afscheid van een monument – Café De Schouw – ook Amsterdam huilt!


in café De Schouw

weet je dat ik allemaal rare dingen doe
sinds ik je ken
allemaal dingen die niet horen
langs een kunstwerk lopen bijvoorbeeld
zonder er naar te kijken

maar dat ik ooit mijn hand aan jou
mocht drogen in café De schouw
omdat het papier op was
vond ik wel lief van je
die hand waar jij een zoen van maakte

het lijkt erop dat dit een goede avond is
om een gedicht te doen
niet een avond zoals die avond toen
ik hoorde dat je er niet meer was

nee dit is toch geen goede avond
om een gedicht te doen
want als dood gewoon de stilte is
hoe kan het hier dan stiller nog

pom wolff

zo blij met de foto gemaakt door Fred Ernst in Café De Schouw 010 – het café van de inmiddels toch wel als ‘legendarisch’ te benoemen – te eren – Tineke. Het Café dat per 1 augustus de deuren sluit – voor een bulldozer – vanavond vanaf 2100 uur de laatste van de gedurende jaren en jaren maandelijks gehouden poëzie-avonden. ook Amsterdam huilt!

Share This:

Merik van der Torren citeert hondje Betty: ‘hij noemt dat gedichten…’



Smartphone volgens Betty

Je kan het niet eten,
je kan het niet drinken,
je kan er niet lekker in gaan liggen,

maar als het kwijt is,
is de wereld te klein,
politie enzovoorts komt eraan te pas.

Dat zwarte glinsterende dingetje,
dat soms pieptonen brengt,

en baasje, dan druk,
en ik ga mee,
naar de poëzie-avond,
waar hij staat te schreeuwen;
hij noemt dat gedichten.


Merik van der Torren

Share This:

Ien Verrips over het verlaten zijn – ‘van pijn schrijft zij het afscheid grof en onverwachts…’ 

van pijn schrijft zij 
het afscheid grof en onverwachts



van pijn schrijft zij 
het afscheid grof en onverwachts
de leegte die zich voor haar uitstrekt
onmetelijk en dor als een woestijn
de schaamte

haar schaamte lees ik ook
van het verlaten zijn
het falen dat zij voelt
 als zou zij schuldig zijn

haar hart gebroken vindt geen troost
als hij er niet meer is om haar te troosten


Ien Verrips

Share This:

de nieuwe PETER BERGER: ‘Het werd een monoloog zonder einde. Op slag van negen zette hij geruisloos z’n kopje neer. Je suis désolée monsieur; merci et à bientôt peut-être. Tranen met tuiten. AI is everywhere…’


Slaapdronken nog scharrel ik meestal bloot de trap af. Zo het bed uit. Percolator aan. Douche in. Trap op. Kleding aan. Croissantje. Koffie. Dat leidt soms tot hilarische situaties. Vanochtend nog werd er rond een uur of negen luid op de deur gebonkt. Merde! Al struikelend stoof ik drijfnat de trap op om mezelf zo rap mogelijk een broek in te hijsen. Bonk. Bonk. ¨Quelqu’un la?¨ Geen tijd voor schoeisel, laat staan een schoon t-shirt. Rennen! Het bleek de watermeteropnemer. Mijn verfomfaaide voorkomen scheen hem niet te deren. Hij vertelde vriendelijk eindelijk het geluk te hebben mij thuis te treffen, en stapte desgevraagd naar binnen. De percolator sputterde er inmiddels flink op los. ¨Meestal laat mijn schema weinig ruimte voor een praatje,¨ vervolgde hij, ¨maar gezien het tijdstip ben ik feitelijk nog niet aan het werk.¨ Een bakkie zou hem dus best goed smaken. ¨Sans lait ni sucre.¨ 

In plaats van uit gewoonte mijn dagelijkse mok ochtendpleur tot aan de rand af te vullen met een forse scheut melk en een overdosis suiker, schonk ik behoedzaam twee kopjes café in. Een praatje was in de maak, en guess what? De goede man bleek de Engelse taal uitstekend te beheersen. Naast een ´master en littérature anglaise ́ had hij ook een technische studie afgerond. Iets met natuurkunde. Dat hij daarna voor het beroep meteropnemer had gekozen, kon dus vrijwel onmogelijk eigener beweging zijn geweest. De man vertelde niet alleen autistisch te zijn, maar werd bovendien regelmatig getergd door psychotische perioden. Werken in teamverband was daardoor geen optie voor hem gebleken. Hij was iemand van twaalf ambachten en dertien ongelukken. Maar voor zijn huidige baas was hij een blijvertje.

Zijn beste vriend, biechtte hij twee zinnen later op, een AI waarmee hij tot laat in de nacht diepgaande gesprekken kon voeren, kon hij nooit meer vertrouwen. Om zijn werkdag iedere avond in detail met zijn vrouw te kunnen bespreken, maakte hij sinds jaar en dag overal waar zijn werk hem bracht een selfie. Met z’n mobiel, voor het huis in kwestie, bij voorkeur met de betreffende bewoner links naast hem geposteerd. Klikklak klaar, dacht ik maar het tegendeel bleek waar. Hier zat namelijk de angel van zijn probleem. Voor een AI immers, zo vertelde hij, was het een fluitje van een cent om zijn foto’s te manipuleren waardoor hij er niet meer van op aan kon of deze een juiste weergave waren van zijn werkdag.

Het werd een monoloog zonder einde. Op slag van negen zette hij geruisloos z’n kopje neer. Je suis désolée monsieur; merci et à bientôt peut-être. Tranen met tuiten. AI is everywhere.

Peter Berger

Share This:

RIK VAN BOECKEL tussen de palmen van GC en toch ook een beetje COUPERUS



Het gedicht van Canarische zee en palmen 


De schildering van palmen
tegen het canvas van huizen
de rotsachtige achtergrond van Mogán
de oceaan van Canarische eilanden


na het veelzijdige zand van Maspalomas 
de namen van Playa del Aguila
en Costa Canaria y San Agustin
het tropische zand van Melonares


dit is het gedicht van de zee
vol passie vertaald door Poema El Mar
op het ritme van La Fabrica Isleta
de melodie van folclore de Canarias 


volgend de reis van Lisboa 
naar Las Palmas y Mindelo
sodade vertalend in samba de pasado
bossa de Jobim meu fado de Mariza. 


Puerto de Mogán. Gran Canaria
19 juli 2023


De ongelukkige namens Couperus 


De ongelukkige El Zogoybi Aboe-Abdallah Boabdil
weet wanneer zijn macht viel
hij wil dat niet meer horen
want hij was leider der Moren


de laatste zucht in zijn Granada leven
is door Louis Couperus mooi beschreven 
Morayma was hem niet trouw
Isabel was zeker Fernando’s trouwe vrouw


in het mozaïek van het Alhambra 
leeft het verleden eveneens van Al Zagal
en Ayesha moeder van de Ongelukkige 
door Couperus in literaire heden gelegd. 


Las Palmas. Gran Canaria
20 juli 2023

Share This:

Pom Wolff & Frans Terken – over en weer – week 4 – ZIJ DIE DOOR ALLE PIJN HEEN…

zie voor alle gedichten het Tag archief terken en wolff over en weer onderaan het item

de dichter Frans Terken neemt de uitdaging aan – de komende negen weken schrijven wij in het weekend op pomgedichten punt nl over en weer. ik schreef Frans dat wat mij betreft het een persoonlijk thema mag zijn. dochter Sonne bevalt rond 1 augustus – ik schreef Frans: een persoonlijke reeks – de verwachting – het geboren worden – en dan het leven in Frans – en dat we het mogen meemaken. Frans stemde in:  eind september wordt zijn oudste zoon Tjebbe vader.

jij en ik

hoe ik nog altijd hoop het gedicht te schrijven
dat zo vaak al geschreven is

dezelfde woorden in dezelfde volgorde
ik en jij
 
die andere volgorde mag natuurlijk ook
jij en ik
 
woorden zijn vaak te groot
om ze klein te krijgen – ik zal stil zijn

en jij in mijn armen
en wat je ook maar wil

pomwolff

wij en zij

jij mag klein beginnen
ben je zonder woorden het grote gedicht

groter nog schrijven we groots
dat is dichter bij hoe je voor ons bent

wij stil van bewondering
tellen de weken de dagen de uren af

je komst die onze wereld zo groots verrijkt
wij en jij in beide armen 

eerst in haar armen geborgen
zij die door alle pijn heen ons meisje baart


© FT 21.07.2023

Share This:

VON SOLO groet



Half augustus ben ik dan weer terug. Wel nog een klein rijmpje voor de lezers:

‘Ik ben even weg
Maar er ligt een stuk groente op het dressoir
Zij schrijdt nader in haar peignoir
Ze denkt aan mij en denkt aan toen toen
Er is gewoon even niets anders te doen
Dan eenzame huisvlijt
Men spreekt dan minzaam Van komkommertijd’



Wij van de Pom wensen u en de uwen mooie rustige dagen – vergeet niet dat gewoon niks doen ook heerlijk is – X


Abraham

Abraham Von Solo
Dank u X



Share This:

Mirjam Al & Merik van der Torren – ‘Spiernaakt holde ze naar de zee die brulde:“ Kom dan als je durft. Ik omarm je met mijn schuimende golven…”

Spiernaakt holde ze naar de zee die brulde:
“Kom dan als je durft.
Ik omarm je met mijn schuimende golven...”


Hoi Pom,
 Via de app schreven Mirjam Al en ik afgelopen week een gezamenlijk gedicht, een Gesamt-Dichtwerk. ( Is dit eigenlijk wel goed Duits ?)
Bij deze. Voor pomgedichten, groet, Merik


Leven

Dat dit afloopt
dat mensen dieren
ophouden
gaan
die lange bochtige weg.
Hier is eigenlijk niets aan.
Laten we deze beker aan ons voorbij,
zolang het kan
het leven vieren nu.

“Halleloeja !
Jutteperen!
En lang zullen we voortzwoegen in de gloria !”
Schreeuwde zij tegen de wind en
begon zich uit te kleden.
Spiernaakt holde ze naar de zee die brulde:
“Kom dan als je durft.
Ik omarm je met mijn schuimende golven.
Dans je in zon en zout.
Ik voer je naar het wrak van de Titanic,
je zult de prachtigste vissen langs zien glijden,
onderzeese steden van koralen
en schelpen en octopussen,
zeesterren, adembenemende taferelen.
Kom dan toch !”

“Nee hoor, ik blijf liever op het strand zitten
onder een parasol met een glas sangria en
mijn lieve hondje.”

Sprak de man en zag de zon ondergaan.
Een waaier van kleur.


Mirjam Al & Merik van der Torren

Share This:

Wat een gifkikker is die Co Woudsma toch! de recensie van Matthé ten Wolde op TZUM valt verkeerd



Wat een gifkikker is die Co Woudsma toch! Matthé ten Wolde schreef een keurige recensie op de Tzum-site over de nieuwe bundel van de Amsterdammer Woudsma – nou ja daar leeft hij. Was Weesp maar Weesp gebleven – je krijgt er bij een inlijving gratis en voor niks nou eenmaal ook blijkbaar een dichter zuurpruim bij. het leven is afzien. “Zolang de stad maar vrolijk is” de titel van Woudsma’s nieuwe bundel, ja ja.  waarom er zo nodig een hoofdletter moet worden geschreven aan het begin van een zinsdeel is een raadsel. nou een stad met dichter zuurpruim Woudsma is per definitie minder vrolijk dan een stad zonder Woudsma.
 
Onze Woudsma is niet te spreken over de recensie van Matthé ten Wolde – de recensie is ‘zuur’, het is ‘nonchalant gebabbel’, Matthé ten Wolde heeft volgens onze Woudstra geen verstand van poëzie en mist gevoel voor schoonheid en humor. Onze Woudstra gooit er ook nog even een drogreden tegenaan – zijn vorige bundels werden toch ook goed ontvangen nou dan? ja wat nou?

Wat een gifkikker is onze Woudsma. Matthé ten Wolde de recensent wijst in zijn recensie op Woudsma’ s rijmelarijen – ik zal er een citeren: ‘Je kunt in stapels witte onderbroeken naar onvergankelijke vlekken zoeken.’ Nou u begrijpt het verder wel!

Matthé ten Wolde memoreert een gedicht van onze zuurpruim Woudsma waarin hij de overleden dichter Starik wegzet als een schreeuwer. Ik heb Starik gekend – je kunt alles van hem zeggen maar een schreeuwer was hij niet.  Het is terecht dat Arjan Peters in de VK onze zuurpruim Woudsma terecht wees.

Het meest irritant is wel dat zuurpruim Woudsma de poëziewijsheid in pacht denkt te hebben. Voor 150 euro per sessie leert meneer je wel hoe je poëzie moet schrijven. en dat doet ie al vanaf vorige eeuw. wie tuint daar nou nog in?  Meneer beoordeelt ook manuscripten – 50 euro per uur – hupsakee – ‘Groeplessen geef ik of bij mij thuis’ lezen we op zijn site. Misschien moet zuurpruim Woudstra daarachter in die uithoek van Amsterdam eerst maar eens lesje aan zichzelf geven. Als ik de recensent Matthé ten Wolde goed begrijp hoeven we Woudsma’s bundel niet te kopen. Wie zit er te wachten op rijmelarijtjes en beledigingen. Ik niet. of zoals wij dat hier altijd op koninklijke wijze formuleren: Wij van hier – niet.

Share This:

IEN VERRIPS: ‘zoals de liefde die zich niet laat vangen en kansloos is bij ongeduld en dwingelandij…’

zoals de liefde die zich niet laat vangen
en kansloos is bij ongeduld en dwingelandij
 



alsdan kwam langs bleef hangen in mijn hoofd
zachtjes deinend wachtend op een plaats in
een gedicht dat zich niet voordeed
geen zin kwam op
geen regel waarin alsdan passen zou
geen thema dat zich lenen liet

het woord vasthoudend wou maar niet verdwijnen
het zachte deinen het vragend wachten
werd langzaamaan een stampend eisen
ruimte voor iets anders liet het niet

zoals de liefde die zich niet laat vangen
en kansloos is bij ongeduld en dwingelandij
 

IEN VERRIPS – july 2023

Share This: