Mirjam AL: ‘geen wonder dat mijn buren denken dat ik geschift ben, ze hebben gelijk..’
IEN VERRIPS – waar mensen nog al eens over willen schrijven
de liefde kwam te vroeg
genuttigd als een goed glas bier
dat je na de eerste hap
verschralen liet
de ware smaak
alleen nog een
herinnering
mei 2024 – IEN VERRIPS
PETER BERGER aan de BERENKLAUW
wij van hier wensen peter een goed herstel – peter hier op de foto nog in dat altijd weer gezellige en berenklauwvrije 020 – de berenklauw wens je alleen je vijanden toe nadat je hebt uitgezaaid in hun tuintjes – en dan is het wegwezen. sterkte peter
Hoe zat dat ook weer? Met die ezel. En die steen. Berenklauw? Dat is een venijnig stuk onkruid. Het sap ervan. De haartjes op de steel. Gaat niet goed samen met zonlicht. Een jaar of wat geleden was ik ook al eens de bok. De huid tot bloedens toe verbrand. Blaren als builenpest. Drabberig vocht dat maar druipen bleef. Ik had beter moeten weten.
Een meter of twee hoog. Een stuk of honderd. Stonden er. Vorig weekend. Een paar flink hoger nog. Berenklauwen in het gras. Een bloemenkerkhof in de dop. Een lekker klusje voor de takkenknipper en de heggeschaar. Dacht ik. Ik hoorde Eva nota bene nog vermanend fluisteren. Vriendelijk doch dringend. Daarboven in die maagdenwitte bloemenkroon. Oppassen geblazen? Boeien! Hoezo risico? Gewoon doen. Fuck it. Moet kunnen.
Inmiddels zit ik een week binnen. Als een korstige melaatse. Als een vampier die zonlicht niet verdragen kan. Dat moet minstens zeven dagen. Leven zonder zonnestralen. Volgens Google. De paarsbruine korsten jeuken inmiddels als de ziekte. De huid hier en daar nog rauw en rood als verse varkenslever. Eva? Die lacht op zeker in haar vuistje. En ik lach luidkeels met haar mee. Want na hoogmoed komt de val. Ik had beter moeten weten. Volgende keer? Drie maal is scheepsrecht.
PETER BERGER
pom wolff – van teveel
van teveel
van het leven geleerd
dat je het niet moet oproepen
herinneringen bijvoorbeeld
die je samen niet meer zult hebben
dat schijven alleen maar analyse is
en analyse de dood
verlies maakt dichters overbodig
zegt ze
hoor ze trachten het onontkoombare
wezenloze niets te bezweren
het verliezen en het zo verloren zijn
een liedje van voorbij
die alles ontzettende pijn en de bange ogen
de trillende lippen na de laatste regel
omdat je teveel pijn hebt om nog pijn te schrijven
zegt ze
pom wolff
JURYVOORZITTER BREGJE ZONDERLAND ligt weer eens zwaar onder vuur. zwaargewichten pomgedichten MAX LEROU, JOOP KOMEN (I.M.) en CARTOUCHE keren zich en bloc tegen bregje. MAX LEROU: ‘een sm-dame in een homo-erotische setting…’
toen we bregje nog hadden op pomgedichten.nl – bericht d.d. december 2016
JURYVOORZITTER BREGJE ZONDERLAND ligt weer eens zwaar onder vuur. zwaargewichten pomgedichten MAX LEROU, JOOP KOMEN en CARTOUCHE keren zich en bloc tegen bregje.
JURYVOORZITTER BREGJE ZONDERLAND ligt weer eens zwaar onder vuur. zwaargewichten pomgedichten MAX LEROU, JOOP KOMEN en CARTOUCHE keren zich en bloc tegen bregje.
JURYVOORZITTER BREGJE ZONDERLAND ligt weer eens zwaar onder vuur. zwaargedichten pomgedichten MAX LEROU, JOOP KOMEN en CARTOUCHE keren zich en bloc tegen bregje.
ons bregje – de tweewekelijkse juryvoorzitter van de zondagochtendwedstrijd ligt stevig onder vuur. haar commentaar van gisteren viel niet echt in goede aarde – zo sprak zij over CARTOUCHE en zijn ‘maniertjes’ – ook wees zij op de ‘gemakzucht’ waarmee CARTOUCHE poëzie maakt: “Het zomaar afbreken van een zin is bij jou duidelijk een maniertje, gemakzucht.”
Ook de dichter MAX LEROU kreeg een veeg uit de pan van bregje – lerou een doodenge man volgens bregje: “doodeng die man”. bovendien heeft juryvoorzitster aangegeven niet meer een supermarkt te willen bezoeken waar max lerou winkelt of over schrijft: “De Lidl is een gevaarlijke winkel, ik durf er niet meer heen, stel je voor dat ik Max tegenkom.”
JOOP KOMEN komt zoals we hem kennen op voor zijn kunstbroeders. joop werpt zich zijn hele leven al in de strijd voor zijn vakgenoten. legendarisch zijn de verhalen over hoe hij zich inzette voor de dichters – laten we eens een paar namen noemen – roop, remco kerkhof, crielaart, de bruin, hoedemakers en haar hubert – ach wie niet – niet dat joops hulp geholpen heeft – ja van de wal in de sloot – want een fatsoenlijk gedicht hebben deze dichters na de interventies van joop niet meer kunnen schrijven – hoe dan ook joop weet uit ervaring hoeveel bloed zweet en tranen het vervaardigen van een gedicht kost. als één man staat joop op uit zijn scootmobiel en staat hij in voor max en voor cartouche tegen het gevaar BREGJE ZONDERLAND. lezen we eerst joop en daaronder cartouche en max lerou.
JOOP KOMEN:
kijk pom, die bregje, of hoe zhij ook moge heten, gedraagt zich als een onderwijzer(es), maar die in werkelijkheid op handen en voeten het basisonderwijs heeft doorgeploeterd om daarna amechtig op achttienjarige leeftijd het vmbo te verlaten.
enige kennis van dichtvormen is voor haar/hem als chinees voor een jordaanse kar-ga-door, hoewel zhij graag te pas en te onpas het woord sonnet gebruikt en daardoor zijn/haar onkunde etaleert.
Graag zou ik haar/hem de aanschaf van het nuttige boekje ‘versvormen’ van drs. P adviseren, maar ik vrees dat zelfs dat voor hem/haar is als hetzelfde chinees voor voornoemde kar-ga-door.
aangezien dit bregje noch voor literatuur noch voor het aanrecht geschikt is heb ik voor haar/hem maar één advies dat zhij zelf mag invullen.
echter moet ik hier vermelden dat ik met deze kritiek op ons aller breg te ver ben gegaan maar vergeef me, gezien mijn leeftijd en scootmobiel, die vrijpostigheid.
ga door breg, complimenteer of beledig de mensen tot meerdere glorie van b. zonderland en ga door met het etaleren van je geringe kennis van literatuur.
CARTOUCHE:
De zogenaamde maniertjes van bregje kunnen me gestolen worden. Het is voor eenieder volkomen duidelijk hoe de vork daar in elkaar steekt, dunkt mij. En wat, beste hollandse schooljuf te denken van ‘ik heb niets chronisch slopendS of slependS… bedlegerig ( ben ik) niet maar wel vaak lui… U meet met vreemde en verschillende maten, beste mevrouw. In het goud van ons Jolies kan ik mij overigens best vinden. Met vriendelijke groet, uw aller Cartouche.
MAX LEROU over ons bregje zonderland tegen JAKO FENNEK:
ik zou op mijn hoede zijn wanneer je een dame tegen het lijf loopt en zij draagt voor iedereen zichtbaar een groen waterpistooltje. wat direct opvalt is de bijpassende oogschaduw.
ze maakt er een sport van mensen met doordringende blik, zeg maar gerust ogen die dreiging uitstralen, aan te kijken. een sm-dame in een homo-erotische setting, ik noem maar wat. het komt als eerste bij me op.
een laatste waarschuwing. ze lijkt me van het meest sluwe soort. het waterpistooltje kan morgen zomaar donkerblauw zijn…check de oogschaduw!
 en CARTOUCHE keren zich en bloc tegen bregje. MAX LEROU: ‘een sm-dame in een homo-erotische setting…’){kind=link}
Lisan Lauvenberg I.M. gedicht van de week: ‘dat wat wij zagen als het ware het ware niet kon zijn…’
Het gedicht is nooit gebruikt of gepubliceerd, maar past zo mooi bij bergen verzetten (binnen een vriendschap en in het leven)
.
In antwoord op het gedicht vriendschap van J.P.
In alle rust werd ik verlost
van wat mij scheidde van de wereld
een verlangen dat groter is dan,
is dan groter dan jij en ik.
Iets dat wij beiden moesten leren
erkennen als het leven met de last
dat wat wij zagen als het ware
het ware niet kon zijn.
Het bracht verleden groter nog
dan ooit beleden met meer pijn
dan toen we klein waren
en konden zijn.
Pas in het erkennen van hoe groots
we samen kunnen zijn
versmolt ik met alle oude geliefden
en kon ik in vrede met deze vriendschap zijn.
Ik hoor de vogels eindelijk zingen
Ik zie de ruimte bij de zee
Ik rijd door landschappen van lang geleden
Ik herken de liefde van ooit en lang geleden.
Nog een paar woorden
en nog wat wijn.
De bloemen bloeien als nooit tevoren
we lachen veel en erkennen pijn.
Ik hou je vast.
En jij, jou en mijn zijn.
© Lisan Lauvenberg
8-09-2018
hier is toch echt een grote romantica aan het woord – hier stijgt een onbenoembare liefde boven alles en iedereen uit – een alles maar dan ook alles omvattend gedicht – poëzie om er net niet bij te kunnen – zo moet poëzie zijn.
over alle toppen van de bergen heen – een absoluut hoogtepunt – een tsunami aan gratie voor mij voor jou – en dan komt zij- de dichteres aan het woord: Ik hou je vast. En jij, jou en mijn zijn.
“Nog een paar woorden
en nog wat wijn.
De bloemen bloeien als nooit tevoren
we lachen veel en erkennen pijn.”
Karlijn groet de vrijdag: ‘het is op een verjaardag…’
het is op
het is op een verjaardag
dat je handen, wanneer
hij door de kamer loopt,
op je af komt, als vanzelf
naar hem reiken,
naar zijn handen,
hen daar zeker weten
alsof je lijf al lang wist
wat liefde is,
dat alleen maar
daar en dan
onontkenbaar helder maakt
Karlijn Groet
VON SOLO en alle zombies om hem heen
Vrouwtjes van het wespenras Hymenoepimecis argyraphaga leggen hun eitjes in het achterlijf van een spin. Deze strekspin onder de naam Leucauge arghyra merkt hier aanvankelijk niets van. Wanneer de wespenlarve echter uitkomt na een paar weken uitkomt, scheidt ze een chemische stof uit, waardoor de spin vreemd gedrag gaat vertonen. Het lijkt erop, dat hij niet exact meer weet wat hij doet. De spin verandert in een willoze zombie. Hij begint met het spinnen van een nieuw soort web, dat nauwelijks geschikt is voor het vangen van prooi. Het web is dan ook niet bestemd voor de spin, maar voor het dragen van de cocon, die de wespenlarve zal bouwen, nadat ze de spin gedood en verorberd heeft.
Zaterdag fietste ik over de Jonker Frans straat. Er passeerde mij een gloednieuwe Enfield off-road motor. In de verte zag ik vanuit de Kortebrantstraat een scooter oversteken en halthouden midden op de weg, vanwege een auto van rechts. Het was rustig en niemand had haast. Tot mijn verbazing reed de motor op zijn dooie akkertje door, tot met zijn voorwiel de achterkant van de scooter ramde en deze deed omtuimelen. Dat terwijl de motor en met gemak omheen gekund had, of veel eerder had kunnen remmen. Ik stopte om te kijken wat er gebeurde. De motorist bleek een hipster van midden dertig met de obligate standaard kindertekeningtattoos, een korte broek en een T-shirt aan. Hij keek wezenloos uit zijn ogen en stamelde dat hij keihard had moeten remmen. Zijn slachtoffer was een ouderwetse Crooswijker van in de zestig, die het niet zo zwaar nam, maar wel wenste gecompenseerd te worden voor zijn schade. Ik gaf aan dat ik het allemaal had zien gebeuren en dat het er van een afstandje op leek, dat hij de scooter überhaupt helemaal niet waargenomen had. Ook hier kwam geen reactie op. Na me ervan vergewist te hebben, dat de oude man niets mankeerde, ben ik doorgefietst naar de markt.
Vanmiddag zag ik een jonge man rakelings gepasseerd worden door fietsers, terwijl hij zich schijnbaar onbewust van de gehele buitenwereld van de stoep af trachtte te storten. Zijn zone van waarnemen leek niet verder dan een halve meter te reiken. Dit soort zaken zie ik dagelijks meermalen. Ergens lijkt het erop, dat zich in vele hersenen een parasiet heeft genesteld, die de gastheer zichzelf als onderdeel van de stoffelijke wereld doet vergeten en hem verandert in een zombie. Ik heb wel een vermoeden welk virus dit veroorzaakt. Hoe dan ook heeft het er alles van, dat deze ziekte zich als een sluipend insect verspreidt en epidemische vormen aanneemt, terwijl de omstanders het liever niet weten en de gastheren er geen weet meer van hebben. Het voelt als ‘Invasion of the body snatchers’. Maar dan heel langzaam. Misschien wel zo langzaam, dat ik het niet zal merken wanneer ook ik aan de beurt ben.
VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl
Bettie: ‘meneer wolfs – wolff is de naam Bettie – wat vin u nou van die jinek?’
meneer wolfs – wolff is de naam Bettie – wat vin u nou van die jinek? ik vin der een beetje onecht – as ik dat mag zeggen – een beetje met alle winden mee – ja Bettie dat ‘vin’ ik ook. dit mag niet van eva en dat mag wel van eva. en eva ‘vin’ wat iedereen wel ‘vin’ – dat je geen duizenden spermakindjes moet veroorzaken – dat ‘vinnen’ we allemaal ongeveer wel toch? – dat hoeft eva ook niet nog eens te ‘vinnen’. ja en vandaag vond ze weer dat je je niet als een scheldende idioot moet gedragen in de bus of de tram – nou dat ‘vinnen’ wij hier in de VU op 8 hoog ook Bettie. ben benieuwd wat ze morgen weer allemaal gaat ‘vinnen’.
meneer wolfs – wolff is de naam Bettie – ja u bent altijd zo duidelijk – wat vin u nou van die gristelijke huilebalk? bedoel je omtzigt bettie? tsja hij ‘vin’ dat je aan de kindjes moet – heel veel kindjes moet je krijgen – misschien kan Omtzigt die engerd met zijn spermarietjes inhuren Bettie.
pom wolff – zo droom ik soms zo leef ik…
avondliedje
onrustig hier
omdat met jou de stilte weggevallen is
dat zacht verband tussen ijl en teer
ik schrijf je wat ik niet durfde te zeggen
en zing wat ik nooit eerder schreef
de dag is op aan jou komt maar geen einde
want elk liedje wordt ooit waar
zo droom ik soms zo leef ik
dit lichaam dat altijd honger hield
pom wolff
