pomgedichten.nl – Pagina 17 – Pom Wolff – gedichten – nieuws

pom en bjorn van rozen – dichter bij de bron – zondag 1600 uur -buitenpodium Fort Jutphaas in Nieuwegeinverlangen

tsja over liefde, leven, over het almachtige verlangen natuurlijk, over teloorgang en de trots:

TROTS

hoe het soms niet te begrijpen is
dat je gaat naar wie je lief hebt
om alleen nog dat te zeggen

niet meer
om iets te bewerkstelligen
maar om iets te laten

zoals we in een stroom
de gelijke stemmen van elkaar kunnen horen
door alles heen

het nemen zoals het is
en het verlaten
maar nooit verlaten van wat was

pw

Hier hangen wij uit a.s. zondagmiddag. Als je tijd en zin hebt: join us
Toegang gratis: buitenpodium Fort Jutphaas in Nieuwegein: Bjorn en Pom

Aanstaande zondagmiddag 17 augustus om 16 uur spelen Pom Wolff en Bjorn van Rozen op een mooi buitenpodium meer dan een uur lang hun programma ‘Dichter bij de bron’.
De Amsterdamse dichter Pom koos zijn favoriete Bjornliedjes en slingert er met zijn eigen tekstbeelden doorheen. Het is een poëtische en muzikale reis.
Bjorn en Pom kennen elkaar van podia als de Parade en spelen al lang samen. Ze hebben liefde voor dezelfde thema’s. Ze herkennen elkaar in de beelden en het gevoel van het zoeken naar woorden om hardop te kunnen zeggen wat er binnenin je speelt.

Toegang gratis
Op Fort Jutphaas in Nieuwegein
www.muziekopfortjutphaas.nl

Vera Jongejan – hoeveel aardigheid kan een verlangend mens aan – een stortbui op verdroogde aarde…

**Overdrijven**

Prachtig jouw landschap
met die gepassioneerde wolken
als ik ernaar kijk
drijf ik met ze mee naar verder
het schilderij uit

en jij
je hebt mij wakker gekust met je poëzie
zit nog na te trillen
zoals je altijd alles uitvergroot
tot een doorlopend theaterstuk
en natuurlijk kunst is overdrijving

dat ik overdrijf zeg je
ach ja, hoeveel aardigheid kan een verlangend mens aan
een stortbui op verdroogde aarde

word je meegesleurd
en dat vege lijf

VERA JONGEJAN

IEN VERRIPS heet welkom maar…

dat ongehoord ongezien
dat was al jaren aan de gang
dat het allemaal
heel anders was dan
hoe het was
dat het niet beter was
of worden zou
ik groet je welkom
zie nu al uit naar je vertrek

het kind is lang geleden
al op de trein gezet

Ien Verrips

discussie sage art, fred ernst en pom wolff over zomergast eva crutzen – Het zelft en zalft en zeurt drie en een half uur onophoudelijk door – het debiteert algemeenheden zonder enig fundament-

op een gegeven moment zaten beide dames te huilen over een door die dames zelf gekozen beeldfragment. moet dat op tv?

**discussie sage art, fred ernst en pom wolff over zomergast eva crutzen**

na een kwartier was het al duidelijk – een heldin van mij viel ongenadig van haar voetstuk. actrices moeten ook niet in het wilde weg filosoferen. journalisten van de VK en het Parool namen mijn mening over lees ik vandaag. dat valt weer mee – want je mag natuurlijk niet kritisch zijn op wat de woke familie tot god of godin heeft verheven. hoe dan ook na een kwartier wist ik dat mijn godin – wéér een – roeka zou zingen – in de modder lag. fred ernst plaatste de foto op FB had nog enig begrip en liefdevolheid voor eva crutzen – maar ja fred ernst is ook een lieve jongen – ik ben dat niet. mevrouw sage art zag de bui ook al hangen – ik moest ongeveer kotsen. madame de interviewster wist het ook al na een kwartier en vatte samen na een vraag van crutzen hoe is het bij en met jou: nee ik laat de mensen geen 25 euro betalen voor mijn eigen therapie. crutzen zag haar kunstwerken vooral als therapie.

ik sprak met mijn kleinzoon van 5 jaar en vatte ons gesprek op FB voor mevrouw Sage Art als volgt samen: ‘ja inderdaad het geheel en de meninkjes en de gevoeligheden brengen mij bij de opmerking – wat kan mij het schelen – zij met der therapie – m’n kleinzoon van 5 roept hier ook door de kamer – kan mij ook niks schelen opa!’

Sage Art mevrouw toonde ook nog haar medemenselijkheid in de woorden: ‘Maar misschien worden we gewoon oud en blasé Pom.’
ik kon het niet nalaten om haar te corrigeren:
‘ja nou zouden wij het nog gedaan hebben ? Neen ! **Het zelft** en zalft en zeurt drie en een half uur onophoudelijk door – het debiteert algemeenheden zonder enig fundament- (als ze 81 is is ze nog niet over der moeder heen. maar dat terzijde).
(wel trots dat ik de Nederlandse taal verrijkt hebt vannacht met het werkwoord zelven – maar dat ook terzijde.)

pom wolff/11-8-25

Rob Mientjes over de aap in je

**Monkeybusiness**

voor aap staan
in de aap gelogeerd
negatieve connotaties
voor zo’n schattig dier
look-a-like human being
waar rest humaniteit?
verstoken van roze dromen
spiegelen
van wat ooit was
en mogelijk kan zijn
neem een glazen bol
verbeeld je eigen toekomst
omarm je lichaam
bevrijd het hoofd
van de wanen
van alledag
laat je aap los

Rob Mientjes

André Heijnekamp én de zwerfkat

**Uitwisseling**

Hij een dwalende zwerfkat
ik een mens met een bed
die paait met brokjes.

In ruil mekkert hij in de ochtend
en zwalkt hij voor mijn voeten
zoekt mijn schoot na het eten.

Ik streel zijn vacht en draai rondjes
achter zijn oren terwijl zijn pootjes
knijpend kneden onder het snorren.

In kleermakerszit op de grond
met hem die een rustplaats spint
waardoor ik begin te dwalen.

André Heijnekamp

pom wolff in gesprek met… 9 en 10 – uitgesproken

**pom wolff in gesprek met…9**

zoals je dat over woorden doet
of over straatstenen
zo struikelde ik
jou in

wie ben jij? vroeg ik én
is dat een antwoord? toen je me aankeek
hoe je soms tijd wil winnen
als je haast hebt

misschien
moet alleen de dag genoemd
zodat ik later weet
wanneer het was

pw

**pom wolff in gesprek met…** **uitgesproken** 10

de dagen
wat zijn ze op elkaar gaan lijken
het verval, de oorlog, het voorbijgaan aan

de nutteloze moraal, de goedgelovigen
de schande in de graven
ik genoot van je adem je hartstocht

vandaag heb ik het laatste van je weg gedaan
dan wordt dit het gedicht waar ik je in achter laat
het laatste gedicht dat met ons samen valt

pw

over pijn gesproken – pom wolff in gesprek met… 6

ooit was er een dichter
die met haar wandelde
bedacht

en schreef over
geluk happen in het vondelpark
tot het pijn deed

in die aangedane stad
liedjes neuriënd van een overleden zanger
die over precies hetzelfde zong

ik ken dichters
die nergens anders meer
over kunnen schrijven

pw

pom wolff in gesprek met… 7

laten we trachten een plek te vinden
tussen nooit meer en altijd nog

laten we daar een plaats reserveren
een tafeltje voor ons alleen

misschien drink je wijn
misschien drink je geen wijn

misschien eet je garnalenkroketten
misschien at je nooit garnalenkroketten

misschien herken je het verlangen naar een moment
dat nooit voorbij zal gaan – misschien ook wel niet

pw