‘de kunst, het leven, de kunst van het leven’ aan de orde van deze dag vol met verkiezingen – gaan we over links of gaan we over rechts dat is de grote vraag – omtzigt wil links en reli – boerentrien wil rechts en pvv – ik voorspel dat nederland een tijdje aan de onderbuik gaat. hoe dan ook – pomgedichten als altijd voor de verjaagden uit de wanhoop – onze subsidie hoeft niet afgeschaft want we hebben geen subsidie – en met Campert roepen wij van hier ook: Poëzie is een daad van bevestiging. Ik bevestig dat ik leef, dat ik niet alleen leef. zo zal het zijn op de pom – dank aan de dichters die deze week weer inzonden en bevestigden. in het werk van Anke Labrie wordt bevestigd dat er niet alleen en niet alleen voor zichzelf wordt geleefd – een licht tafereel voor op de zondag levert anke het goud van de dag – een zonnetje in de ochtend – van harte gefeliciteerd! de andere commentaren onder de gedichten.
haar pa gaat graag vissen maar vangt nooit een vis daar gaat het hem niet om het gaat hem om de rust er is trouwens bij hen thuis toch niemand die vis lust haar ma houdt van tuinieren plantte zelfs een appelboom maar hoe ze ‘m ook vertroetelt ze verdommen het gewoon en als een appel al verschijnt vreten de vogels hem half op zijzelf houdt niet van vissen nog minder van tuinieren zij zit wel graag aan het water in de schaduw van een boom een glas wijn onder handbereik een dichter op haar schoot anke labrie 18-11-2023 een lieflijk tafereel door schilder labrie hier in woorden getekend – we zien een deel van het schilderij – de appelboom – om de boom heen voltrekt zich het leven – een ieder op eigen wijze bezig. en dichters kennen geen aarzelingen lezen we in de laatste regel van het volledige tafereel na de laatste pennenstreek.
Frans Terken – om daaronder te liggen en te kijken
Etwin Grootscholten – aan de Nieuwe Waterweg
Cartouche – Zie hem daar in het gras zo groen
Rik van Boeckel – in groene bladeren
Anke Labrie – in de schaduw
wie wint de enige echte virtuele – vrij naar een doek van charley toorop – de natuur is mooi maar je moet er wel een wijntje bij drinken -trofee op pomgedichten punt nl? een werk geschilderd in mijn geboortejaar nog altijd even fris als inspirerend de appels, de boom, de kunst, het leven, de kunst van het leven, dichters aller landen gaat uw kostelijke gang. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
de nacht bracht helder engelen flessen wijn leeg en leegte aan het licht de ochtend doorgelopen ogen op straat een fiets een mooie jongen het ochtendblad en terug weer naar de aardappelen naar iets grondigs ergens zal er toch wel liefde zijn of groeien wellicht pom wolff
Mooi, het werk van Charley Toorop! Waar een boom je al niet brengt, hier een bijdrage. Proost ook, goed weekend! Frans Geest uit de fles Zoals de een een boom schildert schildert een ander een sterrenhemel om daaronder te liggen en te kijken boven je bladerdak en sterrenpracht daarin de kunst van het zien oefenen zo te leren beleven en verbeelden één te worden met de boom je wortels in de grond voelen en met lange vingers reiken naar de sterren het water uit de hemel drinken en ruggelings je dromen vangen dat er levenssappen in je neerdalen hoe ze een keur aan flessen schenken de glazen altijd meer dan halfvol © FT 18.11.2023 ‘de kunst, het leven, de kunst van het leven’ aan de orde van deze dag vol met verkiezingen – gaan we over links of gaan we over rechts dat is de grote vraag – omtzigt wil links en reli – boerentrien wil rechts en pvv – ik voorspel dat nederland een tijdje aan de onderbuik gaat. hoe dan ook – pomgedichten als altijd voor de verjaagden uit de wanhoop – onze subsidie hoeft niet afgeschaft want we hebben geen subsidie – en met Campert roepen wij van hier ook: Poëzie is een daad van bevestiging. Ik bevestig dat ik leef, dat ik niet alleen leef. zo zal het zijn op de pom – dank aan de dichters die deze week weer inzonden en bevestigden. het gedicht van Frans is me net drie regels te lang – ik vind: het water uit de hemel drinken en ruggelings je dromen vangen een prachtig einde van een prachtig gedicht. een dromerige en bijna campertiaanse invulling en uitwerking van camperts woorden hierboven – een daad van bevestiging niet alleen te leven – en dat dan onder die prachtboom van toorop in de woorden van dichter terken.
Ergens aan de Nieuwe Waterweg en dan zit je zomaar te huilen ineens op een buitensekslokatie voor homo’s Etwin Grootscholten de grens tussen poëzie en een mededeling van feitelijke aard wil nog wel eens aan interpretatie onderhevig zijn. de grens tussen fictie en nonfictie al vaker besproken in collegezalen – hier op de pom weer eens aan de orde. we kunnen alle kanten op en toch geeft de dichter de locatie. waarom er gehuild wordt mogen we ook als lezer zelf invullen. het kan de snijdende wind zijn. wellicht komt hier een dichter uit de kast. de droefheid van de locatie kan een dichter overvallen. is die grootscholten op weg naar zijn oude moeder – mocht zij nog leven – weer eens verdwaald met zijn eigen alzheimer – het zou zomaar een vraag kunnen zijn die wordt gesteld op een poëziesite. we weten het niet lieve lezers. voorlopig houd ik het op een begin van een roman. er staat te gebeuren. een prozaïsche invulling van Camperts woorden jawel ook hier:Poëzie is een daad van bevestiging. Ik bevestig dat ik leef, dat ik niet alleen leef.
Bonus Malus Zie hem daar in het gras zo groen nog achter de oren en bleu als een feut zijn blik klimmend naar de hemel boven hem expressieve dromen van een slok, een hap sappige ciderappel in de boomgaard haar huidig vlezig hof van Eden tot een windvlaag hem bij zinnen bracht in de armen van de realiteit deed belanden en hij gevolg gaf aan de raad van zijn vader, de kunst van het schilderen van vergezichten eraan gaf en zich toe ging leggen op het schetsen van lijnen – harde levensechte van wie zich slechts kan verliezen in een zee van zinledige woorden als de natuur der liefde het dichten van kloven en dingen als bomen, leven, klok, huis dood en ammunitie 18-11-2023 / Cartouche zo goed en zo kwaad als het kan vergaan met die hier beschreven derde persoon – een schilder in een gedicht van alle kanten belicht – de kunst en het leven – bij leven en welzijn – cartouche typeert het leven en hoe het een schilder daarbij kan vergaan. en hoe je jezelf kunt verliezen in die laatste minder optimistisch gestelde derde strofe.
Hallo Pom Mooi schilderij van Charley Toorop. Het roept dit bij mij op. Schilderende appels Schilderende appels roepen appèl op om onder takken wijn te proeven de schilder laat de natuur winnen verfstreken zingen in groene bladeren wolken vervagen in stille schijnsels tot de boomstam wind opvangt. Rik van Boeckel 19 november 2023 rik biedt een poëtische impressie bij een expressief aangezet schilderij. dat de appels er bijna uit zich zelf van gaan schilderen. de appels lopen in het gedicht op een bijzondere wijze uit.