pomgedichten.nl – Pagina 19 – Pom Wolff – gedichten – nieuws – rellen

Terken vs Trump – weerzin tegen de waanzin

we kennen frans hier op de pom als trouwe maatschappij kritische inzender van poëzie – al eerder schemerde zijn weerzin tegen de waanzin – vandaag explosief verwoord:

Een traan op je gezicht

Een dag van de handen voor de ogen
tranen de vrije loop laten maar wat is vrij
als je tussen de vingers door ziet
hoe het er buiten aan toe gaat

de megalomane aanpak van een proleet
een die meent een oranje zon te zijn
een gezicht trekt alsof hij vrolijk glimlacht
maar jij ziet de vuile grijns op zijn smoel

hoe hij zich de nieuwe heiland waant
hij voedt zijn volgelingen met onrust en haat
in zijn kielzog paraderen machtswellustelingen
als hielenlikkers van een blote keizer

ze roepen van vooruitgang en groter maken
hopen hun handel door onze strot te duwen
rijk verpakt in een keur aan onwaarheden
gevangen in hun kleinheid van vals gekrakeel

niet dat wij de opgeblazen verhalen slikken
de vele leugens ons voor de voeten gestrooid
wij vangen onze tranen in een brandslang
spuiten àlles vol terug in hun gezicht

© FT 20.01.2025

Rob Mientjes – waarheid worstelt…allemaal poppenkast

Hoektaal

Beeld in verwarring
zwijgt volmondig
onthand ontmenst

een karikatuur van schrik
houdt muren rechtop
bouwt zichzelf dicht

neemt aarde bij de neus
en onkruid voor lief
blauw water is wat rest

beeld in verwarring
verhult een big smile
niemand die het ziet

ai plaagt fact check
waarheid worstelt
hoektaal zwijgt

allemaal poppenkast
optocht doet leven
keer het binnenste buiten

Rob Mientjes

Anke Labrie wint de enige echte virtuele – hoe zit het nou werkelijk in de wereld – de nou willen we het weten ook – trofee op pomgedichten – zit schoonheid altijd van binnen?

wie wint de enige echte virtuele – hoe zit het nou werkelijk in de wereld – de nou willen we het weten ook – trofee op pomgedichten?
zit schoonheid altijd van binnen? zo is het thema aan te vliegen deze week – maar laten we ook de wereld niet vergeten – Anke Labrie vat het ingewikkelde thema prachtig samen in een samenvattend gedicht – dank aan alle dichters die inzonden – de keuze was tussen de wereld en het individu – tussen vrijen en vechten – Ankes poëzie werkt bevrijdend. Goud! van harte.

de wereld en de liefde

andere grenzen
andere vormen
andere tijden
andere normen

in wezen niets nieuws
vrijen en vechten
soms zijn wij de goeden
denken we
of we zijn toch de slechten

’wereld’ is een woord
voor mij veel te groot
ooit in elke taal verzonnen
wellicht door een dichter
net zoals waarschijnlijk ‘liefde’
nooit groot genoeg voor mij

anke labrie
19-01-2025

hoe het zit? met de wereld of met de schoonheid? de keuze is aan de dichter – het thema werelds te aanschouwen of meer menselijk – in een kleiner verband.
anke vat het thema mooi samen – ‘vrijen en vechten’ – de wereld en de liefde als een samenvattend gedicht – het een te groot het ander nooit groot genoeg. ik omarm deze dichterlijke levensfilosofie

Cartouche – schoonheid ligt alleen -in het oog besloten
Ditmar Bakker – een god voor jou
Frans Terken – de arm om je heen
Rik van Boeckel – over de waardevolle tijd van vrede
Luk Paard – “ in jou zie ik’et echte “
Rob Mientjes – Geef mij naar tijd Om te verdwalen
Ien Verrips – je glimlach zachtjes als de maan
Anke Labrie – de wereld en de liefde

wie wint de enige echte virtuele – hoe zit het nou werkelijk in de wereld – de nou willen we het weten ook – trofee op pomgedichten?
zit schoonheid altijd van binnen? zo is het thema aan te vliegen deze week – maar laten we ook de wereld niet vergeten – – ‘als vrede van de oorlog wint’ – schreef ik ooit – ‘ wie wil er dan nog dansen?’ – aan de dichters is het het gevraagde thema breed dan wel menselijk te benaderen met poëzie. poëzie is nu eenmaal altijd van alles een beetje veel. u kent de regels: gedichten niet te lang svp tenzij noodzaak – 20 regels is genoeg – insturen voor zondag 10 uur 30. stuur in op het u bekende gmail.com adres van pomgedichten@ – of benut de blauwe contact functie boven aan de pagina. of laat onder dit item een reactie achter -ik zorg er voor dat uw gedicht in het item wordt geplaatst. commentaar als altijd verzekerd.

als vrede van de oorlog wint
wie wil er dan nog dansen?
niemand

niemand presenteert de cijfers
een ruime keuze uit vers vlees
dat zulke kogels nog bestonden
in de middag mogelijk hagel
richting deil alleen maar file
niemand wil naar deil vandaag

bloedmooie dag zo leek de ochtend
steeds meer vlees bloedt zo mooi
niemand draagt een afzuigkap

niemand is op weg naar moeder
om plaats te nemen naast haar zwijgen
zeggen dat het is alsof de ogen nog
nu niemand weet – is ze rustig
en nooit meer bang voor het journaal

pomwolff

Welbeschouwd

in witzwart rose aders schuilen
gladgeschaafde relazen van jou en mij die manmoedig
hun kostje zoeken te sprokkelen, een armzalige
liefdesgave van houvast in een bestaan

dierlijk in overdaad aan de ons alom aanwezige
dreiging, bedrieglijke lijnen naar het blad-
gouden hoogaltaar in licht
van glas en loden rozen

kathedrataal – als een spagaat
tussen droom en daad, liefdeszucht en zelftucht
liggen wij open, het enig allereigen dat
voor ons zelf spreken kan

alles – bij elkaar genomen
de hele wereld hemelhoog
of gewoon ten dode opgeschreven
schoonheid ligt alleen -in het oog besloten

19-01-2025 / Cartouche

hoe het zit? met de wereld of met de schoonheid? de keuze is aan de dichter – het thema werelds te aanschouwen of meer menselijk – in een kleiner verband. ik weet niet waar deze dichter het over heeft. wat hij beschrijft is van de kunst zoveel is zeker. de toeschouwer in euforie – en dat de schoonheid in het oog besloten ligt – prachtige regel – en de rest is mysterie – voor mij in ieder geval. cartouche houdt van raadseltjes – en straks is er zijn commentaar – het is toch duidelijk dat ik dit of dat hier heb beschreven. daar is het wachten op. het dit of dat ontgaat me zo in de vroegte van de ochtend.

Ditmar Bakker

hoe het zit? met de wereld of met de schoonheid? de keuze is aan de dichter – het thema werelds te aanschouwen of meer menselijk – in een kleiner verband – nou ditmar pakt hemels uit – een beetje van dit en een beetje vroman – laten we het god noemen zijn voorstel – dat ik naast me neerleg. laten we het ‘een god’ noemen is wel weer leuk gevonden. ik noem het ditmar de dichter.

Met vochtige ogen

Als je speelgoed je bed je huis
vlak voor je kapot geschoten is
hoe kun je dan nog vrede spelen
met broertjes en zusjes die er nog zijn

met vochtige ogen dromen van vuur
dat alleen voor warmte brandt
de kracht in je hand voor een jerrycan
tot de rand gevuld met vers water

een keer schoenen aan je voeten
niet ergens onder het stof in het puin
en zonder lege maag verder lopen
naar een plek waar het echt veilig is

zo houd je onverminderd moed
denkt aan ook de mooie dagen
de warme hand van je moeder je vader
de arm om je heen van je beste vriend

je grijpt je vast aan die momenten
dat de wereld even minder lelijk kan zijn

© FT 18.01.2025
hoe het zit? met de wereld of met de schoonheid? de keuze is aan de dichter – het thema werelds te aanschouwen of meer menselijk – in een kleiner verband. frans kiest voor het nu al maanden durende oorlogsleed – en dan terug gebracht tot de wereld van een kind. de elementen zorgvuldig gekozen zoals ze elke dag in het journaal worden getoond. verdicht en aangrijpend uitgestald –

Pom, hier is mijn bijdrage aan het thema: hoe zit het nou werkelijk in de wereld? Ik denk daarbij aan de mogelijke wapenstilstand in de Gaza oorlog. En aan de voorstelling Oorlog en Vrede die jij in Katwijk hebt gezien.
Met dichterlijke groet
Rik van Boeckel

De gezegende wereld

Ik zie door de bomen de vrede
en brokstukken van het leven
en een vliegende dood zonder reden

de natuur verwijst naar alle tijden
van oorsprong en gezonde dagen
toen de wereld gezegend was

vrede is geen reden tot strijden
al zullen domme figuren dat verdragen
om hun staat of religie uit te breiden

laat wapens naar stilstand neigen
zodat soldaten burgers niet bedreigen
de koerier voor de vrede oorlog zal ontslaan

zijn waarheid zal nimmer zwijgen
over de waardevolle tijd van vrede
zo blijft de mensheid gelukkig tevreden.

Rik van Boeckel
17 januari 2025

Rik kiest voor een vredige wereld – ik had niet anders verwacht – rik is als dichter zijn leven lang al de vredeskoerier van het universum – wat mij betreft zeggen de strofes 1, 2 en 4 alles al en mooi genoeg.

Ik zie door de bomen de vrede
en brokstukken van het leven
en een vliegende dood zonder reden

de natuur verwijst naar alle tijden
van oorsprong en gezonde dagen
toen de wereld gezegend was

laat wapens naar stilstand neigen
zodat soldaten burgers niet bedreigen
de koerier voor de vrede oorlog zal ontslaan

hey pom…ja’n mooie gedachte en ik zie’et zo…in de liefde omdat liefde van de wereld zou moete en liefde van me wereld ook is…is er oorlog is er vrede er is enkel ‘n winnaar waar de liefde is…de diepe mens ‘et diepe in de mens de sterke schoonheid…in jou zie ik’et echte langs jouw ziel…

“ in jou zie ik’et echte “

zoveel dat’k van de liefde
zo loos zo niks slechts uitwendig
terwijl ik wil zijn

is er alleen de schijn
van held ‘et hoofdje en de stroom
talloze woordjes woordjes woordjes
ze gutse

ik roep
bevlek de grond bezoedel
er is niks mooi aan mij

in jou zie ik’et echte
jij bent de liefde
slechts jij

© luk paard

‘jij slechts jij’ – het is duidelijk de boodschap van Luk Paard – de wereld nauwelijks te begrijpen in alle ellende – dan maar terug tot de kern – waar de wereld om draait is de liefde voor de geliefde. in luk paards taal wervelend gebracht.

Het antwoord op al je vragen

Besloten in mezelf
Zonder een draai
Ga ik
Recht op doel af
Stuiter vervolgens stevig
Tegen mijn spiegelbeeld

Jij weet niks
De ander alles
Zeg ik smalend
Het glas scheurt
Ligt plots dubbel
En schatert

Vragen staat vrij
Antwoorden niet
Ze zwijgen meestal
Om te plagen
Ze stoken vuur
Maken gek
Liever dus vragen

Weten is voor watjes
Die waarheid onthult
En zenuwen bloot legt
Geef mij maar tijd
Om te verdwalen
In dingen die ik niet weet

Om stil te wensen
Dat ik nog lang mag leven
In een loze wereld
Met greintjes liefde
Lik op stuk en
Vol verlangen

Rob Mientjes

opvallend de hoofdletters aan het begin van de regels – ik moet streng zijn – cartouche zou uit zijn vel springen – sprong uit zijn vel toen ik hem aan de 20 regels – regel hield – ik handhaaf hier – hahaha. 20 regels is / zijn 20 regels. en anders is er diskwalificatie. mooie laatste strofe trouwens.

Je strekt je armen naar me uit
noemt mij bij naam
je glimlach zachtjes als de maan
je kussen glinsterend als sterren
wees welkom zeg je
laat mijn wereld toch de jouwe zijn
ik lach en zonder vrees laat ik de mijne
zijn voor wat het is
voorlopig

IEN VERRIPS

hoe het zit? met de wereld of met de schoonheid? de keuze is aan de dichter – het thema werelds te aanschouwen of meer menselijk – in een kleiner verband.

Ien kiest heel bewust voor het menselijke in de wereld. voorlopig nog lezen we. oje als dat maar niet een aanzegging is. maar voorlopig is het lief en van de liefde met mooie regels over die glimlach en dat kussen.

pom wolff – de ouder wordende vrouw

de ouder wordende vrouw
wordt elke dag ouder
steeds maar ouder

straks
is er nog een radioprogramma
over de ouder wordende vrouw

maar wat ze ook zullen zeggen
de ouder wordende vrouw
wordt echt niet jonger

je hebt zelfs een dichter
die over de ouder wordende vrouw schrijft
en ik kan het weten

hoe hij ook zijn best doet
om het proces te stoppen
het proces stopt niet

de ouder wordende vrouw
wordt alsmaar ouder
ouder en ouder

pom wolff

Karlijn Groet de vrijdag voor het laatst – aan mij is het te weten dat daarom…

Karlijn heeft aangegeven dat een half jaar pomgedichten wel genoeg pomgedichten is – vandaar deze laatste bijdrage in 2025 – ze had graag om de week met mandy een gedichtje willen doen maar mandy wil zich nog even niet binden aan de site. wij van hier bedanken karlijn voor haar bijdragen op de vrijdag, voor haar poëzie en voor haar zijn – genieten we haar laatste vrijdaggedicht:

Flessenpost

de wereld in je zak, de fles ging rond
van hand tot dronken hand, van mond tot mond
je wist het vasteland steeds te ontwijken

je dreef, bleef ongezonken overeind
oh geest die terug de fles in werd gedronken
ik wil niet weten hoe ik nader tot je kom

je hoeft van mij geen lezers te bereiken
ik wil alleen het dobberen bekijken
aan mij is het te weten dat daarom

Karlijn Groet

VON SOLO – De beste vrouwen blijven uiteindelijk toch onbetaalbaar.

Eén van de leukste boeken, die ik ooit gelezen heb, was ‘Vrouwen’ van Charles Bukowski. Het boek handelt zich over drinken en vrouwen. Toevallig twee onderwerpen, die blijven boeien. Mijn salaris en vrije tijd laat me toe te drinken, wanneer ik daar zin in heb. Meestal kan ik ook drinken, waar mijn smaakt op dat moment naar smaakt. Soms voel ik me heel vene Bukowski, maar dat vergeet ik de volgende dag meestal. Vrouwen is wat lastiger. Sinds jaar en dag ben ik natuurlijk al samen met mevrouw Solo, waar ik een harmonieus gezin mee heb. Had ik al een minnares gehad, dan zou ik die vast net zo trouw zijn. Een echte flierefluiter blijk ik niet. Maar toch weten vrouwen vaak mijn aandacht te trekken.

Op straat zie ik vaak de meest mooi uitgedoste types lopen in alle mogelijke leeftijden. Ik kan er niets aan doen, maar ik moet dan toch kijken en een mening hierover hebben, die ik soms ook nog hardop prevel tot mezelf. De wat mismaakte types zie ik ook wel, maar mijn aandacht daarvoor is academischer. De pronkstukjes worden vaak opgesierd door meer of minder opzichtige, dure kleding. Je ziet het aan de kwaliteit van het leer of latex. Aan de merkjes, die niet uit Turkije komen. De schoenen, die zo weinig gedragen worden buiten de slaapkamer, dat ze mooi blijven. En natuurlijk aan haarextensies, de overdadige dure, of onopvallend dure maquillage, de parfums, die ze als een warme cocon omringen en ten slotte aan de perfect opgespoten lippen, borsten en billen. Alles klopt gewoon. Alle dingen die we middels reclame en media geleerd hebben, dat seks uitstralen, zijn overvloedig aanwezig. Het is allemaal zo aantrekkelijk. Veel ervan is ook te koop. Vaak zijn deze vrouwen duur in het onderhoud.

Je hebt natuurlijk ook de verborgen kostenposten. Schijnbaar onopvallende vrouwen op elektrische bakfietsen van vierduizend euro, met een ‘goede baan of een eigen bedrijf’ en kinderen en een man met een betere baan. Met hun smetteloze, dagelijks wisselende garderobe en hun wintersport en stedentripjes met vriendinnen en tweede huisjes en wereldreizen, yoga weekends en alles dat die anderen ook doen. Als succesvolle man, kun je je daarmee onder soortgenoten wel mee vertonen. Onder de streep kosten ze ook een fortuin aan vaste lasten.

Onlangs liet ik de hond uit en merkte naar een bevriende hondenbezitter op, dat ik blij ben, dat mevrouw Solo niet zo duur in het onderhoud is. Even schrok ik van mijn eigen woorden, maar terug inslikken ging niet meer. Vervolgens realiseerde ik me, dat ik daar eigenlijk ook wel trots op ben. Ze gaat niet zo gauw stuk, is betrouwbaar, zelfstandig en sterk. Net als een auto zonder allemaal elektronische poespas, die enkel stukgaat. De beste vrouwen blijven uiteindelijk toch onbetaalbaar.

VON SOLO
DICHTER, COLUMNIST, PERFORMER EN CINEAST
Check de actualiteiten van VON SOLO op www.vonsolo.nl
Lees ook de wekelijkse column van VON SOLO op www.POMgedichten.nl

Frans Terken – al die lieve woordjes als zoete broodjes…

dat die lijfelijkheid even erin mag hakken; ik sloeg er nog eens op aan, dus dank daarvoor.
Hartelijke groet,
Frans

Om het lijf

Wat het ook om het lijf heeft
je kunt er een hartverzakking van krijgen
al die lieve woordjes als zoete broodjes

nee steek de hand dan in eigen boezem
en voel wat er aan kwaadaardigs
bovengehaald gaat worden

de tong die zich krom draait
hoe aan het verhemelte blijft plakken
wat je graag uit de mond wil blaffen

dat het niet terugslaat in je gezicht
onwillekeurig ergens een zenuw raakt
die je bijna in een moordkuil doet zakken

nog eens naar adem happen en
dan voluit de gal in het rond spuwen
blijft het uitkijken voor wie erop aanslaat

FT 15.01.2025

even een nieuwtje tussendoor – 13 maart 20uur30 – Bjorn van Rozen sings Pom Wolff – in de ROODE REMISE 020

Evenement van Roode Remise
Haarlemmerplein 11h, 1013 HP Amsterdam Centrum, Netherlands

Donderdag, 13 maart, 20:30 uur

Bjorn van Rozen – ooit door een criticus – de Brel van de lage landen – genoemd – is de singer songwriter van Utrecht – Hij treedt op met eigen gecomponeerde – min of meer romantische – songs.
De samenwerking tussen Bjorn van Rozen en de Amsterdamse dichter Pom Wolff begon jaren geleden. De songs ‘Trots’, ‘Van mij had je mogen blijven’, ‘Iemand als jij’ en ‘Gewonde vogels zingen het mooiste lied’ gelardeerd met poëzie zijn oa door en in deze samenwerking tot stand gekomen en zullen in het programma te genieten zijn.
Bjorn van Rozen en Pom Wolff verzorgden meerdere jaren op de Parade in Utrecht en Amsterdam een programma waar de singer songwriter en tal van dichters te genieten waren.

en natuurlijk zijn we – doen we TROTS

Mirjam Al – we dronken het zonlicht en wisten dat het nooit meer zo zou zijn.

www.pomgedichten.nl heeft het exclusieve recht gekregen om 65 teksten van Miriam Al tweewekelijks op de woensdag te publiceren – dat gaan we doen! de teksten zijn door haar helaas overleden vriend Merik van der Torren nog net voor zijn dood uitgetypt en van een nummer voorzien én in een blauw mapje gedaan. vandaag tekst nummer 28 – dank je wel Merik – dank je wel Mirjam Al.

pom wolff – als ik mijn voet

met dat boekenweekthema lijfelijkheid mogen we toch hopen
dat we het woke gebeuren een beetje verlaten – niet nog meer ideale schoonzoon dichters
asjeblieft nee – met van die mierzoete ideale schoonzoon gedichten, niet nog meer vrouwen dichters die overal last van hebben, van hun hoofd van het hart en van hun leden – u kent ze wel. maar ik ben er niet gerust op – op de boot het einde van de wereld waar ik vorige week optrad en oa een gedicht over eenzaamheid voordroeg – was het commentaar niet van de lucht –
‘ik keek en zag je schaamlippen bewegen…’
–
was een regel uit dat gedicht – ik werd bijna gelyncht – zelfs Catelijne kon er niet over uit. ze begon te schreeuwen – ik keek vanaf het podium en zag haar…. – ik vrees dat het boekenweekthema alleen maar zoete lieve zachte zeurpoëzie gaat opleveren. je past je aan – je moet toch wat – het volgende gedichtje zal ik maar voor mezelf houden:

als ik mijn voet in je bek steek

soms sta je te kijk
wordt er door je heen gekeken
ga je door de grond

dood gaan is makkelijker
gooien ze een bloem op je
heb je nog wat

anders dan die afstraffing
die totale ontmaskering
en de vernedering

als ik mijn voet in je bek steek
de conversatie

pom wolff