- Frans Terken: Aan een gewezen geliefde
- Vera van der Horst: een schilder zegt misschien dat dat niet kan, maar een dichter dicht er van
- Rik van Boeckel: die tijd gaat eenzaam voorbij
- Cartouche: een regel, die almaar aan mij trekken blijft
- Anke Labrie: op nog nooit ontgonnen ruimtes
Yvonne Koenderman – het leven is zwaar – leve het zware leven!
istanboel is visje eten
het turkijegedicht is nog steeds een bonnetje
amsterdamse straatweg 42a
Baarn, pomp 3, 33 liter ongelood
en eigenlijk op die manier dan dus
met dit te maken vruchtbaarheid
daar dus dan
ter wereld gekomen huist het hier
op dikke stoepen asfalt
vissen rokend in dieselgeuren
een vastberaden meisje
en nu dan dit
de eeuwen in laagjes
in die tijd de dingen die gedaan zijn
zijn nog steeds
aldus is mooi hoe de verbinding is
meisjes knopen bloesjes open
en zuigen mannen alsmaar vaster mannen vast
pom wolff
Pom bij de Appie
VON SOLO – In de politiek draait ook alles om succes. Voor een politicus, is bijvoorbeeld het aanschaffen van een Joint Strike Fighter vergelijkbaar met een ‘cumshot’…
laten we klein beginnen hoekstra…
in afwachting op de reactie van VON SOLO – voor de tweede keer in zijn columnistenleven (meer dan 1000 columns op de pom) – heb ik een passage in zijn donderdag vonderdag column geweigerd. ik ben benieuwd naar zijn reageren. krijgt u die column nu zonder die passage wel of niet te lezen – dat is de vraag die ik hem zojuist per mail stelde.
vandaag op pomgedichten punt nl – Merik van der Torren nu ook in een blauw slipje
Ien Verrips: Als je je afvraagt waarom het Hedy heet dan is de verklaring dat ik in een radio-interview mw d’Ancona deze oproep hoorde doen. Daar werd ik wel blij van…
rob vos nodigt dichters/singer songwriters uit – 22 oktober groote weiver wormerveer
Charles Steijger: ‘Ik schreef tussen de regels mijn geheimen over mijn pijn en groot verlies…’
Charles reageert vandaag hier op de site op de oproep:
als u het weet
waarover dichters zwijgen
of over zouden willen zwijgen
schrijf het mij
Ik schreef tussen de regels mijn geheimen
over mijn pijn en groot verlies
Karin Beumkes: Requiem voor Radja: ‘je ouderdom voltrekt zich nu volkomen en je vecht niet meer terug…’
je ouderdom voltrekt zich nu volkomen,
en je vecht niet meer terug