Yvonne Koenderman BANG BANG

Er was een vogeltje en het beestje kon niet kakken, er zat een veertje aan zijn poepertje gebakken  en Bang Bang

Het eerste kwam ineens vanuit een ver verleden opduiken bij een reclametune die ik vaag hoorde terwijl ik met mijn dochter in gesprek was. Ineens hoorde ik mijn moeder het gekke liedje voor me zingen en schoot in de lach. Dochterlief snapte niets van mijn lach en keek nog vreemder toen ik het zong. “Waar komt dat nu ineens vandaag?” Vroeg ze me en ik brabbelde iets over de reclametune die zij niet eens gehoord had en ze vroeg zich af of oma het ooit niet zelf verzonnen had, maar nee. De speurtocht bracht ons bij een liedje op YouTube. In het Vlaams weliswaar met een pluimpje als veertje en een vervolg wat mijn dochter helemaal tot de conclusie deed komen dat kinderliedjes vreemd waren vroeger.  Waar zijn de tijden van hoeperdepoep zat op de stoep vroeg ik haar nog, maar volgens mij begin ik in haar gedachten nu lichtelijk seniel te worden. Terwijl ik het woord seniel neerschrijft kom ik gelijk bij de brug naar Bang Bang en de mooie woorden van Lady GaGa naar Tony Bennet. “He’s still here, it’s just his nature that’s changing.” De geweldige show die ze gaf ter ere van het nieuwe album van hen samen wat vandaag verscheen, maar de gezamenlijke toer die niet doorgaat vanwege zijn Alzheimer.  Ik heb er van genoten met dank aan Erwin die me de link van de liveshow doorstuurde. Vergeetachtigheid…de chemo heeft het even doen rondwaaien en zorgde voor chemohersenen waarbij het lange geheugen het won van het korte. Het veranderde alleen niet mijn eigen zijn.

“Seasons came and changed the time
When I grew up, I called him mine
He would always laugh and say
“Remember when we used to play?”

Het korte termijn is terug, het lange nooit  weggeweest en…
I remember
Bang Bang

Yvonne Koenderman

Share This:

als u het weet schrijf het mij: VON SOLO schrijft: ‘Dat de hond eigenlijk het goddelijke opperwezen is, dat het heelal bestiert, maar dat wij dat niet doorhebben…’ – Max Lerou zo ik iets weet…


 
als u het weet
waarover dichters zwijgen
of over zouden willen zwijgen
schrijf het mij
 
schrijf mij over zwarte gaten licht
waarin de hele bliksemse bende opgaat
of schrijf mij over die ene geliefde
die maar niet over gaat
 
over dat bankje
met uitzicht op iets van eeuwigheid
als eeuwigheid had bestaan
roken we daar aan de eeuwigheid
 
als u het weet
schrijf het mij
 
 
pom wolff

Gisteren liet ik onze hond Orval uit. Op de uitlaatstrook langs de plas raakte ik in gesprek met een mede hondenbaasje. Terwijl onze honden een uitgelaten spel speelden, raakten we in een cliché gesprek over het hond zijn. Hoe wij ons afvragen hoe het zou zijn om hondje te zijn. Hoe fijn het zou zijn in je volgende leven terug te mogen komen als blij hondje. Ik opperde dat we het wellicht wel eens helemaal verkeerd zouden kunnen zien.

En dat wij in ons vorig leven al hond waren geweest en dat wij nu als mensen waren gereïncarneerd op wens van ons voorgaande hond-zijn. Dat de mens een bijrol speelt in het universum van de hond, zoals vanuit ons opzicht de hond een bijrol speelt in ons universum. Dat de hond eigenlijk het goddelijke opperwezen is, dat het heelal bestiert, maar dat wij dat niet doorhebben. Even keken we elkaar aan en toen snel weer naar onze honden. Vanuit de bosjes zag ik een rat ‘ja’ knikken. Blijkbaar had ik de spijker toch bijna op zijn kop geslagen.
 
 VON SOLO
www.vonsolo.nl
zo ik iets weet
weet ik (van) niets
of misschien toch
wie weet
ik zal vast wel weer
maar eerst nog even op het bankje
uitzicht snuiven
voordat het geuren dooft


Max Lerou

Share This:

Merik van der Torren: met haar … “Spaklerweg” meldde de speaker.



Oogcontact


De viool omspeelde de bas,
symfonie die niemand hoorde.


Kantoorkolossen vormden het decor
van deze romance in de metro.


Want in het bergmeer op 1000 meter hoogte
rees je naakt uit het blauwe water.


Een leger monniken viel op de knieën
hymnen murmurerend in een
vergeten taal.


De driehoek was herrezen voor de nacht
en de sneeuw ging vallen.


“Spaklerweg” meldde de speaker.
Je verstrooide het verhaal
in talloze vlokken,
pakte je tas en verliet de coupé.


Hoi Pom, 
Een tekstje uit “Met jou” voor pomgedichten. In de bi
jlage, groet, Merik

Share This:

Ien Verrips in de polder: ‘het platteland een oord waar ik geniet omdat ik weet ik ga weer weg…’

het platteland een oord waar ik geniet omdat ik weet ik ga weer weg


het is de polder die ik liefheb
de weidsheid van het groene land
de strepen sloot de luchten grijs
waarbij de zon verlegen schuilt
in wolken die zich roeren in de wind     
 
daar kwam ik ter wereld daar ging ik vandaan
naar ’t schurende genot waar stad voor staat
ik heb gevonden wat ik zocht kan niet meer zonder
 
er is geen sprake van verlies wel van gemis
een zoet ontberen waar verlangen aan ontbreekt
het dorp van mijn geboorte werd mij vreemd
het platteland een oord waar ik geniet omdat ik weet
ik ga weer weg van hier ik ga naar huis
 

sept2021
Ien Verrips

Share This:

KARIN BEUMKES September feeling: over mijn lievelingsmaand. Ik zie in september het zomerse loof als roestplekken op de grond.

Dear Pom
Een oud gedicht over mijn lievelingsmaand. Ik zie in september het zomerse loof als roestplekken op de grond. September is mijn maand, ik krijg er een diep spiritueel gevoel bij. Gepofte aardappels bij een warm haardvuur, zoiets dus. En droom stil.


Liefs
Karin





September feeling


Ik wil vrijen weet je.
Hij zegt dat wens ik ook.
We hebben bakstenen gestolen
en earl grey gerookt.
Mijn ogen zaten potdicht van al die rare kruiden
en in de verte huilde een oud kasteel.

Ruk niet aan ons, september is los
alles wordt zichtbaar kun je er tegen?
Beweeg je als ons, als ons, ons Als, Ons Als.

Met alle wilde spinnen mee.

Karin Beumkes



Muziek: Melanie – Peace will come https://youtu.be/0b9W_z7Rm9E

Share This:

Anke Labrie tussen dichters en filosofen: ‘alle woorden nog zo mooi…’

https://www.ankelabrie.nl/


Ha Pom,
Allereerst een mooie middag gewenst.
Door een typefout in het mailadres is het inzenden van mijn gedichtje vanmorgen fout gegaan.
Ik stuurde het later alsnog even op, na de deadline, met de link ‘doorsturen’, maar misschien werkt dat niet
bij een fout e-mailadres van de doorgestuurde mail.
 
Omdat gevraagd werd, n.a.v. mijn felicitaties op fb  (en vermelding van mijn mislukte inzending), of het alsnog te lezen is, stuur ik het betreffende
gedichtje nog maar een keer naar jou toe. .
Misschien kun/wil je er later nog iets mee (hoeft niet hoor, was al leuk om het te schrijven) zie maar.

Met hartelijke groet,
 Anke


onderop de plank beland
de vermoeide filosofen
stoffig in de loop der jaren
 
de dichters nu op ooghoogte
zomaar voor het grijpen
en niet eens op alfabet
 
in de kern van hun bestaan
cirkelt altijd wel wat liefde 
rond het vangnet van de taal
 
maar zelfs binnen handbereik
alle woorden nog zo mooi
liefde laat zich niet ontleden
 
anke labrie
(26-09-2021)

Share This:

Frans Terken en Ien Verrips winnen de enige echte virtuele ‘ergens tussen das sein en da sein’ trofee op pomgedichten punt nl

Frans Terken en Ien Verrips delen vandaag het goud – zij schreven gouden regels over het ongewisse binnen laten – hoe het verleden leidt tot het heden en hoe het heden lijdt onder het verleden – hoe het zijn schaduwen werpt op het da sein. dank aan de dichters voor de ingezonden gedichten -mijn felicitaties aan Frans en Ien:

Waar je dan bent

Je bent er
maar daar ben je niet
zoals een spiegel twee zijden heeft
je ziet jezelf in het glas aan de voorkant
de achterkant een donkergrijs verleden

dat je bij jezelf meerstemmigheid zoekt
een diep fluisteren op de achtergrond
je stemt af op de juiste toon

– niet zoals roeptoeters in een spervuur
hun haat etsen in de huid van de liefde –

je koestert je woorden
zet ze op de goede snaar
trekt die strak voor een sprong

je veert uit schaduwen van vroeger omhoog
zweeft in het ongewisse

© FT 25.09.2021


–>
een meer filosofisch thema deze week – da sein en das Sein – je kunt er van alles bij denken. er moet in ieder geval leven in zitten. zoveel is zeker. frans belegt het leven in tegenstellingen: in vroeger en nu, in wat bekend geacht kan worden en in het ongewisse. wat betreft het gevraagde thema is het gedicht ook zo mogelijk:
 
Je bent er
maar daar ben je niet
zoals een spiegel twee zijden heeft
je ziet jezelf in het glas aan de voorkant
de achterkant een donkergrijs verleden

je koestert je woorden
zet ze op de goede snaar
trekt die strak voor een sprong
je veert uit schaduwen van vroeger omhoog
zweeft in het ongewisse

voor mij mag het zo – mooi rond en klaar. de vijftussenregels brengen iets van actualiteit in het gedicht. misschien moet de dichter deze vijf maar aan de actualiteit laten.

als ik je binnenlaat
maakt mijn verlangen
plaats voor jaloezie
 
hoe kon ik weten
dat delen zo zou
raken in mijn zijn
 
je streelt mijn droevig hart
neemt wat de liefde
toebehoort en gaat
 
ik schraap
mijzelf bijeen
tot ik weer ben
 
sept 2021
Ien Verrips

–>
‘binnen laten’  en ‘gaan’ als vervangers voor da sein en Sein worden door Ien hier letterlijk en figuurlijk verkend. (een tastbare plaats en het innerlijk van een mens) –  zo vertaal je de filosofie in poëzie – de uitkomst van deze verkenning draagt iets van noodlottigheid en droefenis. ja dames en heren  dichten is op zich geen pretje. er moeten heel wat stenen door een maag om tot een mooie tekst te komen – maar dan voel je wel door de woorden het soortelijk gewicht van de observaties heen. hier lukt dat Ien.
 
  • Frans Terken – zweeft in het ongewisse
  • Rik van Boeckel – schrijvers van verhalen ze zweven in het voortdurend nu
  • Vera van der Horst – dit is wat het is
  • Ien Verrips – hoe kon ik weten
  • Paul Bezembinder – Zoo, en nu een ansichtkaart

en dan nog dit – optreden van oa JOZ KNOOP en POM WOLFF zondagmiddag Shaffy poëzie podium Amsterdam

wie wint de enige echte virtuele ‘ergens tussen das sein en da sein’ trofee op pomgedichten punt nl? mevrouw merkel zal het volgende week met enkel nog ‘das sein’ moeten schaffen. dichters zoeken de grens graag op – zwevend tussen da sein en das sein – ach ja wie niet – op een dag zweven we tenslotte allemaal ergens. graag uw bijdragen al dan niet zwevend – met vaste voet mag ook natuurlijk – u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak  – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

foto: Ben Kleyn


zo op de vroege ochtend
bijna zwevend boven het bestaan
ergens tussen das sein en da sein
 
(in de loop van de dag
maar eens kijken of ik dat vertalen kan)
mijn god wat een toestand
 
al die woorden ook
die maar aan elkaar blijven hangen
tot ze verteren natuurlijk
 
het lijkt wel liefde
 
 
pom wolff
 
Het hart samen

De dag rust in alleen zijn
geen eenzaamheidspijn

het hart is samen het klopt
de armen zeggen amen

omhelzen het geluk
ogen zullen het beamen

het hart zal hier en da sein
in het temperament van de tijd

meningen verlaten vele monden
liplezen is aan schrijvers van verhalen

ze zweven in het voortdurend nu
tot de mens er een draai aan geeft

Rik van Boeckel
25 september 2021

–>
een gedicht vol associaties. ik ben geen filosoof – misschien begint filosoferen wel met associatief denken – dan krijgen we hier van dattum voorgeschoteld – de filosoof tracht daarna te komen tot een sluitend geheel – de dichter kiest uit de woorden stroom die woorden die de taal en de lezer onder stroom zetten. in die zin en zo gezien is deze tekst een voorfase van een gedicht of van een filosofisch betoog.
 
Perspectief

Soms is er een dag met het juiste licht,
dat alles toont zoals het is
de waarde van schaduw

de intensiteit van reflectie
het ontegenzeggelijke belicht
dit is wat het is

gisteren kon je nog twijfelen
in plaats van zien, kon je geloven
onverbeterlijk kon je dromen

Kom kind er is weer een morgen
en licht is maar licht.

Vera van der Horst


–>
ze zal wel weer boos worden…
zei ik vorige week bij eijlders nog tegen een jonge en beginnende dichter – geen filosofische notities graag in een gedicht! – lezen we bij vera over ‘intensiteit en reflectie’ en dat dan ook nog in een licht ‘perspectief’. hoe maak je van de woorden proza – nou zo!
 
een mooi voorbeeld deze tekst van een tekst zwevend tussen proza en poëzie – dichter wil wat zeggen maar raakt onderweg in de taal verstrikt in filosofische termen. je kunt het ook onaardiger zeggen: met termen uit de filosofische gereedschapskist timmer je de poëzie vakkundig je gedicht uit.
eigenlijk kent deze filosofische notitie maar een mooie en spannende dichtregel: ‘gisteren kon je nog twijfelen in plaats van zien,..’
 
Dag Pom,

Paul Bezembinder bezocht de dierentuin en stuurt (heel twintigste-eeuws)
de lezers van pomgedichten.nl een ansichtkaartje.

Mooie avond gewenst,
groet! \Paul



Zoo, en nu een ansichtkaart
 
“What shocks the virtuous philosopher
delights the chameleon poet.” ― Keats
 
Wat stoer dat de kameleon
hier het да-sein van het ὄν
en het niet-zijn van het non
in zijn kunst betrekken kon!
 
Paul Bezembinder


–>
dank aan de dichter voor de attentie aan pomgedichten. en wat een inzicht – de kameleon bezembinder groet de dingen, dieren en mensen in de avond – kleine jongens worden groot –  van ostaijens marc groette in de ochtend. fijn dat de dierentuin -tegenwoordig- ook in de avond is geopend.

Share This:

NK poetry slam 2021- suzanne krijger door naar ronde 2 – jeroen naaktgeboren verliest – monique hendriks wint nk poetry slam 2021

monique hendriks wint nk poetry slam 2021

finale lucas kloosterboer – sexueel getinte lik hap snot poëzie – rijmelaar – ‘banaan in je kut’ dat soort regels –
een frustraat in een gele geile broek – ‘laat me een baarmoeder zijn’ en nog wat scheten mogen we van hem op het podium horen

monique hendriks
– -erg limburgs dat accent – weer een tekst over een vader – en over zichzelf – ‘alles wat pijn doet is ROND’ – een adreanaline junk is ze zegt ze – en dat is waar – maakt een lijst van haar complexen – haar hoofd gaat nooit uit zegt ze en dat is ook waar

nou moet monique maar winnen want anders is het einde van de SLAM daar – de verwarde frustraat kloosterboer hoort in ieder geval niet in een finale thuis – in geen enkele finale thuis

2e ronde:

monique hendriks 2e ronde (9-8,5-8,7)

erg limburgs dat accent – weer een tekst over een vader – en over zichzelf – alles wat pijn doe is ROND – een adreanaline junk is ze zegt ze – en dat is waar – maakt een lijst van haar complexen – haar hoofd gaat nooit uit zegt ze en dat is ook waar

lucas kloosterboer  2e ronde – (5,5-7- 6,5)

sexueel getinte lik hap snot poëzie – rijmelaar – ‘banaan in je kut’dat soort regels

een frustraat in een gele geile broek – ‘laat me een baarmoeder zijn’ en nog wat scheten mogen we op het podium horen

suzanne krijger 2e ronde (jury 8-8-8)

over anders zijn – ik trok mijn step uit de kast en ging met jongens spelen

de vraag is

is het dan nooit echt goed

had ik als vrouw meisje meisje moeten kiezen

maar ja ik stepte naar de jongens toe

wederom een indrukwekkende performance

mag ik zo vrij zijn

als mens!

marit jellema 2e ronde (7-8,5-8,2)

wederom heel veel IK – heel veel angsten – heel weinig afstand

ze vindt de stilte angstaanjagend stil en leegt leeg (ja ik ook)

ik zeg neem nog een pilletje kind – en schrijf maar raak maar ga niet het toneel op

effie ophelders 2e ronde (jury:8.5-8-8,6)

weer over relatie dingetjes

hoe je iedereen kunt martelen

een soort betoog – begint wel als een truukje te lijken

ik zeg: na 2 minuten heb ik deze proza-ist wel gezien

zit niets van poëzie in

maar ja het is utrecht en utrecht stemt haar de finale in

jeroen naaktgeboren: ‘er is geen wolf die een mens nodig heeft om een schaap te verscheuren’

jury: 7.5-7-8

rotterdam helpt rotterdam met een 8.

jeroen komt niet goed over – een opsomming – zagen we vaker – de magie van de woorddanser voorbij

Levi Noe

jury 5,5 – 6-7

‘meneer de jonge – waromme

sinterklaas dingetje – óok nog verder flauwe ggd versjes

bekvechter

jury: 8-6.5-7.5

hitler en stalin in een dialoog – mengele ook nog

met wat maanwandelingen – vertrouwen

toneelstukje met een hele slechte acteur – hopeloos

effie ophelders – sterk optreden

jury: 8-8,5-9

over een stem, een hoer, over hoe het voelt alleen te zijn. jouw stem moet lief voor je  zijn.

utrechts applaus voor utrecht

ellen oosterwijk

jury: 8-8-5.8

niet uit het veld geslagen

met een boodschap

niets zeggen is ook verzet – over verkracht worden – erg terepeuties

marit jellema

jury: 8-8-8 –

wat een vreselijke jurycijfers – slaan de plank volkomen mis hier

ze is een looser zegt ze en een astronaut – over pillen en het kindzijn – erg chaotisch en waarom moet zo iemand in de finale staan – mes in der  jaszak – veel poeders weer en pillen ook – kortom hopeloos

hindirk hannema

jury:5-4-6

mijn moeder is een maagd – wil beschermd worden tegen zijn moeder

soort hitler performance zonder snorretje – slechter zie je ze niet vaak

monique hendriks

jury: 8 -7,5-7,5

je moet altijd de sprong wagen

zelfs als er niets is dan is er altijd nog de BTW – woorden van haar vader

goede performance effecten – het is toch meer een toneelstukje dan poëzie

lucas kloosterboer

jury: 8-6-6

in een geel pak – nogal wat frustraties – ik ben een mens een godverdomme mens – veel drie letterwoorden. en maar opsommen opsommen opsommen – een mens uit de hele hoerenwereld – nou ja – ik zeg neem nog wat moedermelk jochie

suzanne krijger

jury: 7,5-7,5-8

indrukwekkend perfect optreden – wist je dat benen gemaakt zijn om te rennen

de schoolbel gaat op het goede moment

gesprek met haar moeder – bracht woorden onder woorden over haar afgezakt hart – telt achter haar bureau de lege vellen van …

hoe is het stoepkrijt weggespoeld?

sannemaj betten

jury: 8-8-7.5

goede performance –

neem mij mee – wil meegenomen worden – naar de blauwe plekken van de aardkorst –

ik houd van jou zegt ze

ze wil niet over hem/haar schrijven

mist hem/haar

alles is later

Share This:

Yvonne Koenderman: “Het knaagde eerst, deed zeer, maar nu lijkt het een soort van bevrijding en het geeft ruimte voor nieuwe ontdekkingen, andere inzichten en vooral mooie mensen die onverwacht daar waren in een erg moeilijke tijd…”

De dag sluimert terwijl ik naast mezelf loop en kijk naar het lachende gezicht luister naar de vrolijke babbel. Ik schop tegen wat bladeren en onderdruk het onderbuikgevoel alsof het er niet is. Maak van de door medicijnen onderdrukte koliek een komiek die alle zorgen wegwaait en hoop zelf ook meegedragen te worden door de wind welke dagelijks weer de bloempotten bij de voordeur omblaast. Ik naast mijzelf geniet van het thuis en laat alles in rust. Het mezelf naast de ik geniet van de ontmoetingen waar het ik zichzelf even kan zijn omdat het niet alleen de zorgen wekt, maar ze ook wegstrijkt onder een mantel van begrip waar men om vergelijkbare reden ook soms naast zichzelf staat en blij is even te kunnen zijn om daarna te kunnen genieten zonder bang te zijn dat het over gaat, want over gaat het vroeg of laat uiteindelijk voor iedereen. Laat het maar laat zijn, laten we nog maar even naast ons zelf doorwandelen hopend dat het weer één kan zijn. Vooral geen onrust zaaien, geen gesteun , geen pijn laten zien zoals kan zijn. Wie weet waait het gewoon weer over en zijn alle zorgen voor niets…laat de komiek het maar winnen, het scheelt tenslotte maar een letter die eerst komt.


De woorden hervonden druppelen tijdens het lezen langzaam binnen. Er is een jaar voorbij en de koliek is verdwenen, de komiek daar in tegen heeft overuren gedraaid het afgelopen jaar, op momenten dat een lach meer deed dan een traan. Het was van vele kanten angstaanjagend stil, terwijl je zou wensen dat iemand even de moeite had genomen om langs te komen, maar de grote dood doener was corona…..”nee meis, ik kom nu niet” of “ja, ik zou het leuk vinden om even met Armand op pad te gaan, maar denk dat dat nu niet verstandig is?” Zelfs de telefoon zweeg. Verstand, angst en belang, een probleem wat voor veel mensen een moeilijk iets zal zijn geweest de afgelopen tijd.

Nu het goed met me lijkt te gaan is daar ineens van diverse kanten weer de wil om eens langs te komen. Geen moeilijke gesprekken over ziekte, dood en ellende, maar weer terug naar het oude, naar dat huis wat altijd voor iedereen open stond, waar feestjes gegeven werden, altijd meegegeten kon worden en de drank altijd vloeide voor degene die daar behoefte aan had, maar het lijkt te laat.

Wat al die tijd gewenst werd is in een tijd van stilte zonder zelfs dat telefoontje van hoe gaat het onbelangrijk geworden. Soms is daar het besef dat datgene wat je wenste ook niet meer gemist wordt, dat vriendschappen van jaren ineens niets waard lijken te zijn als het moeilijk wordt en dat juist degene waar je het niet van verwacht zou hebben, je doen verrassen.

Het knaagde eerst, deed zeer, maar nu lijkt het een soort van bevrijding en het geeft ruimte voor nieuwe ontdekkingen, andere inzichten en vooral mooie mensen die onverwacht daar waren in een erg moeilijke tijd.Buiten kunnen we weer bijna schoppend door de bladeren lopen, dit keer met een lach die gemeend is. De wind waait nu even niet, maar als hij waait, dan neemt hij de muizenissen mee. We wandelen een nieuwe tijd in.

Yvonne Koenderman

Share This:

ACG VIANEN redt Nederland – stoot mark en alex van de troon – herschrijft de troonrede: ‘van deze deur dat – elke in onder ons – maar tegelijkertijd vandaag dit alles…’

Share This: