moeilijk is het wel deze week de winnaar aan te wijzen. grote dank aan alle inzenders, dichters die samen een waar eerbetoon hebben verzorgd bij de prachtige verzameluitgave NO ZERO van Erik Lelievelds poëzie verzorgd door de familie. Carla Lelieveld heeft toegezegd de winnaar of de winnares een prachtexemplaar van Eriks bundel toe te zenden. wellicht – ik geef dat de familie ter overweging – is het een idee – om een NO ZERO poëzie-ZONdag-middag te houden als eerbetoon aan Erik dan wel als presentatie van deze werkelijk prachtig uitgegeven bundel. ik vermoed nee weet wel zeker dat heel wat dichters belangeloos hun medewerking zullen verlenen.
hoe dan ook staan wij van hier toch voor de schier onmogelijke opgave het goud, het zilver en het brons aan te duiden. ik citeer nog maar eens Sultan Goksen die ooit dichters als volgt kenschetste: “Dichters zijn mensen met diepte.” en zo is het ook – dichter Frans Terken toont een alles en iedereen verwoestende erik lelieveld – een kant van erik die we herkennen – en toont tegelijkertijd ergens in de diepte actuele ellende – zoals ook een erik lelieveld dat soms liet zien – ik zeg mooi gedaan en brons.
dichter Vera van der Horst schreef een werkelijk zeer op erik toegesneden prachtig I.M. en ontroerend eerbetoon – de stuiterende taal en mensen kant van Erik in het licht – in het zonnetje gezet – ik zeg zilver.
en dan het goud – voor het gedicht met naar mijn idee de meeste diepte – warme diepte – invoelende diepte – geestige diepte en absurdistische weemoedige diepte geschreven – dat kan niet anders geschreven door een mens met diepte: dichter ELLIS VAN ATTEN – van harte gefeliciteerd. onder de gedichten leest u de commentaren.
in het gras ligt een man
hij viel van mijn paard
ik liet hem achter
als compost
in het gras wordt hij aarde
hij zal weggespoeld worden
in rivieren. opgaan in zee
in het gras ligt een man
– die mijn zon was –
onder te gaan
in de verte
galoppeert een paard
zonder ruiter
Met vriendelijke groeten,
Ellis van Atten
www.ellisvanatten.nl
tsja een eerbetoon aan Erik Lelieveld. mooi – Erik was nooit samen te vatten in en gedicht noch in een bundel – maar wat fijn dat de familie het toch heeft aangedurfd in een prachtige uitgave. in de prachtige uitgave: NO ZERO. het gekozen thema is arbitrair – het winnende gedicht moet een vleugje absurditeit in zich herbergen anders doen we ERIK geen recht. wij van de pom zijn verheugd met een Lelieveld in het zonnetje – prachtige gedichten mochten we ontvangen – oa deze van Ellis van Atten. Ellis weet het bijzondere van een Erik Lelieveld aan te raken – in een mix met lichte weemoed – een zwaar verhaal heel toegankelijk gemaakt. en dan is er die wereldstrofe die ongenadig binnenkomt:
in het gras ligt een man
– die mijn zon was –
onder te gaan
dan weten we waarover we het hebben – wellicht een scene op een natuurbegraafplaats – de film – in ieder geval een briljante scene in een gedicht – lezen we eerst toch ook een vleugje absurdisme een lelieveldje – compost in de tweede strofe. bij elkaar een prachtige compositie. dank je wel.
Wieowie
wie zorgt nu voor je poes,
die zo graag tussen de boeken lag
Erik en wie zorgt nu voor de taal
voor de kunst en voor de kunst
van de taal, jouw taal
ik vond een draadje tussen
mijn vingers het trilde alsof je sprak
de bomen buiten wiebelen
alsof ze weten dat ergens
een vergeten map van het internet
je stem bewaart, je glimlach fonkelt
in pixelstof en in een gedichtenregen
je hart de vrijheid geeft aan
een vogel met twee schaduwen
ééntje van licht en ééntje van vragen
je bent herkenbaar
aan het spoor van licht
dat achterblijft
als je om de hoek verdwijnt
Vera van der Horst
een indringend en zeer persoonlijk gedicht – Vera verwijst naar de eerste bundel van Erik Lelieveld uitgegeven in 2003 met en bij de kunstwerken van Josja
Caecilia – ik herinner me nog het grote feest – de manifestatie – en een Erik die stuiterde van geluk. Vera brengt en verwoordt eenwaardig eerbetoon bij de toch wel legendarische Lelieveld die nu weer in een prachtige uitgave van zijn poëzie verzorgd door de familie in een lelieveldzonnetje is gezet. voor wie o wie hem niet heeft gekend of mogen kennen – vera geeft een inkijkje en maakt Erik Lelieveld “herkenbaar”.
Mooi, een bundel van Erik Lelieveld, een mooie aanvulling op je verzameling!
Het thema roept bij mij weliswaar heel andere gedachten op; of ik jou, laat staan Erik, hier een plezier mee doe? Dit dient zich aan, ik moet het er maar mee doen, als ook de aanhang van die mevrouw met haar trekker.
Zonnige weekendgroet,
Frans
Zoals ik zon
Zoals ik zon de wereld in brand zet
rookwolken jaag dwars over het laagland
op verkoolde akkers slaat een laatste boer
op de vlucht voor wat ik aanricht
mijn verschroeiende stralen halen hem in
voordat hij zich verbergen kan
verscheur ik het dak van zijn schuur
blaas mijn hitte in zijn nek tot hij neervalt
zo neem ik op zekere dag wraak
dat zij daar beneden smeulen in de as
stikken in de stof die ik laat neerdalen
niet langer de schijn opgehouden
van hun wankele zaaien en harken
gestaag in zwarte aarde gesmoord
© FT 19.09.2025
het is een 100 procent Terken die we mogen lezen – maar het is ook ahw een Lelieveld – maar dan die woedende die als een alles verwoestende zon heel erg boven de mensheid uit toornt/ torent en een laatste waarschuwing doet uitgaan in termen van poëzie. dat de mensheid zal smeulen in as – zoek maar dekking als een boze lelieveld aanstormt. erg mooi gedaan hoor.
- Frans Terken – zoals ik zon…
- Rik van Boeckel – aan het leven in de zon
- Ellis Van Atten – een man – die mijn zon was –
- Max Lerou – voor den ZONdag
- Rob Mientjes – Kon ik de zon vatten…
- Ditmar Bakker – een vuurbal
- Freda – je wás de zon
- André Heijnekamp – een hemelse belevenis
- Ien Verrips – de zon was ik
- Vera van der Horst – wie zorgt nu voor je poes,
wie wint de enige echte virtuele – naar de enige echte ERIK LELIEVELD – ‘het was op een dag – nog niet eens zo lang geleden – toen was ik de zon’ – zondagochtend wedstrijd (trofee) op pomgedichten.nl?
ach u kent de wedstrijd wel die geen wedstrijd is – deze week een bijzondere – een hele bijzondere – een eerbetoon aan de overleden ERIK LELIEVELD. familieleden van Erik stelden een werkelijk prachtige verzamelbundel van zijn werken samen: Poëzie NO ZERO – een zeldzaam mooie bundel 100 glanzende bladzijden met poëziewerk van Erik en foto’s van Theo Niermeijers beelden.
De familie biedt ook een exemplaar van die prachtbundel aan de winnaar van de zondagochtendwedstrijd aan – de winnaar krijgt de bundel thuisgestuurd door Carla Lelieveld.
OP naar de poëzie – u kent de regels:
wie wint de enige echte virtuele – naar de enige echte ERIK LELIEVELD – ‘het was op een dag – nog niet eens zo lang geleden – toen was ik de zon’ – zondagochtend wedstrijd (trofee) op pomgedichten.nl?
laat de zon over de lelievelden stralen – ooit zult u ook van de zon zijn – nu bent u nog van de poëzie en wij gaan het lezen. graag zelfs – gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.
‘Kreeg vandaag een postume dichtbundel van de überhumoristische absurdistische Erik Lelieveld. Terwijl ik alleen de klok hoor tikken voel ik letterlijk de letters over de bladzijdes gaan, ontzettend mooi gedrukt. ..”
>>>>>>>
de een heb alles de ander niks
het is me al vaker opgevallen dat alles
goed aan je is én zo gezond maar wél klagen
je ziet er uit als een ontbijtje op moederdag
en elke vrouw houdt van jou want welke vrouw
wil nou met jou niet aan een ontbijtje
én maar klagen dat er zoveel vrouwen zijn
en zoveel werk nog in de tuin
de een heb alles en ik heb niks
niet eens een tuin, een lelieveld met trouwe ogen
of witte zwanen zij vlogen weg
pom wolff
Naar E.V.M.
Voor doodgaan zijn manieren zat,
nog niet door mij beproefd:
gaan liggen op een vierbaansweg
als net een bus langszoeft,
of springen, van een nieuwbouwflat,
al doet dat zeker pijn
de lieden die daar slechts passant
of stratenmaker zijn;
er staat -voor onze zwanenhals-
ontstopper in de kast,
een slok zou werken…maar dat zeil
raakt dan weer aangetast.
Miljoenen jaren draait een bol
die aarde heet al om
een vuurbal heen: daar teert men op,
en schijnt toch stervensdom.
[D.B.]
een geweldige ditmar bakker – helemaal in de geest van het door ene RenaatPraat beschreven en gekenschetste ‘überhumoristische absurdistische’ werk van Erik Lelieveld. daar kunnen we ditmar wel op afsturen. springen van een flat doet zeker pijn. en zeker van een nieuwbouwflat – van zo een ouwe flat valt het wel mee – haha. het zit de persoon niet mee in de eerste drie strofen – en dan weet de dichter het persoonlijke geheel toch weer te verbinden in een uitvergroting met het allesomvattende. mooi.
Ha Pom, ik kan niet anders dan onderstaand insturen.
En ik had maar wat graag ook de mening van heer Lelieveld hierover gelezen, maar ja, die zit nu verscholen in een hemels menshuisje
en toch scheen de zon
maar wat voor weer
het gisteren was
in de residentie
brokken ijs zo groot
als koelkasten
vielen uit de lucht
even dacht ik
dat het koelkasten waren
in minder dan een minuut
smeltwater tot de tweede verdieping
het bleek een verstopte goot
er stak een been uit
ml
ook de dichter max lerou weet een lelieveld effect toe te voegen aan een verder zeer geestig gedicht. en dan is er ineens een been. haha. ja het been verklaart alles. mooie titel bij zoveel ellende trouwens.
Hallo Pom
Hier mijn poëtische eerbetoon aan Erik Lelieveld.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel
Het voorbije leven in de zon
Het is droevig terug te denken
met een hart vol weemoed
aan het leven in de zon
als beeldende herinnering
vredige stiltes doorzoeken het doolhof
van de ziel lonkend naar de liefde
voor de overleden dichter
door de vrouw met het ongeremde hart
na zonsondergang wordt het donker
en laat jouw poëzie de herinnering bestaan
in woorden in gedachten en gedichten
verzameld in een bundel vol zonneschijn.
Rik van Boeckel
19 september 2025
een waar en oprecht eerbetoon aan de man die op internet en daarbuiten met bijzondere optredens de collega dichters wist te inspireren. zoals hij Erik zelf een springerige indruk maakte zo sprong ie ook om met en in zijn gedichtentaal. een mooi I.M. door Rik geschreven.
Ode aan een gele bol
Kon ik de zon vatten
vatten bij haar lurven
zou er korte metten mee maken
dat hete ding
het lacht ons vierkant uit
straalt van oor tot oor
en laat ons zweten
Kon ik de zon vatten.
onder mijn arm
ik zou haar weggeven
aan wie er echt toe doet
een warm hart kan gebruiken
om kou te killen
verdriet te doen smelten
Kon ik de zon vatten
de wereld begrijpen
haar stralen ontvangen
de hitte duiden
ik zou smelten van geluk
eeuwig schijnen
opdat het licht nooit verdwijnt
Rob Mientje
sja mooi gedaan – de zon als thema genomen en dan een beetje op zijn lelievelds vervormd – zo lees ik de drie strofen. lieve positieve wending in strofe drie. hebben we wel nodig in ons tijdsgewricht.
Koperblad
je purperen gestalte, haast
bevroren handjes-bladeren
krommen in verzet,
het laatste zonlicht tilt je
nog wat op, voordat je
troosteloos uiteen vervalt
je glorie zacht het asfalt raakt
o hoe de zomerzon
niet eens zo lang geleden
jou met kopervuur bescheen
je wás de zon, nog ben je sterk
voordat je buigt en loslaat
voor de ruigste storm
je breekt.
Freda
wat leuk – een Freda debuut op pomgedichten. ‘bevroren handjes-bladeren’ is gewoon eriklelieveldtaal – al vermoed ik dat Freda Erik Lelieveld nooit heeft gekend of gezien. en dan toch ook die prachtige regel waar de lezer bijna bij volschiet:
‘je wás de zon, nog ben je sterk’
we hopen freda vaker te mogen verwelkomen in de wedstrijd die geen wedstrijd is. een bijzonder en natuurlijk debuut op de pom: over schoonheid, warmte, de straat en het onontkoombare verval. mooi.-
Identiteit
Vandaag ging ik mijn kop kraken
in de hoop dat ik een zin vond
om een gedicht mee te maken
ik kreeg slechts een open mond,
gapend zonder gelijkenis
ik kon het niet verklaren
dat zelfs met wat cannabis
leegte in mij was gevaren.
Schreef ik eerder nog terstond
een hemelse belevenis
na iets moois te hebben ervaren,
vanmiddag raakte ik de grond
en verloor ik mijn betekenis
omdat de woorden er niet waren.
André Heijnekamp
als Erik in de jury had gezeten hier te pom had André naar ik vermoed grote kans op winst gemaakt. haha. dit is wel ongeveer ook – wel de erik lelieveld die ik me herinner – zoals ie ook kon zijn – (ook geheel anders hoor maar dat terzijde) – een gedicht vol woorden en ongemak omdat er geen woorden te vinden zijn – haha – zeer geestig. en inderdaad met sommige middelen vind je nauwelijks dan wel zeer traag de woorden die toch ergens aanwezig gedacht zijn en of waren en dan ben je zomaar en uur of twee verder. toch knap dat André ruim voor sluitingstijd het gedicht heeft kunnen insturen.
de zon was ik alsof het gisteren was
de lichtheid door het lange leven
bewolkt geraakt
het helder lachen kreeg een craquelé
mijn huid werd zacht
verlept zoals de nachten
van verlangen
mijmeringen namen mijn dromen in bezit
opgenomen in de schaduw
dooft het licht en laat mij langzaam
verdwijnen in de duisternis
IEN VERRIPS sept 2025
een mooi oprecht en ietwat droevig persoonlijk relaas – lezen we – bij het gevraagde thema – wel iets meer een ien verrips dan een erik lelieveld – maar ook de dichter lelieveld kende persoonlijke poëzie hoor – (‘ik ben vandaag weer gered/…/ik ben gered gered gered/ ik word elke dag wel tien keer gered…’) – Ien laat het levenslicht langzaam uitgaan – na het verlangen, de dromen de duisternis. zoals het gaat en of kan gaan. als het regent staan we in de regen als de zon schijnt samen in de zon – zeggen we hier op pomgedichten. maar ja wie zijn wij.
 op pomgedichten.nl – Vera zilver, Frans Brons.){kind=link}
