Onverschillig Balancerende spreeuwen in hun vlucht het roekeloze verwijt aan een huidige november. Er wordt van alles beloofd – dat het gras groener wordt – aan gene zijde. Maar nu de dood voor ogen, Op het scherpst van de snede. In het natte land nooit iets van vrede – de boer hij ploegde voort. Een vreemdeling is verdwaald zeker. Een zeer lieflijk landschap, maar wat dan nog – Er valt weinig te lachen – kijk hoe eenzaam wij geworden zijn – in rang te sluiten nu je niet meer luistert, nu je in weer en wind sluimert, verdoold en schichtig je ongewisse toekomst in – Elbert Gonggrijp goud voor Elbert Gonggrijp deze week. dank aan de dichters die instuurden. op zeer eigen wijze en in heel eigen woorden verwoordt dichter gonggrijp de beschreven opdracht – hoe maak je van proza poëzie – nou dat is elbert goed gelukt. de opdracht luidde: dichters voelen haarfijn tijden van verbinding / ontbinding aan – tijden van teloorgang tijden van solidariteit – de wereld lijkt aan tijd gebonden – zolang er dichters zijn zal er geschreven worden over goede tijden of over slechte tijden. elbert beschrijft de teloorgang in elementen van natuurfenomenen. eigenlijk schrijft elbert zoals willink schilderde. ik doel op het schilderij Jobstijding (1932) – het naderend onheil – van Carel Willink.
De yogamoeder, weet eenelk, zorgt goed voor geest en rikketik, verlustigt zich aan havermelk en vindt men niet in Medemblik. Zij houdt van woke, yohimbethee en stemmen op de VVD. ***[D.B.] zilver voor het zeer geestige gedicht van Ditmar Bakker deze week – toevallig ken ik medemblik haha – ik heb 7 jaren aan de rand van medemblik aan het ijselmeer gewoond – het land van opperdoezers, vette klei, de bootjes in de zomer, de vreselijk snijdende koude in de winter – ja daar in het westfriese wordt geen havermelk gedronken – daar lopen boeren nog vrij rond. hooguit vraagt import om havermelk – ‘van wie is dat er een? die is niet van hier!’ Ditmar beschrijft de groenlinks elite van de grachtengordel hier in 020. zaterdags havermelk snuiven op de noordermarkt. heeft ze toch stiekum vvd gestemd? een heerlijk gedichtje.
Rob Mientjes – Woorden vuil / Sprakeloos…
Rik van Boeckel – Van verbinding naar vrede…
Elbert Gonggrijp – kijk hoe eenzaam wij geworden zijn…
Cartouche – vanwege een en ander niet helemaal haaks…
Ditmar Bakker verlustigt zich aan havermelk
Frans Terken – altijd nog hoop
Anke Labrie – net kind genoeg gebleven
wie wint de enige echte virtuele – en wat wilt u nog over de wereld kwijt – trofee op pomgedichten punt nl?
dichters voelen haarfijn tijden van verbinding / ontbinding aan – tijden van teloorgang tijden van solidariteit – de wereld lijkt aan tijd gebonden – zolang er dichters zijn zal er geschreven worden over goede tijden of over slechte tijden – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
foto: Ben Kleyn brief aan de hemel beste gerard, lieve jongen zoals jij de dingen in de wereld beschrijven kon deftig en altijd god bij de hand als jouw Steun & Toeverlaat en zijn moeder voor de broodnodige genade jij die altijd op weg was naar onmogelijke dorpen in oostgroningen en friesland of waar die jongens van jou ook woonden jij die in het land der belgen voor alle nederlanders schreef maar vooral voor vrouwen lieve gerard, beste jongen in dit land moeten we straks met die oude ‘peroxideproleet’ aan het hoofd zoals een dichter uit groningen hem ooit omschreef sinterklaas vieren geven we hem dat prachtboek van jou kado De taal der liefde waarin jij schreef over al “die prachtvolken” die “met een zak vol spiegeltjes en kralen op de tjoeki tjoeki stoomboot” naar het “Takki Takki Oerwoud” verscheept moesten worden kan ie op de albert cuyp markt alvast kralen en spiegeltjes kopen zeg maar Voor De Verbinding gerard Allemaal Naar God pom wolff
Goedemorgen Pom, De wereld steeds kleiner, het schrijven groots. En toch verdwalen? Wereldwijds de doolhof. Wereldwijds Dolende ridders Draven door Grenzeloos Don voorop Vanuit Quichot Richting Molenklap Verkiezingstrijd Links en rechts Poppendans Horlepiepen Temmen leeuwen Plukken druiven Ongezond klimaat Jaagt zee op hol Bomen vallen om Wereldwijds Drupt inkt uit pen Bloedrood Tekst ingekort Woorden vuil Sprakeloos Rob Mientjes toch wel aardige impressies in korte vorm gegoten – peter le nobel zou van eenhapscrackers spreken. snoepjes die te denken geven. van oud en nieuw, van natuur en politiek, van de dichter tot ons en aan het einde sprakeloos. leuk gedaan. het is echt niet makkelijk om de wereldellende in poëzie te gieten. rob heeft een leuke vorm gevonden en benut.
Van verbinding naar vrede De tijd rust in verbinding zelfs voor wie is heengegaan het universum is voor een ieder gewenst het land lijkt op het solidaire verhaal harde werkers schrijven zinnen in een lied vol zinnige compassie zij spreken de gelijknamige taal de wereld laat hen overal toe zij zingen over bar en boos gelijk het geluk van de ontheemde een zekere zin vertelt de tijd vreedzaam te ontwapenen stil te staan bij droevenis van de dood tijd rust nooit in ontbinding van verbinding naar vrede wordt de mensheid tevreden. Rik van Boeckel 25 november 2023 ergens tussen wens en droom de woorden van rik – de wereld ellende al omvattende woorden van rik mogen we wel tellen – de passage over de harde werekrs – dichters bevalt mij nog het meest: zij zingen over bar en boos gelijk het geluk van de ontheemde
Soortelijk gewicht vandaag is het tijd voor een dag opname vanwege een en ander niet helemaal haaks ontschroeven geboden want windingen waren na jaren onredelijk in de war geraakt de kop tolde, helde vervaarlijk naar rechts zodat het midden het niet meer bij kon benen welgeteld dreigde onhoorbaar doldraaien aan de wandel raken, een zich repeterende breuk fracturen behoeven kraakbeen om naar elkaar te groeien niet in schroeven verankerd hangen in pijlers van pijn rijgcorsetten – zo vastbesloten als jij en ik nu niet anders vermogen dan zwichten voor de snee waarna een bandage het verdonkerde bloed met zachte mond in zich op zal nemen zijn kloppen, door hechting overbrugd kan winnen aan gewicht zoveel – in een hand en polsgewricht 25-11-2023 / Cartouche ik kan met deze beschrijving van een op hol geslagen mechaniek niet zo veel. sorry beste cartouche. de woorden doen me denken aan een verwoestende machine – een soort vuilniswagen waarin de vuilnisman het straatvuil vermaalt – hier lijken mensen in de machine geworpen. in ieder geval wordt er van alles en nog wat uit elkaar geschroefd tot bloedens toe zoveel is zeker. het zal allemaal wel overdrachtelijk bedoeld zijn – maar de woorden hebben mij niet bereikt – het zal de witte wijn wel zijn.
In tijden van zorg Met een zwachtel uiteengevallen ledematen omwikkelen en een rekverband het werk laten doen daar zijn verplegers en verpleegsters voor nodig die hoofdschuddend zoeken naar hoe te hechten en waar het begin te maken misschien helpt een dokter erbij een die nooit om woorden verlegen zit zolang niet het hoofd van de romp gescheiden zegt hij is er altijd nog hoop © FT 26.11.2023 de dichter vraagt – waar een begin te maken? in tijden van zorg – uiteindelijk gaat alles over – uiteindelijk gaat alles voorbij – hoop op een nieuw begin hoe ver een nieuw begin ook nog uit het zicht is.
ineens belandde je op deze wereld zonder ook maar te weten waar een vrije keuze heb je nooit gehad de longen uit je lijf geschreeuwd voor je in zoete kleertjes werd gehesen en snel een fopspeen hebt gekregen al gauw ben je op weg gegaan het sprookjesboek onder je arm de goede afloop die verzon je zelf nu veel ellende van het scherm spat ben je nog net kind genoeg gebleven om vaak je eigen wereld in te kleuren anke labrie (26-11-2023) hoe de wereld de wereld van kinderen kan overkomen. in zekere zin een boze buitenwereld blijft als kinderen binnen spelen. gelukkig maar.