vanuit de Universiteit Utrecht – afdeling letteren en won hij het 2e Drentse open dichtfestival. op 19 april 2009 verscheen de bundel 'die ziekte van guigelton' - winnaar jaarfinale slamersfoort 2009. in 2010 won hij de dicht-slam-rap van boxtel en de dobbelslam van entiteit blauw te utrecht. in 2012 de grote prijs van Grimbergen én DE REBELPRIJS voor de poëzie van de REBELLENKLUP. Tot zover enig geronk. In 2014 presenteerde uitgeverij Douane op 22/11 in Café Eijlders de pracht bundel: 'een vrouw schrijft een jongen'. Sven Ariaans schreef in zijn juryjrapport Festina Lente Amsterdam: “Het is iemand die je zenuwen blootlegt om vervolgens op vaderlijke toon te zeggen dat die pijn jouw pijn moet zijn en dat er geen zalf bestaat. Elke cognitieve dissonantie die je voor jezelf op prettig hypocriete wijze had opgeheven, wordt je ingewreven, of zoals medejurylid Simon Vinkenoog het kernachtig zei: "hij verschaft illusieloos inzicht in de werkelijkheid". Ik voel me in deze omschrijving wel thuis.) 'je bent erg mens' van pom wolff verscheen in de befaamde Windroosserie in september 2005 en was in een mum van tijd uitverkocht. Nieuw werk - 'toen je stilte stuurde' verscheen op 18 november 2006 wederom bij Uitgeverij Holland te Haarlem. ook deze bundel was meteen uitverkocht. erik jan Harmens interviewde pom wolff over deze bundel in de avonden van villa VPRO.

Laat een reactie achter