Mijn tweede gedicht. Ik schrijf veel over de liefde, voornamelijk de duistere kant die iedereen zal herkennen. Door ontmoetingen, verhalen en eigen ervaringen probeer ik te grijpen naar wat iedereen wilt begrijpen. Het bijzondere aan gevoelens is echter dat zij een vluchtig bestaan leven, zo snel en intens als ze komen zullen ze ook weer gaan. Het vangen en vastleggen van gevoelens blijft dan ook telkens een uitdaging.
ik wil dat je mij verlaat ga nu maar zachtjes ik weet dat je mij verstaat laat de woorden toe en luister naar het duister dat in mij leeft en jou deze woorden geeft
het 2e texelse poëziepodium in café De Kastanjeboom – zeg maar het podium eilanddichterRoop/WillemBroens was – het mag gezegd – uit het goede kastanjehout gesneden. een kort verslag met enige persoonlijke accenten is op zijn plaats. eilanddichter/organisator Roop verzorgde een gratis drinken en drinken voor de dichters in het poëziecafé gesponsord door een drankengroothandel of was het de plaatselijke grutter. (graag even een vermelding)- hoe dan ook een belangrijke en waardige geste richting dichters. stevig gebruik van gemaakt. een afgeladen café – maar met verstilde aandacht voor de poëzie. waar heb je dat nog.
uw verslaggever was met de dichters Arie van Egmond en
dichter/Volkskrantfilmrecensente Gerdin Linthorst noordwaarts/ eilandwaarts getogen
– op de teso boot – een uitje. van 1400 uur tot 1600 uur poëzie en de top-40 bluesmuzikant
Sloppy Tom voor de afwisseling. de ontvangst was allerhartelijkst. roop goed
geluimd. beumkes zoenen in volle omarming aanvaard. willem broens (woensdagavond
trouwens te bewonderen in café Daan&Daan in Amsterdam – de Kattenburg wintereditie
– in een programma met oa Gabriel Kousbroek
en Aurora Guds – maar dat terzijde)
het programma afwisselend. doorgewinterde dichters als oa
Larissa Verhoef, Beumkes, Broens, wisselden het podium met lokale helden die vooral
persoonlijk leed in rijmvorm te lijf gingen. we vernamen van een oude vrouw die
na veertig jaar scheiding nog steeds onder hypotheekleed zat, we vernamen van intense
chemokuren die familie leden moesten ondergaan. en er was een man die 7 minuten
wist te dichten zonder dat ook maar iemand in het café wist waarover hij sprak.
uitgever bert bakker had zijn levenswerk ooit niet opgenomen in zijn uitgeversfonds
en wilde de portokosten vergoed hebben voor het terugsturen van de kilo’s ingezonden werken. lokaal leed mooi allemaal!
heel anders toch de stadsdichteres van Ede Larissa Verhoef, ook
wel bekend als de afvalgoeroe van Ede – zij moest naar eigen zeggen nogal uitgebreid ‘kotsen’
in de trein – kijk dat is andere koek, dan heb je tenminste wat – haar ware
poëzie geëtaleerd in sneltreinvaart. een perfecte performance.
Texel kent na gisteren twee poëziekoninginnen. Beumkes is
natuurlijk de enige onvervalste echte eiland koningin van de poëzie – ik neem
hieronder omdat het maandag is (op
pomgedichten is maandag altijd beumkesdag) in dit verslag een van haar
prachtige gedichten op:
Berichtje
van een koud Texel.
Orkaan
Ubie bleef
thuis toen Iboe kwam
de orkaan kwam aan land met wind en regenvlagen
het werd tijd, Ubie begon te bidden
God kwam in het huis en ving de eerste klappen op.
Ze aten chocolade en beefden van de angst
maar God was hier het langst
en wilde helemaal niet buigen
en hóór de takken werden stil
de spinnen begonnen weer te rennen
de katten waren niet meer bang.
Het klusje was geklaard;
Iboe trok zichzelf terug
en ging wat verder mokken.
Niemand is vertrokken
het kleine stadje werd een bedevaartsplaats.
De andere koningin – gisterenmiddag uitgeroepen door jury, café, bezoekers en organisatie heet Gerdin Linthorst. een van haar gedichten – het gedicht CADZAND – ik probeer het gedicht vandaag te achterhalen – zal in neonletters op het eiland te lezen zijn en zal door de bluesdichter/singersongwriter Sloppy Tom tot een song worden verwerkt –
Cadzand
De vloedlijn scheidt
niets van niets
wind tuimelt in willekeur
uit lucht in water
trekt striemen jaagt
schuimkoppen
op en weg.
Wij zien door ogen van de geest
het spiegelgevecht van
zeegrauw en loodgrijs
om en om.
Nat zand in Cadzand
vervagende afdruk van leven
wat sporen rond een
dode kwal en verder
ademloze leegte
waarin alleen een
enkele meeuwkreet klinkt
of het blaffen van
twee honden.
het hield maar niet op de lofuitingen voor deze middagkoningin Linthorst die zich gloeiend van trots en alcohol te goed deed aan ‘de juttertjes’ die door het personeel niet aan te slepen waren.
open einde
de man sprak onduidelijk en stond wat gekromd boven een vuilnisbak hij noemde het vrede
het patatje oorlog aan zijn voeten sprak hem tegen maar dat lag en werd niet meer gehoord
hij mompelde dat er dingen stonden te gebeuren dingen waarvan hij wist dingen hem gefluisterd door de duiven
en dat er een weg was hij noemde het liefde hij was er geweest daar werd nog geleden zo slofte hij door
Roop
Roop in een goed humeur, goedgemutst dus, verwelkomde mij met een lief maar o zo giftig gedichtje bij zijn introductie. we ontvangen het werkje graag nog om het hier de lezers te presenteren. arie van egmond werd uitgeroepen tot eijldersdichter en organisator van de eijldermiddagen en voorts ook tot buurtmanager van het gehele amsterdamse Leidseplein. het werd een heerlijk dagje uit. ik wist mij vergezeld door de creme de la creme uit de poëziewereld: poëziekoningin Linthorst en Leidsepleinpoëzieregisseur van Egmond. Texel mag trots zijn op Eilandichter Roop en Willem Broens – de derde open middag zal er zeker van komen – men wil drie a vier keer per jaar poëzie en muziek combineren in dat heerlijke gastvrije café restaurant De Kastanjeboom. ik zeg doen! het was mooi en goed zo!
ach ja tessel was toch altijd goed voor enige poëzie. er lopen heel wat markante figuren rond op dat eiland. eerst is er de boot, vervolgens al die meeuwen. dan dat eilandgevoel. lammetjes – over dat eiland raak je niet uitgeschreven. gelukkig hebben we nog de poëzie.
de man die nu weer eens hier en dan weer eens daar verblijven moest als het maar wel onder toezicht was
die heel goed was in het onderhouden van contacten met name daar waar het de nymfomanen betrof en die daarna nog jaren lang konijnen fokte
heeft zijn rust wel verdiend in de grond niet slecht Requiescat in pace
eerder deze week schreven we voor de koningin van texel een troostrijk gedicht. drukken we hieronder nog maar eens af. heel fijn dat we einde maand de troost in klinkklare zoenen live kunnen overbrengen. ten behoeve van en voor de poëzie – en voor dichters zoals webmaster – heeft deze koningin TEXEL speciaal laten open stellen. dat op dat eiland ook weer eens een frisse wind zal waaien. waar is het feestje? op texel is het feestje! 26 januari de dag.
de aankondiging: Zondag 26 januari 2020 van 13:30 – 17:00 De Kastanjeboom – Stenenplaats 2, 1791 EA Den Burg
Het tweede Texelse Open Podium voor taalnerds staat te gebeuren. Mee
van de partij deze keer ook een gerenommeerd slammer uit Amsterdam, Pom
Wolff, de stadsdichteres van Ede, Larissa Verhoeff, en de Texelse
bluesmuzikant Sloppy Tom met net zo muzikale als poëtische bijdragen.
tot troost
het is door haar toverpracht aan woorden maar ook door wie zij is hoor dat wij de aarde voor haar ploegen zij zich koningin kan voelen
en god zal wegkijken het is hem allemaal teveel
in haar koninkrijk géén engelen alleen maar mensen mensen die zingen van de poëzie en van de vrede
…dat het leven veel te mooi is en een kapitale kooi is staakt het werken!!! aan de macht!!!
…dat het leven veel te mooi is
en een kapitale kooi
is
staakt het werken!!!
aan de macht!!!
de oproep van ‘Your local Pirates’ (joke kaviaar en peter
storm) aan het begin van hun nationale
tour gisteren gearriveerd in Amsterdam.
met hun ‘a fair warning’- de
nieuw uitgebrachte CD voor 5 euro te koop bij de optredens – 14 strijdliederen
– met afwisselend de gesloten vuist en dan weer mooie zachte woorden gelegd in
de nog net niet helemaal afgebroken bezongen natuur.
wat valt er van het optreden te zeggen – de pirates plaatsen
zich in een traditie van gezongen strijdliederen – het ene moment klinkt in de
verte nog iets van de nieuwe internationale scene door – dario fo’s mistero buffo klanken – de jaren
80 van de vorige eeuw – bij het volgende lied kan het kampvuur opgestookt. op de beste momenten herleeft een dichter als Henriëtte
Roland Holst – maar dan wel het socialisme geslepen met anarchistisch
slijpsteen. de grote waarschuwing tegen het kapitalisme soms in poëzie verpakt
dan weer in zeer directe strijdkreet: ‘de barricades op! – sta op doe mee met
de strijd voor de overwinning van de anarchie!’
ik vond alle gezongen liedjes bij elkaar een aangenaam
uurtje. ze brachten mij weer even terug bij de grote socialistische voorvechters
in de vorige eeuw. ik weet niet of the pirates mij deze kritiek kwalijk nemen. the
pirates roepen immers op tot actie – kom
in beweging – sta op! de boodschap. the pirates streven
geen aangename verpozing na. het eerste nummer van de CD heeft hitpotentie. mag
van mij de top 2000 in. ik zing wel mee – als vrije pensionado – het werken
gestaakt.
Na danig zweten, denkwerk en bijbehorende koppijn is mijn derde Alfabet dan toch ter wereld gekomen. Het kind is gezond en moeder maakt het goed. Het is een zuigeling, nog niet in druk verschenen. Wilt u het kindje toch graag bewonderen, dan kunt u via mijn website (www.ditmarbakt.nl) een berichtje sturen: dan doe ik u kosteloos een PDF toekomen. Voor het boekje dient te zijner tijd vanzelfsprekend met klinkende munt en grof betaald te worden; iedereen weet immers dat ik dit alleen en enkel alleen voor het grote geld doe. En voor de groupies. Zo, nu kan ik weer aan de drank.
Wellicht heb
jij interesse in onderstaand; het bloed kruipt waar het niet gaan kan en nu ik
eindelijk het idee heb niet door technische onvolkomenheid halverwege te
stranden, heb ik me aan een nieuw projectje gezet: een derde alfabet, een
stilistisch ditmaal. Er missen nog zeven letters en de laatste loodjes wegen het
zwaarst–over de helft, zeg ik maar tegen mijzelf in de
spiegel.
Als het af
is zal ik je een PDF doen toekomen–je vindt het vast niet oninteressant–maar
ik wilde je toch alvast enkele staaltjes toesturen. Hopelijk vind je ze
stichtend, humoristisch, of zelfs allebei.
Alle goeds,
D.
Vandaag ontving ik het bericht dat ook de laatste loodjes zijn gezet en overwonnen – zijn derde Alfabet is voltooid. Van harte Ditmar – HET ALFABET TE BESTELLEN HIER op zijn site – proef hieronder maar voor:
A
Tot
affectief allitereren is onze Agnus wel in staat; hoor hem het lamsvlees
dan pinceren, al zwetend en te onzer baat: “Godgloeiend godver!” Daar, in
’t vuur, telt Jezus’ aflaat ieder uur.
B
Ons
tante Beth, neerlandica, gaat in haar brief weer op die toer: met scherpe
metonymia noemt vader ‘slap’ en moeder ‘hoer’ en noemt men, metaforisch,
hier te huize wel ‘wc-papier’.
D
‘Excla-
en dubitatio! Wat met zo’n lelijk wijf te doen? Beperken tot
fellatio? Haar weigeren, alsook haar poen? Een zak op ’t hoofd? Het blijft
zo-zo…’ Gedachten van een gigolo.
M
Madame vindt
’t malom: “Á propos
een
naald te steken in ons kind?!”
Dit is
docteur al
snel de
trop:
“’t Wordt ziek dan,
stomme koe! Bezint!”
Zegt hun au
pair
daarop, belerend:
“Uw uitspraak vind
ik vachinerend.”
O
Oxymoronisch
als ‘koud vuur’
doet
men ’t bijvoeglijke aspect
omschrijven
wat nomenclatuur
in
tegenstelling zelf verstrekt:
‘onmetelijke
maxima’,
of
‘angstig ataraxia’.
S
Rijk rijm, dat in
dit versje meewoedt,
alsook in poëzie
van Weemoedt,
ja, zelfs in
songteksten van Maywood,
wordt veel
verguisd; maar ach & wee, moet
zo’n
schüttelrijmend ‘spoonerisme’
wijken voor
verzenzelotisme?
T
Het
tutje, dat, bewaard als maagd met manvolk in discussie gaat omtrent haar
hymen: desgevraagd verenigt zij een reine staat met in het kontgat
enculeren… Je reinste tautologiseren.
Z
Een
zedenspreuk sluit alles af, als boeren ’s nachts de zeug maar op. Kijkt
moeders diep in de karaf, dan vast uit naar een and’re job. Zag u hier niets in, strijk en
zet:
Zo genoot ik met de buren van het festival, zittend op het Weesperplein. Nello zei tegen Menno: “ Wat ben jij irritant.” Om zijn heupen had Menno een accordeon gebonden. Door zijn benen te spreiden en weer te sluiten speelde hij muziek.
graag maandelijks drie euro’s voor de aangeslagen zielige hondjes en drie euro’s voor de zielige kindjes drie euro’s voor alle zielige zwarte kindjes mét van die zielige zwarte zwerfhondjes afgedankte ezeltjes – drie euro’s en snel asjeblieft! en voor de bloedende bloedhonden drie euro graag en laten we de vergeten kinderen van die dekselse texelse zeehondjes toch niet vergeten: 3 euro voor de duvel drie euro en zijn ouwemoer 6 euro en dat dan graag ook elke maand
én eenmalig drie euro voor alle depressieve kindjes en eenmalig vijf euro graag voor de depressieve zwarte ezeltjes
 met a fair warning){kind=link}
