pomgedichten.nl – Pagina 22 – Pom Wolff – gedichten – nieuws – rellen

pom wolff – later

later

later zal het vast wel kleiner zijn
dan we dachten

opruimen wat je het liefste is
bevrijdt blijkbaar

laten we zeggen
dat we er geen gedicht van maken

niet verbaasd opkijken
ook niet in hoge bomen klimmen

of verklaringen zoeken
het komt toch allemaal door vroeger

vrijen was het
bevrijden en vermoorden

laten we het zo zeggen
om te kunnen leven

pw

Mirjam Al – voor het voor altijd te laat zal zijn

www.pomgedichten.nl heeft het exclusieve recht gekregen om 65 teksten van Miriam Al tweewekelijks op de woensdag te publiceren – dat gaan we doen! de teksten zijn door haar helaas overleden vriend Merik van der Torren nog net voor zijn dood uitgetypt en van een nummer voorzien én in een blauw mapje gedaan. vandaag tekst nummer 24 – dank je wel Merik – dank je wel Mirjam Al.

Rob Mientjes – preuts of niet preuts dat is de vraag – in 6 hoofdstukken

Preuts (1) … op het strand

Twee spillebenen op het strand. Is er iemand die kijkt? Alle ogen gericht op wat? Te verwaarlozen denkt de schrijver. Niets is minder waar. Wat hij draagt kan niemand raden. Mag ook niemand zien. Het is zo groot. Men zou er zowaar van in paniek kunnen raken. Bij de aanblik. Nog nooit vertoond, zo groot en lelijk. Opgeblazen in het hoofd van de drager.

De onhandigheid van het behelpen gaat van kwaad tot erger. Onderbroekenlol is het station al lang gepasseerd. En dan brandt die zon ook nog eens zo vleselijk. Hij hoort de stralen haast sissen op zijn huid. IJsjes smelten in de handen van de spotters. En dan glijdt de handdoek in het zand. Pieliewielie in zijn hand.

Preuts (2) … op de schaal van Richter

‘Preuts op de schaal van Richter’. Ik richt me op van de krant. Dit is interessant. Alsof preutsheid gradaties kent. Welke dan? En hoe ziet die schaal er eigenlijk uit? Ik lees verder en val van de ene verbazing in de andere. Toch geen fake nieuws?

Tegenwoordig weet je het niet meer. Moet je meerdere bronnen raadplegen. Links, rechts en ergens in het midden. Een beetje AI erbij en een beetje maggie et voilà, de waarheid bijna binnen bereik. De zoete saus van waarheid. Alsof die zo belangrijk is? Waarom niet genoegen nemen met fake, fantasie 2.0.

Ik ben niet preuts. En zeker niet op de schaal van Richter. Ik ben juist botergeil. Roombotergeil. Geen margarine voor mij. Echt niet.

Preuts (3) … is het nieuwe zijn

Preuts is het nieuwe zijn. Het bedekken van alles dat bloot is. We bouwen muren en kleding om ons heen. Zien wordt het zwijgen opgelegd. We horen te luisteren naar wegstopgedrag. Eigenlijk, diep beschouwd legt iedereen zichzelf een burka op. Mannen dansen in hun rokken en de vrouwen gaan naar de pijpen. De wereld in shock.

Nou ja … de wereld … er zijn wel meerdere werelden op aarde. Gelukkig maar. Zeker in het licht van balansdagen. Minder eten, meer seks, meer beweging, lief zijn tegen elkaar. Maar onder onze kleren dragen we wel een stevige bra en op het strand geen billen en borsten meer bloot. We zijn als de dood voor ons blote lijf. Zelfs onderbroekenlol is uit den boze.

Preuts (4) … van den beginne

Preuts van den beginne word ik geboren. Poedelnaakt. Mijn piemel en ballen zullen de rest van mijn leven nooit meer zo groot zijn in verhouding tot de rest van mijn lijf. Ik word onmiddellijk warm ingepakt door een lieve kraamhulp met blauwe ogen. En niet alleen vanwege mijn blootheid en geslachtsgrootte, maar ook vanwege de temperatuur.

De vraag is alleen, wie wie nu eigenlijk inpakt? Zij mij of ik haar? Zo schattig en mooi geschapen als ik ben, houd ik het op het laatste.

Hoe ik weet dat ze blauwe ogen heeft? Ben haar later nog eens tegen gekomen. En hoe? Weliswaar vijfentwintig jaar later, maar hee, op een oude fiets moet je het leren, nietwaar? Spiernaakt, iets minder preuts.

Preuts (5) … etymologisch uitgeput

Preuts etymologisch uitgeput vanaf 1100 tot op heden. In brede zin alfabetisch gerangschikt in honderdvierenzestig woorden. Nederlandstalige woorden, met losse kruisverbanden en schijnbare tegenstellingen. Oud taalgebruik met vaak de oorsprong in het Frans ende of Latijn.

Achtbaar, bats, bedeesd, behaagziek, bescheiden, betamelijk, billijk, braaf, brooddronken, calvinistisch, dauwelijk, degelijk, deugdzaam, discreet, eerzaam, fatsoenlijk, fier, flink, geheimzinnig, gereserveerd, hovaardig, huichelachtig zedig, hygiënisch, ingebeeld, ingetogen, jannig, kalm, keurig, kies, koel, koket, lebbig, lichtzinnig, luimig, maagdelijk, manierlijk, matig, minaudier, modepop, modest, moedig, mijdel, nederig, nesterig, nestig, net, neuswijs meisje, nuf, onschuldig, oorbaar, oorsedig, oorskraam, orgueilleusement, overmoedig, preutelen, preutsch, preutziek, preux, proper, prude, pruesch, pruesschelick, prut, pruytsch, pudiek, puur, rechtschapen, rein, schaamachtig, schijnzedig, snar, struis, temerair, trots, trouw, tuttebel, vermetel, verwaand, verwaten, Victoriaans, ijdeltuit, zedig.

Preuts (6) … in politiek

Na grondig onderzoek naar de alomvattendheid van het woord preuts, kom ik tot nieuwe inzichten. Waaronder nieuw inzicht in politiek. Nooit gedacht, nooit vermoed, dat politiek preuts kan zijn. Zo ook in ons huidige politieke klimaat.

In eerste opzicht zal men niet tot dit inzicht komen. Maar wat loert er achter de gordijnen, wat zit te beven op het pluche? Angst, voorzichtigheid, vertaald in preutsheid en eindeloos geouwehoer, draaien rond de pot; het onmogelijke volbrengen, met een overtuiging die grenst aan narrengedrag.

Ik spreek hier van ijdelheid in meest hardnekkige vorm; preuts het (ver)ongelijk niet erkennen. Liever sterven dan toegeven. De voorzichtigheid is de dood voor het geloof in democratie en vooruitgang. Stop het navelstaren en po(pu)lariseren. Stop de preutsheid.

Ien Verrips – alsof dreigen vrede is…

als er niet gevochten wordt
en er geen schoten klinken
alsof brute dreiging
vrede is

er wordt bezet
het land verdeeld
in de ene en de andere kant
jij blijkt te wonen in de ene
ik aan de andere kant
van het prikkeldraad

maart 2024 – IEN VERRIPS

Joz Knoop – Hilde Zuurd – DE DRIEHOEK IS ROND – een recensie

Yess daar was JOZ KNOOP
afgelopen zondag in de OBA – in het olympisch kwartier –
in het zo de vrede lievende amsterdam
bij een optreden
deed hij zijn jozzonetten
zijnde zijn bloedeigen dichtvorm

een gedicht dat zich in zijn middelste regel spiegelt

zijnde zijn bloedeigen dichtvorm
deed hij zijn jozzonetten
bij een optreden
in het zo de vrede lievende amsterdam
afgelopen zondag in de OBA – in het olympisch kwartier –
Yess daar was JOZ KNOOP

Joz vertelde me over de tweede druk van zijn gedichtenbundel DE DRIEHOEK IS ROND – waarom de driehoek rond is in de literaire wereld van Joz leest u in die prachtbundel – de laatste exemplaren zijn bij Joz zelf te bestellen – een derde druk komt er niet van omdat uitgeverij De Muze gestopt is na het overlijden van uitgeefster Marianne Oosterop. ik zal het mailadres van Joz hieronder vermelden voor contact over de bundel.

Is het wat meneer wollufsun die bundel van die knoops vraagt Bettie hier op drie hoog achter in de jordaan reikhalzend en is die meneer knoops ook nog wat? de naam van de dichter luidt JOZ KNOOP bettie en Joz Knoop is een belangrijke dichter in Nederland en omstreken – meneer Joz Knoop heeft een eigen dichtvorm uitgevonden – de jozzonet – en in die bundel tref je een aantal van die jozzonetten aan Bettie – heel mooi echt heel mooi. en de aller mooiste vind je middenin de bundel Bettie en die heet het HET PACT VAN STAAL – ik ga geen recensie schrijven Bettie omdat de mensen de gedichten en de jozzonetten zelf maar moeten gaan lezen en ervaren en genieten – en de mensen zullen ook genieten van de uitzonderlijk mooie tekeningen in de bundel van mevrouw Hilde Zuurd. en meneer KNOOP is OOK zeker wat Bettie – meneer KNOOP is een hele aardige meneer!

oja wat mooi meneer wollofsun die twee mensen die voor eeuwig samen zijn op de grens van water en lucht. ja mooi he Bettie! als je meneer Knoop wil Bettie of een van de laatste exemplaren van zijn prachtbundel dan moet je mailen: jozknoop@ en dan upcmail.nl

Peter Berger – Ze heeft een huid bleek als parelmoer. Haar pumps stinken naar dood bier en vertrapte bitterballen…

Meestal ben ik wel in voor een praatje. Maar vandaag even niet. Vooral omdat het nog vroeg is. Onderweg van Leiden naar Den Haag. Het wiebelende mansfiguur naast mij houdt godzijdank z’n waffel. Het meisje ertegenover zit ook in haar aanraakscherm gevangen. Gelukkig maar.

De duttende blondine ernaast draagt een glimmend groen cocktail jurkje. Ik denk een studente onderweg naar huis na een uit de klauwen gelopen feestje. Zoiets. Ze heeft een huid bleek als parelmoer. Haar pumps stinken naar dood bier en vertrapte bitterballen.

Eenmaal op CS aangekomen is ze zo diep in slaap gestort dat het me enige moeite kost haar weer bij de les te krijgen. ¨Wuh, zijn we er nu al?¨ wauwelt ze. Onbeholpen waggelt ze vervolgens het perron op. Houterig als een pasgeboren giraffe.

Shit! Ze neigt plots schoksgewijs voorover en even later ligt haar maaginhoud schuimend op de betonnen tegelvloer. Campari? Onmiskenbaar, een geur uit duizenden. Een toegesnelde beveiliger kijkt met afgrijzen naar de onwelriekende roze drek en vraagt horkerig of ze soms bij mij hoort. Hoe het met haar gesteld is schijnt hem niet te deren. Ik laat het, en vraag de jongedame of ze ok is.

¨Zo, dat zat me duidelijk dwars,¨ zegt ze even later monter. We zitten inmiddels in lijn twee. Bij halte Grote Markt staat ze op. ¨Fijne dag nog meneer, en sorry van daarnet.¨ Dan beent ze stijlvol als een heuse vamp de tram uit.

PETER BERGER

Meestal ben ik wel in voor een praatje. Maar vandaag even niet. Vooral omdat het nog vroeg is. Onderweg van Leiden naar Den Haag. Het wiebelende mansfiguur naast mij houdt godzijdank z’n waffel. Het meisje ertegenover zit ook in haar aanraakscherm gevangen. Gelukkig maar.

De duttende blondine ernaast draagt een glimmend groen cocktail jurkje. Ik denk een studente onderweg naar huis na een uit de klauwen gelopen feestje. Zoiets. Ze heeft een huid bleek als parelmoer. Haar pumps stinken naar dood bier en vertrapte bitterballen.

Eenmaal op CS aangekomen is ze zo diep in slaap gestort dat het me enige moeite kost haar weer bij de les te krijgen. ¨Wuh, zijn we er nu al?¨ wauwelt ze. Onbeholpen waggelt ze vervolgens het perron op. Houterig als een pasgeboren giraffe.

Shit! Ze neigt plots schoksgewijs voorover en even later ligt haar maaginhoud schuimend op de betonnen tegelvloer. Campari? Onmiskenbaar, een geur uit duizenden. Een toegesnelde beveiliger kijkt met afgrijzen naar de onwelriekende roze drek en vraagt horkerig of ze soms bij mij hoort. Hoe het met haar gesteld is schijnt hem niet te deren. Ik laat het, en vraag de jongedame of ze ok is.

¨Zo, dat zat me duidelijk dwars,¨ zegt ze even later monter. We zitten inmiddels in lijn twee. Bij halte Grote Markt staat ze op. ¨Fijne dag nog meneer, en sorry van daarnet.¨ Dan beent ze stijlvol als een heuse vamp de tram uit.

PETER BERGER

Frans Terken, Anke Labrie en Ien verrips winnen de enige echte virtuele – ‘al is de deur dicht (toch) kom je binnen’ trofee op pomgedichten.nl – vrij naar deze prachtregel van Wieke Wieke

hoe vinden we de weg naar het absolute – naar het enige echte? dat is het thema deze week van de zondagochtendwedstrijd. het antwoord? makkelijk is anders.

gelet op het thema geen makkelijke opgave zowel voor de dichters als voor de juryvoorzitter. kees fens verdedigde zijn literatuurkritiek als volgt – ik lees een boek en ik waardeerhet binnen mijn leeservaring – meer kan ik niet. en zo is het – meer kan ik ook niet – getroffen deze week door de tederheid die frans terken in zijn gedicht legde – de weemoed en het onmogelijke verlangen dat anke labrie in haar gedicht legde en tenslotte het antwoord op de themavraag gevonden door Ien Verrips. zo ook door wieke wieke bezongen. drie winnaars 3x goud. van harte – dank aan alle dichters die inzonden.

de deur is dichtgeslagen
maar niet op slot gedaan
een bordje met haar naam
alleen haar naam
de letters net nog zichtbaar

zij woont hier al zo lang
zo lang alleen
maar weet dat hij ooit komt
en dan voor altijd blijven zal
het weten ver voorbij

anke labrie
16-11-2024

anke heeft het atelier opgeruimd waar ze zo lang toefde in amsterdam west en haar schilderijen overgedragen aan, gedoneerd aan de stichting Care4Brittlebones, om met de opbrengst onderzoek te doen naar mijn ziekte osteogenesis imperfecta. ‘Een mooie bestemming, lijkt me, dan is ‘de cirkel rond’ voor mij. De eerste stappen zijn gezet; waarschijnlijk komt er een benefietveiling en misschien een fonds met website.’schrijft ze –

ik stel me zo voor dat in het gedicht verslag is gedaan van een laatste bezoek aan Ankes atelier – waarin zij al die uren de mooie en de moeilijke heeft beleefd en kleur gegeven. de afgebeelde kunstwerken van Anke zouden brachten mij tot het volgende titelvoorstel bij heet ingezonden gedicht. ’tussen zon en maan’

Maanlandschap Anke Labrie

Laat me binnen

Jij besloot dat het nodig was
klopte gewoon op de deur en sloeg
mijn verbaasde hand voor de mond weg

hier sta ik zei je
nog even buiten maar ik weet
dat ik hier moet zijn

bij jou vind ik alles wat ik zoek
hoe meer ik van je zie
hoe dieper ik m’n leven leef

ja ik weet dat we moed moeten hebben
durf en doorzettingsvermogen
tegen de klippen op

maar ik ben er nu laat me binnen
met alles wat ik bij me draag
leg ik me in jouw handen

© FT 16.11.2024

dichter terken laat tedere woorden toe in dit gedicht – een zachte lieve ontmoeting – en de geliefde is meer dan welkom om de zware tijden beschreven in de voorlaatste strofe – samen met de ik persoon te dragen.

niet zozeer de weg kwijt
alswel waarheen ga ik eigenlijk
waar vandaan en waar naartoe
leek mij van essentieel belang
tot ik jou zag
door jou gezien
onze passen voegden zich
onze harten klopten tot een ritme
van een samen dans
en het was goed
alles was toen goed

nov 2024
Ien Verrips

hoe alles goed kan komen en de waarste zin van goed. de weg naar het absolute – naar het enige echte gevonden door Ien en daarmee het thema recht gedaan. mooi kort gehouden ook – dat is belangrijk bij existentiële zaken.

Ien Verrips – en het was goed
Vera van der Horst – De tijd die tussen ons hangt laat zo nu en dan eens afgestoft de liefde zien
Cartouche – wensdroomt
Anke Labrie -weet dat hij ooit komt
Erika de Stercke – op een avond vol verbazing
Luk Paard – mezelf verlieze in’n waarachtige jij
Frans Terken – ik ben er nu laat me binnen
Rik van Boeckel over de toekomst

DE ZONDAGOCHTENDWEDSTRIJD OP DE POM: op FB te genieten onder de naam Wieke Wieke en wellicht ontvangen we voor de zondagochtendwedstrijd op de pom een te publiceren opname – maar als u daar de moeite neemt om te luisteren – zie hier uw inspiratie voor dit weekend: wie wint de enige echte virtuele – ‘al is de deur dicht (toch) kom je binnen’ trofee op pomgedichten.nl – vrij naar deze prachtregel van Wieke Wieke – prachtige zelf reflexie neergelegd in mooie woorden. hoe wist ik de weg te vinden naar jou terwijl ik zelf etc – zingt wieke – de ultieme en generale vraag die we allemaal wel een keer stellen of hebben gesteld – hoe vinden we de weg naar het absolute – naar het enige echte – laten we in deze zondagochtendwedstrijd het begin van een antwoord trachten in een gedicht – dank aan wieke wieke voor de inspiratie.
u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

Foto: Lynne Greenaway

ik heb geen reden
en er is geen grond

jij laat geen ruimte
voor verleden

alleen al
je bestaan te weten

is meer
dan ooit in mij bestond

pom wolff

Tot het zachte as

Je bent zo opgehoopt in mij
in al die jaren, ik raak je net
als t vet, bij t ouder worden
niet meer kwijt

je kunt niet meer naar binnen
er is zelfs geen engte in me
die ruimte biedt aan iemand
wel alleen voor mij

De tijd die tussen ons hangt
laat zo nu en dan eens afgestoft
de liefde zien, die niets heeft ingeboet
in de geleden tijd

Vera van der Horst Vera won vorige week deze zondagochtendwedstrijd die geen wedstrijd is – dat gaat deze week niet gebeuren – ze schrijft als bijsluiter: ‘Je zal wel niet van het opgehoopte vet houden, te plastisch voor je, ik hou er ook niet van, maar het staat er toch..’ klopt ja haha. wel een prachtig levensgedichtje hoor – doorleefd en zoals het is en voelt naar ik vermoed bij dames op een zekere leeftijd – wellicht vanaf de overgang – mannen denken daar fundamenteel anders over – die zien overal nog wel een gat in. maar dat terzijde – nouja dat wordt vaak van mannen gezegd – hoe dan ook vera durft het leven in de de open gapende mond te kijken – daarom is ze ook een geweldige dichter. dank voor de bijdrage.

dat er een afstand
van verlangen tussen ons hangt
alsof de weg met onkruid is overgroeit

vage antwoorden
in verontschuldigingen verstoppen helpt
niet, de ogen herkennen het afwijken

nu je hier bent
zelfs zonder op te bellen, een toegift
ook al ontbreekt een zekere soepelheid

ik blaas je warm
zodat de spanning onze lichamen streelt
op een avond vol verbazing

Erika De Stercke

België goed vertegenwoordigd deze week – welkom Erika en Luk. Erika met een verrassend gedicht – inderdaad een avond vol verbazing – na de eerste strofen – een soort binnen zonder te kloppen – zo klopte het aanvankelijk niet – ook niet de harten – maar dan toch de IK persoon gaat overstag – blaast alle koude de tent uit – de erotiek overwint alles. een hele avond in vier strofen. met alles erop en eraan.

WD40

Al was de deur
op een haar na gesloten
vastgevroren, de sleutel zoek
toch wist je op de drempel nog
binnen te dringen, met één blik
recht in het stalen hart te kijken
het roestige slot te ontdooien
de schoot te laten ploppen

Ik kraakte, klapte dubbel
je sloeg me steil achterover
mij de adem benomen -en jij
frisse veertiger, reikte me de hand
ik kwam bij zinnen, nam de jouwe
en mijn open ogen spraken: nu jij
me binnenstebuiten hebt gekeerd
blijf je voor altijd – mijn WD 40

WensDroom
tot stand gekomen

16-10-2024 / Cartouche

Cartouche kan het dromen niet laten. aanvankelijk dacht ik dat ie zijn veertigste droom vierde hier op pomgedichten – wel een beetje veel eer dacht ik voor de geliefde – na een wensdroom of zeven mag toch wel iets duidelijk zijn – als we verder lezen blijkt de geliefde 40 en is dit gedicht het enige gedicht dat haar zal overkomen – het is graag of niet en ik vermoed dat het niet is. ok het was een one night stand en voor de rest is ze opgeslagen in dichters dromen. het ging er wel heftig aan toe. ja dat heb je met dichters. singer songwriters dromen meer weg in de woorden die ze zingen.

zo zaterdagnacht en rock’n roll….drank en muziek misschien wel’n dans en jij vooral jij die’k lief die jij die mij zo waarachtig…ja en dat’et tot de ochtend mag de zondagochtend zolang’et maar

“ JIJ “

je zou me langs alles
van de bene hoog bloot
langs de navel en borste
tot aan je keel

zou’k je houde zo vast
dat’k nooit meer heb gehoude
en dan met die tedere vingers
nog de weg naar bloedrood

zoas op’n roetjsbaan heen
en weer de lange weg
met op’et einde nog’n tong

zoveel houde dat’k nooit
en nog zeg ik meer
zelfs tot mezelf verlieze
in’n waarachtige jij

© luk paard

het paard is op hol geslagen dat mag wel gesteld worden haha. in nederland heet een gedicht als dit al snel tegenwoordig grensoverschrijdend – maar in het belgië van Luk Paard en trouwens van alle gedichten van Luk Paard spat de emotie het vrije liefdesveld in – stromen stortvloeden van liefde door de straten totdat alles ‘bloedrood’ kleurt. zo gesteld maakt ook ongesteld niet meer uit.

De dichtstbijzijnde toekomst

De toekomst komt steeds weer
al blijft het heden dichterbij

dat gaat zo een enkele keer
maar geest en lichaam blijven vrij

open zo de wereld voor ons
langzaam of snel verandert het soms.

Rik van Boeckel
16 november 2024

het thema van de gedichtenwedstrijd in de tijd verankerd – de tegenwoordige tijd opgesplitst in het nu en de toekomst van heel dichtbij. de titel in een paar strofen nader uitgelegd. dichterlijke notities aan de tijd doorgegeven – dat ook de tijd weet dat er veel te gebeuren staat.

15/11 en 22/11 en 29/11 eerbetoon aan tangozanger Juan Tajes – met oa de zeven bomen in FUENTE VAQUEROS

Rik van Boeckel meldt

Hallo Pom
Deze weken is er in het Pianola Museum in Amsterdam een eerbetoon aan de Uruguayaanse tango zanger, dichter en acteur Juan Tajes die november 2023 overleed. Ik heb o.a. met hem in de GlobalLorca groep gespeeld met toneelwerk en poëzie van Federico García Lorca.
Ik heb er ook eigen poëzie in combinatie met percussie aan bijgedragen zoals Yemayá, Zeven bomen in Fuente Vaqueros en Magische liefde . Volgende week vrijdag neem ik er deel aan. En ga deze gedichten ook voordragen mezelf begeleidend met percussie.
Zeven bomen in Fuente Vaqueros staat in mijn reisboek Muzikale reizen van Portugal naar Finland bij het hoofdstuk GlobalLorca vanuit Buenos Aires, Spanje en Cuba naar Zwitserland.

Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel

Rik van Boeckel meldt

Hallo Pom
Deze weken is er in het Pianola Museum in Amsterdam een eerbetoon aan de Uruguayaanse tango zanger, dichter en acteur Juan Tajes die november 2023 overleed. Ik heb o.a. met hem in de GlobalLorca groep gespeeld met toneelwerk en poëzie van Federico García Lorca.
Ik heb er ook eigen poëzie in combinatie met percussie aan bijgedragen zoals Yemayá, Zeven bomen in Fuente Vaqueros en Magische liefde . Volgende week vrijdag neem ik er deel aan. En ga deze gedichten ook voordragen mezelf begeleidend met percussie.
Zeven bomen in Fuente Vaqueros staat in mijn reisboek Muzikale reizen van Portugal naar Finland bij het hoofdstuk GlobalLorca vanuit Buenos Aires, Spanje en Cuba naar Zwitserland.

Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel

ZEVEN BOMEN IN FUENTE VAQUEROS

Zeven bomen in Fuente Vaqueros
vertellen een verhaal
zeven bomen aan de Paseo de Prado
leiden naar de straten met namen van dichters
naar Poeta Antonio Machado
naar Poeta Pablo Neruda
naar Poeta Federico García Lorca numero cuatro

takken wijzen naar Federico’s wieg
zijn geboortebed en dat van Francisco
de sleutel in de deur
‘la llave esta en Cuba con los negros’,
de klank van oude gitaren klinkt
het leven is een droom
en de theaterkar van La Barraca rijdt,
rolt over oude Spaanse straten,
zie Federico in zijn doorschijnend zwart kostuum,
zie de zwarte hoed met sluier op zijn hoofd
zie hoe hij de dood speelt als een levende

hier ben ik don Federico,
heb je bij wijze van spreken een hand gegeven
heb je zien dansen langs symbolen uit de Vega
heb je schaduw gezien in Fuente Vaqueros
heb de piano gehoord
en de bloemen in de vaas begroet
de tafel waaraan je at
de stoel waarin je nu niet zit

kijk, daar loopt een heel oude man
ik zie een kleine jongen
huid van honing
nu met rimpels van de tijd
slank als Cubaans suikerriet
haar van donkere aarde

de jongen danst op de bulería,
de seguiriya een sevillana
ze zwijgen nooit de castagnettes
aan de vingers van de vrouwen
ze ritmiseren passies angsten beelden en rijkdom,
de tijd tussen toen en nu

zeven bomen in Fuente Vaqueros
waren getuige reciteren gedichten
als waren het takken elk blad een woord,
levendige letters vastgeklonken aan bellen
rond de kuiten van zingende zigeunerinnen

zeven bomen vertellen een verhaal
hoe de oude man danste met één van hen,
heeft Federico hen gezien
later in de grotten van Sacromonte
voorbij Granada’s Albaicin

zie ik die oude wel
is het niet die jongen daar
zittend in een hoek met zijn vergeelde schrift

zeven bomen in Fuente Vaqueros
lezen de middag dat Federico en Francisco
broederlijk over de Paseo wandelen
lang voordat de geboortestraat
voor altijd zijn naam droeg.

Rik van Boeckel

Karlijn groet de vrijdag – weet je

weet je

je bent een mens
van grote woorden
maar liefde
maakt klein

weet je
een beetje
is soms heel
veel

en heel veel beetjes
vormen een geheel
groot genoeg voor mij
om van te houden

Karlijn groet

BTW verhoging van tafel! Aktie van Pieter Stroop van Renen en Boris Kanen geslaagd

felicitaties van de site pomgedichten aan de helden Pieter Stroop van Renen en Boris Kanen – aksieleiders – die als eersten in de maand juli van 2024 samen met tal van dichters en cabaretgrootmeester Freek de Jonge op IJBURG de aanval openden op het afbraakbeleid van wat zich momenteel de regering noemt. en naar vandaag blijkt met succes!

een land dat zijn dichters niet eert zal meer dan lijf en goed verliezen dan…

een land dat zijn dichters niet eert zal meer dan lijf en goed verliezen dan…